Down to Mexico

Υπάρχει η αντίληψη ότι οι εθνικές κουζίνες εκτός των συνόρων τους χάνουν ένα μεγάλο μέρος από την αυθεντικότητά τους. Τα παραδοσιακά υλικά των συνταγών είναι δυσεύρετα και η απόδοσή τους πολλές φορές ελάχιστα θυμίζει τη χώρα καταγωγής τους. Αυτή η ανησυχία δεν αφορά το μεξικάνικο εστιατόριο Meson el Mirador που στεγάζεται σε υπέροχο νεοκλασικό κτίριο στον Κεραμεικό.

Μόλις πέρασα την είσοδο, οι φωτογραφίες της ζωγράφου Φρίντα Κάλο και οι υπέροχες ζωγραφιές του Ντιέγκο Ριβέρα με ταξίδεψαν στο Μεξικό. Η σάλα στο πρώτο επίπεδο θυμίζει καλόγουστη τραπεζαρία. Οι οικογενειακές φωτογραφίες της Μεξικανής σεφ Αννα Λεβίν Βάργκας αλλά και τα έργα Μεξικανών καλλιτεχνών τις οποίες πρόσφεραν στον γιατρό πατέρα της για τις υπηρεσίες του διακοσμούν τους τοίχους και μιλούν για την ιστορία του μακρινού αυτού τόπου.

Ο ανοιξιάτικος καιρός ταιριάζει με την θέα της κλεισμένης με γυαλί ταράτσας που αφήνει τη ματιά να ταξιδεύει στη λαμπερή Ακρόπολη. Φοβερή αντίθεση. Στο πιάτο τσίλι και τορτίγιες και γύρω να σε αγκαλιάζει το γνωστό αθηναϊκό τοπίο.

Το φιλόξενο προσωπικό που δείχνει να ξέρει καλά τα πιάτα φροντίζει να σε ενημερώσει, όποια επεξήγηση κι αν χρειαστείς. Άλλωστε, στην παρατήρησή μου γιατί δεν δίνονται εξηγήσεις για τις άγνωστες λέξεις του μενού μού απαντούν: «Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο, για να επικοινωνήσουμε μαζί σας και να δώσουμε αναλυτικές πληροφορίες για τα υλικά που φέρνουμε από το Μεξικό».

Η επιλογή από τα πιάτα του μενού είναι δύσκολη. Πολλές και ενδιαφέρουσες οι προτάσεις. Την προσοχή μου τράβηξε από τα ορεκτικά το γουιτλακότσε, η μεξικάνικη τρούφα με τυριά, καλαμπόκι και αβοκάντο μέσα σε τραγανή τορτίγια.

Μεξικάνικη τρούφα; Είναι δυνατόν; Η σεφ, όμως, ανέλαβε να λύσει τις όποιες απορίες. Πρόκειται για ένα είδος μανιταριού που αναπτύσσεται πάνω στο μαΐς -είδος καλαμποκιού- την περίοδο των βροχών και το χρησιμοποιούν στην κουζίνα τους. Η μεστή του γεύση αφήνει μια ανεπαίσθητη γλύκα στην επίγευση. Ωραιότατη και η σαλάτα σονόρα με ψιλοκομμένο μαρούλι, ντομάτα, πιπεριές χαλαπένιος, κρεμμύδι μαϊντανό και...κάκτο σε μικρά κομμάτια.

Από τα κυρίως, νόστιμες ήταν οι γαρίδες χασιέντα που σοτάρονται σε ελαιόλαδο με ψιλοκομμένες φετούλες σκόρδο και συνοδεύονται με γλυκό τσίλι γουαχίγιο, ελιές, ντομάτα και ρύζι.

Το παιχνίδι στο τραπέζι έγινε ενδιαφέρον με τα φαχίτας. Σε ψάθινο πανεράκι ήρθαν ζεστές τορτίγιες και μέσα σε χαριτωμένα πήλινα μπολάκια γουακαμόλε και sour cream για να συνοδέψουν το ψιλοκομμένο φιλέτο κοτόπουλου που ήταν σοταρισμένο με κρεμμύδι, κόκκινες και πράσινες πιπεριές, καλαμπόκι, ντομάτα και μπαχαρικά. Έβαζες την τορτίγια στο πιάτο, έριχνες μέσα τα υλικά, τη δίπλωνες σαν τσέπη και απολάμβανες κάθε νόστιμη μπουκιά.

Αυτό που μου άρεσε ήταν ότι το φαγητό είχε αυθεντικότητα και σπιτική μαγειρική. Σαν να ήμουν καλεσμένη στο σπίτι της συμπαθέστατης Μεξικανής σεφ που την κέρδισε η Ελλάδα. Δεν υπήρχε υπερβολή στα πιάτα, οι γεύσεις ήταν αυθεντικές, χωρίς προσμείξεις tex-mex. Εκτίμησα το καλοφτιαγμένο τσίλι κον κάρνε, που βάζει τη γευστική σφραγίδα του με την πικάντικη σάλτσα, πλούσιο, χωρίς να σε βαραίνει.

Με λίγα λόγια, στο Meson el Mirador φάγαμε νόστιμα και περάσαμε ένα όμορφο εξωτικό βράδυ.