__________________
1.
Αγαπημένη Λένα,
Το πρόβλημά μου είναι η πεθερά μου που είναι επεμβατική όσο δεν πάει. Ανακατεύεται στη ζωή μας και επιμένει μέχρι να γίνει το δικό της. Ουσιαστικά ξεκίνησα το κείμενό μου λάθος γιατί το πρόβλημα είναι το αγόρι μου που την αφήνει και δεν της κόβει τον αέρα. Το θέμα είναι ότι η θέση μου είναι λεπτή και δεν μπορώ ούτε να τη βάλω στη θέση της γιατί δεν είναι μάνα μου, αλλά ούτε και να την κατηγορήσω στο γιο της. Υποψιάζομαι ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχουν οι γυναίκες από αρχαιοτάτων χρόνων αλλά λύση δε βλέπω να έχει βρεθεί.
Σ ευχαριστώ για το χρόνο σου
-Mary
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το πρόβλημα δεν έχει λυθεί γιατί δεν είναι πρόβλημα. Είναι επιλογή, και οι επιλογές έχουν συνέπειες. Όπως πολύ σωστά παρατήρησες, δεν έχεις πρόβλημα με την πεθερά σου. Έχεις πρόβλημα με την συμπεριφορά του άντρα σου, ο οποίος, αν και παντρεμένος, εξακολουθεί να θεωρεί πρωταρχική του οικογένεια την παιδική του οικογένεια, άρα αρχηγό την μαμά του. Δεν έχει καταφέρει, δεν έχει αποφασίσει να απογαλακτιστεί και να σηκώσει πάνω του το βάρος της δημιουργίας μιας δικής του οικογένειας μαζί σου, όπου ο πυρήνας είσαστε εσείς οι δύο. Είναι έτσι επειδή έτσι ήθελε η μαμά του, και επειδή αυτός το δέχτηκε. Μπορεί και να του αρέσει.
Και τώρα ερχόμαστε σε σένα: εσύ, επέλεξες αυτόν τον άντρα για άντρα σου. Αυτή ήταν η επιλογή, και αυτή είναι μια από τις συνέπειες. Το ήξερες ότι ήταν έτσι; Δεν το ήξερες; Αν το ήξερες και το αγνόησες, κακώς, αν δεν το ήξερες, ακόμη χειρότερα. Αν το ήξερες και είχες αποφασίσει ότι αξίζει αυτή η κατάσταση, επειδή υπάρχει σε αυτό το γάμο κάτι άλλο, πιο σημαντικό, θυμήσου ποιο ήταν αυτό το πιο σημαντικό και επικεντρώσου και πάλι εκεί.
Πάντως φυσικά και μπορείς να προσπαθήσεις να τη βάλεις στη θέση της, ακριβώς επειδή δεν είναι μάνα σου. Θαύματα δεν μπορείς να κάνεις, εφόσον σιγοντάρει ο γιος, αλλά ο πόλεμος είναι μακρύς, και κερδίζεται με μικρές μάχες.
__________________
2.
