________________
1.

θελω να παρω μια γατα siam. ποια ειναι η γνωμη σου;- η ερωτουσα

Να πάρεις.

________________
2.

Αγαπητή α μπα. Από πότε τα όνειρα απαγορεύονται; Το όνειρο μου είναι να γίνω ηθοποιός. Συγκεκριμένα το πάθος μου είναι το θέατρο. Φοιτώ ήδη σε μια δραματική σχολή και μόλις τελειώσω θα εγκατασταθώ Αμερική για να αρχίσω να υλοποιώ το όνειρο αυτό. Οι γονείς μου όταν το ακούν ψιλογελάνε και με κοιτάν με ύφος του τύπου ''η κόρη μας είναι τρελή''. Ο πατέρας μου δε νομίζει ότι θα βολευτώ σε μια δουλειά του δημοσίου (νηπιαγωγός που έχω ήδη σπουδάσει ) και ότι θα μείνω στην Ελλάδα. Δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα χρήματα ούτε η δόξα σε αυτή τη δουλειά . Απλά έχω το ψώνιο μέσα και δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια σκεπτόμενη ότι θα κάνω κάποιο άλλο επάγγελμα στη ζωή μου. Περιμένω τη συμβουλή σου. αγγελάκι

Αφού καίγεσαι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό πρέπει να κάνεις. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι – και συγχώρεσε με, είμαι παντελώς άσχετη με θέατρο. Γιατί Αμερική; Οι Αμερικάνοι κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να μάθουν θέατρο στην Ευρώπη.

________________
3.

τελικά είναι καλό να λέμε αυτά που νιώθουμε ή να τα κρατάμε για μας? μ' αρέσει να εκφράζομαι και να κοιτώ τον κόσμο στα μάτια. Όμως ο κόσμος συχνά φοβάται .... ή είναι ιδέα μου ?- zonk

Όταν λες όλες σου τις σκέψεις και όλα αυτά που νιώθεις σε όλους χωρίς φίλτρο, δενλέγεσαι ειλικρινής, οχετός λέγεσαι. Δε σε φοβούνται επειδή είσαι τολμηρή, αλλά επειδή παραβιάζεις τα όριά τους. Βασικά δεν φοβούνται, αισθάνονται αμηχανία. Στην καλύτερη περίπτωση, βαριούνται.

Τα λόγια, τα βλέμματα, οι σιωπές, οι επιφανειακές συζητήσεις, ακόμη και η κολακεία και το ψέμα, όλα έχουν την ώρα τους και τη θέση τους. Ο άνθρωπος μεγαλώνοντας πρέπει να μάθει να αναγνωρίζει πότε αρμόζει τι. Αν δεν μπορεί, δεν είναι επειδή είναι «ελεύθερος», είναι επειδή είναι ανώριμος.

______________
4.

Ποιά είναι η οικονομική και επιχειρηματική κατάσταση της οικογενείας Fugger;- V. Károly német-római császár

Που λες, πρόσφατα ο Hubertus Viktor, 8th Fürst Fugger von Babenhausen παρέδωσε τα ηνία στον πρωτότοκο γιο του, Alexander Graf Fugger-Babenhausen, γεννημένο το 1981. Ο γιος έχει σπουδάσει οικονομικά στο Χάρβαρντ και έχει δουλέψει στην Morgan Stanley στο Λονδίνο. Το πρώτο που έκανε είναι να ανοίξει ένα μέρος του παλατιού στο Augsburg και να το κάνει εστιατόριο, ένα άλλο θα γίνει φέτος μπιραρία. 

Τώρα που λέμε για γαλαζοαίματους, διάβασα σε ένα βιβλίο ότι οι αριστοκράτες της Αγγλίας όταν συστήνονται λένε "How do you do". Αν πεις "nice to meet you", θεωρείσαι άξεστος και τεράστιο βλαχάκι. Σας το λέω να το ξέρετε, να μην γίνετε ρεζίλι αν σας καλέσει για τσάι η βασίλισσα.

