Ασκήσεις γευστικής μνήμης

ΤοKosebasiτο ήξερα μόνο κατ' όνομα. Βλέπετε, δενείχα ποτέ ιδιαίτερη αδυναμία στηντούρκικη-πολίτικη κουζίνα, εκτός απόορισμένες γεύσεις, όπως το χουνκιάρμπεγιεντί, και, φυσικά, τα μπακλαβαδάκια.Όχι πως δεν έχω φάει καλό τούρκικοφαγητό, απλά το φρέσκο κρεμμυδάκι, τοσκόρδο, τα πιπέρια και το λιπαρό κρέαςκάνουν το στομάχι μου να με μισεί.

Αντικειμενικά,τα φαγητά που σερβίρονται στην Πόλη καιτα παράλια της Μικράς Ασίας είναι απλάμια παραλλαγή μιας κοινής γαστρονομικήςκληρονομιάς στο μεσογειακό υποσυνείδητο.«Κατακτήσεις» και «σκλαβιές»,εντός και εκτός εισαγωγικών, ταξίδια,κοινό κλίμα που ευνοεί συγκεκριμένεςκαλλιέργειες έχουν οδηγήσει τα εκατομμύριαπου ζούμε στα παράλια της MareNostrumνα λαχταράμε κοινές γεύσεις, εικόνεςκαι μυρωδιές στα πιάτα μας. Αυτό έχεικάνει και τους Έλληνες να αγαπούν τοτούρκικο φαγητό. Απλούστατα γιατί είναισχεδόν το ίδιο που τρώνε από τη γιαγιάκαι τη μαμά τους, στις ταβέρνες, μέχρικαι σε πιο μοντέρνες παραλλαγές τουςσε gourmetεστιατόρια.

ΟΘωμάς Σταυρίδης έκανε δυο πανέξυπνεςκινήσεις επιχειρηματικά. Έχονταςαφομοιώσει τα παραπάνω αυτονόητα καιβοηθούμενος από το υπό διαμόρφωση trendτης εποχής, έφερε πριν μερικά χρόνιακαι στην Ελλάδα τα περίφημα ζαχαροπλαστείαKarakoy Gulluoglu με τα μυρωδάτα μπακλαβαδάκιαμε τα 40 φύλλα και το τρίμμα φιστικιού.Και πέτυχε το jackpot,μιας και σε λίγα χρόνια τα καταστήματαέγιναν πέντε. Επόμενη «εισαγωγή»το Kosebasi,bestsellerεστιατόριο στη γείτονα, με σπεσιαλιτέαπό τη Νότια Ανατολία. Δεν έχω δοκιμάσειτο φαγητό τους στην Τουρκία, όμως, ανκρίνω από την εδώ εμπειρία μου, πιστεύωπως η επιτυχία τους λογικά οφείλεταισε κάτι αυτονόητο και τόσο δύσκολοταυτόχρονα, όπως φαίνεται από το τιδοκιμάζουμε σε ουκ ολίγα εστιατόρια.Απλό φαγητό, χωρίς τσαλιμάκια καιπειραματισμούς, συνταγές που χαϊδεύουντο γευστικό μνημονικό. Και όταν έχειςκαι Τούρκους μάγειρες και ψήστες πουκατέχουν το άθλημα, το αποτέλεσμα δύσκολαθα σε εκθέσει. Στο Kosebasiξεπερνούν με άνεση την απλή επίδειξηεστιατορικής αξιοπρέπειας. Φτιάχνουνκαλό φαγητό. Στο καινούργιο, στην αρχήτης Μητροπόλεως και με θέα το πηγαινέλατης Τσικνοπέμπτης, έφαγα νόστιμα, ζουμεράκρέατα, σε διάφορες παραλλαγές, μιαμεγάλη ποικιλία από πρώτα, σε ποιότητα,ταχύτητα και εξυπηρέτηση που με άφησανχορτάτο. Συνολικά.

Διαλέξαμε,με τη βοήθεια του ιδιαίτερα εξυπηρετικούκαι κατατοπισμένου περί της τούρκικηςκουζίνας, όπως αποδείχτηκε, διευθυντήτου καταστήματος κ. Γιαννόπουλου, τηνTorosSalatasi,μια πράσινη μυρωδάτη σαλάτα με δυόσμο,ρόκα, μαϊντανό, ελάχιστο φρέσκο κρεμμύδικαι ντομάτα, το CerkezTavugu,μια νόστιμη αλοιφή με ψιλοκομμένοκοτόπουλο, άνηθο, καρύδι και γιαούρτικαι το PatlicanKizartma,μελωμένη τηγανητή μελιτζάνα με ντομάτα.Κορυφαίο πιάτο στα πρώτα η νερόπιτα SuBoregi,με ανοιγμένο στο χέρι φύλλο «ψημένο»σε νερό, με φέτα και φρέσκο βούτυρο. Ητεράστια πιατέλα με τα ζουμερά κρέατα(ειδικά τα αρνίσια μπριζολάκια και τοκοτόπουλο με άφησαν άφωνο) δεν άδειασεποτέ. Κράταγα χώρο για το εθιστικόκιουνεφέ και φυσικά τα Gulluogluμπακλαβαδάκια. Θα πηγαίνω και μόνο γι'αυτά.