________________
1.

λοιπον..εχω να πω πολλα αλλα θα προσπαθησω να ειμαι συντομη. ειμαι 21 κ χωρισα απο σχεση 2 χρονων. με αυτον τον ανθρωπο ξεκινησαμε ως φιλοι κ μετα μας προεκυψε το ερωτικο. ταιριαζουμε στα παντα. κοινα ονειρα-στοχοι-αγαπη για νεα υορκη (ειμαστε αμερικανακια :P )τι να λεω...αγαπη μεγαλη. αλλα εγω ημουν λιγο πιεστικη. φαση τωρα θα βγεις εσυ κ εγω θα μεινω μεσα κ τετοια..κ αυτος δν αντεξε αυτη τη πιεση κ μ ζητησε να χωρισουμε..βεβαια εχουμε κρατησει φιλικες σχεσεις γιατι η σχεση μας δν ηταν μια ξεπετα..κ για καφε παμε, κ σπιτι μ ερχεται για φαγητο κ βολτες..απλα λειπει το ερωτικο κομματι. αλλα τ θεμα μου ειναι οτι εγω ειχα βασιστει τοοοοοοσο πολυ σε αυτη τη σχεση κ τωρα η ζωη μου εχει ανατραπει. ναι μεν ειμαστε φιλοι αλλα δν ειμαι στα σχεδια του.σκεφτεται να νοικιασει( ειμαστε φοιτητες και εγω ειμαι απο αλλη πολη κ αυτος μενει στη πολη του) κ γενικως χωρισαμε οποτε λογικο ειναι να σκεφτεται για τον εαυτο του..αλλα εγω εχω σκαλωσει..νιώθω οτι ποτε ξανα δν θα ερωτευτω..αυτος μου συμπεριφερθηκε αψογα...η σχεση μας ηταν σαν ταινια..με εκπληξεις κ ονειρα για παιδια κ σπιτια κ δωρακια κ τραγουδια κτλ...νιωθω πως ηταν ο ερωτας της ζωης μου κ πως δν θα ερωτευθω ποτε ξανα κ οτι αν ερωτευθω, στον νεο μου αγορι θα βλεπω εκεινον..γενικως ειμαι πολυ μπερδεμενη κ νιωθω χαλια..νιωθω εναν πανικο για τ ζωη μου..ειχαμε σκεφτει ακομη κ για κοινες σπουδες..κ πολλα αλλα...κ καθε πρωι ξυπναω με ενα αγχος π αυτο ερχεται κ φευγει ολη την ημερα...εχω πολλα σκαμπανεβασματα..αλλες στιγμες ειμαι καλα κ αλλες κλαιω..σκεφτομαι να παω σε ψυχολογο αλλα δν ξερω αν θα με βοηθησει αυτο..αλλα γενικως νιωθω χαλια..δν εχω τιποτα να περιμενω κ να ανυπομονω...απλως ζω..νιωθω δυστυχισμενη..σορρυ για το μεγαλο μηνυμα..- who cares

Καταλαβαίνω το στραπάτσο και δε μπορώ να πω πολλά για να σε παρηγορήσω, επειδή είναι αδύνατον να σε πείσω ότι ο άντρας της ζωής σου είναι αυτός με τον οποίον θα μείνεις στη ζωή, και όχι ένας με τον οποίο χωρίσατε. Αυταπόδεικτα, αφού χωρίσατε, δεν είναι ο άντρας της ζωής σου. Ο «άντρας της ζωής» δεν είναι αυτός που φαντάστηκες ή που ήλπιζες ή ονειρευόσουν ότι είναι αλλά θα είναι αυτός που θα είναι. Ο τίτλος δίνεται σε αυτόν που θα τον λάβει από τη ζωή, όχι από το κεφάλι σου.

Όταν είσαι 20 τα όνειρα είναι το πιο εύκολο πράγμα. Θα σε στενοχωρήσω αλλά το ότι σου φέρθηκε σα να ζείτε σε ταινία δε λέει τίποτα, γιατί το δεδομένο είναι το εξής: δε χωρίσατε επειδή ήσουν λίγο πιεστική. Χωρίσατε γιατί ακόμη δεν δημιουργήσατε μια σχέση που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σχέση ζωής.

Είναι σύντομη ως τώρα η ζωή σου για να μιλάς για σχέσης ζωής. Πήγαινε σε ψυχολόγο αν θέλεις να τα πεις και να τα ξαναπείς, και πήγαινε οπωσδήποτε αν βλέπεις ότι σκοπεύεις να χρησιμοποιήσεις αυτή την ιστορία ως δικαιολογία για χίλια δύο πράγματα από δω και πέρα.