(Αργεί πολύ ακόμα η επανάσταση;)

________________
5.

η Μαρία απο Αθήνα αφιερώνει στην Λένα στο Ελ Ει το παραπάνω τραγούδι! (φοβερό τραγούδι κ απο τα καλυτερα βιντεο κλιπ που έχω δει!)"- Beatrix Kiddo

Ευχαριστώ, φοβερό τραγούδι ναι! Κι εγώ με τη σειρά μου σου αφιερώνω αυτό, που ξεσηκώνει τα πλήθη (κι έχει ένα βίντεο που δεν βγάζει νόημα)!

________________
6.

"Θα ήθελα τη γνώμη σου πάνω στο αφενός μακάβριο, αλλά αφετέρου μεγάλης πρακτικής σημασίας πρόβλημα του τι κάνουμε με το σώμα κάποιου, όντας ζώντες συγγενείς, όταν αυτός πεθάνει. Ταφή σε κλειστό τάφο ή αποτέφρωση (νομίζω στην Ελλάδα δεν γίνεται ακόμη); Αν δεν απατώμαι, στις μεγάλες πόλεις δε, η ταφή σε τάφο σημαίνει και εκταφιασμό μετά από λίγο χρόνια και τοποθέτηση σε οστεοφυλάκιο των λειψάνων. Στα χωριά που τα πράγματα είναι και πιο "φτηνά", το θέμα είναι μόνιμο. Και γιατί δεν μπορεί να γίνει ταφή κατευθείαν σε χώμα αν κάποιος έχει πεθάνει από φυσικά αίτια και διαθέτει και χώρο(π.χ.στην επαρχία πολύς κόσμος διαθέτει στρέμματα γης, γιατί να μην ταφεί ανάμεσα στις ελιές που καλλιέργησε;);
Πάντως ρωτάω όχι ειδικώς για την Ελλάδα, μιας και το να μιλάς για αποτέφρωση σε αυτή τη χώρα είναι απλά θεωρία.
Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων"

Δεν είναι μόνο θεωρητική η συζήτηση για την αποτέφρωση στην Ελλάδα, ή δε θα έπρεπε να είναι. Όσο πιο πολλοί συμφωνούν, τόσο πιο γρήγορα θα νομιμοποιηθεί – γιατί δεν έχω αμφιβολία ότι θα γίνει πραγματικότητα, και μάλιστα σύντομα. Θα αναγκαστούμε, τουλάχιστον στην Αθήνα, γιατί η κατάσταση τώρα είναι μακάβριος τραγέλαφος.

Για την ταφή σε ιδιόκτητο χώρο διαφωνώ να σου πω την αλήθεια. Θα έπρεπε να υπάρχει επιτροπή που πηγαίνει και εξακριβώνει επιτόπου την καταλληλότητα, και επειδή δε μπορώ να φανταστώ δημόσια υπηρεσία που θα κατάφερνε κάτι τέτοιο (έλλειψη υπαλλήλων κλπ), θα τολμούσε η Ελλάδα να το αναθέσει σε ιδιωτικές εταιρίες; Πέρα από την ιδεολογική επανάσταση που θα πυροδοτούσε, πώς θα τις έλεγχε το κράτος; Μου φαίνεται ότι είμαστε λίγο ανώριμοι ακόμα για κάτι τέτοιο, και δεν θα το άφηνα στην εντιμότητα και στην κοινή λογική του καθενός, γιατί προβλέπω χολέρα.

Η γνώμη μου είναι ότι η αποτέφρωση λύνει πολλά προβλήματα. Όχι για εμένα, αδιαφορώ παντελώς με το τι θα απογίνει το σώμα μου, μακάρι να έχει και τίποτα χρήσιμο, να το πάρει κάποιος άλλος. Το πρόβλημα είναι γι' αυτούς που απομένουν να σε τακτοποιήσουν κάπως. Όταν νιώσω κάπως πιο έτοιμη, θα οργανώσω την κατάσταση έτσι ώστε να μην χρειαστεί να πάρει κανείς καμία απόφαση, και θα δώσω οδηγίες να πετάξουν τις στάχτες κάπου εύκολα (στο Σούνιο, στην ηλεκτρική σκούπα), για να μην αναγκαστεί κανένας φουκαράς να έχει τη θεία Λένα μέσα σε ένα βάζο πάνω σε κανένα τζάκι.