Α, μπα καλησπέρα. Διαβάζω τη στήλη σου πολύ καιρό τώρα και θα πω κι εγώ, όπως πολλοί άλλοι, ότι με έχεις βοηθήσει πολύ να βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη και να βλέπω τα πράγματα με διαφορετική οπτική. Οι απαντήσεις σου είναι πολύ ισορροπημένες και δείχνουν ότι έχεις το χάρισμα του να συμβουλεύεις τον άλλον σωστά. Μου κάνει τρομερή εντύπωση που επιμένεις στο ότι δεν έχεις κάνει ποτέ σου ψυχοθεραπεία. Κατανοώ ότι το να δίνεις σωστές συμβουλές, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορείς να διαχειριστείς και τα δικά σου προβλήματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Άρα, δεδομένου ότι κανείς από εμάς δε σε έχει φίλη αλλά όλοι σε βλέπουμε σα σύμβουλο μέσα από αυτή τη στήλη, δεν μπορούμε να ξέρουμε και πώς πράττεις εσύ στη δική σου καθημερινότητα. Το ερώτημά μου μετά από όλη αυτή την εισαγωγή: Μήπως είσαι, εσύ η ίδια, ψυχολόγος ή απλά έχεις διαβάσει πολλά-πολλά βιβλία ψυχολογίας; Κατανοώ ότι είναι σχεδόν απίθανο να μας αποκαλύψεις το επάγγελμά σου αλλά το ότι έχεις διαβάσει βιβλία ψυχολογίας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επίτρεψέ μου να το θεωρώ δεδομένο. Συνεπώς, ποια μας προτείνεις να διαβάσουμε κι εμείς αν στόχος μας είναι η ψυχική ισορροπία ή για να το πω πιο απλά, το να τα βρούμε με τον εαυτό μας; Και μία ερώτηση ακόμα. Έχεις ποτέ σου συμβουλευτεί κάποιον για το πώς θα απαντήσεις σε ερώτηση που σου έχει έρθει ή πάντα αυτό που διαβάζουμε είναι καθαρά και μόνο η δική σου άποψη/οπτική/συμβουλή;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια, αν και σα να μου φαίνεται ότι είναι ανακατεμένα με κάποιου είδους μομφή.
1. Δεν «επιμένω» ότι δεν έχω κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία. Κάποιος με ρώτησε και απάντησα, νομίζω μόνο μια φορά, και είναι απλώς η αλήθεια. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να το πω αν είχα κάνει.
2. Δεν χρειάζεται να είσαι αλάνθαστος στην προσωπική σου ζωή για να μπορείς να κάνεις σωστές κρίσεις για τις ιστορίες των άλλων. Αλίμονο αν έπρεπε να είναι όλοι οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι τέλειοι. Υπάρχουν καρδιολόγοι που καπνίζουν, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλοί καρδιολόγοι.
3. Όχι μόνο δεν είναι απίθανο να αποκαλύψω το επάγγελμά μου, αλλά υπάρχει στο μίνι βιογραφικό που υπάρχει στη lifo.
4. Δεν ξέρω τι εννοείς με τα βιβλία ψυχολογίας, για τα οποία είσαι και σίγουρη ότι έχω διαβάσει, αλλά αν εννοείς κλασικά ψυχολογίας, όχι, δεν έχω διαβάσει ούτε ένα. Έχω διαβάσει δεξιά αριστερά άρθρα για ψυχολογία, έρευνες, μελέτες, αλλά ως αναγνώστρια ειδήσεων, όπως διαβάζω και για τηλεόραση, συνταγές, και για το καινούριο σπίτι της Heather Dubrow.
5. Έχω συμβουλευτεί άλλους για το πώς να απαντήσω σε κάποιον, αλλά κανείς τους δεν ήταν ψυχολόγος. Δεν θα ρωτούσα ψυχολόγο γιατί για έναν ψυχολόγο αυτή είναι η δουλειά του, και δεν θέλω να ζητάω από επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να πληρώνονται για να καρπωθώ εγώ το αποτέλεσμα.
