________________
1.

Γειά σου Α,μπά!

και συγχαρητήρια για την στήλη σου.
Λοιπόν, έχει προκύψει ένα μικρό θεματάκι και θα ήθελα την άποψή σου πάνω σε αυτό.

Με έναν πολύ καλό μου φίλο είπαμε να συγκατοικήσουμε. Σαν ίδεα με έχει ενθουσιάσει, γιατί γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, κάνουμε καλή παρέα, έχουμε το ίδιο χιούμορ, είναι πολύ λογικός και γενικά δεν μου προκαλεί κάθολου στρες η ιδέα να μείνουμε μαζί. Προσωπικά, νοιώθω τόσο άνετα σαν να είναι να συγκατοικήσω με τον αδερφό μου. Και επίσης, δεν παίζει κάτι ερωτικό μεταξύ μας. Οι ηλικίες μας είναι πολύ διαφορετικές (εγώ μεγαλύτερη) και αναζητούμε διαφορετικά πράγματα. Και την συγκατοίκηση την σκεφτόμουν γενικά καιρό τώρα για δυο λόγους: πρώτον οικονομικούς και δεύτερον, επειδή χώρισα, όχι με ωραίο τρόπο σχεδόν ένα χρόνο τώρα, και αυτός ο χρόνος ήταν πολύ μοναχικός για μενα, θα ήθελα πάρα πολύ να μοιράζομαι το σπίτι με έναν ευχάριστο άνθρωπο.

Έχουμε συζητήσει βέβαια τα οικονομικά, τις δουλειές, γενικά τα πρακτικά καθημερινά πράγματα και συμφωνούμε.

Στο θέμα τώρα, την ιδέα αυτή, την μοιράστηκα με έναν άνθρωπο που δουλεύουμε μαζί πολλάαααααα χρόνια, είναι σαν δεύτερος πατέρας μου, με έχει συμβουλέψει πολλές φορές, τις περισσότερες φορές έκανα του κεφαλιού μου και τις περισσότερες φορές είχε δίκιο.

Μου είπε δυο πράγματα. Πρώτον ότι νοιώθει, χωρίς να μπορέσει να μου το εξηγήσει, οτι θα κάνω σύντομα σχέση ουσιαστική (πράγμα που δεν το βλέπω γιατί προς το παρόν πραγματικά δεν παίζει τίποτα) και δεύτερον ότι αν συγκατοικήσω με άντρα αυτή η κίνηση θα σαμποτάρει την όποια μελλοντική μου σχέση, γιατί πιστεύει ότι οι άνθρωποι έχουν πολλές προκαταλήψεις και αν αρχίσω να βλέπω κάποιον, σίγουρα αυτός δεν θα πάρει με καλό μάτι το γεγονός ότι μένω με έναν άντρα. Επίσης, μου έφερε παραδείγματα, αντίστοιχων συγκατοικήσεων του, όταν έμενε στο εξωτερικό, σε χώρα που είναι πολύ πιο προοδευτική από την Ελλάδα.
Και μου κόπηκε λίγο ο ενθουσιασμός.
Του είπα ότι αν ξεκινήσω κάποια σχέση θα φροντίσω να μην δώσω δικαιώματα και αν σοβαρέψει θα κινηθώ ανάλογα.

Τι λες εσύ; Όντως υπάρχει αυτή η αντίληψη/προκατάληψη που μπορεί να δημιουργήσει εντυπώσεις για μένα σαν γυναίκα; Με έβαλε σε σκέψεις; Είναι όντως τόσο λεπτή αυτή η υπόθεση;

Ευχαριστώ για τον χρόνο σου.

Π.

