__________________
1.
Γιατί ντρεπόμαστε να δηλώνουμε ανοιχτά οτι βλέπουμε ριάλιτι η σαπουνόπερες; Γιατί να θεωρούνται δείγματα χαμηλού επιπέδου ; Και τί απαντάς σε άτομα που σου λένε γεμάτα έκπληξη ' δεν το περίμενα απο σένα να βλέπεις καρντάσιανς, σαρβάιβορ κλπ";
-kim
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τα ριάλιτι και οι σαπουνόπερες δεν θεωρούνται μόνο χαμηλού επιπέδου, εκτός ελάχιστων περιπτώσεων, ΕΙΝΑΙ χαμηλού επιπέδου. Το λάθος είναι όταν ταυτίζει κάποιος κάθε θεατή, περιστασιακό ή φανατικό, με αυτό το χαμηλό επίπεδο. Μπορεί να είναι κάποιου είδους ένδειξη αν κάποιος βλέπει μόνο ριάλιτι και σαπουνόπερες και δεν κάνει απολύτως τίποτα άλλο στη ζωή του. Κατά τα άλλα, όλοι κάνουν κάτι για να κάνουν αφρόλουτρο στον εγκέφαλο τους. Άλλοι παίζουν παιχνίδια στον υπολογιστή, άλλοι φτιάχνουν κέικ, άλλοι ασχολούνται με "μπάλα", άλλοι χαζεύουν στο φέις, άλλοι κάνουν πραγματικό αφρόλουτρο.
Δεν ντρεπόμαστε όλοι να δηλώνουμε ανοιχτά ότι βλέπουμε ριάλιτι ή σαπουνόπερες, προσωπικά βλέπω και τα δύο, και δεν ντρέπομαι καθόλου. Στο πατροναριστικό σχόλιο «δεν το περίμενα αυτό από σένα» μια καλή απάντηση είναι «είμαι όλο εκπλήξεις».
__________________
2.
Γεια σου καθημερινή μου συνήθεια! Είπα να μοιραστώ κι εγώ ένα πρόβλημα που έχω. Λοιπόν, τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με ένα πρότζεκτ ταυτόχρονα με την σχολή, ας πούμε κάτι σαν start-up (δηλαδή μαζευτήκαμε μερικά άτομα με μια ιδέα και είπαμε να την εφαρμόσουμε, είναι κάτι που όλοι κάνουμε εθελοντικά). Στην ομάδα προγραμματισμού της εφαρμογής είμαι εγώ και ένα άλλο παιδί. Ενώ αρχικά η συνεργασία μας πήγαινε καλά, σε μια φάση μου λέει να βγούμε με τα άλλα παιδιά της ομάδας σε ένα event. Και - έκπληξη! - μόλις φτάνω εκεί είναι μόνος του και βρίσκομαι σε μια αμήχανη κατάσταση που με φλερτάρει διακριτικά κι εγώ προσπαθώ να δείξω με οποιονδήποτε τρόπο πως αυτό δεν είναι ραντεβού - βρήκα μια δικαιολογία και έφυγα τελικά. Μετά ξεκίνησαν άκυρα μηνύματα στο facebook, ψαρέματα για να δει αν έχω αγόρι και γενικά μια προσκόλληση πάνω μου οποτεδήποτε είμαστε σε κοινό χώρο. Στα μηνύματα πολλές φορές δεν απαντάω, έχω αρνηθεί να βγω όσες φορές μου έχει πει και προσπαθώ να μην επικοινωνώ πέρα από όταν χρειάζεται - για την εφαρμογή δηλαδή που φτιάχνουμε. Το θέμα μου ποιο είναι; Ότι πλέον αυτό με κάνει και σιχτιρίζω για ένα πρότζεκτ το οποίο αγαπούσα πολύ - εδώ να σημειώσω ότι αυτή η κατάσταση τρέχει εδώ και 2 μήνες. Στα υπόλοιπα άτομα της ομάδας δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα να μιλήσω - άλλωστε δεν είναι ότι παίζει πρόβλημα σεξουαλικής παρενόχλησης ή κάτι κραυγαλέου, οι κινήσεις που κάνει είναι γενικά διακριτικές. Ούτε σε αυτόν έχει νόημα να γυρίσω να του πω κοίτα δεν σε γουστάρω, γιατί δεν είναι κάτι που μου έχει πει ευθέως και άνετα μπορεί να το γυρίσει εις βάρος μου. Νιώθω πολύ άβολα. Μήπως απλά να αφήσω το πρότζεκτ;
-υπερβολική
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όχι βέβαια!!!
