__________________
1.
Αγαπητή Α μπα, είμαι 30 χρονών και προσφάτως χωρισμένη. Είχα μια σχέση που διήρκησε 2 χρόνια, από απόσταση, και η οποία ουσιαστικά ήταν η πρώτη μου σχέση. Η αρχή της σχέσης μου συνέπεσε χρονικά και με το ξεκίνημα στην πρώτη μου δουλειά. Παρόλο που δε μπήκα στη σχέση ούσα ερωτευμένη, γλυκάθηκα από τη διεκδίκηση και την επιμονή του, είπα να δοκιμάσω πώς είναι να είσαι σε μια σχέση και αρχίσαμε να περνάμε πολύ καλά. Βρισκόμασταν τα ΣΚ, κατά βάση ερχόταν αυτός στην Αθήνα να με δει, και πολύ λιγότερο πήγαινα εγώ στην πόλη του. Η δουλειά μου πολύ απαιτητική, τα ωράρια ατελείωτα , ωστόσο η επιμονή μου να αποδείξω ότι αξίζω να δουλεύω και ότι είμαι καλή, με έκανε να θυσιάζω πολλά ΣΚ δουλεύοντας αντί να περνώ το χρόνο μου μαζί του, και σταδιακά επειδή άρχισα να ζορίζομαι πολύ, να μην πληρώνομαι, να φοβάμαι μην απολυθώ και χάσω τα δεδουλευμένα τόσων μηνών, άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου και να γίνομαι αδιάφορη απέναντι του.. Στις λιγοστές ελεύθερες ώρες μου ήθελα να συνδυάζω ότι προλαβαίνω..Λίγα μαθήματα ξένων γλωσσών, καφέ με 1-2 φίλους και παράλληλα να περνώ χρόνο με το φίλο μου που ερχόταν να με δει, όλα αυτά με μπόλικο άγχος για το τι κάνω στη ζωή μου και πού πορεύομαι..Σε ότι αφορά τα συναισθήματα μου, πάντα ήμουν κλειστός χαρακτήρας και πάντα λειτουργούσα μόνη.. ωστόσο, τον ένιωθα κοντά μου, να ενδιαφέρεται να με ρωτά πως είμαι και πως νιώθω και έπαιρνα "θάρρος" να του γκρινιάζω συνέχεια.. πρέπει να τον ζόριζα όντως πολύ όταν θύμωνα μαζί του και του έβγαζα τα σπασμένα της δουλειάς και της ζωής μου χωρίς ο άνθρωπος να φταίει. Πάντα αναρωτιόμουν κατά βάθος πώς κάνει υπομονή μαζί μου τις φορές που κατέβαζα ρολά, του το σχολίαζα καμιά φορά χαριτολογώντας.. αλλά επέμενε να με καθησυχάζει και να μένει μαζί μου και να μου λέει ότι αναγνωρίζει ότι ζορίζομαι και ότι με θέλει. Κι εγώ επέμενα να λειτουργώ έτσι..δεν ένιωθα πολλα παραπανω πέρα απ τα δικα μου..και απολαμβανα τη στοργη του. Αυτός ερχόταν συχνά να με δει.. Δε δούλευε και είχε χρόνο αποκλειστικά για μένα. Το θέμα είναι ότι όταν έφευγε, οτιδήποτε μου ζητούσε, το ερμήνευα ως πίεση, είτε ήθελε περισσότερα τηλεφωνήματα μέσα στην ημέρα..είτε ήθελε να εξαφανιστώ από τη δουλειά μου 2 μέρες και να πάμε εκδρομή.. είτε ήθελε να κλείσω εισιτήρια να πάω να τον δω και εγώ αναρωτιόμουν με τα λεφτά που είχα πόσες μέρες μπορούσα να βγάλω... Η κυριότερη απαίτηση του από μια φάση και μετά, ότι αν θέλω να συνεχίσει αυτή η σχέση θα έπρεπε να μετακομίσω στην πόλη του, εφόσον αυτός βρήκε στο μεσοδιάστημα εκεί δουλειά και εγώ ευχαριστημένη έτσι κ αλλιώς με τη δική μου δεν ήμουν. Εγώ βουτηγμένη σ ένα ατελείωτο άγχος.. χωρίς καμιά διάθεση να κοιτάξω λίγο την καλοπέραση μου ή να πάρω ένα ρίσκο και να πάω στην πόλη του έτσι απλά, και ενώ είχα ήδη συζητήσει για μια δουλειά στη δική του πόλη που τελικά δε με πήραν, στράφηκα σε 1 ευκαιριακή δουλειά μέσα στο καλοκαίρι στην πόλη μου για να μαζέψω λίγα λεφτά, και συζητούσαμε να πάω από το χειμώνα στην πόλη του να μείνουμε μαζί.. To να μείνουμε μαζί δεν έφτασε ποτέ να γίνει, διότι με χώρισε με μνμ μέσα στο καλοκαίρι, λέγοντας ότι έτσι άρμοζε στη σχέση μας.
