ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: έγραψα ένα μυθιστόρημα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: έγραψα ένα μυθιστόρημα Facebook Twitter
28


________________
1.


Αγαπητή Α,μπα;
κάνω μία μοναχική δουλειά, κατά την οποία πολλές φορές ιδίως όταν με κουράζει η μουσική και την κλείνω, παίρνω συνεντέυξεις στον εαυτό μου:)
Οι συνεντεύξεις αυτές έχουν θέματα, τον εαυτό μου, το παρελθόν μου, την δουλειά μου και διάφορα άλλα που θέλω να πω την γνώμη μου, ενώ κανείς δεν με ρωτάει...
Βλέπω αρκετά θετικά σε αυτό, όπως το ότι εξωτερικεύω τις σκέψεις μου, δίνω λύσεις σε προβλήματα που όταν τα σκέφτομαι στο μυαλό μου χάνονται και μπερδεύονται σε δαιδαλώδεις συνειρμούς, αυξάνεται η δημιουργικότητά μου (χρειάζεται και στην δουλειά), κάνω εξάσκηση στις γλώσσες που γνωρίζω (καθώς οι ερωτήσεις προέρχονται από φαντάστικους φυσικά περίεργους τύπους διαφόρων εθνικοτήτων.
Εκτός του ότι μάλλον χρειάζομαι παρέα, νομίζεις ότι μπορεί όλη αυτή η κατάσταση να εμπεριέχει κάποιον κίνδυνο; Ή κάτι άλλο που δεν μπορώ να φανταστώ; Μιλάμε για πολλές ώρες συνέντευξης... Να είσαι καλά που κάθεσαι και μας ακούς. Φιλιά.- ένας γρόμπλος

 

Η μόνη δουλειά που θα δικαιολογούσε τέτοια ομφαλοσκόπηση είναι του φαροφύλακα, αλλά γύρω στο 1700.
Τα επικίνδυνα μονοπάτια σταματούν να είναι επικίνδυνα αν καταφέρεις να τα μεταμορφώσεις σε τέχνη. Σου προτείνω να αρχίσεις να γράφεις αυτά που λες από μέσα σου. Αν τα διαβάσουν άλλοι και πουν ότι είναι καλά, συνέχισε. Αν δεν έχεις ταλέντο στο γράψιμο, βρες παρέα ή πήγαινε σε ψυχολόγο. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που θα έχει το κουράγιο να σε ακούει να μιλάς ασταμάτητα για τον εαυτό σου (όχι επειδή θα έχουν ενδιαφέρον αυτά που λες, αλλά επειδή θα τον πληρώνεις για να ακούει).

________________
2.


γεια σου αγαπητή και από μένα. Είμαι ερωτευμένη με κάποιον εδώ και κάποιους μήνες. Το σεξ δεν μου άρεσε καθόλου, αλλά πιστεύω πως φταίει το γεγονός ότι με έχει μόνο για να περνάει καλά. Την τελευταία φορά, που έγινε και σε δημόσιο χώρο, αφού τελείωσε έφυγε χωρίς να με χαιρετήσει και με πήρε τηλέφωνο ξημερώματα της άλλης μέρας. Μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι γίνεται, αλλά θέλω να τον εκδικηθώ. Είναι κακό; Αν όχι πως μπορώ να το κάνω;- ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Τώρα τι εννοείς με το «κακό»; Με τη θρησκευτική έννοια, ηθικά; Κακό για σένα ίσως; Ανθρώπινο είναι πάντως σίγουρα.


Η εκδίκηση είναι πάρα πολύ επικίνδυνο σπορ και όταν γίνεται εν βρασμώ το πιθανό είναι ότι θα παρασύρεις και τον εαυτό σου το πύρινο ποτάμι, μπορεί ακόμα και να την πληρώσεις ακόμη πιο ακριβά. Η καλύτερη εκδίκηση – και δεν είναι απλώς μια κενή φράση – είναι πράγματι η κρύα, και την παίρνεις χωρίς να το απολαύσεις, γιατί πετυχαίνει μόνο όταν δε σε νοιάζει ο άλλος.