Έβαλα τρία θαυμαστικά, νομίζω ότι δεν το έχω ξανακάνει αυτό πέντε χρόνια τώρα στο α μπα. Για να καταλάβεις πόσο πολύ εννοώ το ΟΧΙ.
Έχει πάρα πολύ νόημα να του μιλήσεις ευθέως, και μάλιστα σύντομα. Δεν είναι διακριτικό να σε καλεί κάπου παραπλανώντας, ούτε είναι διακριτικό να σε ρωτάει αν έχεις αγόρι. Δεν χρειάζεται να είσαι αναλυτική, να είσαι σύντομη και χωρίς να περιμένεις απάντηση. Μην ξεκινήσεις με το «πρέπει να μιλήσουμε», πες το όταν είσαστε οι δυο σας, χωρίς περιστροφές και χωρίς φανφάρες. Πες του ότι μπορεί να κατάλαβες λάθος, αλλά σε περίπτωση που σε βλέπει για κάτι παραπάνω από συνεργάτη, δεν ενδιαφέρεσαι για κάτι περισσότερο, και αν κατάλαβες λάθος και παρερμήνευσες, ζητάς συγνώμη, απλώς ήθελες να ξεκαθαρίσεις το κλίμα για να μην υπάρχουν τυχόν παρεξηγήσεις. Έτσι, απλά, φιλικά, σύντομα και μεστά. Σιγά να μην χάνεις ευκαιρίες καριέρας επειδή κάποιος σε φλερτάρει! Ξέρεις πόσες φορές ακόμα θα σου συμβεί αυτό; Μην φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη. Μη φοβάσαι. Δεν είμαστε στον κόσμο για να κάνουμε τους πάντες γύρω μας να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους.
Ξέρεις, όσο το καθυστερείς, τόσο θα νομίζει αυτός ότι σε ψήνει. Δεν θα περάσει από μόνο του, σαν γρίπη. Έχεις καταλάβει φαντάζομαι πόσες δικαιολογίες βρίσκουμε όταν κάποιος μας φτύνει, προκειμένου να μην καταλάβουμε ότι μας φτύνει.
__________________
3.
Έχω παρατηρήσει ότι μου φεύγουν ψέματα κατά τη διάρκεια αυθόρμητων καθημερινών συζητήσεων. Όχι χοντρά, ούτε σε σημείο του να διαστρεβλώσω ένα γεγονός ή να βλάψω κάποιον μέσω αναληθών στοιχείων. Μου ξεφεύγουν ψέματα, που μετά αναρωτιέμαι: "για ποιόν λόγο τα είπα έτσι;" ενώ στην ουσία ήθελα να τα πω πολύ διαφορετικά. Κάθε μέρα σχεδόν σε κάθε συζήτηση. Κι ενώ μετανιώνω και προσπαθώ να το βελτιώσω, μετά πάλι πέφτω στο ίδιο σφάλμα. Επίσης, λέω πολλές δικαιολογίες. Προσπαθώ να το ελέγξω, αλλά γίνεται αυθόρμητα, κάθε μέρα... Τι να κάνω για να το διορθώσω;
-είμαι ψεύτρα από τη φύση μου;"
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για να το διορθώσεις πρέπει να κοιτάξεις μέσα σου, με ειλικρίνεια και θάρρος, και να ψάξεις γιατί το κάνεις. Όσο πλησιάζεις στην απάντηση του «γιατί», τόσο θα νιώθεις ότι μπορείς να το ελέγχεις καλύτερα. Αν δεν βλέπεις διαφορά στον έλεγχο, θα πει ότι δεν έχεις βρει, ή παραδεχτεί, για ποιο λόγο λειτουργείς έτσι. Αν δεν μπορείς να βρεις την απάντηση, μπορείς να πας σε ψυχολόγο για να την βρεις με την βοήθειά του.
__________________
4.
Πήγα σήμερα και απόλαυσα μια μουσικό-τραγουδίστρια- ερμηνεύτρια- μεγάλο έρωτα και πολλά αλλά. Ανταλλάξαμε 3-4 βλέμματα πάνω στο τραγούδι. Να στείλω friend request; έχω ελπίδες;
ΥΓ: προφανώς δεν γνωριζόμαστε και είναι κάπως famous.
-Ψύλλος στ άχυρα.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η ερώτηση «έχω ελπίδες» με τα στοιχεία που δίνεις είναι για καφετζού/χαρτορίχτρα. Εγώ, δεν ξέρω. Τι θα χάσεις αν στείλεις; Πού είναι το ρίσκο; Είναι ό,τι πιο ανώδυνο μπορείς να κάνεις.