Πήγα να τον βρω 3 εβδομάδες μετά (διότι δούλευα και δε μπορούσα νωρίτερα) και με αγνόησε. Είχε κανονίσει ήδη να πάει 3 ήμερο σε μια νέα κοπέλα που είχε γνωρίσει.
Μου είπε ότι δεν του ταιριάζω ως άνθρωπος, ότι φοβάται ότι θα ξεσπάσει αν μείνει μαζί μου και ότι δεν είναι ερωτευμένος πια.
Εγώ έκτοτε, ένα ράκος, παλεύω με τις ενοχές μου. Δεν ξέρω τι με θυμώνει περισσότερο.. ότι θεώρησα δεδομένα τα συναισθήματα του, ότι δεν αντιλήφθηκα τα όρια του, ότι μου τα έδειχνε και εγώ ήμουν στον κόσμο μου, ότι δεν αντιλήφθηκα τη δική μου άσχημη συμπεριφορά απέναντι του.. ότι δε νοιάστηκα να είμαστε καλά μαζί.. δεν ξέρω.. το μόνο που ξέρω είναι ότι δε θέλω να ξαναπεράσω την ίδια φάση στη ζωή μου.. έχω αναθεωρήσει τις προτεραιότητες στη ζωή μου, γιατί θέλω να νιώθω καλά εγώ και να βάζω τις σχέσεις μου πάνω από οποιαδήποτε δουλειά.. αυτό που με φοβίζει όμως είναι εάν έχω την ικανότητα να "ακούω" τη σχέση μου, να δίνω βάση σε όσα μου λέει και μου δείχνει.. ή αν είναι ο χαρακτήρας μου έτσι που και σε επόμενη φορά, θα πελαγώσω και θα αφήσω τα συναισθήματα μου να κάνουν θόρυβο, όταν ο άλλος θα έχει ήδη φύγει και θα είναι πλέον αργά... Τί κάνω;..
--μια αγχωμένη-
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ήταν η πρώτη σου σχέση, όπως λες, και έκανες κάποια από τα κλασικά λάθη απειρίας, όπως είναι να θεωρείς τον άλλον δεδομένο, να νομίζεις ότι φέρεται καλά επειδή είσαι εσύ η πρωταγωνίστρια που τον κινητοποιεί, και όχι επειδή είναι τέτοιος ο χαρακτήρας του.
