Soho Days

Μύρισε καλοκαίρι. Κυριακή μεσημέρι και ένα ανθρώπινο μελίσσι έχει καταλάβει τα τραπεζάκια στη Βουτάδων, στο all day Soho. Συνωστισμός στους δρόμους της περιοχής. Η στάση για ανασύνταξη δυνάμεων μετά τον τρόμο των οικονομικών μέτρων επιβάλλεται. Αναζητάς έναν χώρο ευχάριστο και τη θαλπωρή μιας φιλικής κουβέντας. Κάπου όπου να μπορείς να πιεις καλό καφέ, ένα ωραίο κοκτέιλ αλλά και να φας καλοφτιαγμένο φαγητό που θα σου φτιάξει τη διάθεση. Το Soho μοιάζει ιδανική επιλογή. Άλλωστε, μετά από 3 χρόνια λειτουργίας «αφουγκράζεται» αμέσως τις ανάγκες του κοινού του. Παίρνω θέση με θέα την περατζάδα και χαλαρώνω συντροφιά με ένα δροσερό ποτήρι κρασί. Στο διπλανό τραπέζι δύο νεαροί πίνουν ράθυμα τον φραπέ τους και διαβάζουν τη LifΟ. Δεν χρειάζεται να στήσω αυτί για να ακούσω τα θετικά σχόλια τους για τα άρθρα της εφημερίδας γιατί καθόμαστε τόσο κοντά, σαν να είμαστε μια παρέα. Κάπως έτσι φαντάζει όλος ο χώρος, με ανθρώπους όλων των ηλικιών να πίνουν τον καφέ τους μαζί με μπουγατσάκια που μόλις έχουν βγει από τον φούρνο. Οι καλά επιλεγμένες μουσικές συνοδεύουν χωρίς να σκεπάζουν τις κουβέντες του busy μαγαζιού. Το προσωπικό, ευγενικό, κινείται γρήγορα και προλαβαίνει όλες τις επιθυμίες. Ο κατάλογος προσφέρει ωραίες ιδέες για ζεστά σάντουιτς, εξαιρετικά finger food για να συνοδεύσεις την παγωμένη μπίρα σου αλλά και αρκετά πιάτα με μεσογειακή προσέγγιση. Αρχή με στρουμπουλά, ορεκτικότατα ρολάκια από φύλλο κρούστας με κιμά, πιπεριές, αρωματικά, ψιλοκομμένο μπέικον και γραβιέρα Κρήτης, ραντισμένα με μπαλσάμικο. Αν και ήταν περασμένα από το τηγάνι, ο σεφ Ηλίας Μπράτσης φρόντισε με τέχνη να μην υπάρχει σταγόνα λάδι πάνω στο πιάτο. Φύλλο τραγανό και μερίδα χορταστική χωρίς καμία αμφιβολία. Παρέκαμψα τα φρέσκα ζυμαρικά που φιγουράρουν ελκυστικά στον κατάλογο και πέρασα στις επτά επιλογές σε κυρίως. Αμφιταλαντεύτηκα ανάμεσα σε ένα γίγα μπέργκερ με κιμά μοσχαρίσιο και πατάτες και σε ένα φιλέτο κοτόπουλο σχάρας με ψητά λαχανικά και μοτσαρέλα, που τελικά κέρδισε και την προτίμησή μου. Καλοφτιαγμένο το κοτόπουλο μέσα στην απλότητά του, μοσχοβολάει ρίγανη, κομμένο σε ροδέλες, γευστικό, και δίπλα ένας λόφος από τραγανά ψητά λαχανικά. Η μόνη μου ένσταση ήταν η άγευστη μοτσαρέλα ανάμεσά τους, που δεν είχε λόγο ύπαρξης. Ακολούθησε και ένα ωραία ψημένο φιλέτο σολομού με κρέμα λεμονιού, η οποία έβαζε και τη γευστική σφραγίδα στο πιάτο. Μην ξεχάσω να σημειώσω και το χειροποίητο ψωμί του κουβέρ. Το Soho καλύπτει όλο το πακέτο της διασκέδασης για την καθημερινή έξοδο. Από το πρωί για καφέ, τσιμπολόγημα στο μεσημεριανό, μέχρι αργά με ποτά και φαγητό. «Πιστεύω στην ποιότητα» λέει ο συνιδιοκτήτης Ορέστης Γκαζίκας. Με τέτοιο επίθετο, πώς να μην ταιριάξει στο Γκάζι;