6. Αυτά που γράφω είναι συνδυασμός αναγνωσμάτων, προσωπικών εμπειριών, εξωτερικής παρατήρησης, και σύνθεσης μέσω της σκέψης. Τα αναγνώσματα είναι λογοτεχνικά. Όλα τα καλά βιβλία, για να μην πω όλα τα βιβλία, γράφουν για την ανθρώπινη κατάσταση. Τα κλασικά βιβλία λογοτεχνίας είναι μελέτες πάνω στην ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά. Δεν τα γράφουν φραγκοδίφραγκα, όπως τα βιβλία ψυχολογίας, δεν δίνουν λύσεις, είναι μονόπλευρα, αλλά αν διαβάσεις πολλά, πολλαπλασιάζεις την αποτελεσματικότητα της προσωπικής παρατήρησης. Δε συστήνω βιβλία σε αγνώστους. Όπως δεν έχω ιδέα τι θα ήθελες για τα Χριστούγεννα, έτσι δεν ξέρω τι θα σου άρεσε να διαβάσεις. Απλώς διάβασε, και διάβασε πάρα πολύ, διάβαζε συνέχεια, όσο ζεις. Ο καθένας πρέπει να βρει μόνος του τι πρέπει να διαβάσει. Η αναζήτηση του επόμενου βιβλίου είναι μέρος της διαδικασίας της ανάγνωσης. Όποιος δεν ξέρει πώς να το κάνει φοβάμαι ότι απλώς δεν πολυθέλει.
__________________
3.
Θα ήθελα σαν τρελή, σαν παλαβή, την οπτική σου πάνω στο fleabag. Καταβρόχθισα τα επεισόδια το ένα μετά το άλλο και διαβάζω διάφορα άρθρα που αφορούν τη σειρά αλλά θα ήθελα πάρα πολύ μια μικρή δική σου ανάλυση, στα ελληνικά. Ευχαριστώ!
-Series junkie
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για μένα είναι η ιστορία μιας γυναίκας που έχει πλήρως συνειδητοποιήσει την αναποτελεσματικότητα της, τον εγωισμό και τον ναρκισσισμό της (που έχει προκύψει μέσα από την οικογένεια της, αλλά τελικά, έχει σημασία;) και αυτή η γνώση την έχει κάνει κυνική, έχει δεχτεί αυτό που πιστεύει ότι είναι και δεν προσπαθεί να παριστάνει κάτι άλλο, ή να βελτιώσει αυτό που είναι, κι έτσι σέρνεται στη ζωή της χωρίς στόχο, αλλά και χωρίς να σκάει που δεν έχει στόχο. Μέσα από μια σειρά γεγονότων καταλαβαίνει σιγά σιγά ότι δεν είναι αυτή η ελαττωματική, αλλά ότι όλοι γύρω της είναι επίσης ελαττωματικοί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Αυτό την κάνει να νιώθει ακόμη πιο μόνη – αν δεν είναι αυτή η χειρότερη από όλους, τότε σε τι να ελπίζει; Ποιος θα την αγαπήσει, ποιος θα την σώσει; Αλλά τελικά, την τελευταία στιγμή, εμφανίζεται το – απολύτως υπαρκτό – φαινόμενο της καλοσύνης των ξένων, που δεν προκύπτει ως από μηχανής Θεός. Είναι μια ανταμοιβή για μια ελάχιστη θετική προσπάθεια που επιτέλους κάνει.
Είναι απίθανη σειρά. Και πόσο καταπληκτική ηθοποιός! Και εκτός από πρωταγωνίστρια είναι και η σεναριογράφος! Τι ταλέντα που υπάρχουν στον κόσμο, είναι να παθαίνεις λίγο κατάθλιψη, αλλά δόξα τω Θεώ που υπάρχουν, γιατί τι θα κάναμε οι υπόλοιποι χωρίς τα ταλέντα.
__________________
4.
Καλησπέρα Λένα!
Με λένε Αλέξανδρο και σου γράφω για τον εξής προβληματισμό μου.
