________________
1.
Αγαπητή Α, μπα,
Έχω διαβάσει Murakami και τον συμπαθώ αρκετά. Πρώτο διάβασα το Norwegian Wood ( μου άρεσε πολύ) , μετά τον Άχρωμο Ταζάκι (δεν με ενθουσίασε αρχικά αλλά μετά δεν το άφηνα και όταν το τελείωσα συνέχισα να το έχω στο μυαλό μου για μέρες) και πριν από λίγες εβδομάδες το 1Q84 το πρώτο μέρος (μου άρεσε, αν και κάποια κομμάτια τα ένιωθα πληκτικά, αλλά ούτε στιγμή δεν το άφησα).
Ξέρω νομίζω λίγο την γνώμη σου για το θέμα Murakami και νομίζω έχεις αναφέρει πως τα διάβασες και τα 3 μέρη, οπότε θα ρωτήσω συγκεκριμένα :
να συνεχίσω με το δεύτερο μέρος?
Πολλά φιλιά! -Κερασιά
Να το συνεχίσεις, δεν νομίζω ότι είναι χάσιμο χρόνου, και για μένα το 1Q84 είναι το καλύτερο του, και ο Άχρωμος Ταζάκι το χειρότερο του, με μεγάλη διαφορά. Συνολικά απέχω πολύ από τους φανατικούς του Μουρακάμι, αλλά αναγνωρίζω ότι έχει μεγάλες ικανότητες και δεξιότητες στη συγγραφή, και η ανάγνωση των βιβλίων του Μουρακάμι μπορεί να προσφέρει σε κάποιον αναγνώστη, αν ο αναγνώστης δεν αφεθεί στον εύκολο εντυπωσιασμό και προσπαθήσει εντοπίσει τα καλά του στοιχεία.
________________
2.
Γεια σου μωρή αρρώστια Α,μπα (ξέρεις, με την καλή έννοια)!
Ερώτηση: Πώς να σταματήσω να επιστρέφω στα "χαλάκια που έχω για να σκουπίζω τα πόδια μου", κάθε φορά που με φτύνει ένας γκόμενος που γουστάρω;
Και, είναι όντως φτύσιμο όταν βλέπω τον άλλον όταν θέλει αυτός και όχι όταν θέλω εγώ, σωστά;
Νομίζω ότι η επιλογή της έκφρασης 'χαλάκια για να σκουπίζω τα πόδια μου' είναι τόσο ανέμελα υποτιμητική και επικίνδυνη, που θα σε κάνει κάποια μέρα να σκοντάψεις πολύ άσχημα σε ένα χαλάκι, και όταν φας λίγο τα μούτρα σου, θα το σταματήσεις. Ο άλλος τρόπος για να το σταματήσεις είναι να επιβληθείς στον εαυτό σου, αφού ξέρεις ότι είναι λάθος, και να το σταματήσεις.
________________
3.
Α,μπα μου άκου τι μου συμβαίνει.
Θα βγω με κάποιον για ποτό και σεξ και αν περάσω καλά και μου αρέσει, μετά θέλω να τον ξαναδώ σύντομα και γενικά να βγαίνουμε. Ενώ γενικά απολαμβάνω πολύ να επαναλαμβάνω όλη αυτή τη διαδικασία του πρώτου ραντεβού, του φλερτ, του σεξ, που όλα είναι καινούργια και μυστηριώδη με έναν ουσιαστικά άγνωστο. Και έχω μάθει να παίζω πολύ καλά αυτό το ρόλο, της σέξυ, απελευθερωμένης γυναίκας. Αυτές τις ποιότητες τις χάνω βέβαια στις επόμενες συναντήσεις (αν υπάρχουν), στην περίπτωση που θα μου αρέσει ο άλλος. Αγχώνομαι μήπως φανεί ότι δεν είμαι κουλ, και τα χάνω εντελώς.
Μια φίλη μου λέει ότι τους δελεάζω με το σεξ (-απίλ) και ότι δεν έχω δικαίωμα να θέλω περισσότερα μετά.
Ενώ όταν δε μου αρέσει ο άλλος (και θέλω μόνο να τον γδύσω δηλαδή) είμαι πολύ ωραίος τύπος γιατί δε με νοιάζει.
