Αγαπητή 'Α, Μπα;' της εβδομάδας: ΟΤΑΝ ΤΟ STYLING ΠΑΙΡΝΕΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΟΤΑΝ ΤΟ STYLING ΠΑΙΡΝΕΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Γεια σου, βρε Λένα,

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να εξηγήσεις σε έναν άνθρωπο (ειδικά αν είναι πολύ κοντινός) ότι φασίστες δεν είναι απαραίτητα όσοι έχουν ξυρίσει το κεφάλι τους, φοράνε μαύρες μπλούζες, σβάστικες κ.λπ.; Εντάξει, μπορεί να είναι και αυτοί, δεν λέω, αλλά δεν είναι αυτό το point μου. Φασίστες δεν θα έπρεπε να θεωρούνται και όσοι λένε «θάνατο στους φασίστες», «κάτω οι μπάτσοι», σπάνε τα γραφεία οργανώσεων που τις θεωρούν ύποπτες κ.λπ.; Μόνο εγώ νομίζω ότι το αντιφασιστικό μένος έχει κάνει πολύ κόσμο (και τη σύζυγό μου μαζί) να φέρεται σαν «Μουσολίνι look alike»;

Πριν από δέκα χρόνια όλη η Ελλάδα πίστευε ότι συμφωνεί ως προς το ποια είναι η έννοια των λέξεων «χούντα» και «φασισμός». Από τότε οι λέξεις αυτές, μαζί με τη λέξη «φιλελεύθερος», έχουν χρησιμοποιηθεί και τραβηχτεί πάρα πολύ απ' όλες τις πλευρές, έχοντας μετατραπεί σε πασπαρτού όλων των συζητήσεων που φτάνουν σε αδιέξοδο. Δεν συμφωνούμε; Είναι επειδή είσαι φασίστας/φιλελές. Δεν γίνεται αυτό που θέλω; Είναι επειδή έχουμε χούντα.

Είναι όμως γοητευτικό πράγμα η γλώσσα, ζωντανό και ευέλικτο. Σε δέκα χρόνια οι λέξεις αυτές κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν άλλες σημασίες, θα ξεκλειδώνουν άλλες κλειδαριές. Κι επειδή και για τη γυναίκα σου, αλλά και για σένα, η λέξη «φασίστας» αυτή την περίοδο σημαίνει κάτι άλλο, σου προτείνω να μην τη χρησιμοποιείς, τουλάχιστον όχι αν πραγματικά θέλεις τελικά να επικοινωνήσετε.

Ας δούμε τι λέει το λεξικό:

Φασισμός, ο (fasizmόs): 1. πολιτικοκοινωνικό σύστημα της άκρας δεξιάς, με έντονα αυταρχικό και εθνικιστικό χαρακτήρα, που καταργεί τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία και βασίζεται στον μονοκομματισμό και στον ολοκληρωτισμό: Ο ~ αιματοκύλησε την Ευρώπη. Δεν θα περάσει ο ~! 2. (ιστ.) δικτατορικό καθεστώς που, με αρχηγό τον Mουσολίνι, επικράτησε στην Iταλία: Ο ιταλικός ~ κράτησε από το 1922 ως το 1943. 3. χαρακτηρισμός αυταρχικής ενέργειας, πράξης ή καταπιεστικής, δεσποτικής συμπεριφοράς: Ο κοινωνικός / καθημερινός ~ του άντρα απέναντι στη γυναίκα / των γονιών απέναντι στο παιδί.

