________________
1.

Δεν είμαι καθόλου κόλακας και τους απεχθάνομαι, αλλά έχω μια απορία αν ένας κόλακας ερωτευτεί κάποια-ον (που γνωρίζει αυτή του την ιδιότητα εννοείται) πως θα τον πείσει ότι εννοεί αυτά που λέει και δεν είναι απλώς κολακίες; Δεν είναι όπως όλα τα άλλα ελαττώματα και δεν πιστεύω ότι θα του πάρει απλώς λίγο χρόνο παραπάνω.
Επίσης μιας κι είσαι της τεχνολογίας γιατί δε βγάζεις το αμπάπ (αμπαπλικέισον); Έχεις σκεφτεί τι θα έλεγαν οι αγαπημένοι σου συγγραφείς και τα βιβλία αν σε έβλεπαν τι κάνεις εδώ μέσα μαζί μας; Επίσης αυτή η στήλη σε καλύπτει κάπου εσένα π.χ να κρατάς ζωντανή επαφή με τη νοοτροπία-κατάσταση της Ελλάδας, αν και μου κάνει τρομερή εντύπωση το ότι ποτέ δε συγκρίνεις νοοτροπίες...κι εγώ ομολογώ στη θέση σου θα φτιαχνόμουν λιγάκι αν είχα τη λύση για κάποιους που πνίγονται σε μια κουταλιά νερό...ή απλώς είναι ένα επαγγελματικό τραμπολίνο που το πηδάς (νόου οφένς) για να δεις μέχρι που φτάνει αν φτάνει; εντάξει ξέρω ότι θα μου την πεις=από πάνω

Εκτός από τους κόλακες υπάρχουν οι υπερβολικοί, οι drama queens, οι υστερικοί, οι ψεύτες... Πώς θα σε πείσουν όλοι αυτοί ότι εννοούν αυτά που λένε; Δίνουμε μεγαλύτερο βάρος στις λέξεις από όσο τους αξίζουν, αυτό σε συνδυασμό με ότι ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να εκφραστούν με τη γλώσσα συσκοτίζει πολύ τα πράγματα. Μέσω της μη-λεκτικής επικοινωνίας (εκφράσεις, γλώσσα σώματος) και μέσω των πράξεων βγαίνουν ασφαλέστερα συμπεράσματα. Το να πεις «θέλω να σε δω» είναι πανεύκολο – τελικά κάποιος τι κάνει για να σε δει;

Η δεύτερη παράγραφος έχει πολλές ερωτήσεις, αλλά θα προσπαθήσω. Αν έκανα app, σίγουρα θα το έλεγα abapp, το όνομα έκλεισε, και σε ευχαριστώ. Θα έτρεμα από το φόβο μου αν με διάβαζαν οι αγαπημένοι μου συγγραφείς, ευτυχώς που δε μπορούν. Ναι, μέσω της στήλης (και μέσω της lifo συνολικά) κρατάω επαφή με την Ελλάδα. Ο λόγος που δεν συγκρίνω νοοτροπίες είναι ότι δε μπορώ, δεν είμαι τόσο καιρό εδώ για να βγάλω συμπεράσματα (αλλά προσπαθώ). Δε νομίζω ότι δίνω λύσεις, υπάρχουν λύσεις; Υπάρχουν επιλογές που δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσουν, το καλύτερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να σου δείξει μια που δεν έχεις σκεφτεί ακόμη μόνος σου. Όλοι σε μια κουταλιά νερό πνιγόμαστε, αλλά μέσα από το κουτάλι μοιάζει με ωκεανός.