__________________
5.
Α-μπα μου, γεια χαρά! Σ' ευχαριστώ για την καθαρή σκέψη που κατορθώνεις να κρατάς και να μας μεταδίδεις, τη χρειάζομαι επειγόντως! Είμαι καθηγήτρια σε γυμνάσιο και ταυτόχρονα λόγω κρίσης κάνω ιδιαίτερα (όχι σε μαθητές του σχολείου μου φυσικά), με αποτέλεσμα να γυρνάω σπίτι 3-4 φορές τη βδομάδα μετά τις εφτάμιση σπίτι. Έχω έναν γιο στο νηπιαγωγείο, που τον κρατά η μαμά μου τις ώρες που λείπω. Πάντα τον ενοχλούσε που έφευγα από το σπίτι και δε με βλέπει όσο θέλει, μέχρι πέρισυ έκλαιγε γοερά ή δεν ήθελε τη γιαγιά του, παρ' όλο που περνάνε τέλεια μαζί. Φέτος, που μεγάλωσε, είναι καλύτερα ως προς αυτό, το θέμα μου όμως είναι ότι του χρόνου που θα μπει στο δημοτικό, θα με χρειάζεται να είμαι σπίτι κοντά του περισσότερο για να τον διαβάζω και να τον τρέχω κολυμβητήριο 2 φορές την εβδομάδα- πέραν φυσικά της επικοινωνίας μας και του να είμαστε μαζί. Τα μαθήματα όμως είναι αυτά που μας δίνουν τη δυνατότητα να τον γράψω αντίστοιχα κολυμβητήριο ή να μπορούμε να έχουμε μια κανονική οικονομικά ζωή χωρίς στερήσεις και σπατάλες. Εκτός του ότι και οι γονείς των μαθητών μου είναι ικανοποιημένοι από τη δουλειά μου και μου ζητούν ήδη από τώρα, τον Μάρτιο να συνεχίσουμε από του χρόνου. Μέχρι τώρα δε σου ανέφερα και τον ο ρόλο του άντρα μου: ανύπαρκτος. Πρώτον γιατί δουλεύει και αυτός απογεύματα, βγάζει όμως ελάχιστα χρήματα, οπότε η οικονομική του συνεισφορά στο σπίτι είναι μικρή, αλλά δεν μπορεί να αναλάβει μέρος αυτής της διαδικασίας με το παιδί και λόγω χρόνου. Και επιπλέον, η σχέση μεταξύ μας είναι πολύ κακή γιατί του βγαίνει ανταγωνιστικά προς εμένα το γεγονός ότι συντηρώ το σπίτι και ανάμεσα στα άλλα με κατηγορεί ως μάνα που «τη νοιάζει η καριέρα της και όχι το παιδί της», άκουσον άκουσον! Δεν ξέρω για πόσον καιρό θα συνεχίσω να αντέχω αυτήν την κατάσταση μαζί του, δεν έχω αποκλείσει τη σκέψη μέχρι του χρόνου να έχουμε χωρίσει... Έτσι, το να σταματήσω τα ιδιαίτερα μου φαίνεται αδιανόητο οικονομικά, φαντάσου, να έχεις παραπάνω δουλειά στις μέρες μας και να σκέφτεσαι αν θα την κρατήσεις, επειδή είναι «επιλογή» σου να την κάνεις! Απανταχού αναγνώστες, μη με κράξετε σας παρακαλώ, δεν ξέρω πώς να το συμβιβάσω όλο αυτό με το παιδί μου που του χρόνου θα έχει όντως παραπάνω την ανάγκη μου και όχι γιατί (εν μέρει τουλάχιστον) με επηρεάζει ο σύζυγος ως γυναίκα και ως μάνα. Γίνεται να λειτουργήσει; Καμιά ιδέα;
-κατ' οίκον περιορισμός
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το πρόβλημα που έχεις είναι με τον άντρα σου, όχι με τις δουλειές σου και το παιδί σου. Όλα τα πρακτικά λύνονται αν φτάνουν τα λεφτά, αρκεί να υπάρχει συνεννόηση στο ζευγάρι. Αν δεν υπάρχει, ό,τι και να κάνεις, λάθος θα είναι. Οπότε μην αναρωτιέσαι πώς θα τα καταφέρεις όλα αυτά έχοντας όλους ευχαριστημένους, να ξέρεις από τώρα ότι αυτό δεν γίνεται, δεν γίνεται με τίποτα, επειδή δεν συνεννοείστε με τον άντρα σου.