Φυσικά και υπάρχει κόσμος που θα το δει με αυτόν τον τρόπο. Εννοείται! Και άντρες, και γυναίκες. Ό,τι και να κάνεις, κάποιος θα το δει με έναν τρόπο που δεν θα σου αρέσει, ή θα του προσδώσει ποιότητες που δεν είχες πρόθεση να δώσεις. Το ερώτημα είναι: ποιοι είναι οι άνθρωποι που σε ενδιαφέρουν; Πιστεύεις ότι ένας άντρας που θα δει τη συγκατοίκηση σου με έναν φίλο σου αρνητικά, είναι ένας άντρας με τον οποίο θα μπορούσες να κάνεις σχέση; Αν ναι, δηλαδή αν καταλαβαίνεις και δικαιολογείς έναν τέτοιο δισταγμό, τότε ναι, είναι κακή ιδέα να συγκατοικήσεις με έναν άντρα. Αν σου φαίνεται εντελώς εξωφρενικό και αδικαιολόγητο, δεν θα χάσεις κάποια ευκαιρία. Για να κρίνεις, πρέπει να είσαι πολύ σίγουρη για το τι πιστεύεις.

Για μένα αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι η αίσθηση μοναξιάς και πώς προσπαθείς να την καταπολεμήσεις. Μοναξιά μπορείς να νιώθεις και μέσα σε ένα πλήθος. Η συγκατοίκηση δεν είναι μόνο παρέα, σημαίνει και συμβιβασμούς και περιορισμό της ελευθερίας. Αν δεν είσαι σε καλή φάση της ζωής σου μπορεί όχι μόνο να μην βοηθήσει, αλλά και να κάνει χειρότερα τα πράγματα. Αν δεν είναι το οικονομικό που σε ωθεί σε συγκατοίκηση, σκέψου το καλά, γιατί πολλές φιλίες έχουν χαθεί έτσι, και αυτό το βρίσκω μεγαλύτερο ρίσκο από την δυσαρέσκεια των επίδοξων γαμπρών.

________________
2.

αγαπητή Α μπα
Ημουν την προηγούμενη εβδομάδα στο μάθημα του μεταπτυχιακού (κοινωνικες- ανθρωπιστικές επιστήμες). Ο διδάσκων ανα δίλεπτο πέτουσε <χαριτωμένα> σεξιστικά σχολια του τύπου <γυναικείο πονηρό μυαλό>, <ζηλίαρες γυναίκες> και διάφορα τέτοια. Εγώ, αν και δεν μου αρέσει να μιλάω σε πολύ κοσμό, σήκωσα το χέρι μου και πολύ ευγενικά του είπα οτι < Δεν είναι σωστό να ακούγονται σεξιστικά σχολια σε ακαδημαική αίθουσα. Εκείνος τότε προσπάθησε να ντύσει αυτά που έλεγε με επιστημονικοφανή επιχειρήματα και είπε οτι οι επιστήμονες έχουν αποδείξει οτι ο γυναικειος εγκεφαλος είναι πιο συναισθηματικος από τον αντρικο (sic) οπότε αυτά που λεει είναι προιον επιστημονικής ερευνας. Τοτε εγω, απαντησα οτί < αυτά τα πραγματα αλλαζουν στις κοινωνικες επιστημες και οτι υπαρχουν πολλες αντικρουομενες θεωρειες. Αρκει να σκεφτει κανεις οτι λιγα χρονια πριν οι αφρικανοι θεωρουνταν οτι ειχαν χαμηλοτερο δεικτη ευφυιας, ενω τώραα ξερουμε οτι αυτο δεν υσχυει>. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η συζήτηση ήταν σε χαμηλους τονους και ευγενικη και απο τις 2 πλευρες. Μετά όμως εκεινος, αρχισε να με γελοιοποιει στη ταξη λεγοντας συνέχεια διαφορα σεξιστικα και προσθετοντας στο τέλος <αν και η κυρια Ταδε(εγώ) θα ενοχληθει....> Τοτε κι εγω έχασα τη ψυχραιμια μου, σηκωθηκα ορθια, του ειπα οτι λυπαμαι αλλα δεν μπορω να παρακολουθησω το μαθημα του και εφυγα παρα πολυ στενοχωρημενη και εξοργισμένη απο το επεισόδιο. Και, αγαπητη Α μπα, οι ερωτήσεις μου είναι 2. Πρωτον, μήπως ειναι καλυτερα να μη μιλαει κανεις??? (αλλα ενταξει να μη μιλησω σε μια παρεα η στην ουρα της τραπεζας αλλα το πανεπιστημιο δεν οφειλει να ειναι αλλοιως?) Και 2, πως να ξεπεράσει κανεις την προσωπικη του οργη σε τετοιες στιγμες και να απαντησει στον αλλο ψυχραιμα, ακομα και οταν αυτος ο αλλος κανει τετοια κατάχρηση εξουσιας που του δινει η θεση και η εδρα?- wave