Το τι θα γίνει στην επόμενη σχέση που θα κάνεις δεν είναι ζήτημα της μοίρας, αλλά κάτι που είναι εντελώς στο χέρι σου. Θα υπήρχε κίνδυνος να επαναλάβεις την ίδια συμπεριφορά αν δεν είχες καταλάβει τι έκανες. Όμως κατάλαβες, και κάνεις την αυτοκριτική σου. Χρησιμοποίησε αυτή τη γνώση για την επόμενη φορά. Δεν γεννιόμαστε με όλες τις ικανότητες προεγκατεστημένες, τις περισσότερες τις αναπτύσσουμε μεγαλώνοντας και ζώντας. Οι σχέσεις μαθαίνονται. Είναι πολύ βασικό να είσαι σε θέση να ελέγχεις τον εαυτό σου ώστε να μην ξεσπάς στον άλλον, και αυτό δεν ισχύει μόνο στις ερωτικές σχέσεις. Πρόσεχε όμως από το πολύ μάθημα να μην πας στο άλλο άκρο. Όταν κάνουμε ένα λάθος, το σωστό δεν είναι το ανάποδο. Δεν αξίζουν όλες οι σχέσεις τόσο ώστε να πάνε πάνω από τη δουλειά, και δεν είναι αυτή η λύση ή εγγύηση για να έχεις πετυχημένες σχέσεις. Ισορροπία χρειάζεται, σε όλα.
__________________
2.
Έχω ενα πολύ καλό φίλο απο τα 14,τώρα είμαστε 35.Ο π. λοιπόν έχει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα καταπιεσμένα τα τελευταία 20 χρόνια. Πριν απο περίπου 5 χρόνια αποφάσισε να πάει σε ψυχολόγο και είχε κάνει πρόοδο δυστυχώς όμως μετά από ένα χρόνο σταμάτησε τις συνεδρίες λόγω αιφνίδιας ασθένειας (ταξίδια στο εξωτερικό για εγχειρήσεις, δύσκολη αποκατάσταση) και τελικά θανάτου της μητέρας του. τα τελευταία χρόνια δεν ήταν καλά και όσο πάει χειροτερεύει. Πρόσφατα επέμεινα να ξαναρχίσει τις συνεδρίες γιατί μόνο ειδικός μπορεί να τον βοηθήσει και η απάντηση που πήρα ήταν ότι δεν θέλει να παλέψει για τίποτα, έχει παραιτηθεί από τα πάντα, έχει αφήσει τον εαυτό του και δεν τον ενδιαφέρει πια να νιώσει καλά. Η ερώτηση είναι εγώ από την πλευρά μου μπορώ να τον βοηθήσω όταν ο ίδιος είναι ανένδοτος στο θέμα του ψυχολόγου; Δεν ξέρω τι να κάνω και πλέον σκέφτομαι μήπως κάνει κακό στον εαυτό του αλλά πως να πείσεις κάποιον που έχει παραιτηθεί από την ζωή;
-Άννα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έτσι όπως το γράφεις δεν κατάλαβα αν η αιφνίδια ασθένεια ήταν της μητέρας του, που τελικά πέθανε, ή αν έχει ο ίδιος κάποια σοβαρή ασθένεια, και επιπλέον έζησε και τον θάνατο της μητέρας του. Όπως και να έχει είναι ανησυχητικό αυτό που περιγράφεις, και αν υπάρχει κίνδυνος αυτοκτονίας (και όπως τα λες, δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε) είναι ακόμη πιο σοβαρά τα πράγματα. Έχοντας πάντα υπόψη σου ότι δεν μπορούμε να σώσουμε κανέναν αν δεν θέλει ο ίδιος, και ότι το θέμα είναι σοβαρό και πέρα από τις δυνάμεις σου, απευθύνσου κάπου όπου υπάρχουν άνθρωποι που είναι εκπαιδευμένοι σε αυτά τα ζητήματα. Μπορείς να πάρεις στο 1018 για να πεις λεπτομέρειες και να πάρεις συγκεκριμένες οδηγίες.
__________________
3.
Αγαπητή Άμπα,
Θα ήθελα τη συμβουλή σου για έναν προβληματισμό μου για μια παλιά, παιδική μου φίλη. Με αυτή την κοπέλα ήμασταν στενές φίλες απο την 1η δημοτικού μέχρι και την 1η λυκείου, όποτε σταματήσαμε να κάνουμε παρέα με αφορμή εναν συνηθισμένο - για τα δικά μας δεδομενα- τσακωμό.