Αν δεν έχεις καλό σχέδιο εκδίκησης (και δεν πρόκειται να σου προτείνω κάποιο) κάνε πρώτα τη χάρη στον εαυτό σου. Αφού καταλαβαίνεις πολύ καλά τι γίνεται, σταμάτα να συμμετέχεις σ' αυτό το παιχνίδι. Δε μπορείς να φανταστείς πόσο θα αλλάξει τις ισορροπίες αυτό. Το ξέρω ότι δε με πιστεύεις και ξέρω ότι δεν θα το κάνεις, αλλά εγώ προσπάθησα.

________________
3.


Α μπαμπού,
Είχα μία σχέση επί 2,5 χρόνια και πριν από κάμποσους μήνες με χώρισε αυτός . Μέχρι τότε με λάτρευε, με υπεραγαπούσε κ δεν δίσταζε να μου το δείχνει κάθε ώρα και στιγμή.. Όμως τον τελευταίο χρόνο είχαμε σχέση από μεγάλη απόσταση ... Τί μπορεί να του συνέβη και να σταμάτησε να με αγαπάει ? Μπορεί η απόσταση να διαλύσει μια μεγάλη αγάπη ? Και είναι έτσι, αν η τύχη μας ξαναφέρει κοντά θα θυμηθεί μέσα του πόσο με αγαπούσε?- μαριάννα

Το ότι κάποιος σε αγαπάει δεν είναι ρήτρα, ούτε υπόσχεση, ούτε συμβόλαιο. Δεν του δημιουργεί καμία υποχρέωση και αν σταματήσει να ισχύει δεν υπάρχει λόγος να δικαιολογηθεί, συχνά δεν υπάρχει και τρόπος για να το δικαιολογήσει. Το να λες «γιατί δε με αγαπάει πια» είναι σα να ρωτάς «μα γιατί αρρώστησα, αφού πριν ήμουν καλά». Είναι η ίδια, κάπως εκνευριστική ερώτηση.


Η μεγάλες αγάπες πάντως είναι αμφίδρομες, Μαριάννα, και έτσι όπως τα γράφεις ακούγεσαι σαν κουμπαράς που γεμίζει με μονάδες αγάπης. Εσύ τι ρόλο παίζεις σε όλο αυτό; Αγαπάς ή αράζεις και περιμένεις να σε αγαπήσουν;

________________
4.


Α μπα, σε παρακαλώ πολύ χρειάζομαι μία συμβουλή...

Είμαστε φίλοι εδώ και καιρό αλλά ήρθαμε πιο κοντά μετά που χώρισα και χώρισε κ αυτός . . Τον θέλω πολύ ... Δεν εκδηλώνομαι πολύ όμως, γιατί όλοι μου λένε να μην του δείξω πως είμαι του χεριού του. Αυτός είναι μπερδεμένος και γι αυτό θέλει να δει ότι υπάρχει ενδιαφέρον από την μεριά μου για να εκδηλωθεί (;) Ξέρω ότι του περνάνε το μυαλό του κ άλλες.. Στις συζητήσεις που κάνουμε νομίζω ότι με αποθαρρύνει από το να το 'δούμε μαζί' και έτσι δεν του εκδηλώνω το πως νιώθω.. Το θέμα είναι : να του εκφράσω το πως νιώθω ή είναι χαμένη υπόθεση ;- ελένη

Να μια συμβουλή. Τα ερωτικά σου για τους άλλους είναι πολύ πιο βαρετά από όσο φαντάζεσαι. Όταν τα λες, παρακολούθησε σε παρακαλώ τις αντιδράσεις των άλλων. Σε κοιτάνε στα μάτια; Είναι στραμμένοι προς το μέρος σου; Κάνουν παρατηρήσεις, σε διακόπτουν, συμμετέχουν; Γελάνε, διαφωνούν, κάνουν διευκρινιστικές ερωτήσεις; Ή μένουν αμίλητοι, «ακούνε» και στο τέλος λένε κάτι πολύ γενικό; Μήπως προσπαθούν να αλλάξουν κουβέντα; Μήπως ρίχνουν ματιές πίσω σου, στο κινητό τους, στην τηλεόραση; Μήπως δεν απαντάνε αμέσως όταν κάνεις μια ερώτηση αλλά μένουν για δευτερόλεπτα σα χαμένοι;


Τουλάχιστον αν δεν σου κάτσει το αγόρι, θα έχεις προπονηθεί στην εντελώς ξεχασμένη τέχνη του ενδιαφέροντος συνομιλητή.