Και τώρα, μπορεί να κράξουν κι εμένα, αλλά δεν πιστεύω ότι του χρόνου το παιδί σου θα σε χρειάζεται περισσότερο. Ούτε πιστεύω ότι πρέπει να το διαβάζεις κάθε μέρα. Μπορείς να ελέγχεις χωρίς να αναλάβεις το ρόλο του δεύτερου δασκάλου. Αρκεί να έχει καλό δάσκαλο βέβαια, και είναι πιθανό να έχει. Αν δεν έχει, τότε πρέπει να λύσεις το θέμα του δασκάλου. Με άλλα λόγια, μην προσπαθείς να υποκαταστήσεις τον ρόλο του σχολείου, δεν γίνεται.
Αλλά το πρόβλημα, ξαναλέω, το βασικό σου πρόβλημα, είναι με τον άντρα σου. Αν δεν έχεις στήριξη μέσα στο γάμο σου, είναι χειρότερα από το να είσαι μόνη σου.
__________________
6.
Λενα, το θεμα μου ειναι οτι ειμαι 35 χρονων και η ζωη μου δεν εχει καμια σχεση με τη ζωη των συνομηλικων μου. Νιωθω παιδι, νιωθω οτι δεν θελω η δεν μπορω να γινω μελος του κοσμου των "μεγαλων". Οι συνομηλικες μου ειναι παντρεμενες, εχουν παιδια, εχουν πετυχει επαγγελματικα, και εγω... περναω ακομα φαση 20χρονου. Νιωθω μικρη για γαμο, για παιδι, "λιγη" για να τα καταφερω σε επαγγελματικο επιπεδο. Περναει η ζωη μου και δεν κανω τιποτα, μενω στασιμη. Φοβαμαι οτι σε λιγα χρονια θα συνειδητοποιησω οτι εχασα τη ζωη μου. Τι συμβαινει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάνεις σχόλια για τη ζωή σου σα να είσαι παρατηρητής. Αυτό ίσως να σημαίνει ότι δεν είσαι σε θέση να αναλύσεις τον εαυτό σου και να καταλάβεις τι συμβαίνει. Γι'αυτό, νομίζω ότι χρειάζεσαι βοήθεια από ειδικό, γιατί αυτό που φοβάσαι είναι σημαντικό.
_________________
7.
Γεια σου Α, μπα! Ήρθε, νομίζω η στιγμή να ζητήσω και εγώ τη γνώμη σου, με την ελπίδα να δημοσιευτεί κάποια στιγμή. Στο ψητό, ο τύπος που μου αρέσει, γουστάρει την φίλη μου. Στη φίλη μου δεν είπα ποτέ τι νιώθω για εκείνον. Σήμερα έμαθα ότι την πήρε τηλ. ζητώντας της να βγουν. Την γνώρισε σε ένα σπίτι που είχαμε μαζευτεί παρέα πριν καιρό. Πρώτα την προσέγγισε ο κολλητός του, αλλά του έριξε χυλόπιτα και τώρα, τρεις ή τέσσερις μήνες μετά, έκανε κίνηση ο άλλος.
Η φίλη μου είναι μια θεά, σαν την Λέχου στο είσαι το ταίρι μου, το ίδιο περιζήτητη, αλλά πανέξυπνη και πιο προσγειωμένο άτομο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει μοίρασμα μεταξύ μας, δεν βγαινουμε για καφέ και η σχέση μας περιορίζεται στο χώρο της σχολής. Δε συζητάμε ποτέ κάτι ουσιαστικό, κατευθύνει την κουβέντα σε αυτά που κάνει για να γεμίζει την καθημερινότητα. Με λίγα λόγια δεν μας συνδέουν πολλά, παρά λίγα κοινά ενδιαφέροντα και οι εργασίες στη σχολή.