________________
2.

Πάντα ήμουν αφράτο παιδάκι, που οδήγησε σε αφράτη έφηβη. Η μάνα μου, που πάντα πάλευε για να μείνει κανονική και δεν είχαμε ποτέ γλυκά σπίτι, με πήγε 1η φορά σε διαιτολόγο στα 12, πριν καλά καλά μου ρθει περίοδος, για να μην σου πω οτι ήταν baby fat ακόμα εκείνο. Φυσικά ο,τι έχασα το ξαναπήρα.
11-14 που ήταν το γυμνάσιο, ήμουν παχουλούλι και δεν πέρασα πολύ καλά, πάντα ήταν βραχνάς. Στα 14 με ξανατουμπάρει για διαιτολόγο η μαμά και ξεκινώ το λύκειο 52 κιλά, 1.65. 14-18 ετών είναι η αδύνατη περίοδός μου, όπου παχαίνω λίγο λίγο, φτάνοντας τα 65 κιλά στο 1ο έτος. Ακόμα είμαι καλά όμως.
Ο δε πατέρας μου πάντα μου έλεγε οτι δεν του αρέσουν οι χοντρές, αλλά ούτε και οι αδύνατες. Κι οτι αν η μάνα μου είχε γίνει φακλάνα, σαν κάτι άλλες που αφήνονται, θα την είχε χωρίσει.
Βλέπω φωτογραφίες του τότε και φτύνομαι, γιατί ήμουν όμορφη και δεν το χαιρόμουν. Τότε έφαγα όλο το μπούλινγκ του κόσμου, απο περίγυρο, αλλά και ελεεινούς γκόμενους που με έκαναν να νιώθω σκουπίδι κι οτι μου κάνουν χάρη που με πηδάνε χάλια, για ένα πατσάκι μου. Στο τέλος, η αυτοεκτίμησή μου άγγιξε πάτο και ξεκίνησα ψυχανάλυση πριν 5 χρόνια.
Σήμερα είμαι 25 ετών και πρόσφατα πέρασα τα 90 κιλά. Δεν με τρομάζουν τα νούμερα, ή που δε βρίσκω παντελόνια ας πούμε, εξακολουθώ να με βρίσκω φυσιολογική. Έχω πάει σε διαιτολόγους άλλες 2 φορές, αλλά πάντα τα ξανάπαιρνα και ξανά προς τη δόξα τραβά.
Νιώθω πιο καλά απο ποτέ στην αυτοπεποίθησή μου. Είμαι πλέον απο αυτές που μπορούν να πάνε στα ινστιτούτα που σε ψαρεύουν στο δρόμο, φορώντας φόρμες, και να τους απογοητεύσω μια χαρά με τη σιγουριά μου.
Αλλά πάντα θα με τρώει. Σίγουρα οι γονείς μου δεν θα το αποδέχονταν ποτέ, ακόμη κι αν το αποδεχόμουν εγώ, οτι θα ζήσω μια ζωή χοντρ..ούλα. Αλλά ούτε εγώ το έχω αποδεχθεί..ακόμα. Και δε θέλω.
Ακόμη και τώρα λοιπόν, που μπορώ να είμαι ευτυχισμένη και να έχω σεβασμό και σχέσεις αγάπης, καταλαβαίνω οτι κάτι μου φταίει.
Βλέπω κοριτσάκια, δροσερά, που μόλις σχηματίστηκαν, να χαίρονται ανέμελα τις σεξουαλικότητά τους, μέσα στα 15χρονα σωματάκια τους, και με πιάνει μιζέρια και ζήλεια. Που εγώ ήμουν ένα κακόμοιρο, ενώ θα μπορούσα να χαρώ τη σεξουαλικότητά μου, αλλά και που αυτές είναι "ματαιόδοξες και φιλάρεσκες". Καταλαβαίνεις φαντάζομαι οτι η ματαιοδοξία είναι κάτι που πολέμησα πάρα πολύ, αφ'ενός γιατί έτσι μεγάλωσα αλλά και αφ'ετέρου γιατί μόνο έτσι μπορώ να νιώσω ευτυχισμένη. Η ματαιοδοξία θέλει τελειότητα και δεν θα την έφτανα ποτέ.
Και όλο υπόσχομαι στον εαυτό μου να του δώσω την ομορφιά που του αξίζει. Αλλά δεν το κάνω. Γιατί;
Γιατί συνεχίζω να απολαμβάνω το φαγητό και οτιδήποτε μου προσφέρει απόλαυση; Σεξ, φαι, τεμπελιά, είμαι πρώτη.
Μην πεις γιατί όταν αδυνατίσεις θα πρέπει να αντιμετωπίσεις ενδεχομένως τα πραγματικά προβλήματα, γιατί το έχω και αυτό στο μυαλό μου. Αλλά πιστέυω οτι απλά θέλω να νιώσω όμορφη, όπως έμαθα οτι είναι το όμορφη. Ψυχαναλυτικά, νομίζω πλέον οτι έχω φτάσει στο βράχο όπου μέσα κρύβεται ο θησαυρός, αλλά είμαι τόσο αδύναμη που τον χτυπάω δειλά με την αξίνα.