Είμαι 27,σε μια σχέση 4 χρόνων με μια κοπέλα ίδιας ηλικίας.Αποφάσισε απο πέρυσι να πάει στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό.Προσωπικά επίλεξα να τη στηρίξω σ αυτην την απόφαση,παρόλο που στο μυαλό μου ειχα οτι δεν θα ξαναέκανα σχέσεις απο αποσταση.Αυτή τη στιγμή λοιπόν, ειμαι Ελλάδα και αγωνίζομαι να στήσω την επιχείρηση μου.Η κατάσταση είναι πολυ δύσκολη στην πατρίδα και μέσα σε όλα έχω και την κοπέλα μου απο το εξωτερικό να με κρίνει συνέχεια.Να μου λεει οτι δεν κανω τίποτα επι της ουσίας και ντρέπεται που το καταλαβαίνει,να πετάει ενα "σε στηρίζω" που είναι ΤΕΛΕΙΩΣ θεωρητικό και να σχεδιάζει συνεχώς βάσει του πλάνου της,μην κάνοντας καμια απολύτως υποχώρηση για μας(όπως κι η ιδια παραδεχεται). Δείχνει να ενδιαφέρεται για μας πολύ,αλλα οταν φτάνουμε στην ουσία του θεματος για το "που θα μεινουμε" "τι θα κανουμε" κτλ, απαξιεί εντελώς όλα όσα προσπαθώ εδώ και επειδη έχει συγγενείς στην Αυστραλία(και μαλλον λόγω δάκτυλου γονεων) με πιέζει για το "¨καλό" μας να αρπάξουμε τις ευκαιρίες που έχει εκει και οτι η αδερφή της ηταν η έξυπνη που πήγε με το αγόρι της.
Είμαι διατεθιμένος να ζήσω κάπου αλλού για αυτή,όχι ομως τόσο μακριά.Επίσης ειμαι διατεθιμένος να ακούω την άποψή της αλλά όχι την απαξία της.
Την αγαπώ και μ αγαπάει.Είμαστε ενδεχομενως στην πιο δύσκολη μας φάση...
Τί κάνουμε Λένα....?
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητέ φίλε, θα γράψω κάτι που έχω ξαναγράψει πολλές φορές, αλλά δεν παλιώνει με τίποτα.
Η αγάπη δεν είναι αρκετή.
Εφόσον προσπαθείς να στήσεις ολόκληρη επιχείρηση στην Ελλάδα, παραδέξου το, και στον εαυτό σου, και σε αυτή, ότι δεν θέλεις να φύγεις από την Ελλάδα, τουλάχιστον όχι άμεσα. Θέλεις να προσπαθήσεις κάτι συγκεκριμένο, για ένα χρονικό διάστημα, με έναν συγκεκριμένο στόχο, να δεις πώς θα πάει, για να αρχίζεις να σκέφτεσαι την μετανάστευση, βάζοντας όρο ότι δεν θέλεις την Αυστραλία; Πρέπει να κάνεις αυτή την κουβέντα, και θα είναι δύσκολη κουβέντα, και καλύτερα να την κάνετε από κοντά. Έχετε και οι δύο πολύ συγκεκριμένες ιδέες για το μέλλον, και επειδή εσύ έστειλες την ερώτηση, πρέπει να τις κάνεις γνωστές με σαφήνεια. Με απόλυτη σαφήνεια.
Το βασικό πρόβλημα που έχετε είναι ότι η κοπέλα σου δεν πιστεύει ότι η προσπάθεια σου έχει νόημα. Αν δεν της έχεις εξηγήσει τι είναι αυτό που κάνεις, γιατί το κάνεις, με τι στόχους, με ποια εμπόδια, και με ποια ρίσκα, για ποιο χρονικό διάστημα, είναι η ώρα να της κάνεις μια παρουσίαση της ιδέας. Αν την κάνεις και εξακολουθεί να θεωρεί την προσπάθεια σου ανάξια λόγου και προτιμά να πάει στην Αυστραλία, επιστρέφουμε στην αρχή: η αγάπη δεν είναι αρκετή.
__________________
5.
Αμπα, γιατι να μαθαινουμε απο τα δικα μας λαθη και οχι απο τα λαθη των αλλων;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Φυσικά και μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη των άλλων. Ο λόγος που πολύ λίγοι το εφαρμόζουν είναι ότι όλοι νομίζουμε ότι στην θέση του άλλου θα τα είχαμε κάνει όλα καλύτερα και θα το είχαμε λύσει το πρόβλημα.
