ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: είναι οι διάσημοι σαν κι εμάς;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: είναι οι διάσημοι σαν κι εμάς; Facebook Twitter
36


________________
1.

Ποια είναι η άποψή σου για την Αντζελίνα Τζολί?
Πιστέυεις οτι ειναι fake ή οτι έφτιαξε μία αληθινά αγαπημένη οικογένεια, και΄οτι η ίδια δούλεψε πολύ με τον εαυτό της και έγινε μία μητέρα, φιλάνθρωπος και μία γυναίκα με προσωπικότητα και έμπνευση?
Με λίγα λόγια, σε πείθει ή όχι?
Και πώς κρίνεις την "λατρεία " του Μπραντ προς το πρόσωπό της , τόση που δεν τον πειράζει να επισκιάζεται πολλές φορές από εκείνη όταν στις μέχρι τώρα σχέσεις του εκείνος ήταν ξεκάθαρα το νούμερο 1?- angie

Δε φαντάζεσαι πόσο δε με νοιάζει ποια είναι η αληθινή Τζολί και τι κάνει στο σπίτι της. Δε φαντάζεσαι πόσο δε με νοιάζει τι κάνουν στ' αλήθεια όλοι αυτοί που πληρώνονται εκατομμύρια επειδή είναι ηθοποιοί. Με όλο το σεβασμό στους ηθοποιούς. Πιστεύω ότι κανείς δεν δικαιούται όλα αυτά τα λεφτά, τη δόξα και τις τιμές, εκτός αν κάποιος βρει τη λύση για την παγκόσμια πείνα, τον πλήρη αφοπλισμό, το εμβόλιο για τον καρκίνο και το χάπι της αθανασίας ταυτόχρονα, αν γράψει μαζί και το μυθιστόρημα του αιώνα. Η προβολή όλων αυτών των ανθρώπων που εκτοξεύτηκαν – ποιος ξέρει πώς και γιατί- σε αυτές τις στρατόσφαιρες του 1% του πληθυσμού με έναν τρόπο ώστε να τους συζητάμε λες και είναι συγγενείς μας και έχει σημασία αν περνάνε καλά στους γάμους τους μου φαίνεται χυδαία, επιθετικά χυδαία, ανούσια και προσβλητική. Άλλο τόσο θυμώνω με την ενασχόληση όλων μας που συζητάμε στα σοβαρά αν η Αντζελίνα είναι καλή ή κακή η αν τρώει όλο το φαϊ της. Πάντως αν πεινάσει, είναι σίγουρο ότι έχει φαγητό στο ψυγείο της, και αν έχει προβλήματα υγείας, έχει και τα μέσα να τα αντιμετωπίσει. Γι' αυτό είμαστε νομίζω όλοι σίγουροι. Αν θέλουμε να συζητάμε για φανταστικούς χαρακτήρες προτιμώ τους ήρωες των ταινιών και των βιβλίων και όχι αυτά τα τσίγκινα κατασκευάσματα των εταιρειών PR και της βιομηχανίας του θεάματος.

________________
2.


Γιατί οι celebrities ψεύδονται μονίμως για το αν έχουν κάνει επεμβάσεις αισθητικής, ακόμα και σε κραυγαλέες περιπτώσεις ολικής μεταμόρφωσης (συνήθως από το λουκ κατσίκα στο λουκ χταπόδι -έτσι κάπως το βλέπω εγώ-) ;
Μπορώ να σκεφτώ μερικές απαντήσεις αλλά καμιά τους, ούτε όλες μαζί, με πείθουν.
Αναφέρω ενδεικτικά:
-Για να αναρωτιέται ο κόσμος συνέχεια κι έτσι να μένουν στην επικαιρότητα.
-Για να νομίζουμε ότι είναι εξωπραγματικοί, "άπιαστοι", από εμάς τους κοιούς θνητούς που όσο γερνάμε συνήθως "χαλάει" η όψη μας (αν κι εγώ προσωπικά πιστεύω ότι όλες οι ηλικίες είναι ωραίες)
-Για μην πιστέψουμε ότι είναι τόσο ωραιοπαθείς που φτάνουν σε ακρωτηριασμό ή τρόμπα

Δεν ξέρω... Ας δοκιμάσει και κανείς celebrity να το πει, έστω για να δει τι θα γίνει!