Συγχαρητήρια για το θάρρος σου, για την ψυχραιμία σου και για το ρίσκο που πήρες μπροστά σε κοινό. Συγχαρητήρια! Αλήθεια. Δεν θα του άλλαξες τη γνώμη, αλλά τον έκανες να καταλάβει ότι όταν λέει τέτοια, είναι πιθανόν να συναντήσει αντίσταση. Κατάλαβε ότι αυτά που λέει δεν είναι αποδεκτά από το 100% του πληθυσμού, δεν είναι απόλυτα παραδεκτές αλήθειες. Αυτό ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσες να κάνεις. Έβαλες το λιθαράκι σου, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Αμφισβήτησες την εξουσία του μπροστά σε κόσμο, έχει και το λόγο, εννοείται ότι χρησιμοποίησε στη συνέχεια την εξουσία του για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Αν σε παρηγορεί κάπως, είναι σίγουρο ότι θα το θυμάται για πολύ καιρό.

Είναι πολύ λυπηρό που ακούγονται τέτοια λόγια σε πανεπιστήμιο, και εξωφρενικό που ακούγονται σε ανθρωπιστικές – κοινωνικές επιστήμες. Για τις ερωτήσεις σου: σίγουρα δεν είναι καλύτερο να μη μιλάει κανείς, αλλά πρέπει να λαμβάνει υπόψη του και τις αντοχές που έχει, για να μην χάσει τα πυρομαχικά του στον πρώτο γύρο. Για τη δεύτερη ερώτηση: πιστεύω ότι απάντησες με μεγάλη ψυχραιμία. Η αποχώρηση από την αίθουσα ήταν επίσης ενδεδειγμένη αντίδραση, γιατί εφόσον αυτός βρίσκεται σε θέση ισχύος, δεν έχεις τα ίδια εργαλεία για να εκφράσεις την αντίθεση σου.

Κάτι που μου στενοχωρεί επίσης είναι ότι δεν βρέθηκε κάποιος από το κοινό να πάρει το μέρος σου. Ή, έστω, να μην το πάρει. Τι έκαναν; Έβγαλαν ποπ κορν για να παρακολουθήσουν το ντέρμπι; Αν μας διαβάζεις, πληζ στείλε ένα μέιλ ή ένα μήνυμα να μας πεις αν αυτό το περιστατικό είχε συνέχεια.

________________
3.

Α, μπα μου, το πρόβλημά μου είναι το εξής. Έχω μια παιδική φίλη από το χωριό, που φέτος μετακόμισε στην πόλη που ζω. Δεν έχει δουλειά, είπε στους γονείς της πως γράφτηκε σε ένα ΙΕΚ εδώ για κάτι σαν μεταπτυχιακό, ενώ στην πραγματικότητα κάθεται και σκοπεύει να ψάξει για καμιά περιστασιακή δουλειά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ότι δεν κάνει απολύτως τίποτα, δεν έχει γνωρίσει κόσμο, δεν ξέρει κανέναν άλλο εκτός από εμένα κι έτσι έρχεται συνέχεια μαζί μου όταν βγαίνω. Και δε θα είχα πρόβλημα με όλο αυτό, αν δεν ήταν σαν τη Τζάνις από τα φιλαράκια. Και χειρότερα. Αλήθεια σου λέω. Μιλάει με 100 ντεσιμπέλ, λέει ηλίθια αστεία και γελάει μόνη της, είναι πολλές φορές αδιάκριτη, φέρνει τους άλλους σε δύσκολη θέση, ο τρόπος που σκέφτεται και συμπεριφέρεται είναι σαν 15 χρονών. Δεν είναι κακιά κοπέλα, νιώθω άσχημα που τα λέω αυτά τώρα, γιατί τη νοιάζομαι, την εμπιστεύομαι, αλλά Α,μπα μου είναι απίστευτα κουραστική. Δε θέλω και να την αποφεύγω γιατί τη λυπάμαι που δεν έχει κανέναν, αλλά δε μπορώ και να την κουβαλάω συνέχεια μαζί μου όταν είναι δυσάρεστη και στους υπόλοιπους. Τι να κάνω?- κουραγιο