________________
7.

γιατί εκεί στην LIFO κανείς δεν ασχολήθηκε με την τεράστια συναυλία που έγινε στην Κύπρο (CyprusAID);- άννι

Σίγουρα δεν έγινε επίτηδες, αλλά είσαι λίγο άδικη, γιατί το θέμα Κύπρος καλύπτεται εκτενέστατα.

________________
8.

"Γεια σου υπέροχη Α, μπα!
Πώς αντιμετωπίζεται η μοναξιά; Δεν μιλάω για κακομοιριά ή έλλειψη φίλων ή ξινίλα με το σύμπαν. Μιλάω για αυτή την βαριά μοναξιά που σου σκάει με τον καιρό και από έλλειψη συντροφικότητας, έλλειψη ξερω γω πως το περιγράφουν αυτοί που είναι καλοί με τις λέξεις...;
Φιλιά και άλλες γλύκες
Αναμπελ"

Αυτό δεν είναι μοναξιά, είναι το αβάσταχτο βάρος της ύπαρξης. Δεν συνηθίζεται, ξεγελιέται μόνο. Αν δε μπορείς να ξεγελάσεις αυτό το τέρας, κανένας σύντροφος δε θα σου λύσει το πρόβλημα.

________________
9.

Είναι αγενές να μιλάμε με τους συνεπιβάτες μας στα ασανσέρ στην Ιαπωνία;- Ενδυμίων

Από τους λίγους που έχω δει, νομίζω ότι πρέπει να υποκλιθείς και μετά να κρατήσεις την αναπνοή σου μέχρι να φτάσεις, μην τυχόν και ενοχλήσεις κανέναν.

________________
10.

γεια σου Α,μπα! γιατι βαριέμαι να πάω γυμναστήριο;- πιου

Γιατί είναι αφύσικο να τρέχεις χωρίς να μετακινείσαι και μοιάζει άσκοπο να σηκώνεις βαριά πράγματα χωρίς να θέλεις να τα μεταφέρεις, βαρετό να χορεύεις χωρίς να είσαι με τους φίλους σου. Λες στο χάμστερ να αρέσει ο τροχός;

________________
11.

"Αγαπητή Λένα,
Συγχαρητήρια για την στήλη σου-μπαίνω στο ψητό: Κάτι που με ενοχλεί ιδιαίτερα είναι το γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε ρατσιστική συμπεριφορά... ρατσιστικά. Τι εννοώ;
Τι διαφορά έχει η στάση ενός ρατσιστή που μόλις δει κάποιον αλλοδαπό υποθέτει οτι είναι «βρόμικος» και «ύπουλος» διαφέρει από αυτήν ενός «φιλελεύθερου» που μόλις δει χρυσαυγίτη υποθέτει ότι είναι αμόρφωτος (ή ακόμα και χαμηλής νοημοσύνης) και ότι είχε δύσκολα παιδικά χρόνια; και στις δύο περιπτώσεις τοποθετούνται ταμπελάκια». Αντιθέτως σπέυδουμε να δηλώσουμε την περίσσεια (σχεδόν υστερική) χαρά μας όποτε το ελληνικό κράτος βραβεύσει αλλοδαπο μαθητή αντί να το αντιμετώπισουμε φυσιολογικά (chill guys! Μαθητής είναι και αυτός ,όχι έκθεμα σε freakshow). Σε παρακαλώ πες μου την γνώμη σου πάνω στα λεγόμενα μου. Μήπως τα ισοπεδώνω όλα;
-Sebastian"

Η γνώμη μου είναι ότι όλοι ρατσιστές είμαστε. Η διαφορά μερικών είναι ότι προσπαθούν να το αποβάλλουν.

Οι προκαταλήψεις και τα ταμπελάκια βοηθάνε γιατί είναι αδύνατον να έχεις ολοκληρωμένη γνώμη για τα ΠΑΝΤΑ. Το ότι νομίζουμε ότι έχουμε, πηγάζει από το ότι σε περίπτωση αμφιβολίας, καταφεύγουμε την πετατημένη (αλλοδαπός=κίνδυνος). Όσοι έχουν ταξιδέψει, διαβάσει, σκεφτεί και συζητήσει και έχουν τη θέληση, μετά την πρώτη αντίδραση προσπαθούν να εκλογικεύσουν το συναίσθημα και σιγά σιγά να αναπτύξουν μια πιο ψύχραιμη αντίδραση όταν βλέπουν κάτι ασυνήθιστο σε σχέση με τις εμπειρίες τους.