Εκτός από το προφανές που ήδη έχεις πει – για να νομίζουμε ότι είναι άφθαρτοι κι έτσι αξίζουν την προσοχή μας και τα αμύθητα πλούτη τους, βλέπε προηγούμενη απάντηση, υπάρχει και ένας παράγοντας που τον νιώθεις εντονότερα όταν βρίσκεσαι σε περιβάλλον με πολλές πλαστικές γύρω σου. Ξαφνικά νιώθεις ότι οι ρυτίδες σου σε προδίδουν ότι είσαι από αλλού – όχι ότι είσαι άσχημος, αλλά ότι δεν ανήκεις εκεί. Και ισχύει.


Δεν είναι ότι όλοι αυτοί πιστεύουν απολύτως ότι με τις πλαστικές διατηρείς την ομορφιά σου. Ως ένα σημείο μπορείς να βελτιώσεις την εμφάνιση σου, αλλά πολύ σύντομα φαίνεται ότι «κάτι έχεις κάνει». Αυτό, που για εμάς φαίνεται άσχημο, για αυτούς είναι ένα προφανές πιστοποιητικό ότι ανήκουν σε μια άλλη κάστα. Σε μια κοινωνική τάξη που το να μπεις εθελοντικά σε χειρουργείο για κάτι που δεν έχει σχέση με την υγεία σημαίνει ότι υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά λεφτά. Η παραμόρφωση, τα υπερβολικά άσπρα δόντια, είναι όπως είναι οι τσάντες που κάνουν 15 χιλιάδες. Είναι ένα διακριτικό της κοινωνικής τους θέσης. Όσοι διάσημοι δεν υποκύπτουν είναι σχεδόν αναρχικοί, και είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι μόνο ηθοποιοί που έχουν αναγνωριστεί από τους πάντες για το ταλέντο τους έχουν την ισχύ να αποφύγουν τις πλαστικές. Δεν πρόκειται περί σοφίας ή καμιάς τρομερής φιλοσοφίας, ότι τάχα πιστεύουν ότι όλες οι ηλικίες έχουν την ομορφιά. Δείχνουν ότι είναι ακόμη ανώτεροι από τους ανώτερους του θεάματος.


Δεν πρόκειται για καινούριο φαινόμενο. Η αριστοκρατία πάντα έβρισκε τρόπους για να δείχνει ότι ανήκει σε ευνοημένη μειονότητα, άλλοτε με περούκες, αλείφοντας οξέα στο δέρμα (!) για να χλωμιάζει, με χίλια δυο παράλογα και επικίνδυνα τεχνάσματα που ήταν διαθέσιμα σε λίγους, με αποκορύφωμα την παραμόρφωση του κρανίου από τη βασιλική οικογένεια των Μάγια, μια πρακτική που εμφανίστηκε και σε άλλες φυλές σε όλη τη γη. Τα παιδιά των αριστοκρατών περνούσαν τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής τους με το κρανίο τους συμπιεσμένο μεταξύ ξύλινων σανίδων.

(Δεν είναι απάντηση στο "γιατί δεν το παραδέχονται", αλλά είναι κι όλας. Δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι το κάνουν επειδή θέλουν να "ανήκουν".)


________________
3.


θέλω να γνωρίσω ανθρώπους καλλιεργημένους, ευχάριστους, ευγενικούς... να μιλάω μαζί τους και να λέω ότι μετά τη συζήτηση γίνομαι και γω καλύτερη! αλλά σπάνια αναγνωρίζω τέτοιους και συνήθως αυτό γίνεται τυχαία και για λίγο. Προσπαθώ εν τω μεταξύ και γω να εξελίσσομαι ώστε να μπορώ να τους διακρίνω και να τους ελκύω επίσης. Αλλά μήπως είναι καθαρά θέμα τύχης οπότε βράστα?- αυτή

Τίποτα δεν είναι καθαρά θέμα τύχης, όπως και τίποτα δεν εξαρτάται μόνο από σένα. Κάνεις ό,τι μπορείς για να φέρεις τα πράγματα εκεί που θέλεις και για την τύχη προσεύχεσαι. Αν δεν είσαι της προσευχής ή των ζωδίων ή του κάρμα, πρέπει κάπως να καταφέρεις να συμβιβαστείς με το γεγονός ότι για το θέμα της τύχης δε μπορείς να κάνεις τίποτα.