Βέβαια μέχρι τότε η σχέση μας δεν ήταν ιδανική. Η κοπελα αυτή ηταν ιδιαίτερα απαιτητική, προσκολλημένη πάνω μου και απαιτούσε αποκλειστικότητα. Εγώ, πάλι, εκμεταλλευόμενη αυτή την αδυναμία της και θεωρώντας την δεδομένη, της φερόμουν άλλοτε ταπεινωτικά και άλλοτε της παρείχα την όποια βοήθεια μου σαν να κάνω ελεημοσύνη, προβαλλόμουν ως σωτήρας και ευεργέτης της, σαν να της κανω χάρη με την παρουσία μου. Ελάχιστες φορές αναγνώριζα τη δική της προσφορά με αποτέλεσμα να μην ειναι ισότιμη η σχέση μας και να ενισχύεται η δική της ανασφάλεια.(ολα αυτα τοτε τα εκανα ασυναισθητα, δεν αντιλαμβανομουν οτι πιθανως εβγαζα αυτη την εικονα οποτε δεν ξερω σε τί βαθμο τα ενιωθε ετσι και η κοπελα). Έτσι,στο Λυκειο μιας και τα γούστα μας(κυριως στο θεμα παρεα και διασκεδαση) ηταν αισθητα διαφορετικα ξεκινησε να κανει παρεα με άλλες κοπέλες, με τις οποίες οικοδόμησε μια υγιή σχέση, απαλλαγμενη απο ολα τα παραπάνω και καταλήξαμε τελικά να μιλάμε σπάνια, σαν απλές συμμαθητριες.
Όμως, σταδιακά και εξαιτίας σοβαρών προσωπικών της προβλημάτων άλλαξε την εικόνα της, υοθέτησε επιβλαβεις για την υγεια της συνήθειες και γενικά γνωρίζω (από αξιο εμπιστοσυνης ατομο) πώς αντιμετωπιζει ορισμενα προβληματα.
Εγώ την αγαπάω ακόμα γιατί είναι πραγματικά καλόκαρδος άνθρωπος και πλέον καταλαβαίνω πως ο χαρακτήρας της ειχε πάρα πολυ καλα στοιχεία. Μάλιστα νιώθω άσχημα γιατί σκέφτηκα πως με τη σταση μου την ώθησα να αλλάξει ( φαινεται πιο ματαιόδοξη και σκληρη και επιζητα τη αποδοχη με καθε τροπο) καθώς πληγώνονταν και ισως δεν ένιωθε άνετα με τον εαυτό της, οποτε τώρα εχει απωθημένα.
Πρότεινα πέρσι να συναντηθούμε αλλά το αφήσαμε φλου.(δεν αρνήθηκε είπε κάτι του στυλ " μόλις βρουμε χρόνο βεβαίως". Τώρα, θα ήθελα να προσπαθήσουμε να αναθερμάνουμε τη σχέση μας. Πίστευεις οτι είναι δυνατό να επικοινωνήσει ουσιαστικά η τωρινή "εκδοχη" του εαυτού μου με την τωρινή "εκδοχη" του εαυτού της και οτι θα ευοδωθεί η προσπαθεια μου;Εσυ στη θεση της τί θα ήθελες και τι δεν θα ήθελες να ακούσεις από εμένα;(Υ.Γ τωρα ειμαστε 19 χρονων)
Ευχαριστω!
-Μετανιωμένη φίλη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μου αρέσει πολύ, μου αρέσει πάρα πολύ, το πόσο ξεκάθαρα και σφαιρικά βλέπεις τα πράγματα χωρίς να διαχωρίζεις τους ανθρώπους σε θύτες και θύματα. Έχεις ικανότητα αυτοκριτικής που θα ζήλευε μεσήλικας, ταυτόχρονα βλέπεις και τους άλλους με περισσότερα χρώματα από αυτά που σε βολεύουν. Μπράβο σου.