Νομίζω ότι αφού την συμπαθείς σαν άνθρωπο, τη νοιάζεσαι και την εμπιστεύεσαι, πρέπει να πιεις κι άλλο από το πικρό ποτήρι, μέχρι το όριο που δε θα σε κάνει να νιώθεις αποστροφή. Αυτά που δεν της λες συσσωρεύονται και αν δεν μπορείς να τα αποβάλεις μόνη από μόνη σου, θα φουντώνουν και μπορεί να γίνουν κύστη που δεν σπάει χωρίς έκρηξη.

Όταν και όσο νιώθεις ότι θέλεις να βοηθήσεις, να το κάνεις. Όταν νιώθεις ότι δεν έχεις κουράγιο, να αποφεύγεις τη συνάντηση. Η καλύτερη βοήθεια που μπορείς να προσφέρεις είναι να τη βοηθήσεις να αποφασίσει τι είναι αυτό που θέλει να κάνει. Ψάχνει δουλειά ή δεν ψάχνει; Πάει στο ΙΕΚ ή δεν πάει; Άλλωστε όσο πιο γρήγορα φτιάξει μια καθημερινότητα, τόσο πιο γρήγορα θα αποκτήσει κι άλλες παρέες και άλλα ενδιαφέροντα.

________________
4.

Γιατί δίνουμε δίκιο συνεχώς στους πεθαμένους; Δεν θέλω να ακουστώ μακάβρια ή υβριστική αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει να συμμεριστώ το πένθος το ασήκωτο για τον 19χρονο που σκοτώθηκε οδηγώντας και τρέχοντας μεθυσμένος στο δρόμο. Σίγουρα είναι κρίμα να χαθεί ένας άνθρωπος, κάτι παραπάνω απο κρίμα αλλά δεν είναι "άδικο από τον Θεό" κι άλλα χίλια μύρια που λένε οι μαμάδες, γιαγιάδες κτλ. Ήταν ένας άνθρωπος με πλήρη επίγνωση του τι έκανε και μάλιστα έθετε σε κίνδυνο και τους γύρω του. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη ο 19χρονος ήταν με το μηχανάκι και συγκρούστηκε με αμάξι που το οδηγούσε ενας 50χρονος με παιδιά επειδή παραβίασε ένα STOP.Ο καημένος ο 50χρονος τι φταίει και είναι ο "φονιάς" του παιδιού; Γιατί η ερώτηση που ακούγεται είναι "Μα καλά κι αυτός δεν πρόσεχε να σωθεί το παιδάκι;"- Ερατω

Με αφορμή αυτή την ερώτηση, έμαθα το εξής:

"Ο νεκρός δεδικαίωται;"

Λέμε συχνά ότι "ο νεκρός δεδικαίωται" οπότε θεωρούμε πως είναι κακό να πούμε την αλήθεια.

Κι όμως, υπάρχει μια παρεξήγηση: Η φράση είναι «ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας» (Ρω μ. 6,7) και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αυτό που νομίζουμε. [Ο Απόστολος Παύλος μιλά για τη βάφτιση και το πώς η βάπτιση νεκρώνει την αμαρτία, καθιστώντας τον βαπτισθέντα "νεκρό" για αυτήν. Και προσθέτει πως τελικά ο νεκρός δεν μπορεί να αμαρτάνει άλλο. Περισσότερα και χριστιανικότερα απ' τον Στέργιο Ν. Σάκκο, ομότιμο καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.]