________________
4.

Αγαπημένη Α μπα,

Το αγόρι μου νιώθει πολύ "ριγμένο" στη σχέση μας. 'Ίσως συμβάλει τι γεγονός ότι έκανε πολλά για να με κερδίσει , ίσως ότι δέχτηκε να μπούμε σε σχέση εξ αποστάσεως λόγω του μάστερ μου , ίσως ο δύσκολος χαρακτήρας μου.. Το θέμα είναι ότι κρατάει επιθετική στάση πλέον μιλώντας ψυχρά και μην αφήνοντας με να εκφραστώ για πράγματα που μ ενοχλούν, ενώ με κατηγορεί ότι δεν κάνω τπτ για τη σχέση μας. Τι να κάνω για να τον βοηθήσω να ηρεμήσει ;;- sibylla

Τον θέλεις; Αν τον θέλεις είναι πάρα πολύ εύκολο. Όταν θέλεις κάποιον στ' αλήθεια, είναι πανεύκολο να τον κάνεις να νιώσει καλά, γίνεται αυτόματα, χωρίς σκέψη, γιατί το αισθάνεσαι και βγαίνει αυθόρμητα. Αν δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, ίσως δεν έχει τόσο άδικο που λέει ότι δεν κάνεις τίποτα για τη σχέση σας.


Καταλαβαίνω και την δική σου πλευρά. Είναι δύσκολο να θέλεις κάποιον που βγάζει τόση ανασφάλεια, γιατί η ανασφάλεια είναι εξοντωτική, ζητάει να ρουφήξει ενέργεια από τους άλλους, σαν μπαταρία που είναι στα τελευταία της. Θυμάσαι γιατί τον διάλεξες όμως; Αυτός ο άνθρωπος υπάρχει ακόμα, εκεί μέσα είναι, αλλά δεν μπορεί να βγει στην επιφάνεια γιατί ζητάει επιβεβαίωση. Προσπάθησε να απευθυνθείς σε εκείνον τον άνθρωπο, που έλεγε αστεία – ή ό,τι έκανε που σου άρεσε. Βοήθησε τον να βγάλει τον καλό του εαυτό, βγάζοντας κι εσύ τον δικό σου από τη ναφθαλίνη όμως. Αν δεν γίνεται, αν προσπαθήσετε και οι δύο, και δεν γίνεται, ίσως η σχέση σας να έχει κάνει τον κύκλο της.

________________
5.


Ρε συ, ως ομοφυλόφιλο άτομο, ξέρω ότι οι γκεή δεν γίνονται περισσότεροι, απλά βγαίνουν πλέον απ την υποτιθέμενη ντουλάπα.
Έχεις καμία ιδέα γιατί κυκλοφορούν ολοένα και περισσότερα παθητικά(θε μου τι κάθομαι και ρωτάω) άτομα?- Δραμιμαμίμη Έχετε?


Δεν έχω ιδέα. Αποκλείεται να γίνεται για τον ίδιο λόγο;