Τι θα με συμβούλευες να κάνω με αυτό μου το πρόβλημα;
Υ.Γ. Ούτε που ξέρω τι έχω γράψει. Είμαι σε πανικό.- Αστραπόγιαννος
Ναι, ποιο είναι το πρόβλημα; Όλοι είμαστε πιο άνετοι με αυτούς που δεν μας ενδιαφέρουν, και όλοι αγχωνόμαστε όταν κάποιος μας αρέσει. Οι μεγαλύτερες γκάφες τότε γίνονται, έχω ακούσει τις πιο αστείες ιστορίες και τους πιο σουρεαλιστικούς διαλόγους στα πρώτα ραντεβού, όταν υπάρχει το άγχος να γοητεύσει ο ένας τον άλλον.
Τη θεωρία της φίλης σου τύλιξε την σε ένα ωραίο χαρτί, βάλε κι έναν φιόγκο, μετά πέταξε από το παράθυρο, βάλε της φωτιά, και πέταξε τις στάχτες στον υπόνομο, τραγουδώντας «αντίο, μειωτική και συντηρητική θεωρία!» Το σεξ απήλ είναι πολύ ωραίο πράγμα και απολύτως κατάλληλο για τα πρώτα ραντεβού, το σεξ απήλ δεν σημαίνει λοβοτομή, δεν είναι κατώτερο (από τι, αλήθεια; Από τον κόσμο των ιδεών;) και δεν αποκλείει, ούτε επικυρώνει κάτι για το μέλλον. Η πεποίθηση ότι σχέσεις κάνουν μόνο οι 'σοβαρές' γυναίκες που 'δίνουν' σεξ με δυσκολία και το σταγονόμετρο, πρέπει κάποτε να διαλυθεί, να συντριβεί και να περάσει στο παρελθόν στο οποίο ανήκει, και για να γίνει αυτό, πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι και όλες μαζί.
Ποια ήταν η ερώτηση;
________________
4.
Νομίζω είμαι γκέι. Τη βρίσκω με γκέι τσόντες (μόνο), σταμπάρω γκόμενους κτλπ. Λατρεύω όμως τις γυναίκες. Κάνω σχέσεις και απολαμβάνω το σεξ μαζί τους. Τι νομίζεις ότι πρέπει να κάνω; Νομίζεις ότι είμαι αρκετά κομπλεξικός για να δεχτώ αυτό που είμαι ή απλά η σεξουαλικότητα δεν έχει ετικέτες;- Μπάμιας
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να πάρεις τρεις βαθιές ανάσες από τη μύτη και να εκπνεύσεις από το στόμα, και μετά να σταματήσεις να πιστεύεις ότι πρέπει να κάνεις κάτι.
Παρακολούθησε τον εαυτό σου, δες τι προτιμάει και τι νιώθει, χωρίς να τον κρίνεις, χωρίς να προσπαθήσεις να τον χωρέσεις σε μια λέξη, χωρίς να τον πιέζεις να ανταποκριθεί σύμφωνα με ό,τι έχεις στο μυαλό σου. Η σεξουαλικότητα είναι ρευστή για πάρα πολλούς ανθρώπους, κι έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχουν λέξεις για όλες τις παραλλαγές.
________________
5.
Αγαπητή α,μπα
Πώς να το πω τώρα αυτό χωρίς να παρεξηγηθώ..περνάω πολύ δύσκολα κάθε φορά που βρίσκομαι με την οικογένειά μου. Στο σπίτι μου επικρατεί ένα μόνιμο κλίμα τρομολαγνείας και κινδυνολογίας. Πρέπει να κρύψουμε όλα τα λεφτάκια μας σε μια τρύπα και να γεμίσουμε ένα αμπάρι με τρόφιμα και προμήθειες γιατί οι άνθρωποι θα βγουν στους δρόμους με ρόπαλα και θα σπάσουν σούπερ μάρκετ και βενζινάδικα και με λίγα λόγια κάπως θα πεθάνουμε όλοι μέσα σε ένα χάος στους επόμενους μήνες. Αυτά τα ακούω εδώ και κανα χρόνο και επειδή μένουν σε ευκατάστατη επαρχία δεν συμβαίνει τίποτα ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ που να το δικαιολογεί. Δεν χάνουν κανένα δελτίο ειδήσεων, στο τραπέζι πάντα υπάρχουν εφημερίδες κλπ. Ό,τι και να συζητήσουμε κάπως θα καταλήξει σε διαφωνία κ με μόνιμο επιχείρημα ότι δεν ξέρω ,είμαι μικρή εγώ, αυτοί έχουν δει πολλά, θα αλλάξω γνώμη στο μέλλον. Δεν θα σου έστελνα βέβαια αν η ιστορία σταματούσε εκεί.