Αν κάνεις πέντε χρόνια ψυχανάλυση και λες ότι δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί δεν αποφασίζεις (καταφέρνεις; Προσπαθείς; Θέλεις;) να αδυνατίσεις και τι είδους συμβολισμό έχει το φαγητό στο κεφάλι σου, είναι σίγουρο ότι δε θα σου πω κάτι που δεν έχετε συζητήσει ήδη με τον ψυχαναλυτή σου.

Λες ότι είσαι κοντά στην αποκάλυψη. Θαυμάσια! Τώρα είναι που πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου. Δεν είσαι αδύναμη και η απόδειξη είναι ότι κάνεις πέντε χρόνια ψυχανάλυση. Δεν αντέχουν όλοι, είναι πολύ δύσκολη διαδικασία.

________________
3.

Που'σαι ρε αμπουμπούκι; Ήθελα να ρωτήξω το εξής. Η 1η μου σεξουαλική σχέση ήταν με ένα ζωντόβολο, το βλάκα του χωριού, που όλοι κορόιδευαν, δεν είχε φίλους και ζούσε σε μια πλάνη. Ολημερίς προσπαθούσε να δείξει πόσο διαβασμένος και πολιτικοποιημένος και μέσα σ'όλα ήτανε κλπ. Στα όρια του παθολογικού ψεύτη. Ψέμα και κακό. Φυσικά και δεν με σεβόταν, δεν με ήθελε, με εκμεταλλευόταν, κι εγώ τα δεχομουν γιατί είχα πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Όταν πια πήρα και το τελειωτικό χαστούκι και σήκωσα επιτέλους ανάστημα, φάνηκε τρομερά αδιάφορος συναισθηματικά, το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να συνεχίσει να λέει πως έχει γκόμενα, κ να έχει να πηδάει. Να σημειώσω οτι δεν είχε βρεθεί ως τα 21 του ούτε θυληκό κουτάβι να τον φιλήσει, πόσο μάλλον να τρέχει απο πίσω του 1 χρόνο.
Όταν πια βγήκαν και τα μαχαίρια, άρχισε τις προσβολές τύπου "Δεν πηδάω πια μπάζα" και τέτοια. Η επιτομή της θρασυδειλίας. Απ'όσο ξέρω, έκανε να σταυρώσει γκόμενα κάτι χρονια πάλι.
Όλα αυτά τα άφησα πίσω μου, νιώθοντας πολύ πιο πλούσια σε λογική και συναίσθημα απο αυτό μίασμα, και κάθε σχέση που ερχόταν ήταν καλύτερη απο την προηγούμενη.
Έχοντας περάσει 8 χρόνια πια, σε εντελώς άλλη φάση ζωής και νιώθοντας πολύ ανώτερη απο τότε, βρήκα τον εαυτό μου να σκαλίζει δείγματα της πλήρους απαξίωσής του προς εμένα, τότε, στο τέλος, και της μετέπειτα ζωής του, που προσπαθεί να το παίξει πάλι επιστήμονας και αθλητικός και ευαίσθητος και σούπερ γαμάτος. Και ξαφνικά, απο εκεί που η αδιαφορία είναι το καλύτερο όπλο, αναθερμάνθηκε το μίσος! Το "οχι, θελω να σε πονέσω όπως με πόνεσες" Απλά το απωθώ, γιατί όταν θυμάμαι οτι υπάρχει ένα τόσο αξιόπτυστο άτομο που ΜΕ ΘΕΩΡΕΙ ΕΜΕΝΑ ΑΞΙΟΠΤΥΣΤΗ, νιώθω τον εγκέφαλο να κάνει γκλιτς.
Τι διάολο ρε αμπά; Κάποια πράγματα δεν τα ξεπερνάμε ποτέ; Είναι εγωκεντρισμός που θα ήθελα να συρθεί στα πόδια μου μετανιωμένος; Δεν τον θέλω πίσω, είναι καρικατούρα, απλά ξέρεις, το πλήρωμα του χρόνου φέρνει -σε μένα- μπροστά την αλήθεια, που δεν την έβλεπες τότε. Αυτός τίποτα; Μια υστεροφημία θέλω, ένα "τουλάχιστον σε εκτιμώ".
Βρισκόμαστε στο δρόμο και κοιτάμε με σνομπισμό απ την άλλη. Το θέμα μου είναι...καλά εγω..Αυτός;;; Με ποιό δικαίωμα; (εδώ επίτηδες είμαι εγωίστρια, για να τα χώσεις λίγο).
Η δε ενδόμυχη ευχή είναι να έπρεπε να ανεχτεί μια κουβέντα μαζί μου, γιατί απο επιχειρήματα που αποδεικνύουν την κατωτερότητά του, άλλο τίποτα. Θα τον έκανα κιμά! Γιατί με νοιάζει τόσο ρε αμπά; Εγωισμός;