________________
6.


ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΑΜΠΑ,ΗΘΕΛΑ ΝΑ Σ ΣΤΕΙΛΩ ΚΑΙΡΟ Κ ΕΓΩ ΓΙΑ ΚΑΤΙ Π ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΣΕΙΣ ΚΑΠΩΣ !ΤΟ ΘΕΜΑ Μ ΑΦΟΡΑ ΤΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Μ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΑΔΟΞΑ..ΞΕΡΩ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΩΡΑΙΑ,Κ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΚΡΑΝΕΙ ΚΑΙ ΠΙΚΡΑΘΕΙ ΑΠΟ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΠΛΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ Η ΣΚΕΨΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ,ΟΥΤΕ ΕΦΤΑΙΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ Κ ΙΣΩΣ ΟΙ ΛΑΘΟΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ "ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ" Κ ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟ ΧΩΡΙΣΜΟ.ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΙ ΣΤΑ ΛΕΩ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ:ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ ΜΙΑ ΑΡΝΗΣΗ Σ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΜΕΑ,ΟΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΕΙΑ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΕΧΑΣΑ.ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ,ΟΤΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ Μ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΧΑΣΑ ΚΑΠΟΙΟΝ,ΠΕΝΘΩ ΕΝΩ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ ΚΑΙ ΝΕ ΑΓΑΠΗΣΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ,ΓΕΡΟΣ ,ΗΡΕΜΟΣ..ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ,ΜΕΝΩ ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΣΧΗΜΟ ΤΕΛΟΣ Κ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΙΟ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΙΟ ΑΠΟΜΑΚΡΗ...ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ Η ΑΠΛΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ Μ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΧΑΝΩ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ Κ ΑΦΗΝΩ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΣ ΠΙΘΑΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑΝΕ ..ΤΙ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ?ΑΝ Κ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΡΩΤΗΣΗ, ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ Μ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ Π Σ ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ..ΕΙΣΑΙ Η ΠΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ Τ ΠΡΩΙ ΣΤ ΓΡΑΦΕΙΟ :-)

Σε συμβουλεύω να αναθεωρήσεις το συντομότερο την εξήγησή σου σχετικά με το ποιος ήταν ο λόγος που τελείωσε εκείνη η σχέση. Για μένα τουλάχιστον είναι φανερό ότι δεν έχεις αναλάβει την ευθύνη που σου αναλογεί, ή ότι δεν έχεις αναγνωρίσει τα λάθη της άλλης πλευράς, ότι πας να το σκεφτείς και μετά αποφεύγεις τη σκέψη. Έχεις θάψει την ιστορία εκείνης της περιόδου κάτω από ένα βουνό με δικαιολογίες, αλλά το βάρος αρχίζει και σε ζορίζει, γι' αυτό στενοχωριέσαι. Δεν χωρίζουν οι άνθρωποι από «καταστάσεις», χωρίζουν εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο αντιδρούν στις καταστάσεις. Αν και όταν αποφασίσεις να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, τότε θα καταφέρεις να τοποθετήσεις το παρελθόν εκεί που πρέπει, με τις διαστάσεις που του αναλογούν, και θα ελευθερωθείς.

ΥΓ. Τα βιβλία που θυμάμαι ακόμα δεν μου άφησαν συναισθήματα αισιοδοξίας. Δεν διαβάζω για να νιώσω καλύτερα. Το ότι ζητάς κάτι τέτοιο ενισχύει τα προηγούμενα που έγραψα. Δεν βοηθάνε τα παυσίπονα. Μόνο τα συμπτώματα ανακουφίζουν, δεν θεραπεύουν. Η αισιοδοξία δεν δημιουργείται με την θέληση, ούτε με το κουκούλωμα, ούτε με τη λήθη. Πρέπει να πατάει πάνω σε φιλοσοφημένες βάσεις, αλλιώς είναι πύργος από τραπουλόχαρτα.


Τελικά έχω μια όμως συμβουλή. Όταν θέλω να νιώσω καλύτερα, τρώω κάτι πολύ νόστιμο και πίνω τζιν τόνικ.