Έχεις δίκιο, δεν είναι υποχρεωτικό να δικαιολογούμε τα πάντα στους πεθαμένους, αλλά το πώς μιλάμε για τους πεθαμένους, δείχνει τον πολιτισμό μας. Δεν δικαιολογείται να οδηγεί κανείς μεθυσμένος, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όποιος οδηγεί μεθυσμένος, του αξίζει να πεθάνει. Θρηνούμε περισσότερο τα νιάτα, επειδή ο δικός τους χαμός είναι ενάντια με την ροή της ζωής και αντίθετος με ό,τι περιμένουμε να συμβεί, και οι μαμάδες και οι γιαγιάδες που λες, όταν τα λένε αυτά, στην πραγματικότητα σκέφτονται τα δικά τους παιδιά και εγγόνια, και όχι τον συγκεκριμένο 19χρονο.

________________

5.

Με το φίλο μου είμαστε μαζί 4 χρόνια, είμαστε άνθρωποι με κοινή αίσθηση του χιούμορ και έχουμε πια δοκιμάσει αρκετά πράγματα μαζί. Εδώ και δύο μέρες τριγυρνάει στο μυαλό μου το ζήτημα του squirting. Διάβασα μερικά πράγματα ον λαιν και επεσα σε ενα ενδιαφέρον άρθρο με αρκετό οπτικοακουστικο επεξηγηματικό υλικό, το οποίο προώθησα την ίδιο στιγμή και στο φίλο μου με παιχνιδιάρικη διάθεση. Αυτός, αφού πείστηκε ότι πράγματι είμαι εγώ -του φάνηκε δύσκολο να το πιστέψει μάλλον- μου έστειλε κατι σαν 'καλά καλά, θα τα πούμε από κοντά, άντε γεια'. Εγώ έκτοτε δεν είμαι καθόλου χαρούμενη. Πρωτη φορα επιστράτευσα όλη μου την τόλμη και το θάρρος για να ζητήσω κάτι που αφορά "τη δική μου απόλαυση" κι αυτός κάνει τον Κινέζο. Εσύ θα ένιωθες απογοητευμενη από τη σεξουαλική ζωή σας ως ζευγάρι, αν μάλιστα σε αντίστοιχες περιπτώσεις κράτησες διαφορετική στάση απέναντί του;

Update: έχει λίγη ώρα που γύρισα σπίτι, ευδιάθετη αλλά πιο μαζεμένη από ότι νωρίτερα και δεν έχει πει τίποτα για το θέμα. Πρότεινε μάλιστα να μη μείνουμε μέσα, αλλά να επισκεφτούμε κάτι φίλους που μένουν εδώ παραδίπλα

Υποθέτω ότι η αντίδραση του είναι ένα μίγμα σοκ για την ευθύτητα σου, επειδή όπως λες κι εσύ, είναι η πρώτη φορά που αναφέρεσαι στη δική σου απόλαυση (μετά από τέσσερα χρόνια, πρώτη φορά; Γιατί;) και πληγωμένου εγωισμού, επειδή αυτό που κατάλαβε είναι ότι δεν είναι «αρκετά καλός». Καλύτερα όμως να μην κάνω εγώ υποθέσεις, ούτε εσύ να κάνεις υποθέσεις, αφού έχετε σχέση τέσσερα χρόνια και με κοινή αίσθηση χιούμορ, το καλύτερο είναι να το συζητήσετε μεταξύ σας, μαζί με την απαραίτητη δόση χιούμορ.

Για το ζήτημα του squirting ωστόσο υπάρχουν πολλές αντικρουόμενες θεωρίες και η πεποίθηση ότι είναι απόδειξη του πολύ ικανού εραστή, ή της πολύ προπονημένης ερωμένης, το μόνο που καταφέρνει είναι να στρεσάρει τον κόσμο να ζει τη ζωή του λες και παίζει σε τσόντα.