________________
5.


Δε θέλω να ρωτήσω κάτι, ίσως γιατί προς το παρόν οι υπάρχουσες ερωταπαντήσεις με καλύπτουν. Θέλω απλά να σ'ευχαριστήσω, διότι προσωπικά μ'έχεις βοηθήσει πολύ. Πολλές απαντήσεις σου σε ερωτήσεις που απασχολούν πολλούς από εμάς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δίνουν μια αφορμή να σκεφτούμε και ή να αναθεωρήσουμε πολλά απ'αυτά που πιστεύουμε ή να προσθέσουμε κι άλλα δεδομένα στην ήδη υπάρχουσα άποψη. Μ'εμένα τουλάχιστον έχει συμβεί αρκετά θέματα.
Και γι αυτό σ'ευχαριστώ, όχι απλά η στήλη σου μου δίνει απαντήσεις στις ερωτήσεις που δεν έχω καν θέσει, αλλά γιατί μου δίνεις την αφορμή να σκεφτώ όσα θεωρούσα δεδομένο ότι είχα σωστή άποψη.

Αν αυτό ήταν γράμμα, θα τελείωνε ως εξής: "με ΕΚΤΙΜΗΣΗ". –thankfulreader

________________
6.


Αγαπητή Α μπα,

Θα ήθελα τη γνώμη σου σχετικά με το κατωτέρω θέμα: Έγραψα ένα μυθιστόρημα, το οποίο και προώθησα σε 15 εκδοτικούς οίκους (σχετικούς με το θέμα του βιβλίου). Οι περισσότεροι στις ιστοσελίδες τους αναφέρουν πως θα απαντήσουν μέσα στο εξάμηνο. Έχω ήδη πάρει αρνητική απάντηση από 2 (με προέτρεψαν στην αυτοέκδοση). Η απορία είναι, υπάρχει πιθανότητα στην Ελλάδα της κρίσης, να εμπιστευτούν έναν νέο συγγραφέα; Μπορώ να κάνω κάποια άλλη κίνηση περαιτέρω; (Δεν έχω αποκλείσει την αυτοέκδοση αλλά την έχω αφήσει ως τελευταία λύση για φορολογικούς λόγους).
Δεν είμαι ο νέος Καζαντζάκης (κανείς δεν είναι), αλλά σίγουρα δεν είμαι για πέταμα. Οι γνωστοί μου που διάβασαν αποσπάσματα ενθουσιάστηκαν. Και ξέρω πως αυτοί δεν είναι γνώστες, αλλά είναι ανα-γνώστες και η γνώμη τους μου αρκεί προς το παρόν. Επίσης αξίζει να επενδύσω κάποιο ποσό να το μεταφράσω στα αγγλικά για μια προώθηση στο εξωτερικό; Έχω ήδη μια καλή δουλειά, αλλά η συγγραφή είναι το μεράκι μου, το όνειρο που κυνηγώ και απαιτώ από τον εαυτό μου να μην αφήσω. Γι αυτό επενδύω, ονειρεύομαι και ζητώ τη συμβουλή σου...


ΥΓ: Συγχαρητήρια για τη γραφή σου, είναι σύντομη και περιεκτική. Μελετώ τα κείμενά σου και μπαίνω σε σκέψη, όχι για αυτά που γράφεις, αλλά για το πως τα γράφεις...- Virginia

Ναι, υπάρχει περίπτωση να εμπιστευτεί εκδοτικός οίκος έναν νέο και άγνωστο συγγραφέα, αν αυτός ο συγγραφέας είναι περίπτωση.


Κι εγώ δε νομίζω ότι είσαι ο νέος Καζαντζάκης αλλά μη βιάζεσαι να πεις «κανείς δεν είναι», γιατί κάποιος, κάποτε, θα είναι. Οι γνωστοί που διάβασαν τα αποσπάσματα, λυπάμαι, δε μετράνε καθόλου. Αν αυτό είναι το μεράκι σου και το όνειρο που κυνηγάς, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο να μην σου αρκεί η γνώμη του αναγνώστη. Μόνο τη γνώμη του γνώστη θα έπρεπε να αναζητάς, ειδικά στην αρχή. Για την ακρίβεια, ο στόχος είναι να διαβάσει αυτά που γράφεις ο συγγραφέας που θαυμάζεις περισσότερο από όλους και μετά να έχεις το στομάχι να ακούσεις την κριτική. Λες οι καρδιοχειρουργοί να ρωτάνε τους ασθενείς αν έκαναν καλή δουλειά ή μήπως θα προτιμούν τη γνώμη των συναδέλφων τους;