________________
7.


Αγαπητή Α, μπα; ,
Θέλησα να σου γράψω και τον δικό μου προβληματισμό. Μικρής σημασίας μεν, αλλά χρειάζομαι την γνώμη σου.
Εδώ και 3 χρόνια είμαι μόνη μου. Έκανα δύο σχέσεις μακροχρόνιες, που δεν μπορώ να πω πως με κάλυπταν, ήμουν και μικρή όμως, οπότε η ανωριμότητα μπορεί να δικαιολογήσει όλο αυτό.
Αποφάσισα λοιπόν γύρω στα 26 να μείνω μόνη μου, να απέχω από τους έρωτες, να βρω -που λένε- τον εαυτό μου, να δω τι θέλω και τι είναι αυτό που ζητάω από τους άλλους. Δεν ξέρω αν το βρήκα ακριβώς. Αυτό που ξέρω είναι πως μετά από τόσο καιρό, βρέθηκε κάποιος στον δρόμο μου που με ξύπνησε από τον λήθαργο στον οποίο είχα υποβάλει τον εαυτό μου.
Αφορμή στάθηκε η επιθυμία μου να πάρω επιτέλους το δίπλωμα οδήγησης. Αυτός λοιπόν τυχαίνει να μου κάνει μαθήματα. Δεν ξέρω τίποτα γι'αυτόν, δεν ξέρω καν αν έχει σχέση. Το μόνο που ξέρω είναι ότι είμαστε σχεδόν συνομήλικοι. Υπάρχει ένα πολύ φιλικό κλίμα μεταξύ μας, δεν θα μπορούσε να ήταν και αλλιώς άλλωστε, αφού πρέπει να έχεις και μια κάποια επαφή με τον άλλο κατά την διάρκεια του μαθήματος. Μου έχει κάνει προσωπικές ερωτήσεις, προς στιγμήν κολακεύτηκα, όμως σκεπτόμενη πιο λογικά, το αποδίδω στην κοινωνικότητά του.
Το θέμα μου είναι πως από την πρώτη στιγμή που τον είδα δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου και καθώς τον γνωρίζω καλύτερα, γοητεύομαι όλο και περισσότερο. Μετά το μάθημα είμαι στον κόσμο μου, σαν ονειροπαρμένη. Λες να φταίνε τα πολλά χρόνια αποχής ή έχω καψουρευτεί; Τι θα με συμβούλευες να κάνω; Να δείξω το ενδιαφέρον μου; Και αν ναι, με ποιόν τρόπο;
Σε ευχαριστώ!- Δήμητρα

Αγαπημένη μου Δήμητρα.


Είμαστε κεράκια σκορπισμένα σε έναν αγρό. Με ένα απαλό αεράκι, αυτό ήταν. Όλες μας οι ανησυχίες, όλες μας οι εμπειρίες, οι σκέψεις, όλα αυτά που είναι ο κόσμος μας, το τι μου είπε και τι του είπα, τα όνειρα μας, οι έρωτες, οι απογοητεύσεις, τα διαβάσματα και οι μουσικές και οι απόψεις μας, βρίσκονται σε ένα όργανο που ζυγίζει χίλια διακόσια γραμμάρια. Μόλις πάει στραβά το παραμικρό εκεί μέσα, και είναι τόσα πολλά που μπορούν να πάνε στραβά, σβήνουν τα φώτα. Και τέλος.


Δεν χρειάζεται να παρακολουθείς τον εαυτό σου με τόση προσοχή, λες και είσαι κάποιο ευαίσθητο πείραμα που χρειάζεται τρομερή συγκέντρωση για να πετύχει. Όχι μόνο δεν χρειάζεται, αλλά είναι πολύ κακή μέθοδος για να βαδίσεις στη ζωή σου μέχρι να φτάσεις σε αυτό το τέλος, που δεν ξέρεις πότε θα έρθει. Δεν ελέγχεις αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, σίγουρα όχι με τον τρόπο που πιστεύεις τώρα. Δεν είναι καλό σημάδι να μην μπορείς να καταλάβεις πότε έχεις καψουρευτεί, ούτε να αναρωτιέσαι με τόση έκπληξη πώς γίνεται να καψουρεύτηκες τον δάσκαλο της οδήγησης. Ούτε είναι καλό σημάδι που δεν ξέρεις πώς να δείξεις την καψούρα σου στους άλλους, Δεν βρίσκεσαι πάνω στη γη για να τα κάνεις όλα σύμφωνα με κάποιο σχέδιο. Δεν γίνεται να είσαι ευχαριστημένη μόνο αν βρεις ακριβώς αυτό που ψάχνεις, γιατί αποκλείεται να ξέρεις ακριβώς τι είναι αυτό που χρειάζεσαι. Άλλο τι νομίζεις ότι θέλεις, άλλο τι χρειάζεσαι τελικά. Η φύση έχει φροντίσει για όλα αυτά, πολύ πιο σοφά και πολύ πιο έξυπνα από σένα. Θα ήθελα να σου πω «χαλάρωσε», αλλά δε νομίζω ότι τώρα είσαι σε θέση να καταλάβεις τι εννοώ. Υποψιάζομαι ότι θα έβγαινες να αγοράσεις ένα καλό μπουρνούζι και να έκλεινες ραντεβού για ένα επαγγελματικό μασάζ και μετά θα έλεγες ότι "δεν ήταν ακριβώς το μασάζ που έψαχνες".

