Στου κυρίου καθηγητή

ΤονΝίκο Δημητροκάλλη θα μπορούσες μεχαρακτηριστική άνεση να τον τοποθετήσειςστην Piazza Municipioστη Νάπολη και απλά να γίνει ένα με τουςντόπιους. Κάτι η αύρα, το στυλ και ηκίνηση, κάτι η μακρόσυρτη «μάγκικη»προφορά του Νότου που τρύπωσαν στακύτταρά του στα χρόνια των εκεί σπουδώντου, τον μεταμόρφωσαν. Και όχι επιφανειακά.Τη ζωή του όλη. Ένας μουτζαχεντίν του«Italians doit better».Και τι κάνουν... better οιΙταλοί από τους περισσότερους άλλουςλαούς της γης; Το φαγητό - γιατί σταυπόλοιπα πολύ θεωρία είναι.

Έτσικαι ο Νίκος, αποφάσισε πως οι τοίχοι τουφροντιστηρίου του στην Κηφισιά τουφάνταζαν στενοί και, βοηθούμενος απότη γλυκύτατη σύζυγό του, άνοιξε μιατρατορία. Το μικρόβιο τον είχε προσβάλλεισίγουρα από την περίοδο των σπουδών του- όταν περνάς τόσα χρόνια της ζωής σουπεριτριγυρισμένος από πανσέτες, πεκορίνο,ταλιάτες και ριζότι, είναι φυσικό να τααποζητάς και μετά την επιστροφή σου σταπάτρια. Και όταν είσαι από φύση άνθρωποςπου αγαπά να μοιράζεται και να περιποιείται,τότε το αποτέλεσμα άνετα μπορεί να είναιτο Dal Professore.

Το ανακαινισμένο νεοκλασικό με όμορφοκήπο στο Μαρούσι χαρακτηρίζεται απόμια απλότητα στη διακόσμηση, αποφεύγονταςευφυώς έτσι τις ακρότητες που στηνπροσπάθεια να μιμηθούν την Ιταλία μπορείνα κατέληγαν γραφικές. Αποπνέει έναναέρα σπιτιού, όπως και η κουζίνα του -χωρίς τον ερασιτεχνισμό όμως που κρύβουνενίοτε τέτοιες προσπάθειες. Με «έμβλημά»του την ποιότητα και αυθεντικότητα τωνπρώτων υλών, την έχει χωρίσει σε τρεις«τομείς» με τους ισάριθμουςυπεύθυνους: τον μάστορα στη ναπολιτάνικηπίτσα και τις φοκάτσες, τη ζαχαροπλάστισσακαι στον Ναπολιτάνο Αντόνιο Καρλόνε,τον σεφ- φυσιογνωμία που μαγείρευεπαλαιότερα στο Clavdios στοΚουκάκι.

Το βράδυ που το επισκεφτήκαμεο σεφ φρόντισε να επιβεβαιώσει ταεγκωμιαστικά σχόλια της φίλης που μεπαρότρυνε να επισκεφτώ την τρατορία,ετοιμάζοντάς μας πιάτα τα οποία στησυντριπτική τους πλειοψηφία, εκτός απόνόστιμα, ήταν και τεχνικά ορθώςπαρασκευασμένα. Σωστό βράσιμο στασπαγγέτι με την αντζούγια και τα φρέσκαντοματίνια, άψογο χύλωμα στο ριζότο μετα πορτσίνι και το λάδι τρούφας, κρουστήόσο πρέπει η ζύμη του καλτσόνε με πέστοντομάτα και μοτσαρέλα. Από τα κυρίως, ηταλιάτα ήταν εξαιρετική, με το σωστόκόψιμο και ψήσιμο, ενώ η κρέμα μπαβαρέζεμε άρωμα βανίλιας και καραμέλα ήταν ηκορυφαία στιγμή στα γλυκά.

Τελικάο professore δίνει και εδώμαθήματα.