Γενικά επειδή ξέρω ότι δεν τα πηγαίνουμε καλά αποφεύγω να γυρνάω σπίτι.(σπουδάζω σε μια πόλη στην άλλη άκρη της Ελλάδας)Όταν λοιπόν έρχονται γιορτές και λέω ότι δεν θα γυρίσω γιατί έχω άλλα σχέδια ξεκινάει ο ψυχολογικός εκβιασμός και όταν δεν έχω στ'αλήθεια κάτι να κάνω κατεβαίνω. Για να μην σε κουράσω άλλο πριν λίγο βλέπαμε τηλεόραση κ συζητούσαμε. Το συμπέρασμα ήταν ότι θα πτωχεύσουμε τον Μάιο. Τότε ο μπαμπάς μου είπε "θα γυρίσεις πίσω δεν το συζητώ!"Του είπα αυτό δεν γίνεται, πρέπει πρώτα να πάρω πτυχίο..Δεν είδα καμία αντίδραση οπότε προσπάθησα να τον καλμάρω αλλά δεν κατάφερα τίποτα και πάλι. Άρχισαν και οι δύο να χτυπάνε 1678 ξύλα και να φτύνουν το κόρφο τους. Εγώ τους είπα ότι με το να κλαίμε την μοίρα μας δε θα αποφύγουμε κάτι αντιθέτως απλά θα περνάμε χάλια μια ώρα αρχύτερα. Σε κάθε κατάσταση υπάρχει θετική πλευρά και αυτήν θα έπρεπε να κοιτάμε διότι αν συμβούν τα χειρότερα πρέπει τουλάχιστον να έχουμε καλή ψυχολογία για να τα αντιμετωπίσουμε. Η απάντηση που πήρα ήταν ένα παγωμένο αυστηρό βλέμμα και "Αν γυρίσουμε στην δραχμή θα έρθεις πίσω" Αυτό εννοείται δεν πρόκειται να συμβεί όσο περνάει απ'το χέρι μου (όσο δηλαδή έχω δουλειά και μπορώ να ζήσω χωρίς να μου στέλνουν χρήματα όπως τώρα) όμως αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα θυελλώδης καυγάδες και πολύ στεναχώρια από μέρους τους. Εδώ λοιπόν είναι το σημείο που χρειάζομαι την γνώμη σου. Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να το χειριστώ; Είμαστε ευκατάστατοι γαμώτο μου(μέχρι στιγμής),είναι ύβρις να γκρινιάζουν
Υ.Γ Αν όλα αυτά που πιστεύουν συμβούν μέχρι να μου απαντήσεις θα νιώθω απεριόριστη ντροπή για αυτά που γράφω
Υ.Γ2 Ελπίζω να μην σε διαβάζει η μάνα μου
Υ.Γ3 (και τέλος το υπόσχομαι) Κάποτε ήταν πολύ κουλ και ωραία τυπάκια οι γονείς μου..