36

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

13 σχόλια
#1 Τα τελευταία χρόνια συνειδητοποίσα πόσο κακό πράγμα είναι το κουτσομπολιό, το να ασχολούμαι και να σχολιάζω το τι κάνουν οι άλλοι και πόσο κακό μου έκανε το φεισμπουκ που χωρίς να το θέλω με έβαζε σε αυτό το τριπάκι. Οπότε αποφάσισα ότι όταν ξυπνάει η κατίνα μέσα μου, θα ασχολούμαι με τα σελεμπριτιζ. Μετά την σημερινή απάντηση της Λένας, παύω να το κάνω και αυτό!
Μερικές φορές η κατανάλωση μας ηρεμεί.Εγώ τουλάχιστον,αδυνατώ να κυριαρχώ 100% στον εαυτό μου.Ούτε και το προτιμώ δηλαδή.Δεν μπορούν όλα να προέρχονται από μέσα.Αν και δε διαλέγω αλκοόλ απαραίτητα.
Όχι, ένα ωραίο ποτό είναι από τις απολαύσεις της ζωής, όπως και ένα ωραίο φαγητό. Αν κάποιος δεν μπορεί να μείνει στο ένα, ή αν δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει, δεν φταίει η ύπαρξη του αλκοόλ ή του φαγητού πάνω στη γη, είναι αλλού το πρόβλημα, θα βρει άλλο μέσο για την κατάχρηση.
η συνδεση του με την ανακουφιση μας οπως το εθεσες "να νοιωσω καλυτερα"και οχι με την απολαυση ΜΟΝΟ, ειναι το προβλημα και η αρχη της καθε εξαρτησης (και του φαγητου που ανεφερες και αλλων εξαρτησεων), η χρηση του ως παυσιπονου επακριβως, δηλαδη...
Όντως κι εμένα μου έκαναν εντύπωση οι απαντήσεις ερχόμενες από κάποιον που ποσταρει στο fb συνέχεια για celebrities. Μάλλον διαχωρίζει το κράξιμο από την ενασχόληση.
#7 Διαβάζοντας την ερώτηση, άρχισε σχεδόν αυθόρμητα να παίζει στο μυαλό μου ένα άσμα από τα παλιά....https://www.youtube.com/watch?v=tKG7H7ezmEAΠολύ ωραία η απάντησή σου Αμπα!
#3 Οι πλούσιοι κάνουν πλαστικές για να εξέχουν και να αναγνωρίζονται μεταξύ τους.Αυτό που ψάχνεις δεν έχει ταμπέλα ή μάλλον έχει, ψάξε να βρεις αυτούς που κάνουν παρέα με όλους.
Εμένα μου φαίνεται ότι η φίλη της ερώτησης 7 προφανώς απογοητεύτηκε από τις σχέσεις που είχε και φοβάται μην την ξαναπατήσει. Απόλυτα λογικό νομίζω, χρειάζεται πολύ χρόνος για να εμπιστευτείς ξανά τους ανθρώπους. Ίσως και για μεγάλο χρονικό διάστημα να αισθανόταν ότι δεν της άρεσε και κανένας. Και κάποτε περνάει όλο αυτό και "ξαναανοίγεις" και είσαι πάλι έτοιμη να καψουρευτείς. Μάλλον αυτό το έγινε τώρα. Λίγο θάρρος λοιπόν....Όσο και να τα σκέφτεσαι δεν μπορείς να εξασφαλίσεις ότι δεν θα ξαναπληγωθείς.