Νομίζω ότι συμβαίνει αυτό: τώρα που πέρασαν τα χρόνια και κατάλαβες πού πρέπει να τον τοποθετήσεις στη ζωή σου (στα αζήτητα), νομίζεις ότι χρειάζεσαι συμμετοχή από τον ίδιο για να το κάνεις. Είναι αυτό που λέμε στον Έβρο "closure". Μεγάλη παγίδα. Πολύ μεγάλη παγίδα γιατί νομίζουμε ότι αυτό εξαρτάται από τον άλλον. Θέλεις να σου πει αυτό που σκέφτεσαι για να το επιβεβαιώσεις. Αυτό εκτός σινεμά σπάνια γίνεται, πολύ σπάνια.
Μπορώ να φανταστώ πόσο απαραίτητο σου φαντάζει τώρα, πόσο σημαντικό για να μην θεωρήσεις αυτό τον χρόνο χαμένο. Δεν είναι χαμένος χρόνος όμως. Ό,τι έμαθες, το χρησιμοποίησες, και μάλιστα σωστά, αφού λες ότι κάθε σου σχέση ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Χωρίς αυτό το «ζωντόβολο» δεν ξέρουμε πόσα χρόνια θα σου έπαιρνε να αναγνωρίσεις τους ανθρώπους που σου κάνουν καλό. Σκέψου το κι έτσι: αυτοί που κάνουν μόνιμα χλιαρές σχέσεις, δυσκολεύονται πολύ να ερωτευτούν αυτόν που τους ταιριάζει. Θα ακουστεί πολύ ζεν αυτό που θα γράψω τώρα, αλλά αφού σου έτυχε αυτό στην αρχή και το ξεπέρασες με θετικό τρόπο, εκ των υστέρων μπορούμε να σε θεωρήσουμε έως και τυχερή.

Δε χρειάζεται να συγχωρήσεις, να ξεχάσεις, να αγαπήσεις κανέναν με το ζόρι. Μπορείς να εξακολουθείς να τον αντιπαθείς. Πρέπει όμως να διαχωρίσεις την αξιολόγησή σου ως άνθρωπο από ανθρώπους που πιστεύεις ότι δεν αξίζουν την τιμή να σε αξιολογήσουν.