Άρα, σύμφωνα με το (1) και το (2), υπάρχει η ιστορική σημασία της λέξης αλλά και σύμφωνα με το (3) η εφαρμογή της εκτός πολιτικών συστημάτων. Αυτό το (3) είναι που μας κάνει να διαφωνούμε, γιατί πώς θα συμφωνήσουμε στο τι είναι «αυταρχική ενέργεια»; Τι είναι καταπίεση; Όταν ο γονιός απαγορεύει στο παιδί να δει τηλεόραση επειδή δεν έχει κάνει τα μαθήματά του, είναι καταπίεση ή μέρος της ανατροφής;

Αν ήθελες να κάνεις δημόσια συζήτηση γι' αυτό το θέμα, θα σου έλεγα «καλή τύχη». Με τη γυναίκα σου όμως; Δεν μπορείς να το συζητήσεις μαζί της; Μη λες τη λέξη φασισμός, έχει χάσει τη σημασία της αυτήν τη στιγμή. Μιλήστε για τα όρια της καταπίεσης, πώς ορίζετε εσείς οι δύο τη δεσποτική συμπεριφορά, ποιος είναι ο ρόλος της Αστυνομίας σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος, για τον ρόλο της νομοθεσίας, για την παράβαση αυτής, ποια είναι τα όρια που πρέπει να τηρούνται, ποιες είναι οι αυθαιρεσίες που γίνονται στην Ελλάδα και αν, τελικά, θέλετε και οι δύο να ζείτε σε ένα κράτος με κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Αν ξεκινήσετε τώρα τη συζήτηση, προβλέπω ότι περίπου σε είκοσι χρόνια θα έχετε καταλάβει αν τελικά συμφωνείτε ή διαφωνείτε.

ΟΤΑΝ ΤΑ «ΘΕΛΩ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΣΟΥ

Καλησπέρα! Είμαι σε φάση αμφισβήτησης. Το σκηνικό γνωστό: χωρίς δουλειά, χρήματα, γκόμενο κ.λπ. Αναρωτιέμαι αν τα «θέλω μου» ήταν δικά μου. Προσπαθώ να δοκιμάζω κάτι καινούργιο κάθε μέρα. Διαφορετική προσέγγιση (από τη συνηθισμένη) σε κάθε κατάσταση. Κάποια μου κάνουν, κάποια όχι. Διαπιστώνω ότι υπάρχει ένας καινούργιος κόσμος εκεί έξω... και τρομάζω. Προφανώς είναι το λάθος της νευτώνειας λογικής. Η αδυναμία παραδοχής της ύπαρξης του χάους σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τον επιθυμητό προκαλεί φόβο και ανησυχία. Όταν η λογική σού επιτρέπει να δημιουργείς patterns και πάνω σε αυτά να πορεύεσαι, δεν σημαίνει ότι έχεις βρει την αλήθεια. Και ποια είναι η αλήθεια; Και πολύ περισσότερο, γιατί τη χρειαζόμαστε; Πότε σταματάει, επιτέλους, η αναζήτηση; Παντελής έλλειψη προσανατολισμού και σταθερών... και γιατί άραγε τα χρειαζόμαστε; Μήπως τόσο το ταξίδι όσο και ο προορισμός είναι υπερεκτιμημένα; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Νομίζω ότι ταυτίζεις την αναζήτηση νοήματος με την πνευματικότητα και η ανακάλυψη ότι δεν είναι απαραίτητο να συνυπάρχουν σου έχει τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια. Περίμενες να δεις ένα φως που θα σε οδηγούσε; Να ανακαλύψεις ένα κρυφό μήνυμα σε κάποιο μπουκάλι; Να σε επισκεφτεί μια σκέψη που μοιάζει να μην έχει δημιουργηθεί στο δικό σου κεφάλι; Δυστυχώς, δεν απαντάει κανείς στο τηλέφωνο – εδώ και κάτι χιλιάδες χρόνια. Πρέπει να πορευτείς μόνη σου.