#7 Αγαπητή Δήμητρα. Δε θέλω να σε λυπήσω, αλλά θα σε λυπήσω. Για να βρεις εντελώς τον εαυτό σου, δυστυχώς θα πρέπει να πεθάνεις. Μέχρι τότε μοναχά θα τον προσεγγίζεις. Ντάξει, σοβαρά τώρα. Καταλαβαίνω την ανάγκη σου για αποχή κάποιο καιρό, όμως τί ήταν αυτό που νόμιζες ότι θα έβρισκες και δεν ξέρεις άμα το βρήκες? Τί θέλεις από τους άλλους? Είναι όλοι οι "άλλοι" ίδιοι, για να θέλεις από όλους το ίδιο πράγμα? Μήπως έχεις την ψευδαίσθηση ότι εσύ μένεις ίδια? Και αν σου πω εγώ ότι όχι, δεν καψουρεύτηκες, αλλά σε βάρεσε, πώς να το πω κομψά, η αγαμία κατακούτελα. Και λοιπόν? Τι σε εμποδίζει να το χαρείς, και όπου σε βγάλει? Ο σύζυγος και τα παιδιά που δεν έχεις? Και αν σου πω ότι δείχνεις το ενδιαφέρον σου με λάθος τρόπο. Τί έγινε? Ούτε είναι απαραίτητο ότι θα σε απορρίψει, αλλά και να σε απέρριπτε, χαθήκαν οι πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, για ένα κορίτσι 26 χρονών? Δε νομίζω... Οκ, είμαστε άνθρωποι, φοβόμαστε, πληγωνόμαστε, αλλά δεν είναι λύση να σκεφτόμαστε τα πράγματα εκατό φορές πριν τα κάνουμε. Ξέρεις ποιος είναι αυτός που δεν κάνει λάθη? (κοίτα και τη χτεσινή μου απάντηση) Αυτός που δεν κάνει τίποτα. Λοιπόν άηντε. Βρες κάποιο κοινό σας ενδιαφέρον, συζήτα το, και με αφορμή αυτό ζήτα από τον τύπο να πάτε για κανένα καφέ. Και καλή επιτυχία.
@7 και όταν λέει η Τσούχτρα να πεθάνεις, δεν εννοεί με το αυτοκίνητο. Μην το τρακάρεις επίσης, θα έχεις μεν την προσοχή του αλλά όχι με τον καλό τρόπο.Ως οδηγός θα αισθανόμουν πολύ ασφαλέστερη αν είχες ερωτευτεί το δάσκαλο ζωγραφικής ή κάτι τέτοιο.
Τα προσυπογράφω όλα Τσούχτρα, άσχετο η κοπέλα τώρα είναι μάλλον 29 (& ώσπου να απαντηθεί το γράμμα μπορεί να 30ρίζει σιγά σιγά), και εν ολίγοις και η δική μου συμβουλή είναι: Σταμάτα να ψάχνεις τον εαυτό σου and get back on the horse, ASAP.Υ.Γ. Πώς αντέχετε ρε παιδιά τόσο καιρό χωρίς; Γιατί αν κρίνω από το κοκομπλόκο που της προκάλεσε ένα ψιλοκαψουρεματάκι με το δάσκαλο, μάλλον δεν είναι κορίτσι των one-night-stands. Άρα επανέρχομαι: Πώς κρατιέστε ρε παιδιά; Εγώ που δε μπορώ, όταν ακούω κάτι τέτοια νιώθω λίγο άσχημα. Σα μαινάδα ένα πράγμα... Να ντραπώ;
Μερικές φορές Iris,μπορεί να έχεις τέτοια εσωτερικά ζητήματα που να ξεχνάς ακόμα και να φας.Άλλες φορές,μόνο όταν το κάνεις συνειδητοποιείς ότι σου έλειπε.Και κάποιες όπου απλώς δε γυαλίζεις σε κανέναν,οπότε σ'αρέσει-δε σ'αρέσει,αυτό είναι.
@ΤσούχτραΣ' ευχαριστώ, με παρηγορείς. :)@BagleΈχεις δίκιο. Απλώς τίποτε από αυτά δε μου έχει συμβεί για παραπάνω από κάνα τρίμηνο... Αλλά δεν είναι δίκαιο να κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια.