Μυθικές γεύσεις

Στον μύθο του Αισώπου ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας ήταν μονίμως στην κόντρα. Εδώ, όμως, στο γνωστό μαγαζί Τζίτζικας και Μέρμηγκας, θα τους βρείτε αλά μπρατσέτα να δοκιμάζουν ευτυχείς την καθιερωμένη πλέον ελληνική κουζίνα του.

Αγαπημένο στέκι στην πλατεία Παπαδιαμάντη, cozy, με μοντέρνο ύφος και άφθονη νεανική διάθεση. Με τα πρώτα σκιρτήματα της άνοιξης τα τραπεζάκια βγαίνουν έξω, στην πλατεία, μέσα στο πράσινο. Η ατμόσφαιρα μέσα είναι φιλική και ευχάριστη. Χαλαρώνεις και αμέσως μόλις πάρεις θέση στα τραπεζάκια του, για το καλωσόρισμα, σε υποδέχονται σφηνάκια με ρακί και ένα πιατάκι με ελιές και πιπερίτσες πράσινες, καυτερές. Ό,τι πρέπει για να ερεθίσεις την όρεξη.

Τελικά, την ευδαιμονία της καλής ζωής την ανακαλύπτεις μέσα από την απλότητα και τη συντροφικότητα. Οι μεζέδες που προσφέρει ο κατάλογος δίνουν αφορμή για να δοκιμάσεις και να μοιραστείς με τους φίλους σου γεύσεις σπιτικές, γεύσεις που θα σε ταξιδέψουν σε όλη την Ελλάδα. Και όταν αρχίσουν να έρχονται τα πιάτα, δεν είναι ανάγκη να ψάξεις απεγνωσμένα για μαχαιροπίρουνα. Ανοίγεις το συρτάρι που βρίσκεται μπροστά σου στο τραπέζι και τα βγάζεις. Ανέμελα, σαν στο σπίτι σου. Το ευγενικό σέρβις από νέους ανθρώπους που είναι γρήγοροι ενισχύει το πνεύμα φιλικότητας.

Μου αρέσει η ιδέα ότι οι κουζίνες της Ρόδου, της Χίου και της Σαντορίνης θα κάνουν «ντεφιλέ» στο τραπέζι μου, μέσα από πιάτα μαγειρεμένα με ένα πιο δημιουργικό και μοντέρνο άγγιγμα. Στο μενού θα βρεις και πιάτα ημέρας που εναλλάσσονται ανάλογα με την εποχή, όπως είναι οι ντοματούλες γεμιστές με ρύζι, χταποδάκι και μυρωδικά. Από τα ορεκτικά, όρεξη να έχεις να δοκιμάζεις από ρεβιθοκεφτέδες φτιαγμένους με ροδίτικη συνταγή, πικάντικα κανταΐφάκια με παστουρμά και τυρί, μέχρι λιμπιστικά κεφτεδάκια με δυόσμο και αληθινές πατάτες τηγανητές.

Αρχή με την πλούσια και δροσερή σαλάτα «Τζίτζικας και Μέρμηγκας»με δέκα διαφορετικά είδη τραγανών σαλατικών, που ενισχύονται με κύβους ανθότυρο, μανούρι και βινεγκρέτ μουστάρδας. Χορταστική προσγειώνεται στο τραπέζι και εντυπωσιάζει τόσο με τη φρεσκάδα της όσο και με τη γεύση της. Πεθύμησα τα πιτάκια με το χειροποίητο φύλλο που αγκαλιάζει τη μυζήθρα με τα μυρωδικά. Ήταν νόστιμα, αν και θα προτιμούσα το φύλλο να ήταν πιο τραγανό. Το χύμα λευκό κρασί Μαντινείας που έχει έρθει στη μικρή γυάλινη καράφα, μια και θέλαμε να πιούμε μόνο ένα-δυο ποτηράκια, ήταν δροσερό και συνόδευσε ωραία το φαγητό μας. Τσιμπολογάμε, τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας μέχρι να έρθουν τα σέσκουλα και τα άγρια χόρτα σαγανάκι με φρέσκια ντομάτα, μυρωδικά και φέτα. Ωραίο πιάτο, που σε στέλνει βόλτα στην ελληνική γη.

Το Μαστιχάτο που ακολουθεί παντρεύει μπουκιές από φιλέτο κοτόπουλο με σος χιώτικης μαστίχας και μπέικον μέσα σε φωλιά κανταϊφιού. Ευωδιά από τα Μαστιχοχώρια. Το σύνολο, όμως, του πιάτου βγάζει αρκετά γλυκιά γεύση, πράγμα που οφείλεται και στην υπερβολική κρέμα γάλακτος. Άλλωστε, ο σερβιτόρος μας το τόνισε όταν το παραγγείλαμε, ότι το προτιμούν όσοι αγαπούν τις γλυκές γεύσεις.