Είναι πιθανό να επηρέασες τη φίλη σου με αρνητικό τρόπο, αλλά δεν έχεις αρκετή δύναμη ή εξουσία ώστε να δημιουργήσεις εξ'ολοκλήρου την προσωπικότητα κάποιου. Ήταν κακός ο συνδυασμός σας, έτσι όπως ήσασταν τότε. Εσύ άλλαξες, αυτή άλλαξε, εσύ μετάνιωσες που φερόσουν δεσποτικά, αλλά αυτή ίσως να μετάνιωσε που έκανε παρέα μαζί σου, και μπορεί να της θυμίζεις κάτι που θέλει να ξεχάσει. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο από το να προσφέρεις τη φιλία σου ξανά και ξανά. Μπορείς να της πεις ευθαρσώς ότι έχεις μετανιώσει και έχεις αλλάξει, χωρίς να αναθερμάνετε την φιλία της. Πολύ σπάνια βιώνουμε ειλικρινή μεταμέλεια από όσους μας έχουν βλάψει, είναι κάτι που δύσκολα αφήνει κάποιον ασυγκίνητο. Νομίζω ότι θα ήταν καλή κίνηση ανεξαρτήτως του αποτελέσματος.
__________________
4.
Α μπα μου καλησπέρα! Είμαι 27 χρονών και μένω εδώ και κάποιους μήνες με τον φίλο μου που είμαστε μαζί 2 χρόνια. Το πρόβλημα μου είναι μία φίλη του με την οποία δεν ταιριάξαμε από την αρχή. Γενικά όποτε είμαστε στην ίδια παρέα δεν ανταλλάσσουμε ούτε μία κουβέντα αν και έκανα αρκετες προσπάθειες στην αρχή μόνο. Δεν με έχει ρωτήσει ποτέ πχ ουτε τα βασικα που ρωτάς σε έναν ανθρωπο που βλεπεις πρώτη φορά. Τα μόνα που λέμε είναι όταν χαιρετιόμαστε που το είναι λες και βρήκε την χαμένη της αδερφή. Τοση απέραντη αγαπη!! Ο φίλος μου δεν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει πρόβλημα ενώ του έχω εξηγήσει και επιμένει να βγαίνουμε όλοι μαζί. Εγώ προσπαθώ όσο γίνεται να την αποφευγω. Στο κάτω κάτω δεν ταιριάζουν όλοι με όλους. Το προβλημα όμως έιναι οτι έπεσε στην αντιληψη μου ένα μήνυμα και δυστυχως η ευτυχως μπηκα στον πειρασμό να διαβάσω την συνομιλία τους. Και ανακάλυψα ότι ο φίλος μου της λέει ότι πρόβλημα έχουμε μεταξύ μας και αυτή με θαβει κανονικότατα με αγάπη και για το καλο μου παντα φυσικά γιατι ειπαμε είναι και γλυκούλα. Φαίνεται ότι του φουσκώνει τα μυαλα κάθε μα κάθε φορα και μπορει ένα περιστατικο που δεν θα απασχολουσε ένα νορμαλ ζευγαρι πανω από μιση ωρα να μαλωνουμε για μερες. Δεν θέλω να του πω ότι έχω μαθει καποια πραγματα για να μην θεωρησει ότι τον παρακολουθω (και την βγαλω και σωστη για το πόσο σαν σκυλα του φαιρομαι) αλλα δεν ξέρω και τι να κάνω. Βασικα θυμωνω πιο πολύ μαζι του που είναι τόσο μπουμπουνας! Αλλα και αυτή το παιζει τόσο υπουλα ότι με λατρευει και θελει να λυσουμε τα προβληματα μας που εξοργίστηκα!! Ας υποθέσουμε ότι δεν παιζει κατι ερωτικο μεταξυ τους, ειμαι σιγουρη οσο σιγουρος μπορει να είναι καποιος φυσικα. είναι φίλοι από το σχολείο ακόμη. Ευχαριστώ περιμένω την γνώμη σου!!