Τι ακριβώς συζητάτε; Αν έρθει η καταστροφή και δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς να σου στέλνουν χρήματα, θα γυρίσεις. Αν δεν έρθει και εξακολουθείς να βγάζεις κάποια χρήματα μόνη σου, δεν θα γυρίσεις. Θέλετε δεν θέλετε και οι δύο, αυτή η είναι η πραγματικότητα. Μπορείτε να συμφωνήσετε σε αυτό, και να σταματήσει η κουβέντα. Γιατί οι θυελλώδεις καυγάδες;
Νομίζω ότι περισσότερο τσακώνεστε επειδή οι γονείς σου φοβούνται το χειρότερο, και εσύ όχι. Μάλιστα τους θεωρείς και κάπως γραφικούς, επειδή ο φόβος τους 'δεν δικαιολογείται από πουθενά'. Θα σε στενοχωρήσω λίγο. Δεν ξέρω πόσο πολύ φοβούνται και σε ποιο σημείο και με ποια επιχειρήματα, αλλά το 'δεν συμβαίνει τίποτα που το δικαιολογεί' μετά από τους μήνες που πέρασαν ελπίζω να καταλαβαίνεις πόσο αφελές ακούγεται. Αναρωτιέμαι τι θα λες τώρα.
________________
6.
Αγαπητή Α, μπα; Πώς καταλαβαίνεις ότι το αγόρι που γουστάρεις ή τέλοσπάντων ο οποιοσδήποτε είναι drug dealer? Θα έκανες ποτέ σχέση με κάποιον "τέτοιο";-ΤιΝαΠω
ΟΧΙ.
Και να μην κάνεις ούτε εσύ. Δεν ξέρω τι εννοείς με 'έμπορος ναρκωτικών' (σε παρακαλώ, πες το στα ελληνικά, δεν σου χρειάζεται η γκλαμουροποίηση που δίνει στην έννοια αυτή μια άλλη γλώσσα), υπάρχουν πολλών ειδών ναρκωτικά, και πολλών ειδών πελάτες. Μπορεί να είναι από εφηβικό χόμπι μέχρι ανήθικη και κυνική εκμετάλλευση απροστάτευτων και ευάλωτων ατόμων. Είναι ναρκωτικά, και αυτός τα πουλάει. Στα ελληνικά, για να καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται.
Αν το υποψιάζεσαι, το πιθανότερο είναι ότι συμβαίνει, και δε νομίζω ότι χρειάζεται κάποια τρομερή έρευνα για να το διαπιστώσεις.
________________
7.
Καλησπέρα Α, μπα;!
Εύχομαι να περνάς καλά, εκεί στα ξένα, και ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο. Άκου λοιπόν και το δικό μου παράπονο:
Τα τελευταία 5-10 χρόνια (είναι δύσκολο να το προσδιορίσω πλέον) συνειδητοποίησα ότι ο πατέρας μου είναι αλκοολικός. Γενικά, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αλλά ακόμα και τώρα, δεν μου έλειψε σε συναισθηματικό επίπεδο τίποτα, ούτε από όσο ξέρω και από τα αδέρφια μου γιατί και οι δύο γονείς πάντα προσπαθούσαν να είναι δίπλα μας και να μας φροντίζουν. Τώρα όμως έχω αρχίσει να βλέπω πολλά πράγματα που δεν καταλάβαινα παλιά. Ο ειρμός του πατέρα μου είναι χαώδης, δεν μπορείς να κάνεις λογική συζήτηση με τίποτα, ούτε με το καλό (ηρεμία και επιχειρήματα), ούτε με το κακό (φωνές και κλάματα). Η σημερινή κατάσταση είναι ένα κουραστικό έργο σε επανάληψη, δηλαδή κάθε φορά που ο μπαμπάς πίνει, θα επικρατεί ένα δυσάρεστο και επιθετικό κλίμα στο σπίτι, θα πρέπει να ζυγίζουμε ακόμα και την τελευταία λέξη που θα βγει από το στόμα μας, και γενικά η αδερφή μου και εγώ που είμαστε ακόμα σπίτι, δεν βλέπουμε την ώρα να ξεκουμπιστούμε. Εκτός αυτού, για να συντηρήσει το "σπορ" του έχει φορτώσει χρέη το σπίτι, εφορίες, τράπεζες κλπ οπότε τώρα πια η μάνα μου αποφάσισε να του τα κανονίζει η ίδια. Και οι δύο γονείς