Ο μονόλογος Κασσάνδρα του Ουρουγουανού δραματουργού Σέρχιο Μπλάνκο γίνεται όπερα μετά από κοινή ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ και του Κέντρου Πειραματισμού του Θεάτρου Κολόν του Μπουένος Άιρες στον διακεκριμένο Αργεντινό συνθέτη Πάβλο Ορτίς. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει η διεμφυλική σοπράνο Μαρία Καστίγιο ντε Λίμα, ένα πραγματικό φωνητικό φαινόμενο, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Ντιάνα Θεοχαρίδη και Αλέξανδρος Ευκλείδης.

 

Η Κασσάνδρα, η καταραμένη μάντισσα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, κατέχει το χάρισμα να προβλέπει το μέλλον. Ωστόσο, όπως όλοι οι μάντεις του αρχαίου ελληνικού κόσμου, βλέπει επίσης το παρελθόν – η ενόραση του μάντη περιλαμβάνει τόσο το παρόν όσο και το απόν. Την Κασσάνδρα, που δέχθηκε το προφητικό χάρισμα, την καταράστηκε ο θεός Απόλλων να μην πιστεύει κανένας στα λόγια της. Μέσα της ενυπάρχει τόσο η τραγική μοίρα του ανθρώπου όσο και αυτή του ξένου, του πρόσφυγα και του περιθωριοποιημένου από σκοπιά κοινωνική και έμφυλη. Τραγουδά και μιλάει σε σπαστά αγγλικά, στα αγγλικά κάποιου που σχεδόν δεν γνωρίζει τη γλώσσα και που διαπνέεται από τον πόθο να γίνει κατανοητός. Η Κασσάνδρα είναι μια ηρωίδα που ενώνει τις χρονικές περιόδους και, σε αυτή την όπερα, συνδέει τον μύθο με το παρόν. Συνδέει επίσης την αισθητική του δραματουργού Σέρχιο Μπλάνκο με εκείνη του συνθέτη Πάβλο Ορτίς, δημιουργών που επεξεργάζονται από κοινού αυτή την αδιάκοπη ταλάντευση ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Αυτά τα σύμπαντα, τα τόσο μακρινά μεταξύ τους, περιέχονται, στη σκηνοθετική σύλληψη της Ντιάνας Θεοχαρίδη και του Αλέξανδρου Ευκλείδη, σε έναν ενιαίο χώρο.