-ανώνυμη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ερωτικά στοιχεία δεν είναι μόνο το φλερτ, τα αγγίγματα και τα σεξουαλικά υπονοούμενα. Η μακροχρόνια φιλία δεν είναι απόδειξη αποκλειστικά πλατωνικής σχέσης. Υπάρχουν και μονόπλευροι έρωτες, ανεκπλήρωτοι έρωτες, ανείπωτοι έρωτες, θαμμένοι έρωτες κάτω από στρώσεις απώθησης. Οι άνθρωποι έχουν βρει άπειρους τρόπους για να βασανίζουν τον εαυτό τους, η φαντασία τους δεν σταματάει πουθενά.
Δεν λέω ότι υπάρχει οπωσδήποτε κάτι ερωτικό, αλλά περίπου αυτό λέω. Όχι αναγκαστικά στη φόρα, όχι αναγκαστικά εκφρασμένο και αμοιβαίο, αλλά το είδος της επικοινωνίας που περιγράφεις δεν δείχνει φίλο και φίλη. Πολλά στοιχεία συνηγορούν υπέρ αυτής της θεωρίας: ότι δεν θέλει και δεν κάνει προσπάθεια να σε γνωρίσει, αλλά παράλληλα κρύβει την αντιπάθεια της. Ότι η αντιπάθεια της είναι ενστικτώδης. Ότι δεν βρίσκει ευθύνη στον φίλο σου αλλά μόνο σε σένα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι πάει, βρήκαμε τον ένοχο. Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς τη συνεργασία του φίλου σου. Αυτή η σχέση, όπως και να είναι, συντηρείται από δύο πλευρές, και ο λόγος δεν είναι ότι ο δικός σου είναι «μπουμπούνας». Μπορεί να του αρέσει που έχει μια γυναίκα που του δίνει πάντα δίκιο, που δεν θα τον βάλει αντιμέτωπο με τις ευθύνες του. Μπορεί να του αρέσει, αλλά μπορεί για ακριβώς αυτόν τον λόγο να την περιφρονεί, και γι'αυτό να μην ανταποκρίνεται ερωτικά. Τουλάχιστον όχι ακόμα.
Το πρόβλημα δεν το έχεις με εκείνη, αλλά με αυτόν. Αυτός αισθάνεται ότι πρέπει να λέει χαρτί και καλαμάρι ό,τι συμβαίνει μεταξύ σας. Γιατί δεν τα συζητάτε μεταξύ σας; Γιατί τραβάνε οι τσακωμοί που θα έπρεπε να λήγουν;
__________________
5.
η εξωσυζυγικη σχεση της μητερας προκαλει περισσοτερα προβληματα μεσα στην οικογενεια και την αποσταθεροποιει σε μεγαλυτερο βαθμο συγκριτικα με μια αντιστοιχη του πατερα?
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εξαρτάται πόσο πιστή στις παραδόσεις είναι η οικογένεια, υποθέτω. Σε γενικές γραμμές η γυναικεία συζυγική απιστία αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη αποστροφή γιατί «δεν σκέφτεται τα παιδιά της», ένας παράγοντας που στην αντρική δεν υπολογίζεται καν. Αυτά δεν έχουν σημασία όταν είσαι μέσα σε μια οικογένεια όμως, γιατί κάθε οικογένεια είναι άλλο σύμπαν.
__________________
6.