________________
2.

Άκου πως έχει το πράγμα:
Μ' αρέσει έτσι όπως τα λες. Σε διαβάζω.. πεφτω πανω σε μια πρόταση που κάτι μου λέει, που με προβληματίζει. Την γράφω κάπου και απο κάτω αρχίζω ν' αναλύω...
Λογοκλοπή;;
Αν ποτέ δημοσιευτεί κάτι έχεις το δικαίωμα να ζήτησεις ποσοστά! Letitallout

________________
3.

Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός.

Ξεκαθαρίζω λοιπόν απο την αρχή ότι εδω και 6 χρόνια ξέρω ότι μου αρέσουν άτομα του ίδιου φύλου, και έχω περάσει όλα τα κλασσικά σταδια αυτού(άρνηση, μίσος, στερεότυπα κλπ. κλπ.) μόνος μου κατάφερα και το ξεπέρασα όπως πάντοτε άλλωστε, δεν χρειάστηκα και δεν ζήτησα ποτέ την βοήθεια κάποιου μέχρι πρότεινως, έλυνα όλα τα προβληματά μου μόνος μου και μπορώ να πω ότι μέχρι τώρα είχε αποτέλεσμα φοβόμουν όμως -και ακόμα φοβάμαι-ότι τα κρατάω μέσα μου και φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα βγούν και σε συνδυασμό με τον δικό μου χαρακτήρα, θα πληγώσω πολλά άτομα γύρω μου!

Αλλά νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή, Απο τα Χριστούγεννα και μετά η ζωή μου, άλλαξε τόσο απότομα που ούτε εγω ο ίδιος δεν το πίστευα! Μου άρεσε πάρα πολύ ένα παιδί, που ήμασταν κολλητοί, έλιωνα για πάρτυ του και τον ήθελα πάρα πολύ, αποφάσισα
λοιπόν μια χριστουγεννιάτικη και κρύα μέρα με το θάρρος που σου δίνει το οινόπνευμα να του το αποκαλύψω.

Έβαλα λοιπόν μια φίλη μου,που προσφέρθηκε να του το πεί (το μετάνιωσα μετά που δεν του το είπα εγώ)και του το είπε,η αντίδρασή του ήταν σχεδόν αναμενόμενη κόμπλαρε λίγο,έπεσε απο τα σύννεφα είναι η αλήθεια και γενικά 1 σόκ και 2-3 εγκεφαλικά τα έπαθε!

Μετά απο όλο αυτό...απομακρυνθήκαμε πολύ και η παρέα που είχαμε -ήμασταν 4 κολλητοί- έσπασε και γενικά όλο και πιο πολύ απομακρυνόμασταν,εγώ εντωμεταξύ είχα πέσει στα πατώματα έλιωνα
στο κλάμα,έπινα,ξενύχταγα με μουσική.Και έτσι πέρασε κάνα 3 μηνο μετά όταν αποφάσισα να επανέλθω -ή τουλάχιστον να προσπαθήσω-να σταθώ στα πόδια μου,δέν είχα με ποιούς να βγαίνω οι "κολλητοί" μου με είχαν χεσμένο,αυτός είχε ήδη φύγει απο την παρέα,και έκανε παρέα με κάτι άλλα παιδιά και εγώ μόνος μου με τον εαυτό μου.Μετά απο όλα αυτά έμαθα ότι πήγε και το είπε σε μια φίλη του,και μετά τον ρώτησα γιατί το έκανε αυτό και μου είπε ότι χρειαζόταν κάποιον να μιλήσει.και εγώ δεν κατάλαβα γιατί το έκανε αφού δεν του ξαναμίλησα και του είχα υποσχεθεί ότι δεν θα τον επηρεάσει καθόλου αυτό το ότι ξέρει ότι είμαι ομοφυλόφιλος και ότι τον
αγαπάω!Σιγα-σιγά όσο πέρναγε ο καιρός άρχισε να φεύγει ο έρωτας και τον αντικαθιστούσε το μίσος .Μίσος για αυτον που τον θεώρω υπεύθυνο για όλα αυτά που πέρασα,αλλά ξέρω βαθιά μέσα μου ότι αυτός δεν φταίει για όλα αυτα και ότι αθελά του έμπλεξε σε αυτήν την ιστορία.Αλλά μου την έχει δώσει στο κρανίο γιατί άλλες φορές μου μίλαγε και έκανε ότι ήμασταν σαν κολλητοί και άλλες με κοίταγε περίεργα και ούτε να με φτύσει! καί όταν τον ρώτησα τι πραγματικά θέλει,μου είπε "τίποτα,κάνε ότι θές".Αυτό που θέλω όμως τώρα είναι να τον εκδικηθώ και έχω σκεφτεί και πώς θα το κάνω το έχω σχεδιάσει και το έχω μελετήσει,όμως δεν ξέρω αν είναι αυτό που πραγματικά θέλω, αισθάνομαι ότι έχω γίνει πολύ κακός και εγωιστής, αλλά -για να πώ και την αμαρτία μου- μαρέσει αυτός ο χαρακτήρας μου γιατί λειτουργεί σαν μια ασπίδα και τίποτα δεν μπορεί να με επηρεάσει και τίποτα δεν μπορεί να με πληγώσει αντίθετα με αυτό που ήμουν πρίν...που έδινα την καρδιά μου και επέτρεπα να με πληγώσουν.