________________
4.

Α,μπα, γεια!
Άκου τώρα τι γίνεται,
Αυτός είναι 15 χρόνια μεγαλύτερός μου, οικογενειακός φίλος πολύ καλής μου φίλης και με βοήθησε πολύ να βρω τη δουλειά που έχω τώρα, και αργότερα σε ο,τι χρειάστηκα σχετικά με αυτή.
Μένουμε σε διαφορετικές πόλεις (Αθήνα - Θεσ/νίκη) και δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ. Πριν λίγες μέρες λοιπόν επικοινώνησε μαζί μου για να μου πει ότι θα είναι εδώ και αν θέλω να βρεθούμε.
Για να μην τα πολυλογώ, αφού μιλήσαμε για κάμποση ώρα και ήπιαμε τα ποτάκια μας, μου την έπεσε. Εγώ, που το υποψιαζόμουν ότι πήγαινε προς τα εκει, τελικά δεν ενέδωσα, γιατί το θεώρησα λίγο απότομο και βιαστικό. Την επομένη βρεθήκαμε πάλι, αλλά και πάλι δεν ήμουν έτοιμη.
Μετά από αυτό δεν με ξαναπήρε και όταν τον πήρα εγώ για να βρεθούμε, μου είπε ότι δεν μπορούσε.
Είναι σχεδόν ξεκάθαρο ότι το μόνο που ήθελε ήταν το σεξ, αλλά τόσο δύσκολο ήταν να το καμουφλάρει λίγο; Είναι αρκετά ενδιαφέρων άνθρωπος και θα ήθελα να είχα λίγο χρόνο μαζί του να συζητήσουμε, να περάσουμε όμορφα και μετά το σεξ να έρθει φυσικά. Δεν σκέφτομαι σχέση φυσικά ούτε κατα διάνοια, και γιατί είναι μακριά και γιατί φαίνεται για άνθρωπος που δεν τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο (μπορεί κιόλας να έχει ήδη).
Λοιπόν τώρα τι στάση λες να κρατήσω; Να μην επικοινωνήσω ξανά μαζί του και να περιμένω να κάνει αυτός κάποια κίνηση;
Σε ευχαριστώ και σου στέλνω τα φιλιά μου.

Αυτό που ήθελες είναι να πάνε τα πράγματα με την ταχύτητα που προτιμούσες (το σεξ να έρθει «φυσικά;» Σ' αυτόν μια χαρά φυσικά ήρθε), και δεν πήγαν. Αυτός δεν έδειξε διατεθειμένος να προσαρμοστεί στην δική σου ταχύτητα, ούτε εσύ στη δική του όμως. Υποθέτω ότι ήθελες να σε κυνηγήσει λίγο ακόμα για να του παραχωρήσεις μια νύχτα, αλλά μάλλον έχει κάτι καλύτερο να κάνει. Τώρα τι είναι αυτό που θέλεις;