Καλή μου Α,μπα έχω πρόβλημα με μία φίλη μου. Είμαι 23 χρόνων και πριν ένα χρονο μου δόθηκε η ευκαιρία να πιάσω δουλειά σε ένα χώρο εργασίας που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα επιανα. Έπρεπε να μάθω σε χρόνο dt τοσαααααα καινουρια πράγματα. Πνίγηκα. Να σημειωσω ότι ταυτόχρονα με την δουλειά έχω και την σχολή μου. Στην αρχή της δουλειάς μου έτυχε να μπω και σε σχέση οπότε... Φρόντιζα και φροντίζω τους φίλους μου κα τους έχω πολύ ψηλά στην λίστα με τις προτεραιότητες μου. Θα τους βάλω στο πρόγραμμα για ένα σινεμα, ένα κρασακι, ένα φαγητο αλλά δεν μπορώ τα ξενύχτια όταν δουλεύω κάθε μέρα 9 το πρωί. Έχω μία φίλη η οποία θέλει ξενυχτια, ποτά και περιπέτειες γιατί λέει "είμαστε μόλις 23". Δεν έχει δουλέψει ποτέ πέρα από κάποια ιδιαίτερα εδώ και εκεί. Δεν καταλαβαίνει τι πάει να πει λογοδοτω σε έναν εργοδότη, φέρω ευθύνες, έχω υποχρεώσεις. Προσπάθησα να την κρατήσω σε απόσταση, να τις μιλήσω, να τσακωθω μαζί της, να βγω μέχρι αργά για να της κάνω το χατίρι αλλά ειλικρινά δεν την αντεχω άλλο. Εχει γενικά πολύ έντονο χαρακτήρα σε σημείο που και η μητερα της δεν την αντέχει αλλο με τις εκρήξεις θυμού και τις φωνές της, πόσω μάλλον εμείς, οι φίλες της. Νιώθω ότι αρχίζω σιγά σιγά και την αντιπαθω. Και φαίνεται πια, δεν μπορώ να το κρυψω. Είμαι τόσο κακία; Δεν αντεχω άλλο όλη αυτή την γκρίνια, την αρνητικοτητα, τη μουρμουρα. Υπάρχει τρόπος να σώσω αυτή την φιλία;
- Εργασιομανης (;)
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για να βρεθεί τρόπος, πρέπει να υπάρχει λόγος.
_________________
7.
Αμπα μου οι γονείς μου έχουν χωρίσει εδώ και 7 χρόνια. Μένω με την μητέρα μου. Με τον πατέρα μου δεν μιλάω από τότε που χώρισαν γιατί εγώ το επέλεξα! Την ενδοοικογενειακή βία την έζησα έντονα και εγώ και η μητέρα μου αλλά και τα αδέρφια μου.. Δεν μπορώ να μιλάω σε αυτόν τον άνθρωπο γιατί δεν είναι άνθρωπος. Όσο θυμάμαι το ξύλο που τρώγαμε, θέλω να του ανταποδώσω. Αλλά δεν θέλω γιατί νευριάζω με τον εαυτό μου λέγοντας πως πέφτω στο επίπεδο του.. έχουν περάσει χρονιά και ακόμα δεν έχουμε μιλήσει με εξαίρεση κάτι τηλεφωνήματα συγνώμης που κατέληγαν σε ψυχολογική βία. Και ερωτώ ..Γιατί ακόμα είμαι τόσο θυμωμένη; Γιατί δεν τον αγνοώ συνεχίζοντας την ζωή μου; Μου την δίνει υπερβολικά σε σημείο να θέλω να του κάψω το σπίτι..
- Μουν τσαιλντ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν πέφτεις στο επίπεδο του αν έχεις μέσα σου οργή και σκέψεις εκδίκησης. Δεν μπορείς να πέσεις στο επίπεδο του. Πρέπει να κάνεις παιδιά και να τα κακοποιήσεις για να πέσεις στο δικό του επίπεδο. Μην έχεις τύψεις για αυτά που αισθάνεσαι, μην προσπαθείς να τα καταπιέσεις και να τα εξαφανίσεις. Πρέπει όμως να τα επεξεργαστείς, και το γεγονός ότι δεν αλλάζουν και η οργή δεν μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο, δείχνει ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Είναι σοβαρή υπόθεση, και πολύ προσωπική, και ευαίσθητη, και μην φοβηθείς να αναζητήσεις ψυχολογική υποστήριξη. Αντιθέτως, αν το κάνεις, θα κάνεις ένα πολύ σημαντικό και καθοριστικό βήμα στο να πάρεις τα συναισθήματα σου υπό τον έλεγχο σου, να τα καταλάβεις σε βάθος, και μέσω της κατανόησης να τα ξεδιαλύνεις. Μην παλεύεις άλλο μόνη σου, κάνε αυτή την προσπάθεια, και θα αλλάξει η ζωή σου, και θα την συνεχίσεις με άλλο μυαλό και άλλα μάτια.