Σταμάτα να περιγράφεις τα γραπτά σου και συνέχισε να γράφεις. Σταμάτα να ασχολείσαι τόσο με το πώς θα εκδοθεί το βιβλίο σου και ασχολήσου με το επόμενο. Συγγραφείς είναι αυτοί που γράφουν, όχι αυτοί που περιμένουν να εκδοθεί το βιβλίο τους.

________________
7.


Με αφορμη το σημερινο α,μπα (7/12/13) θελω κ εγω την βοηθεια σου. Ο πατερας μου πριν απο εμένα είχε παντρευτει και είχε αποκτησει μια κορη. Μετα απο 13 χρονια χωρισε και παντρευτηκε υστερα απο 3χρονια την μητερα μου. Ομως η ετεροθαλης αδερφη μου του εχει φαει παρα πολλα λεφτα με καθε τροπο. Μικρο κοριτσακι ηταν καχεκτικη κ ο πατερας μου την εστελνε στα καλυτερα.(πχ. επεμβαση για να βγαλει στραβα δοντια 4.000.000 δρχ). Μεχρι και σε ιδιωτικο δημοτικο την εστειλε! Επισης οσο σπουδαζε την βοηθαγε οικονομικα και ας ειχε αποκτησει δευτερη οικογενεια. Εκεινη για να του φαει ακομα περισσοτερα λεφτα του εκανε μηνυση(!!!) για να παρει μεριδιο απο το σπιτι που εχτισε για την καινουργια του οικογενεια. Ολα αυτα σταματησαν τωρα με την οικονομικη κριση. Βεβαια ακομα του τρωει λεφτα. Στο μεταξυ εγω αν και σπουδαζω δουλευω παραλληλα γιατι δεν θελω ουτε η μαμα μου ουτε ο μπαμπας μου να μου δινουν για να περασω. Φαινεται παραξενο που ο πατερας μου ειναι τοσο καλος αν και ξερει οτι η κορη του δεν τον αγαπα αληθινα και απλα τον βλεπει σαν ανοιχτο πορτοφολι. Το θεμα ειναι οτι τα πραγματα στενευουν. Δεν ξερω τι να κανω. Να πιασω την αδερφη μου και να της πω φτανει πια ή να πιασω τον πατερα μου και να του πω φτάνει, ήρθε και η σειρά μου
(Διευκρινιση: Απο τα 16 μου γνωριζω τα παντα σχετικα με την υποθεση,
Ο πατερας μου ηταν αναγκασμενος να πληρωνει διατροφη μεχρι να γινει η αδερφη μου 18)- Ουφ, ουφ

Ο πατέρας σου έχει δύο παιδιά. Όσο και εσύ να τη λες ετεροθαλή αδερφή για να κρατάς την απόσταση, για τον πατέρα σου είναι δύο κόρες. Ίσως να έχει τύψεις που την άφησε για άλλη οικογένεια, ίσως εκείνη να προσπαθεί να τον εκδικηθεί επειδή την άφησε για να κάνει άλλη οικογένεια. Σε κάθε περίπτωση, έχει υποχρεώσεις απέναντι και στις δυο σας όσο ζει και όσο ζείτε. Όσο κι αν δε σου αρέσει, τα υπάρχοντα του θα πρέπει να τα μοιράσει δια δύο. Δεν έχεις περισσότερα δικαιώματα επειδή ήρθες δεύτερη, ούτε εκείνη έχει περισσότερα επειδή ήρθε πρώτη.


Αν έχεις διαφωνίες για το αν η μοιρασιά είναι όντως 50/50, αυτό είναι άλλο θέμα.