________________
5.

Αγαπητή Α, μπα,
Χωρίς καμιά διάθεση πλάκας ειλικρινά, έχω το εξής πρόβλημα: Όταν βρίσκομαι κοντά σε κοπέλα που μου αρέσει και νομίζω ότι υπάρχει ενδιαφέρον από την πλευρά της, αποκτώ...boner (στύση. κοινώς, μου σηκώνεται).
Αυτό μου προκαλεί απίστευτη ντροπή και θυμό για τον εαυτό μου. Πρακτικά, προσπαθώ φυσικά να το κρύβω το πράγμα. Π.χ., αν κάθομαι δίπλα στο αντικείμενο του πόθου μου, δεν σηκώνομαι ακόμα και αν γίνει σεισμός (από το κάθισμα, γιατί κατά τα άλλα 'σηκώνομαι' όλη την ώρα...). Αν περπατάω δίπλα της, φοράω πάντα την τσάντα μου, από αυτές τις 'ταχυδρομικές΄ που φοριούνται στον ένα ώμο, διαγώνια μπροστά και έτσι καλύπτω την ευρύτερη περιοχή των γεννητικών οργάνων.
Ακόμα και στις περιπτώσεις που κάνω σχέση με την κοπέλα, ακόμα και αν το έχουμε κάνει 2-3 φορές λίγο πριν, με το που βγούμε από το σπίτι και περπατάμε δίπλα-δίπλα, τσουπ νά'τος ο απρόσκλητος επισκέπτης. Το πρόβλημα είναι χειρότερο τους καλοκαιρινούς μήνες, που φοράω πιο ελαφριά ρούχα και έτσι το boner μου διαγράφεται πιο έντονα.
Νόμιζα ότι αυτό το πρόβλημα θα περάσει όσο μεγαλώνω, αλλά έφτασα ήδη τα 35 και ακόμα με βασανίζει. Σκοπεύω να το ψάξω με ψυχοθεραπευτή, αλλά μήπως βραχυπρόθεσμα υπάρχει καμιά ιδέα πως μπορώ να το αντιμετωπίσω; Τι θα κάνω; Έχουν έρθει στη μόδα πάλι οι μπακπακ τσάντες, και εγώ είμαι ακόμα με την ταχυδρομική! Τρέμω ότι θα δω την φάτσα μου κάποια μέρα στο awkwardboners-Ευχαριστώ

Πριν ψάξεις ψυχοθεραπευτή, δεν ψάχνεις έναν γιατρό σχετικό με τα ανδρικά θέματα, να σου πει τι γίνεται, και να επιβεβαιώσει ότι δεν τρέχει κάτι οργανικό; Μη μου πεις ότι δεν το έχεις σκεφτεί;

Πιστεύω ότι οι γυναίκες που καταλαβαίνουν τι τρέχει (γιατί σίγουρα πολλές το έχουν αντιληφθεί) μπορεί να νιώθουν κάποια αμηχανία, αλλά οι περισσότερες δεν θα νιώθουν άσχημα, κάποιες μπορεί και να κολακευτούν. Είναι από τις σωματικές λειτουργίες που προκαλούν τεράστια αμηχανία στους άντρες αλλά οι γυναίκες το βλέπουν νομίζω αρκετά διαφορετικά. Δεν προτείνω να το γυρίσεις σήμερα σε backpack, και μάλλον καλύτερα να αποφεύγεις τα μποξεράκια, και η ταχυδρομική δεν έχει βγει ακόμη από τη μόδα.

________________
6.

πιστευω οτι ο φιλος μου ειναι ερωτευμενος με την κολλητη μου...οποτε ειναι αυτη στον χωρο συνεχεια την αγκαλιαζει,απομονωνονται για να πουνε τα δικα τους και με ρωταει συνεχεια για αυτην...δεν εχω δειξει σημαδι ζηλιας...πιστευεις οτι μπορει να το κανει για να ζηλεψω η οντως κατι τρεχει και φοβαμαι να το παραδεχτω;- αγαπητη α μπα,

Γιατί δεν έχεις δείξει σημάδια ζήλιας; Αν οι άλλοι νομίζουν ότι δε χαμπαριάζεις, λες να σταματήσει από μόνο του; Λες η υπεράνω στάση να τους κάνει να σε εκτιμήσουν περισσότερο; Όσο δεν δείχνεις σημάδια ότι βλέπεις τι γίνεται, τόσο θα εντείνεται η κατάσταση.

Δεν προτείνω να ορμήξεις και να τα σπάσεις όλα, αλλά μίλα, δείξε μια αντίδραση! Αν είναι όπως τα λες, δεν ξέρω αν είναι «ερωτευμένος», αλλά ότι τρώγεται με τα ρούχα του είναι σίγουρο.