Της είπα, που λες, ότι μου γυαλίζει ο τύπος, τι νιώθω περίπου, διατηρώντας τη ψυχραιμία μου. Της είπα ότι δεν με πειράζει, ας βγει μαζί του (και εκείνη είπε ότι θα βγει). Και είναι αλήθεια, αφού αυτός διάλεξε, εγώ περισσεύω (όχι;). Αλλά υποφέρω ρε παιδιά... Είναι η απόρριψη; Είναι το πόσο μου πέφτει η αυτοπεποίθηση, όταν όλοι οι γκόμενοι χάνουν το μυαλό τους με την φίλη μου; Είναι που, όταν περπατώ δίπλα της, είναι σαν να μπαίνω αυτόματα σε μια ανταγωνιστική συνθήκη, όπου πάντα εγώ βγαίνω χαμένη; Δεν μου αρέσει καθόλου που νιώθω ανταγωνιστικά, μισώ την αναπόφευκτη σύγκριση. Ειλικρινά δε ξέρω τι πονάει περισσότερο, η απόρριψη ή το γεγονός ότι μια γυναίκα και μάλιστα η φίλη μου είναι καλύτερη από μένα, σε όλους τους τομείς! Επίσης, μετανιώνω που δεν έδειξα στον τύπο πως νιώθω, που δε του ζήτησα έναν καφέ. Για αυτό φταίει η αυτοπεποίθησή μου, που καλύτερα να βγω με μια χαρτοσακούλα στο κεφάλι παρά δίπλα στη φίλη μου. Που να εστιάσω; Στον γκόμενο; Στην βελτίωση της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης μου; Στη σχέση με την φίλη μου, που ίσως δεν θα έπρεπε να την θεωρώ φίλη; Τι; Ευχαριστώ, είτε απαντήσεις, είτε για τον κόπο που έκανες για να τη διαβάσεις και να την απορρίψεις. ?
-19
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι ανάγκη να κάνεις αυτό που νιώθεις φραγκοδίφραγκα για να καταλάβεις τι σε τσούζει περισσότερο; Όλα αυτά μαζί είναι, και ανάλογα με τη στιγμή κάτι πονάει λίγο πιο πολύ από τα άλλα.
Αλλά και όταν πονάμε, η ψυχραιμία χρειάζεται.
Α) την αποκαλείς «φίλη», αλλά δεν την περιγράφεις ως φίλη. Η σχέση που έχετε είναι τυπική, δεν είναι φιλική. Μπορείς να την λες έτσι στους άλλους για λόγους συνεννόησης, αλλά εσύ πρέπει να ξέρεις τι είδους σχέση έχετε. Όχι επειδή θα βγει με αυτόν. Επειδή δεν μοιραζόσαστε τη ζωή σας. Είσαστε περιστασιακά κάτι παραπάνω από γνωστές. Όχι φίλες.
Β) Πώς προέκυψε ότι είναι καλύτερη από σένα σε όλους τους τομείς; Επειδή έχει επιτυχίες στα αγόρια, πήρε παραμάζωμα όλους τους τομείς; Την βλέπεις ως προσγειωμένη και πανέξυπνη επειδή δεν την ξέρεις καλά, και έχεις θολώσει κι εσύ από την ομορφιά της. Δεν αποκλείεται να είναι πανέξυπνη και προσγειωμένη, αλλά το «σε όλους τους τομείς» σημαίνει ότι την βλέπεις ως υπεράνθρωπο. Δεν υπάρχουν υπεράνθρωποι.
Γ) Το να απευθυνθεί το αντικείμενο του πόθου σου στη φίλη/γνωστή είναι μια ιστορία πιο παλιά από τις πέτρες. Δεν χρειάζεται να είναι θεά η φίλη, ούτε χρειάζεται να είσαι εσύ ντροπαλή, ή άσχημη, ή να μην έχεις αυτοπεποίθηση. Συμβαίνει. Πονάει, αλλά συμβαίνει, και δεν είναι δα και από τα χειρότερα που μπορούν να συμβούν, ας είμαστε ειλικρινείς. Ούτε που τον ξέρεις τον άνθρωπο.
Δ) Δεν χρειάζεται να πεις σε κάποιον «πώς νιώθεις». Χρειάζεται όμως να φλερτάρεις, όταν κάποιος σου αρέσει, χωρίς να κάνεις βαριές δηλώσεις για «αισθήματα». Τον ξέρεις καιρό και δεν φλέρταρες ποτέ. Για αυτό, ναι, πρέπει να μετανιώσεις. Χρειάζεται και ελαφρότητα η ζωή. Η ελαφρότητα λείπει από όλο σου το μήνυμα. Αυτό δεν είναι καλό.
Ε) Δεν μπορώ να καταλάβω αν έχεις συστηματικό θέμα με την αυτοπεποίθηση σου, ή έχεις θολώσει τώρα περιστασιακά με αυτό το γεγονός. Ένα πισωγύρισμα μετά από κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο και χρειάζεται. Αν όμως πιστεύεις ότι έχεις θέμα αυτοπεποίθησης γενικότερα, πρέπει να κάνεις κάτι για αυτό, και αυτό που πρέπει να κάνεις δεν έχει σχέση ούτε με αυτόν, ούτε με την Θεά. Είναι μόνο δικό σου θέμα.
σχόλια