μου έχουν κατάθλιψη, η μητέρα μου έχει πάει σε ψυχολόγους αρκετές φορές αλλά πλέον no money no honey και τώρα είναι σε μία κατάσταση ζόμπι που είναι μονίμως στεναχωρημένη, δε μιλάει, δε λαλάει, τίποτα. Ο πατέρας από την άλλη αρέσκεται να φιλοσοφεί μόνος του και να βλέπει παντού συνωμοσίες εναντίον του. Ενώ του έχω ζητήσει σε ήρεμη και σοβαρή φάση αρκετές φορές να πάει σε κάποιον ειδικό, μου απαντάει ότι για χάρη μου θα πάει, αλλά θα τον κοροϊδεύει γιατί "αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα". Και πες μου τώρα εσύ ρε Λένα τι κάνουν σε αυτήν την περίπτωση; Να τον πάω με το ζόρι δεν παίζει γιατί κάθε φορά που νιώθει ότι ζορίζεται, την κάνει με ελαφρά. Έχει διώξει όλους τους ανθρώπους από γύρω του γιατί πραγματικά δεν αντέχεται, εκτός από 3-4 φίλους του που πηγαίνουν κάθε τόσο και τα πίνουνε και γίνονται όλοι μαζί φέσι. Επίσης δεν θέλω να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση γιατί στην τελική ούτε η μάνα μου θέλω να περνάει αυτήν την κατάσταση κάθε μέρα, και είναι πολύ αδύναμος χαρακτήρας για να πάρει κάποια πρωτοβουλία (δεν μιλάω να χωρίσουν, γιατί τον υπόλοιπο καιρό είναι μες στα μέλια, και εμάς μας γυρνάνε τα άντερα αφού μπορεί τρεις μέρες να μας έχουν κλονίσει το νευρικό σύστημα). Τι άλλο να κάνω; Δεν αντέχω να ζω σε τέτοιο περιβάλλον, αλλά ακόμα αλλού να είμαι (όπως πριν τελειώσω τις σπουδές μου) το πρόβλημα με ακολουθούσε. Έχεις καμία συμβουλή; Σ'ευχαριστώ εκ των προτέρων :)
Η συμβουλή μου είναι να φύγετε με την αδερφή σου το γρηγορότερο από το σπίτι, τρέχοντας.
Το έχω ξαναπεί, αλλά ταιριάζει σε πολλές περιπτώσεις: έχεις παρατηρήσει ότι στο αεροπλάνο, πριν απογειωθεί, στις οδηγίες που δίνονται σε περίπτωση ατυχήματος είναι να βάζει ο καθένας πρώτα τη δική του μάσκα, πριν βοηθήσει τους άλλους; Αυτό ισχύει και στην ζωή. Αν προσπαθήσεις να βοηθήσεις τους γονείς σου τώρα, που η ζωή σου επηρεάζεται τόσο από τη δική τους, θα βουλιάξετε όλοι παρέα. Αν θέλεις να τους βοηθήσεις, βοήθησε πρώτα τον εαυτό σου: στήσε μια ήρεμη και ισορροπημένη ζωή μακριά τους , στηρίξου στον εαυτό σου, χτίσε αυτοπεποίθηση, και τότε θα το μυαλό σου θα καθαρίσει, και το τι πρέπει να κάνεις θα εμφανιστεί μπροστά σου ξεκάθαρα, σαν φωτεινή μαρκίζα.
Επειδή θα ανυπομονείς, θα σου πω αυτό που έχω γράψει επίσης πάμπολλες φορές: δεν μπορείς να σώσεις κανέναν, αν δεν θέλει να σωθεί. Δεν λύνονται αυτά τα μπλεξίματα με ήρεμες συζητήσεις. Χρειάζεται τεράστια θέληση από τον παθόντα, δεν είναι αρκετή η παραίνεση από τους γύρω, ίσα ίσα μπορεί να λειτουργήσει και αποτρεπτικά. Ειδικά για τον πατέρα σου, απαιτείται πολύ συγκεκριμένη αντιμετώπιση. Τα λεφτά ποτέ δεν είναι αρκετή δικαιολογία. Οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί είναι μια από τις πολλές λύσεις.
Όμως ξαναλέω: δεν είναι δική σου δουλειά. Ο πατέρας σου είναι ο μόνος υπεύθυνος για τη ζωή του. Κι εσύ για τη δική σου. Σώσε τον εαυτό σου, για να έχεις κάποτε ελπίδα να βοηθήσεις τους άλλους.
σχόλια