Βασισμένη στο αληθινό γεγονός της κλοπής της σορού του Τσάρλι Τσάπλιν λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατο του, τα Χριστούγεννα του 1977 στο Βεβέ της Ελβετίας, από δύο φτωχούς μετανάστες, η ταινία του Ξαβιέ Μποβουά του δίνει την ευκαιρία, για πρώτη φορά, να προσθέσει χιούμορ στο εντελώς δραματικό του προφίλ και να συνδυάσει το πνεύμα του Σαρλό μέσα από την ενίοτε υπερβολική και άστοχη, αλλά ούτως ή άλλως γενναιόδωρη μουσική υπόκρουση του σπουδαίου Μισέλ Λεγκράν και τις σεκάνς του τσίρκου, που ενσωματώνονται στην πλοκή για να υποστηρίξουν τη διαδρομή του Αλγερινού Οσμάν και του Βέλγου Έντι – έχουν αλλάξει οι εθνικότητες, καθώς και μερικές ακόμη λεπτομέρειες, ωστόσο με τις ευλογίες του estate του Τσάπλιν). Το κωμικό στοιχείο είναι ευπρόσδεκτο, η ιστορία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ως και απίστευτη για όσους δεν θυμούνται τα επίκαιρα της εποχής που το ανέφεραν ως ένα από τα πιο αξιοπερίεργα και μακάβρια γεγονότα της δεκαετίας, αλλά η ταινία δεν λειτουργεί με συνέπεια στο ύψος των προεκτάσεων που επιθυμεί και των αναφορών που επιχειρεί.