__________________
6.
Αμπουλα μου γεια!η κατάσταση εχει ως εξης .ξαναεδωσα πανελλήνιες με σκοπο.να περασω σε αλλη πολη και να ξεφυγω απο τους δικους μου οι οποιοι θελουν να ελεγχουν.τη ζωη μου.Βέβαια αυτο τελικα δεν εγινε.και δυστυχώς θα σπουδάσω στη πολη μου . Το θεμα ειναι οτι οι δικοι μου καθε φορα που δε τους πραγματοποιώ τις επιθυμίες τους με αποκαλουν αχαριστη και τα σχετικα.(να σημειωθεί οτι εγω δε τους ζητω λεφτα για να βγω και χρησιμοποιώ αυτα που εχω μαζεψει.Επισης τους ενοχλεί που τωρα βγαινω αρκετα καθως εχω ελευθερο χρονο και τελος δε μου επιτρέπουν να μεινω μονη μου σ'ενα δικο μας ανοικιαστο διαμερισμα που μου ειχαν υποσχεθεί ,εχω ψαξει για δουλειες αλλα τα λεφτα δεν είναι αρκετα.για να μπορεσω να μεινω μονη μου .επιπλέον δε μου επιτρέπουν να συναψω ερωτικες σχεσεις)αυτο ομως που με ενοχλει πιο πολυ ειναι αυτος ο ψυχολογικός εκβιασμός που μου ασκουν ο οποίος με στεναχωρεί πολυ και με εχει επηρεάσει σε βαθμο τέτοιο που πριν κανω κάτι σκέφτομαι αν αυτο θα το ενεκριναν οι δικοι μου .πως γίνεται λοιπον να ζησω την.φοιτητικη μου ζωη και να ενηλικιωθω ; Υ.Γ συγνώμη για το σεντονι
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν έχεις καταλάβει πόσο μεγάλη υπόθεση είναι ότι έχεις δικά σου λεφτά. Συνέχισε να δουλεύεις, και ας είναι λίγα. Δίνε ένα ποσό στο σπίτι. Για να σου φέρονται σα να είσαι ενήλικη, πρώτα εσύ πρέπει να φέρεσαι σαν ενήλικη. Αν το διαμέρισμα είναι στο όνομα σου, μπορείς απλά να πας και να μείνεις εκεί, δεν χρειάζεσαι την έγκριση τους. Αλλιώς, αν είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου, συμμετέχεις στα έξοδα και τις δουλειές του σπιτιού, και λύνεις μόνη σου τα προβλήματα που έχεις, θα νιώσεις – και θα είσαι – ένας ισότιμος ενήλικας σε ένα σπίτι με άλλους δύο ενήλικες. Αν δεν μπορείς να κάνεις αυτά τα βήματα, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο και θα πάρεις το κουράγιο που χρειάζεται.
_________________
7.
α μπουλιτααα!!!! πως εισαι??
εχεις αναφερει επανειλλημενα την φραση "τους χρωσταει το σύμπαν" αναφερόμενη σε ανθρώπους που άπαιτουν τα καλυτερα.
τι γινεται ομως οταν καποοιος εχει προσπαθησει,αλλα δεν του ερχονται τα πραγματα οπως ηθελε,τοτε δεν μενουν απωθημενα??και γιατι να ειναι καταπτυστη η λεξη απωθημενα οταν δυστυχως οι συγκυριες δεν αφηνουν σε καποιον να ζησει την ζωη του οπως ειχε στο μυαλο του??