________________
7.

Μπορεί να υπάρξει φιλία μεταξύ αντρών και γυναικών;; Εγώ προσωπικά πιστεύω πως το έχω καταφέρει και έχω κοπέλες φίλες που δεν έχει τεθεί ποτέ θέμα ερωτικού ενδιαφέροντος, αλλά οι άντρες φίλοι μου είναι τελείως αντίθετοι σε αυτό και όσες φορές το έχουμε συζητήσει με βρίζουν...εεε τι λες μανδάμ;-friend :)- friend

Λέω ότι δε μου αρέσει το ότι κάποιος νομίζει ότι πρέπει να περηφανεύεται που έχει «καταφέρει» να έχει φίλες χωρίς να έχει τεθεί ποτέ ερωτικό ενδιαφέρον. Τι πρόβλημα υπάρχει τελικά με τους φίλους που τα φτιάχνουν μεταξύ τους; Είναι η μία σχέση ανώτερη από την άλλη; Πού είναι το πρόβλημα; Θα σας πω που είναι το πρόβλημα. Ότι πιστεύουμε όλοι, άντρες-γυναίκες, ότι το σεξ είναι κάτι κακό, και χαλάει τις φιλικές σχέσεις, που είναι αθώες και αγνές σαν αφράτο σύννεφο μετά τη βροχή, ενώ οι σεξουαλικές σχέσεις είναι – εκτός γάμου ιδίως – βρώμικες. Αυτά βλέπω και στενοχωριέμαι.

Ένας άντρας και μια γυναίκα, όταν είναι και οι δύο ετεροφυλόφιλοι, μπορούν να είναι φίλοι εφόσον είναι καλυμμένοι συναισθηματικά από άλλους ανθρώπους. Όταν δεν είναι, μπορεί ο ένας να δει τον άλλον με άλλο μάτι, και δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Δεν υποβιβάζεται τίποτα. Το σεξ περιπλέκει τα πράγματα, ναι, αλλά έτσι είναι η ζωή, περίπλοκη. Υπάρχουν και περίπλοκες φιλίες άλλωστε, που χαλάνε παθιασμένα όπως και οι σχέσεις. Και τελικά, τι κερδίζετε όταν τα φτιάχνετε με ουσιαστικά αγνώστους; Πάρα πολλές ματαιωμένες προσδοκίες, είναι η απάντηση.

________________
8.

Πότε σταματάς να περιμένεις?
Πότε πρέπει να πας παρακάτω?

Όταν αρχίσεις να αναρωτιέσαι μήπως χάνεις την αξιοπρέπεια σου. Αν αναρωτιέσαι, μάλλον τη χάνεις.

________________
9.

πως μπορω να διαχειριστω τη ζηλια που νιωθω οταν καποιος με αντικαθιστα και με απορριπτει για καποιον/α αλλο/η;μου γινεται αφορητη η ζηλια,με καταρρακωνει,με παραλυει.καμια συμβουλη;-η ψωρα-α μπα.

Τώρα μάλιστα.

Μαγική λύση δεν υπάρχει, καλή λύση δεν υπάρχει, δεν υπάρχει καν μέτρια λύση. Η απόρριψη πονάει πολύ, είναι σαν απότομο χαστούκι, μόνο που τα απότομα χαστούκια είναι πολύ πιο ευχάριστα.

Υπάρχει περίπτωση να το παρακάνεις, όμως. Όλους μας καταρρακώνει και μας παραλύει, αλλά μπορεί να το παρακάνεις. Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστείς (δεν θα σου πω τα 5 βήματα για να ξεπεράσεις των πρώην σου, υπάρχουν πολλές στήλες με τέτοιες συμβουλές), θα σου πω τι πιστεύω ότι είναι αυτό που εμποδίζει.