Τι να κάνω; μην μου δώσεις και'συ την κλισέ απάντηση που δίνουν όλοι "προχώρα στη ζωή σου και χαμογέλα,είναι η καλύτερη εκδίκηση"
Ευχαριστώ!-

Αγαπητό μου παιδί.

Για τον φίλο σου δεν θα πω τίποτα γιατί δεν είναι αυτός που ρωτάει.

Για σένα θα πω το εξής: η πρώτη παράγραφος τα λέει όλα. Τα υπόλοιπα επιβεβαιώνουν την πρώτη παράγραφο.

Η αποδοχή του εαυτού μας είναι κάτι πολύ δύσκολο πράγμα και όλοι παλεύουμε με αυτό το τέρας που μοιάζει τεράστιο και ανίκητο. Όταν ο εαυτός μας είναι μεταξύ άλλων και κάτι που η κοινωνία δεν αποδέχεται στο σύνολο της, όσο και αν ξέρουμε ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, όσο και αν φαίνεται να γίνονται κοινωνικές αλλαγές, όση στήριξη να έχουμε από τους γύρω και όσο και να βλέπουμε διαφορετική αντιμετώπιση σε άλλες χώρες, η αποδοχή του εαυτού γίνεται εκθετικά πιο δύσκολη. Και όταν δεν έχει γίνει με ομαλό τρόπο, προσπαθούμε να βρούμε τον φταίχτη, που είτε είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, είτε όλοι οι άλλοι – μερικές φορές, και τα δύο.

Η κακία και ο εγωισμός σου δε θα σε προστατέψουν από τίποτα. Αντιθέτως, θα σε απομακρύνουν από πολλούς ανθρώπους, ακόμα και από ανθρώπους που θέλουν μόνο το καλό σου. Ο εγωισμός σου θα γίνει πολύ εύκολα καχυποψία και μετά έρχεται η μοναξιά, που θα σου επιβεβαιώσει αυτά που φοβάσαι: ότι οι άλλοι θα σε απορρίψουν.

Κοίτα να δεις: χυλόπιτες τρώμε όλοι. Όλοι! Εσύ έδωσες σε μια εμπειρία πολύ συνηθισμένη χρώματα υπερβολικά έντονα, όχι επειδή της αξίζει, αλλά επειδή έχεις τη μύγα και μυγιάστηκες. Δεν έδωσες την καρδιά σου και δεν επέτρεψες να σε πληγώσουν, μην υπερβάλλεις. Απλώς, έφαγες χυλόπιτα.

Η πρόταση μου δεν είναι να χαμογελάσεις για να εκδικηθείς, αλλά να βρεις έναν τρόπο για να χαμογελάς επειδή είσαι απολύτως ευχαριστημένος με αυτό που είσαι και σε απόλυτη αρμονία με τους γύρω σου. Είναι καλό να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου αλλά μου φαίνεται ότι είσαι λίγο νέος για να ισορροπήσεις στο θέμα. Θα σου πρότεινα να αναζητήσεις έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο ειδικευμένο στο θέμα για να βρείτε μαζί το μονοπάτι προς την αποδοχή και την ισορροπία. Προσοχή γιατί κυκλοφορεί πολύ επικίνδυνος κόσμος που δηλώνει ειδικός.