28

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

17 σχόλια
#7 μαλιστα. ολη σου η ερωτηση ηταν τραγικη αλλα το αποκορυφωμα ηταν το τελος με την διατροφη. δηλαδη κατα την γνωμη σου σπερνουμε παιδια και αν χωρισουμε με την γυναικα μας και κανουμε αλλη οικογενεια δεν εχουμε καμμια υποχρεωση απεναντι τους? φανταζομαι μονη της το εκανε το παιδι η πρωην γυναικα του πατερα σου. αν καποιος βλεπει τον μπαμπα σου σαν ανοιχτο πορτοφολι εισαι εσυ.
#1: "Of course i talk to myself,sometimes i need an expert's advice!" δικό σου! Κράτα ημερολόγιο,μπορεί να εξελιχθείς σε νέος Spielberg :) !Τέτοια προϊόντα της φαντασίας ευνοούν την δημιουργία!#6: Εγώ θέλω να σε διαβάσω πάντως!Δοκίμασε κάθε πιθανή λύση και εκμεταλλεύσου τις όσες ανοιχτές πόρτες,εφόσον αγαπάς αυτό που κάνεις! Και ρώτα ανθρώπους που ξέρουν το αντικείμενο, προσπαθώντας να διορθώσεις λάθη που δεν είχες καν αναλογισθεί ότι μπορεί και να υπήρχαν,όχι μόνο γνωστούς σου.Αγαπητή ΑΜπα,για τις φωτογραφίες στο #5,υποκλίνομαι!
#7Για να ξεκαθαρίζουμε κάποια πράγματα, επειδή λες ότι γνωρίζεις τα πάντα σχετικά με την υπόθεση. Πρώτο πρώτο: Ο μπαμπάς σου ήταν αναγκασμένος ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ να πληρώνει διατροφή μέχρι να γίνει η αδερφή σου 18. Το από το Νόμο βάλτο σε bold, υπογράμμισέ το και βάλτου κίτρινο φλουο για να το εμπεδώσεις. Το ότι λες ότι η αδερφή σου του τρώει λεφτά και μετά μας λες ότι πλήρωνε τα νοσοκομεία και τις επεμβάσεις της είναι το λιγότερο ενοχλητικό. Δηλαδή μόνο που δε μας ειπες ότι επίτηδες είχε στραβά δόντια για να του φάει λεφτά, έλεος. Ούτε συμφωνώ με το ότι ΠΡΕΠΕΙ να τα μοιρασει δια του 2. Αν το ένα παιδί μου έχει λεφτά και το άλλο όχι, θεωρώ λογικό να βοηθήσω αυτό που έχει μεγαλύτερη ανάγκη.
Η απάντηση στο 4 με έκανε να ανατριχιάσω απο ικανοποιηση!Τραβα πες το πόνο σου κουκλίτσα μου στον άμεσα ενδιαφερόμενο και ασε τις συμβουλές για κανένα πιο σημαντικό πράγμα απο μια χυλόπιτα! όλοι φάγαμε και ξέρουμε οτι χωνευεται! Που με έχεις εδω και 3 ωρες απεναντι έτοιμη να γκαγκανιάσω για να μου πεις αν πρεπει να του μιλήσεις ή όχι!(είστε και πολλοί οι ανώριμοι ενήλικοι και είστε και παντού!)
Με καλυψαν απολυτα οι απαντησες και της Λενας, και των φιλων σχολιαστων. Το μονο που εχω να παρατηρησω ειναι οτι μου φανηκε πολυ ασχημο, και αρρωστο ακομα, οτι ο τυπος #2 εκανε σεξ σε δημοσιο χωρο, τελειωσε κι εφυγε..ξε....σε και την εκανε, δηλαδη η κοπελα υποκαταστατο χουφτας εν ολιγοις. Στη θεση σου δεν θα εψαχνα εκδικηση, θα εξαφανιζομουν απο την αρρωστη αυτη κατασταση αμεσως και θα ψαχνομουν λιγο. Μου φαινεται πολυ υποπτο το γεγονος οτι ανεχτηκες κατι τετοιο. Γιατι τετοια ελλειψη αυτοεκτιμησης;;Φιλε #1, θα συμφωνησω με Yolo. Αν ομως αυτο που κανεις ειναι στα πλαισια του απλου daydreaming, να προσθεσω οτι ολοι εχουμε-φανταζομαι- ενα happy place που μας βοηθα να χαλαρωνουμε.ποσες φορες πριν κοιμηθω εχω βρεθει στον Αγιο Μαυρικιο, κατω απο εναν κοκοφοινικα, και να κανω αερα με τα 500ευρα..! τον αγιο μαυρικιο τον ξερω πλεον σαν τη γειτονια μου (και ουτε που ξερω πως ειναι στην πραγματικοτητα!)
