Σπιτική Νοστιμιά

Η Νανά Γιώτη δηλώνει μη επαγγελματίας ζαχαροπλάστης και παρασκευάζει τα πιο νόστιμα γλυκά της πόλης.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ, 18.10.2011 | 16:47

Ο χώρος φιλόξενος, σαν σαλόνι αστικού σπιτιού, και η γλυκιά ευωδιά στην ατμόσφαιρα σου τρυπά ερεθιστικά τα ρουθούνια. Τα γλυκά λαχταριστά, εφήμερα έργα τέχνης, φιγουράρουν όλο προκλητικότητα. Τρομάζεις με την παιδική ανυπομονησία που σε σπρώχνει να δοκιμάσεις  την τούρτα φρούτων ή να βυθιστείς ηδονικά στην υγρή βελούδινη υφή του σουφλέ σοκολάτας. Γευστική αδημονία. Τα «γλυκά από σπίτι» της Νανάς Γιώτη κρύβουν σπιτική νοστιμάδα. Άλλωστε, και η ίδια δηλώνει ότι «είμαι μια νοικοκυρά που κάνει γλυκά. Δεν είμαι επαγγελματίας ζαχαροπλάστης, γι’ αυτό και δεν έχω επαγγελματικά γλυκά».

 

Δοκιμάζεις μια κουταλιά απ’ τον σπυρωτό χαλβά. Η γλώσσα ταξιδεύει αργά, ανακαλύπτοντας την οικεία γεύση. Οι συσπάσεις απόλαυσης του προσώπου είναι ίδιες μ’ εκείνες που δημιουργούνταν όταν έτρωγες τον χαλβά της μαμάς σου. Ανακαλύπτεις ότι ακόμα σου λείπουν η μυρωδιά του καβουρντισμένου σιμιγδαλιού κι η αλησμόνητη ευωδιά της κανέλας. Η γευστική μνήμη έχει τους δικούς της τρόπους να σε ταξιδεύει κι εσύ της παραδίδεσαι.

 

Κάπως έτσι παραδόθηκε και στη γοητεία της ζαχαροπλαστικής η Νανά Γιώτη. «Στην αρχή ήταν σαν παιχνίδι. Έφτιαχνα γλυκά στο σπίτι, όταν η κόρη μου ήταν μικρή, έτσι, για το καλό, που λένε, για να μυρίσει το σπίτι. Μου άρεσε να διαβάζω συνταγές γλυκών. Διάβαζα για να χορταίνω, αφού λόγω δίαιτας δεν μπορούσα να τα τρώω», λέει χαμογελαστά, αναπολώντας την πρώτη επαφή της με το ερασιτεχνικό πάθος της, τη ζαχαροπλαστική, και προσθέτει: «Για μένα η γεύση είναι σημείο αναφοράς. Στο μυαλό μου έχω ένα κομπιούτερ γεύσης. Πιστεύω ότι τα γλυκά που κάνω είναι απλά και τίμια. Γεύσεις καθαρές κι εμφάνιση που υπηρετεί την ίδια φιλοσοφία. Αλλωστε, τα σπιτικά γλυκά χαρακτηρίζονται από λιτότητα στην εμφάνιση. Κάνω τα γλυκά με γνώμονα τις δικές μου προτιμήσεις κι έτσι δίνω στους πελάτες μου τη δική μου γεύση».

 

Η Νανά Γιώτη αποφάσισε να κάνει επάγγελμα τη ζαχαροπλαστική όταν πριν από 15 χρόνια επέστρεψε με την οικογένειά της στην Αθήνα, μετά από επτά χρόνια ζωής στη Ρώμη. Μέχρι τότε τις σπιτικές, γλυκές συνταγές γεύονταν φίλοι και γνωστοί που την παρότρυναν να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να ξεκινήσει τα περίφημα «γλυκά από σπίτι» στο εργαστήριό της στα Βριλήσσια. Η αποδοχή μεγάλη. «Το πείραμα πέτυχε. Τα γλυκά ήταν αυτά που φτιάχναμε σπίτι μας και σ’ αυτά προστέθηκαν συνταγές φίλων, μαμάδων, γιαγιάδων και ιδέες που παίρναμε απ’ τα ταξίδια μας», εξηγεί και προσθέτει, «θεωρούσαμε πάντα ότι το πιο σημαντικό ήταν να διατηρούμε την ποιότητα των υλικών, τη φρεσκάδα και τη σπιτική προσοχή στην παραγωγή τους».

 

Σε αυτή ακριβώς τη σπιτική νοστιμιά παραδίδεσαι άνευ όρων. Τους γλυκούς πειρασμούς ανακαλύπτεις σήμερα σε κάποιο απ’ τα τέσσερα καταστήματα, τα οποία διαθέτουν γεύσεις όπως σοκολάτα μπισκότο, τιραμισού, βασιλόπιτα, γαλακτομπούρεκο, καρυδόπιτα, τάρτα σοκολάτα, τάρτα φρούτων, τέσσερις σοκολάτες, μπαβαρουάζ, τσιζκέικ, μους πορτοκαλιού, παγωτά, κουλουράκια αλλά και αλμυρές γεύσεις.

 

«Τα χειροποίητα γλυκά θέλουν πολλά χέρια στην παραγωγή. Η παραγωγή, όμως, είναι μικρή και όλοι σχεδόν στην ομάδα του εργαστηρίου είναι αυτοδίδακτοι. Από εμένα έμαθαν την τέχνη της ζαχαροπλαστικής. Δυσκολεύομαι να δουλέψω με επαγγελματίες ζαχαροπλάστες. Το σουφλέ σοκολάτας είναι το πρώτο μου γλυκό, αυτό που μ’ έκανε και γνωστή», επισημαίνει η Νανά Γιώτη, προσθέτοντας «τα γλυκά σού χαρίζουν ευδαιμονία».

 

 
 
 
 
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
σχόλια
Δεν υπάρχει δυνατότητα σχολιασμού
Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βασίλης Οικονομίδης |
Scroll to top icon