Η απόρριψη είναι κάτι που τρώγεται κατάμουτρα με παθητικό τρόπο. Αυτό που εννοώ είναι ότι δεν συμμετέχεις καθόλου σ' αυτό, ο άλλος το αποφασίζει, ο άλλος σου το φοράει, ο άλλος σου το τρίβει στα μούτρα όταν βρει άλλον – εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το υπομείνεις. Μερικοί δυσκολεύονται πάρα πολύ να δεχτούν ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν καθόλου να ελέγξουν και δεν τους ζητάει κανείς τη γνώμη τους. Η ζήλεια είναι έκφραση αυτής της αίσθησης αδυναμίας. Λοιπόν, κοίταξε να δεχτείς ότι όχι μόνο δεν ελέγχεις τι θα κάνει ο άλλος, αλλά ότι τα περισσότερα που σου συμβαίνουν έτσι κι αλλιώς δεν τα ελέγχεις. Μετά πήγαινε να κάνεις μια ώρα γιόγκα και με τον έλεγχο της αναπνοής θα νιώσεις καλύτερα. Τουλάχιστον με τη γιόγκα θα αποκτήσεις και ωραίο κορμί.

________________
10.

Μία συνάδελφος έστειλε μέιλ πρόσφατα σε όλη την εταιρεία να μας ενημερώσει ότι άλλαξε το επώνυμο της και συνεπώς το μειλ της, ώστε να μπορούμε να τη βρίσκουμε ξανά στον κατάλογο. Σκέφτηκα ότι είτε χώρισε, είτε παντρεύτηκε. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, δεν είναι τουλάχιστον ηλίθια μια γυναίκα που αλλάζει το επώνυμό της για να πάρει αυτό του συζύγου;- Μαρίνα

Μετά από διαζύγιο, είναι απολύτως κατανοητό. Αυτό το κατανοητό είναι αυτό που κάνει τελείως ηλίθιο να αλλάζεις το επώνυμό σου επειδή παντρεύτηκες.

________________
11.

καλησπέρα A, μπα,
έχω ένα άτομο στην οικογένεια μου που νιώθει να πνίγεται συναισθηματικά. Θέλει να βρει ένα άτομο να μιλήσει για κάποια πολύ σοβαρά και προσωπικά πράγματα, έτσι ώστε να "φύγει" το βάρος, αλλά δεν εμπιστεύεται κανέναν. Πρότεινα, λοιπόν, να πάει σ' ένα ψυχολόγο για να βοηθηθεί. Η απάντηση που πήρα είναι, πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πραγματικοί ψυχολόγοι και δεν βοηθούν. Το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να χρεώνουν τον πελάτη από τις πολλές συνεδρίες και πως στη τελική κανείς δε μπορεί να εγγυηθεί πως δε θα διαρρεύσουν προς τα έξω οι συνομιλίες τους. Τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις; Πως αποδεικνύω το αντίθετο;- τρελαμένος

Αυτός που το λέει ψάχνει δικαιολογίες, και δεν υπάρχει τρόπος να ανατρέψεις τις δικαιολογίες με επιχειρήματα, θα βρει άλλες δικαιολογίες. Έτσι είναι οι δικαιολογίες, σαν τη Λερναία Ύδρα. Δεν μπορείς να πείσεις κανέναν να κάνει το οτιδήποτε. Εδώ δυσκολευόμαστε να πείσουμε τους εαυτούς μας να τρώμε που και που καμιά σαλάτα.

________________
12.

Αγαπημένη μου Α, μπα,, ο φίλος μου είναι υπέροχος για μένα αλλά θα μου άρεσε να χάσει λίγα κιλά. Πώς να του το πω με τρόπο; Επίσης, με περνάει κάποια χρόνια και ντρέπομαι να τον παρουσιάσω στους φίλους μου. Παρολαυτά, πώς θα εξηγούσες την πολύ διαχυτική μου στάση απέναντί του όταν είμαστε με κόσμο;- Eugenia L.

Σε νοιάζει υπερβολικά πολύ το τι εικόνα δείχνεις προς τα έξω. Οι έξω αδιαφορούν υπερβολικά πολύ για το πόσο χρονών είναι ο φίλος σου και πόσο ζυγίζει.