Για την ερώτηση 1. Στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς και δηλώνω πια χωρίς καμιά ντροπή ότι αυτό που κάνεις εσύ το κάνω με ελάχιστες διαφορές κι εγώ. Συνεντεύξεις τύπου να δει το μάτι σου, σε ό,τι γλώσσα θες! Πραγματικά μη σε στεναχωρεί! Είμαστε πολύ περισσότεροι εκεί έξω απ' όσο νομίζεις. Όσο αυτές οι φαντασιώσεις σου δεν υπερκαλύπτουν δυσμενώς την κανονική ζωή σου, είσαι μια χαρά! Εγώ απλά έχω καταλάβει ότι παίζει θέμα με την διοχέτευση της ενέργειας μου (έχω πολλή και δεν ξέρω τι να την κάνω!). Κάνε δημιουργικά πράγματα (το γράψιμο είναι ένα απ' αυτά αλλά όχι το μοναδικό). Όσο νιώθεις απόλυτα λειτουργικός, όλα καλά! :)
#1 Θεωρώ ότι όλοι έχουμε τον "κόσμο μας" μέσα στο μυαλό μας, δε σου συμβαίνει κάτι τρομερά περίεργο. Ίσως είναι πιο έντονο στους μοναχικούς ανθρώπους. Αλλά και ποιος δεν έχει βρεθεί σε τσακωμό ή διαφωνία όπου λόγω νεύρων δεν κατάφερε να πει όσα έπρεπε και γυρνώντας σπίτι του άρχισε να "τα χώνει" σαν να έχει τον άλλον απέναντι; Άλλοι αντί απλά να τα σκεφτούν, τα γράφουν κιόλας για να εκτονωθούν, άλλοι τα λένε σε ακροατές σαν αυτούς που περιγράφει η Α, μπα στην 4!Εγώ όταν ήμουν 10 χρονών έκανα ολόκληρη εκπομπή μόνη μου στο δωμάτιο της μάνας μου μπροστά στον καθρέφτη, με φανταστικούς καλεσμένους, καμεραμαν, μέχρι και διαφημίσεις είχα! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.Τώρα, αν αυτό σου συμβαίνει ΚΑΘΕ μέρα, αφιερώνεις συγκεκριμένη ώρα για να το κάνεις, επιδιώκεις/ανυπομονείς να μείνεις μόνος για να το κάνεις, αν δε το κάνεις για κάποιες μέρες νιώθεις ότι κάτι σου λείπει, τότε μάλλον έχεις πρόβλημα.
Ρε συ, τι μου θύμισες: κι εγώ με τον αδερφό μου κάναμε κάτι τέτοια κουλά εκεί γύρω στα δέκα..μέχρι και δελτίο καιρού είχαμε εντάξει θυμάμαι! Εμείς τα ηχογραφούσαμε κιόλας, τς, επαγγελματική δουλειά, τι νόμισες! (Χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλοι, δεν είχαμε εμείς μόνο τέτοια βίτσια;..)
Χαχαχαχα, πολύ γέλασα βραδιάτικα. Μου θυμήσατε όταν ήμουν κι εγώ σ'αυτή την ηλικία, που παίζαμε τους χειριστές στη ΔΕΗ (έμπνευση λόγω πραγματικών τότε πολύωρων μπλακ άουτ) και προσποιούμασταν πως οι ντουλάπες ήταν ο πίνακας-χάρτης με φωτάκια με τις περιοχές που κάλυπτε το κέντρο μας! Σβηστά φώτα, ανοιχτό παντζούρι με θέα τη μισοσκοτεινιασμένη Αθήνα και τρία παιδάκια να ουρλιάζουν ποιός έχει αναλάβει να επαναφέρει το ρεύμα στο τάδε μέρος!