Το χάος που σε περιβάλλει δεν είναι δυνατόν να διαχωριστεί από τον εαυτό σου κι όταν λέω «δεν γίνεται», εννοώ «δεν μπορείς». Όταν προσπαθείς να διαχωρίσεις όσα σου συμβαίνουν και να παρατηρήσεις τον κόσμο ως εξωτερικός παρατηρητής, το μόνο που καταφέρνεις είναι να εκτελείς μια άσκηση εγωισμού. Σαν να σηκώνεις βάρη σε έλλειψη βαρύτητας. Σαν να τρέχεις γύρω-γύρω σε πλατεία και να πανικοβάλλεσαι που δεν μετακινείσαι. Εσύ είσαι ό,τι αντιλαμβάνεσαι με τη βοήθεια του μυαλού σου ως αυτό που βρίσκεται μέσα στο κεφάλι σου, μαζί με αυτά που αντιλαμβάνεσαι με τη βοήθεια των αισθήσεών σου ως αυτό που βλέπεις, μυρίζεις, ακούς και ακουμπάς με το σώμα σου. Τα υπόλοιπα σού είναι άγνωστα και μην κάνεις υποθέσεις ότι ξέρεις ποια είναι, εκτός κι αν σου αρέσει η φιλοσοφία (αλλά αν τρομάζεις, αν αποκαρδιώνεσαι, ίσως τελικά να μη σου αρέσει η φιλοσοφία και δεν τρέχει τίποτα. Άλλωστε, ελάχιστοι συμπαθούν τους υπαρξιστές.)

Και τώρα, το δύσκολο. Η ζωή μπορεί να είναι χωρίς νόημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να έχει στόχο. Η έλλειψη νοήματος δεν αφαιρεί το νόημα του να ζεις κι ας προσπαθούν να μας τρομάξουν για να υπογράψουμε πριν πεθάνουμε. Η αξία της ζωής είναι η ίδια η ζωή, δεν χρειάζεται κάτι άλλο για να συνεχίζεις να υπάρχεις καθημερινά. Μπορεί να μην ξέρεις γιατί αυτή η πεπιεσμένη σφαίρα περιστρέφεται στο Διάστημα, υπακούοντας σε σαφείς αλλά εντελώς ανεξήγητους κανόνες, αυτό όμως δεν πρέπει να σε εμποδίζει να αναζητάς την αγάπη, την αυτοεκτίμηση και την αυτοπραγμάτωση. Ούτε χρειάζεται να ανήκεις σε κάποια ομάδα που σου υπόσχεται ζωή μετά θάνατον για να δώσεις νόημα στο τρομακτικά ανεξήγητο που μας συμβαίνει εδώ και τώρα.

Όταν νιώθεις ότι παραπατάς, ότι χάνεις την πορεία σου, θυμήσου: το μονοπάτι, αν το χάσεις, μπορείς να το ξαναβρείς, αυτό που έχει σημασία είναι ο στόχος. Ο στόχος είναι αυτός που διαφοροποιεί τη ζωή από την επιβίωση. Η απουσία νοήματος δεν ταυτίζεται με την απουσία περιεχομένου.

ΥΨΗΛΟ/ΧΑΜΗΛΟ ΒΑΡΟΜΕΤΡΙΚΟ

Κατάλαβες ποτέ, ρε φίλη Α, μπα; τι στον κόρακα εννοούν τα δελτία καιρού λέγοντας «αύριο θα έχει υψηλό/χαμηλό βαρομετρικό»; Εγώ, πάντως, δεν κατάλαβα ποτέ. Να νιώσω χαζή;

Εξαρτάται. Διάβασες και δεν κατάλαβες ή περιμένεις να το καταλάβεις με τη διαίσθηση;

ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΜΠΗΣ

Γρανάζια: Δεδομένων της ανεργίας και της κρίσης, ποιο είναι, θεωρείς, το σημείο καμπής ανάμεσα στο «ευτυχώς έχω δουλειά» και στο «θα παραιτηθώ και δεν πάει στον διάολο»;
 

Είναι πολύ απλό. Μπορείς να επιβιώσεις έστω και έναν μήνα χωρίς δουλειά; Μάλλον εσύ μπορείς, γιατί αν δεν μπορούσες, αυτή η ερώτηση δεν θα σου περνούσε καν από το μυαλό.

Για να το πω κι αλλιώς: ποιος θα πάει στον διάολο αν παραιτηθείς;

=====

*Στείλτε τις ερωτήσεις σας ανώνυμα ή επώνυμα στη σελίδα της Α, Μπα στο lifo.gr