________________
4.

Αγαπητή Α μπα,
Είμαι σε σχέση με κάποιον 10 μήνες. Αρχικά όλα ήταν πολύ όμορφα, ακόμα και στη συνέχεια που του ήρθαν στραβά όλα(έχασε τη δουλειά του, απέκτησε προβλήματα υγείας-ευτυχώς θεραπεύσιμα) καθώς το παλεύει, δεν παραιτήθηκε. Εγώ ήμουν κ συνεχίζω να είμαι υποστηρικτική σε όσα περνάει, παρόλο που είναι κ για μένα δύσκολο να μην έχει διάθεση να με δει, να κάνουμε πράγματα..Τώρα τα πράγματα βελτιώνονται όσο αφορά τη δουλειά και την υγεία του. Βέβαια, πριν ένα μήνα, εγώ γνώρισα κάποιον που μου σύστησε ο ίδιος ο φίλος μου στα πλαίσια ιδιαίτερων μαθημάτων που έπρεπε να κάνω. Ο δάσκαλός μου λοιπόν, μου αρέσει.. και του αρέσω κ εγώ-δεν έχουμε κάνει κάτι. Το θέμα μου είναι το εξής: Ο φίλος μ είναι 11 χρόνια μεγαλύτερος κ δεν ξέρω αν η συμπεριφορά του (έλλειψη διάθεσης) οφείλεται στην ηλικία, ή στις συνθήκες ή στον ίδιο ως άτομο. Ενώ με τον δάσκαλο είναι αλλιώς..Τι να κάνω; Να το διακόψω με τον φίλο μ, ή να περιμένω να δω τι θα γίνει, βοηθώντας τον όσο μπορώ; Η αλήθεια είναι ότι είναι π@@στικο να τον αφήσω υπό τέτοιες συνθήκες, όμως είμαι μικρή, δεν έχω ζήσει, δεν έχω χορτάσει όπως εκείνος κ βλέπω ότι δεν συμβαδίζουμε στην όρεξη για τη ζωή(παλιότερα-πριν τα φτιάξουμε ήταν πολύ ενεργητικός, αλλά όχι όπως εγώ).Παρόλα αυτά με αγαπάει, κ πιστεύω ότι μπορώ να μείνω ερωτευμένη μαζί του, αλλά μήπως αποκτήσω απωθημένα;Ήδη βλέπω τα σημάδια...- ο παλιός είναι αλλιώς αλλά ο νέος είναι ωραίος-καμία εγγύηση

Δεν είσαι παντρεμένη, δεν έχεις παιδιά και σκυλιά, είσαι ελεύθερη να κάνεις ό,τι νομίζεις και να χωρίσεις για όποιο λόγο σου αρέσει. Αν θέλεις παράλληλα να μην έχεις και τύψεις για τίποτα, σόρι, αλλά αυτό δε γίνεται, είναι το ύφασμα τέτοιο (και το παπούτσι δε θα ανοίξει με το περπάτημα).

________________
5.

Έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις ένα βιβλιο; Αν ναι, τι είδους θα ήθελες να είναι; Thanks (εγώ πάντως θα το αγόραζα, να ξέρεις!)

Μωρέ είσαι πολύ καλός/ή που το λες αυτό. Σέβομαι υπερβολικά πολύ την τέχνη αυτή για να κάνω κάτι τόσο επιπόλαιο και ο κόσμος σίγουρα δε χρειάζεται κάτι τέτοιο – άσε που έτσι θα έχανα χρόνο από το διάβασμα.

________________
6.

Πώς γίνεται να ανακαλύψεις ότι είσαι ερωτευμένος μετά από ένα χρόνο που έχεις να δεις τον άλλο; Και χωρίς επικοινωνία στο μεταξύ; Σημείωση: Στο μεταξύ, προσπάθησα με άλλους, δεν είναι ότι με 'φαγαν οι μοναξιές! Πάντα νόμιζα ότι δεν υπάρχει κάτι κι ότι είναι το ελευθεριάζον στοιχείο της υπόθεσης που με τραβάει, αλλά να που μου ήρθε τώρα (αυτά που κοροϊδεύει λούζεται κανείς)! Και τώρα είναι και αργά και μακριά, πολύ μακριά! Να το αφήσω λες, ε; Ε, λογικά, ναι (αν θέλαμε, αν αλήθεια θέλαμε, θα 'τα 'χαμε πει στο μεταξύ).- μας έφαγαν τα ξένα

Πόσες δικαιολογίες μπορείς να σκαρφιστείς πια; Αν πραγματικά θέλεις, μπορείς να επικοινωνήσεις και τώρα. Αυτή τη στιγμή.

________________
7.

Βρε α,μπα,
Τι συμβαίνει πια σ' αυτά τα σίριαλ και όλοι κάθε μέρα στο μεσημεριανό ανοίγουν και ενα μπουκάλι κρασί, το ίδιο και στο βραδυνο και γενικά για να χαλαρώσουν απο μια κουραστική ημερα! Έτσι είναι δηλαδή οι αμερικάνοι; Κανει καλό τοοοσο κρασί και μάλιστα σε καθημερινή βαση; -sodrunk

Δεν κάνουμε τα πάντα στη ζωή μας μόνο με μοναδικό κριτήριο το αν κάνουν καλό.