5. αμα δε θες να ρωτας κατι να γραφεις τις ευχαριστιες σου στα σχολια ή να τις στελνεις με ενα μπουκετο λουλουδια και σοκολατακια. δε φτανει που απο 12 εγιναν 7 μας τρως τσαμπα κ βερεσε ερωτησεις
#7 Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι εσύ μπορεί να δίνεις στον μπαμπά σου την εντύπωση ότι είσαι ανεξάρτητη(μια που λες ότι δουλεύεις) οπότε αυτός ''έχει το κεφάλι του ήσυχο''; (δε λέω βέβαια ότι και αυτό είναι ωραίο)Έχεις σκεφτεί πώς μπορεί να αισθάνεται η αδερφή σου, που δεν έχει πια τον μπαμπά της δίπλα της, και τον βλέπει πλέον ως μέλος μιας άλλης οικογένειας, όπου αυτή δεν είναι μέσα;Εγώ έχω έναν ετεροθαλή αδερφό, ο οποίος μεγαλώνει σε πολύ καλύτερες συνθήκες από ότι μεγάλωσα εγώ. Η μητέρα μου τον έβγαλε από ένα τοξικό περιβάλλον που ζούσαν, και είναι πολύ καλύτερη μητέρα από ότι ήταν μαζί μου. Τι πρέπει να γίνει δηλαδή, να βλέπω τον αδερφό μου ανταγωνιστικά; Χαίρομαι που μεγαλώνει καλύτερα! Η αδερφή σου μάλλον δεν το κάνει και είναι κρίμα.Συζήτησε με τον μπαμπά σου, πες του πώς νιώθεις, και σκέψου και αυτά που σου πε η Λένα.Αλήθεια με την αδερφή σου μιλάς;
1- δες το The Secret Life of Walter Mitty με τον φανταστικό sean penn ως φωτογράφο. Η πολύ ιδιαίτερη αυτή ταινία απαντά σε θέματα όπως η ματαιοδοξία και η αυτοπροβολή6- τα ίδια κι εσύ, δες την ταινία. Ο πρωταγωνιστής δε σταματά να κάνει αυτό που αγαπά πιο πολύ, και τον ενδιαφέρει μονάχα η γνώμη του μεγαλύτερου γνώστη
#1Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον. Μπορώ να το φανταστώ να μεταλλάσσεται από παιχνίδι μέχρι και σε θεατρική απεικόνιση. Αρκεί φυσικά να γίνει διαδραστικό. Κι επειδή ο ψυχολόγος σίγουρα δε θα καλύψει το φάσμα που αναζητάς...Ξεκινάω με την πρώτη ερώτηση....Πως θα σου φαινόταν αν...;;
και όπως λέει η (όχι και ιδιαίτερα καλή αλλά σωστότατη) ταινία: "He's just not that into you".... το καλό με τους άντρες τελικά (τους περισσότερους τέλος πάντων) είναι ότι δεν κάνουν τόσο περίπλοκες σκέψεις πάνω στο θέμα... Αν θέλουν το δείχνουν και that's that. το θέμα είναι να το πάρουμε χαμπάρι κι εμείς και να σταματήσουμε να κάνουμε το λαβύρινθο σκέψεων...
δεν είναι χαρακτηριστικό αντρικό, είναι καθολικό ανεξαρτήτως φύλου: όποιος γουστάρει, δείχνει. όποιος δε δείχνει ή δείχνει λίγα, δεν γουστάρει αρκετά ή δε γουστάρει καθόλου)... απλά τα πράγματα.δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που θέλεις κάποιον άλλον πολύ και δεν το έδειξε.
#2 Πώς γίνεται να είσαι ερωτευμένη και το σεξ να μην είναι καλό, και να μην περνάτε χρόνο μαζί; Τί σημαίνει για εσένα "είμαι ερωτευμένη;" Ότι απλά τον σκέφτεσαι συνέχεια; Ότι θέλεις να σε θέλει; Ότι είναι ωραίος και σου χαϊδεύει το εγώ με το να είναι μαζί σου; Ότι τρως φρίκη όταν τον σκέφτεσαι με άλλες; Διάβασε κανένα βιβλίο να καταλάβεις τί είναι έρωτας (θα προτείνω την "Άννα Καρένινα"), και μην πιστεύεις το Χόλυγουντ.