-αποριες
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι πρέπει να δεις το fleabag. Πέρα από αυτή τη συμβουλή (όλοι πρέπει να δουν το fleabag) κάνεις ερωτήσεις που για μένα είναι σε άλλη γλώσσα, και είναι μια γλώσσα πολύ χονδροειδής, πρωτόγονη, χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα. Χωρίζεις τον κόσμο σε θετικό-αρνητικό, σε ναι-όχι, και αυτό είναι που δημιουργεί τις ματαιώσεις και τα απωθημένα. Αυτό που υπάρχει γύρω σου, ο κόσμος που σε περιβάλλει, δεν είναι ο κόσμος που υπάρχει. Είναι ο κόσμος που εσύ καταλαβαίνεις. Είναι μια ερμηνεία της ζωής, δεν είναι η ζωή. Αν διαλέξεις αυτή την ερμηνεία, αυτή θα ζήσεις, Υπάρχουν πάρα πολλές ακόμα. Παραθέτω μια εκδοχή της, που σε συμφέρει περισσότερο.
Σε κανέναν δεν έρχονται ΟΛΑ τα πράγματα ΑΚΡΙΒΩΣ όπως θέλει.
Οι επιθυμίες δεν χωρίζονται σε «αυτά που θέλω» και «αυτά που δεν θέλω». Οι επιθυμίες είναι ανακατεμένες με αυτά που θέλουμε, μαζί με αυτά που θέλουμε αλλά ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε, με αυτά που ξέρουμε ότι θέλουμε αλλά δεν θα έπρεπε να θέλουμε.
Οι επιθυμίες δεν είναι σταθερές.
Ακόμα και οι επιθυμίες που εκπληρώνονται, δεν μπορούν να καλύψουν την φαντασίωση, αν η φαντασίωση είναι ανώριμη.
Η ζωή που υπάρχει στο μυαλό μας δεν είναι απαραίτητα η ζωή που μας ταιριάζει. Είναι η ζωή που νομίζουμε ότι μας ταιριάζει. Η εμπειρία μας βοηθάει να ξεχωρίσουμε τα στερεότυπα ευτυχίας από τις πραγματικές μας επιθυμίες, αν έχουμε το μυαλό και κάνουμε την προσπάθεια.
Η λέξη απωθημένα δεν είναι κατάπτυστη. Τα απωθημένα όμως δεν είναι ουρανοκατέβατα. Κανείς δεν μπορεί να μας τα φορτώσει. Είναι επιλογή σου να έχεις απωθημένα. Τα αποκτάς αν είσαι άκαμπτη στις επιθυμίες και βασίζεις όλη σου την ευτυχία σε μια μόνο κατάσταση, χωρίς να καταλαβαίνεις ότι αυτό που εύχεσαι είναι απλώς ένα όραμα, ένας οδηγός, ένας φάρος.
Παράδειγμα: νομίζεις ότι ο μόνος τρόπος για να ευτυχήσεις επαγγελματικά είναι να γίνεις παιδίατρος. Αν δεν τα καταφέρεις, σου μένει απωθημένο (αν τα καταφέρεις, μπορεί να απογοητευτείς, ή το θεωρείς δεδομένο). Λύση: πολύ κακώς έχεις βάλει αυτή την τόσο απόλυτη προϋπόθεση για ευτυχία. Είναι πολύ αμφίβολο αν πραγματικά είναι δική σου επιθυμία ή κάποιου άλλου, αν είναι μια επιθυμία που καλύπτει ένα άλλο πρόβλημα, και είναι βέβαιο ότι δεν ξέρεις αν σου πάει αυτό το επάγγελμα εκ των προτέρων. Ζεις με ένα όραμα που δεν έχει υπόσταση, σε έναν Θεό που μόνη σου δημιούργησες, και μετά μόνη σου κάθεσαι και υποφέρεις που δεν τα κατάφερες. Εν τω μεταξύ επειδή το απωθημένο σε έχει γεμίσει ανασφάλειες και πικρία, δεν θα ανακαλύψεις ποτέ ότι τελικά είσαι φανταστική στις κλακέτες· που λέει ο λόγος.
σχόλια