________________
6.

Έχουν όλοι οι άνθρωποι ανασφάλειες; Ή υπάρχουν όντως κάποιοι που είναι πραγματικά δυνατοί και σίγουροι για τον εαυτό τους; Υπάρχουν άνθρωποι χωρίς μαύρες τρύπες; Υπάρχει οικογένεια χωρίς σκελετό στην ντουλάπα;- Τρελή κι αδέσποτη

Όλοι έχουν ανασφάλειες. Όλοι! Η διαφορές που έχουμε μεταξύ μας είναι στο πώς τις διαχειριζόμαστε.

________________
7.

Πολυαγαπημενη μου Α,μπα,
Θα ηθελα να σου θεσω ενα ερωτημα: Ποια ειναι τα ορια αναμεσα στο τι ειναι δικαιολογια και τι οχι; Δηλαδη κατι που εμενα μου φαινεται δικαιολογια για τον αλλον μπορει να ειναι η πραγματικη αληθεια. Για να στο θεσω πιο συγκεκριμενα. Ισχυριζεται πως θελει να κανει σχεση μαζι μου αλλα δεν μπορει λογω πανελλαδικων εξετασεων. Εδω ερχεται η κριση μου και λεει οτι για να το λεει αυτο ή απλα δεν θελει ή θελει να αφιερωνεται τοσο πολυ σε αυτο που κανει που δεν μπορει να το συνδιασει. Στην αρχη το θεωρουσα μεγαλη δικαιολογια απο την αλλη ομως σκεφτηκα πως εχει βαλει εναν στοχο και πως αν κανει σχεση θα ειναι αδικο να μην αφιερωθει σε αυτη. Καταληγουμε στο ερωτημα μου: Πως καταλαβαινουμε αν κατι ειναι δικαιολογια ή αληθεια εφοσον ο καθενας εχει διαφορετικη αντιμετωπιση στην καθε κατασταση;- Εμμα

Να, αυτό εννοώ όταν λέω ότι η ζωή δεν αναλύεται σε δίπολα και διλήμματα. Όταν προσπαθούμε να το κάνουμε αφαιρούμε την πολυπλοκότητα, καταλήγοντας σε απλοϊκά έως λάθος συμπεράσματα. Η λέξη δικαιολογία, όχι τυχαία, έχει ακριβώς αυτή τη διπλή έννοια. Είναι 1.«επιχείρημα ή ισχυρισμός που προβάλλει κάποιος για να αποδείξει ως αστήρικτη μια κατηγορία ή μομφή» και 2. «πρόφαση, επινοημένα περιστατικά που επικαλείται κάποιος για να απαλλαγεί από κάτι ή για να αποφύγει κάποιον.» Ισχύει ότι δίνει πανελλήνιες και δεν μπορεί να αφιερωθεί σε σχέση – το εννοεί απολύτως – αν δεν ήταν οι πανελλήνιες στη μέση, ίσως και να το προσπαθούσε μαζί σου. Ταυτόχρονα, παράλληλα με αυτή την πραγματικότητα, αν ήθελε να είναι μαζί σου και αν φοβόταν να μη σε χάσει, μπορεί να έβρισκε έναν τρόπο, παρά τις πανελλήνιες. Ίσως, αν ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Ή και όχι.

Αυτό που για μένα έχει σημασία είναι το εξής: μην αποφασίζεις πόσο αξίζεις εσύ ως άνθρωπος από τις τυχαίες – ή και όχι τυχαίες, δεν έχει τόση σημασία – αποφάσεις ενός υποψήφιου αγοριού. Αν πραγματικά θέλει σχέση μαζί σου, αλλά τον εμποδίζουν οι πανελλήνιες, δεν σημαίνει ότι αξίζεις εσύ περισσότερο. Δεν αποφασίζει αυτός τι είσαι εσύ. Αυτό να το θυμάσαι πάντα, σε κάθε χυλόπιτα από ουσιαστικά άγνωστο άνθρωπο.