Δεν θέλεις να κάνεις κακό στον ίδιο, ένας τυχαίος κακομοίρης είναι, που απλώς θέλει να περνάει καλά και δεν τον ενδιαφέρεις και πολύ. Δεν σου έχει κάνει και τίποτα. Στον εαυτό σου θέλεις να κάνεις κακό, και αν ψάχνεις για εκδίκηση, ένα κομμάτι του εαυτού σου ψάχνεις να εκδικηθείς. (Όλα αυτά τα λέω βέβαια σύμφωνα με αυτά που περιγράφεις. Μπορεί να έχουν συμβεί και άλλα, που δεν τα λες εδώ, όμως αν η κατάσταση είναι έτσι όπως την λες, μόνο έτσι εξηγείται). Εγώ στη θέση σου θα έψαχνα να βρω ποιό είναι αυτό το κομμάτι του εαυτού μου που δεν το αντέχω, που θέλω να το "σκοτώσω" και γιατί θέλω να το κάνω αυτό. Γιατί, να σου πω και κάτι, ακόμα και να τον πονέσεις με κάποιο τρόπο, πέρα από ότι θα κάνεις τη ζωή σου πιο δύσκολη, δεν θα το χαρείς και καθόλου, αυτό που σε βασανίζει θα εξακολουθήσει να είναι εκεί....
Πολύ καλά τα λές τσούχτρα! Κι εγώ απλά θα συμπληρώσω πως είναι το κομμάτι της αυτοεκτίμησης που αγγίζει η συγκεκριμένη ιστορία...Δύσκολο το να αποδεχτούμε ότι έχουμε τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση που επιτρέπουμε σε κάποιον να μας λεηλατεί, δίνοντάς μας απλά τροφή για την ψευδαίσθηση που θέλουμε να διατηρούμε πως κάποιος μας γουστάρει σα γκόμενες, άτομα, προσωπικότητες... #2 είναι άδικο για σένα, κι όσο κι αν πιστεύω ότι το αντιλαμβάνεσαι, παραδέχομαι ότι τέτοιες φάσεις είναι εγκλωβιστικές και δύσκολα παίρνουμε την απόφαση να απεμπλακούμε. Όταν όμως το κάνει ο άλλος, θα χτυπιέσαι και αν είσαι αρκετά δυνατή θα ξενερώνεις απίστευτα που δεν το είχες κάνει εσύ πρώτη. Αν δεν είσαι, θα χτυπιέσαι κ θα οδύρεσαι απλώς..Καλό κουράγιο!
Δηλαδή τώρα,για να καταλάβω,εσύ που διάβασες την Αννα Καρένινα(αν και γυρίστηκε ταινία στο Χόλυγουντ,νομίζω, πέρυσι)θωρακίστηκες με το απόλυτο ιδεώδες του έρωτα;σε κατευθύνει,τρόπον τινά,αυτή η θωράκιση προς ανεύρεση του κάθε Βρόνσκι;Πέρα απ’το οτι ο Βρόνσκι δεν ήταν και το καλύτερο παιδί στην πιάτσα,είναι δυνατόν ο έρωτας να συντελείται βάσει προτροπών;μπορεί να φιλτραρισθεί απο ένα ετσιθελικά ενσωματωμένο εγκεφαλικό φίλτρο;δεν είναι τυφλός ο εν λόγω κύριος η κάνει κι αυτός τις επιλογές του;Γιατί έχω την εντύπωση οτι δεκάρα δεν δίνει για τις Καρένινες,Μποβαρύ κλπ.Χτυπάει κατ’ευθείαν στο δόξα πατρί έμπλεος ενθουσιασμού, τις περισσότερες φορές,απο το περιτύλιγμα και λιγότερο απο το περιεχόμενο.Ασε που και η Αννούλα έπεσε στίς γραμμές του τρένου,οχι τόσο απο αδιέξοδο,αλλά περισσότερο υποκινούμενη απο βαθύτερη δίψα εκδίκησης,που με το θάνατό της,θα έκανε τον γαλαζοαίματο Βρόνσκι να πονέσει.
#3Ε σιγά. Εμένα με ξεαγάπησε ο άλλος, που ήταν μέσα στο σπίτι μου! Η χωροταξική απόσταση δεν είναι πάντα το θέμα. Οι άλλες αποστάσεις είναι. Κι αυτές δεν τις βλέπεις, ούτε μπορείς να τις μετρήσεις, μέχρι να εμφανιστούν ως τετελεσμένη κατάσταση.