Το ότι πανηγυρίζουμε (;) για αλλοδαπούς μαθητές που αριστεύουν δεν είναι καθολικό φαινόμενο, και τώρα που πλέον αυτά τα παιδιά έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, αυτές οι αναφορές έχουν κοπεί. Όταν έγινε θέμα (με τον Οδυσσέα Τσενάι), δεν ήταν επειδή αρίστευσε, αλλά για το περίφημο ψευδοδίλημμα με την ελληνική σημαία. Αν πανηγυρίζαμε για παιδιά που ήρθαν σε κάποια ηλικία από άλλη χώρα και αριστεύανε, θα είχαμε δίκιο. Πρώτον, μπράβο μας που συμπληρώσαμε σχολεία με έξυπνους μαθητές και δεύτερον, μπράβο στο ελληνικό σχολείο που απέδωσε τόσο γρήγορα.

Όμως:

Οι χρυσαυγίτες είναι άλλη περίπτωση. Δεν είναι μια ομάδα που την ξεχωρίσαμε εμείς επειδή είμαστε φοβισμένοι ή ημιμαθείς, είναι μια ομάδα που αυτοπροσδιορίζεται ελεύθερα. Τα κριτήριά της για τους ανθρώπους βασίζονται ξεκάθαρα και χωρίς αμφιβολία στον ρατσισμό, και τα επιχειρήματά της είναι το ξύλο. Αφού έτσι δηλώνουν, δε μας αφήνουν κανένα περιθώριο: χρυσαυγίτες = κατώτατη νοημοσύνη, οριακά φυσιολογική. Η χαμηλή, χαμηλότατη νοημοσύνη σημαίνει και έλλειψή βασικής μόρφωσης – πώς να το κάνουμε, έχουν μεγάλο πρόβλημα στην κατανόηση κειμένου, στη γραμματική και στην ορθογραφία. Είναι οι παλιοί μας συμμαθητές που απορούμε ακόμα πώς έβγαλαν το Λύκειο.

Δεν είναι ρατσισμός να απεχθάνεσαι τη Χρυσή Αυγή και να εύχεσαι να εξαφανιστεί. Δεν είναι ρατσισμός γιατί το κριτήριο δεν είναι η ράτσα τους. Απεχθάνομαι και σιχαίνομαι ένα μπουλούκι που πρεσβεύει το θρίαμβο της βλακείας. Δεν αντέχω τη βλακεία.

Και μιας και το έφερε η κουβέντα: διαφωνώ με τις αναφορές στους χρυσαυγίτες με όρους όπως «οργάνωση που πρεσβεύει το μίσος και τη βία». Αυτές οι λέξεις τους δίνουν μια αίγλη, αυτές οι λέξεις είναι που κάνουν αυτά τα κνώδαλα ελκυστικά σε κάποιους που τους ψηφίζουν, οι οποίοι μάλιστα αυξάνονται. Βασικά είναι ένα μάτσο ηλίθιοι, αποτυχημένοι, και ναυάγια της ζωής. Λέω ότι αν φανεί αυτό σε όλο του το μεγαλείο, ίσως χάσουν τη λάμψη τους στα μάτια του φοβισμένου που δεν μπορεί να καταλάβει από πού του ήρθε αυτή η κρίση.

________________
12.

Why does my heart feel so bad? Πώς καταλήξαμε έτσι μετά από 6 χρόνια και δύο παιδάκια (για τα οποία ξέρω πια ότι είναι καλύτερο να τελειώνει τώρα παρά μετά); Πότε χάθηκε ο σεβασμός; Πώς τα κάναμε τόσο σκατά; Πότε θα σταματήσω να κλαίω στα κρυφά; Γιατί σου τα γράφω αυτά νυχτιάτικα;- κ

Πολύ λυπάμαι. Αλήθεια. Ακούγεται αναίσθητο να σου λένε ότι «τίποτα δεν κρατάει για πάντα» αλλά ξέρεις, ισχύει και για την απελπισία.