__________________
1.
Αμπα είσαι ΚΑ_ΛΑ!!! Και η ερώτησή μου είναι, πώς γίνεται να είσαι τόσο Κ_Υ_Α????- Τρέλος
Κάρλα; Κτύπα; Κούπα; Τι;
__________________
2.
Θέλω να γνωρίσω ένα συμφοιτητή μου, είμαστε μαζί σ ένα εργαστήριο, αλλά κάθε φορά που πάω μου κόβονται τα πόδια και λέω βλακείες!! Παράδειγμα: Τι είπε η καθηγήτρια ότι βάζουμε στο τάδε πείραμα μετά; Εγώ: Αχ δεν ξέρω, ξέρεις ήμουν ερασμους στο περασμένο εξάμηνο! (Άσχετο) Ή άλλο: Ελένη, μπορείς να μου βάλεις μια παρουσία αφού έχεις το χαρτί; Εγω:....... Αυτός: Ελένη; Ελένη; Μα πως τη λένε την κοπέλα; (γυρνάω επιτέλους) Εγώ: Έλενα με λενε! Αυτός: Στο Ελένη δε γυρνάς; Εγώ: Όχι Ελένη με λέει μόνο η μαμά μου κι εσύ δεν είσαι η μαμά μου. (Σοβαρό ύφος πόσο φέιλ) Αυτός: Οκ συγγνώμη. Πώς θα τον γνωρίσω καλύτερα όταν μια αξιοπρεπής φράση δεν έχει βγει από το στόμα μου;- φραουλοζουμο
Τι να πω, η Zooey Deschanel έχει κάνει καριέρα με αυτό το στυλ. Δεν είναι απαραίτητα απαγορευτική η αμηχανία. Επίσης δεν έχει μόνο σημασία τι λες, αλλά πώς το λες. Και τέλος, αν του αρέσεις, δεν έχει και πολλή σημασία τι λες. Μπορεί να έχει αργότερα.
__________________
3.
Αγαπητή Α,μπα και σχολιαστές, πως μπορείς να αρνηθείς τις επαγγελματικές υπηρεσίες φίλου χωρίς να τον προσβάλεις..;;;
Αν έχει κάποιο μαγαζί με ρούχα που δεν είναι το στυλ σου, βρίσκεις κάποιο ουδέτερο κομμάτι και το αγοράζεις 2-3 φορές ή τον προτιμάς για να ψωνίσεις δώρα για άλλους, οπότε βγάζεις την υποχρέωση (που λένε..)
Σε καλλιτεχνικές υπηρεσίες όμως, όπως κομμωτής, φωτογράφος ή κειμενογράφος , που το αποτέλεσμα είναι υποκειμενικό και καθαρά θέμα γούστου πως να πεις, δεν σε επιλέγω γιατί δεν μου αρέσει η δουλειά σου, με τακτ και λεπτότητα (αν γίνετε κάτι τέτοιο...)
Εντάξει να δώσεις λεφτά και να ξεμείνεις με μια χάλια μπλούζα αλλά οι φωτογραφίες του γάμου δεν πρέπει να ανταποκρίνονται στο γούστο σου αφού θα είναι ένα ενθύμιο ζωής....;;;;
Πας κουρεύεσαι μια φορά και δεν σου αρέσει, πως σε βλέπει μετά ο φίλος με κούρεμα απο άλλον...;;;;- pop art
Αν είναι φίλος πιστεύω ότι αξίζει να προσπαθήσεις να κάνεις μια κουβέντα για να εξηγήσεις τι θέλεις, μήπως και βρεθεί ένας κοινός αισθητικός παρονομαστής. Αν δεν γίνεται ούτε αυτό, τότε νομίζω ότι το καλύτερο είναι να αναγνωριστεί ότι υπάρχει διαφορά γούστου και είναι καλύτερο να μην συνεργαστείτε για να μην χαλάσει η φιλία. Μην πεις «έχω άλλο γούστο» αλλά «έχουμε άλλα γούστα» ή «δεν έχω το γούστο που έχεις εσύ». Υπάρχει κόσμος που το δέχεται μια χαρά, υπάρχουν και άλλοι που το παίρνουν πολύ προσωπικά, και έχουν χαλάσει και φιλίες έτσι. Θα φανεί ποιος είναι φίλος, και τι είδους.
__________________
4.
Α μπα μου εισαι πολυ μπροστα!λοιπον εχω και γω ενα θεμα που λες.ακου ειμαι πολλα χρονια φιλη με μια κοπελα και εχουμε περασει πολλα μαζι.ειμαστε στα 26 αν αυτο παιζει καποιο ρολο.το θεμα μου τωρα ειναι οτι εγω παρουσιαζω μια συμπεριφορα ανθρωπου που θα κανει πολυ ευκολα οτι του ζητησουν οι αλλοι. Κοινως δεν μπορω να πω οχι ευκολα κι οταν το λεω, το λεω με τυψεις. Το ξερω οτι πρεπει να το δουλεψω μεσα μου αυτο καιως εχει αρχισει να με ενοχλει και να μου δημιουργει προβληματα γενικα. Η φιλη απο την αλλη ειναι ανωριμη κακο-καλομαθημενη και απο εμας τις φιλες κυριως αλλα και γενικα και εχει μια ταση να επιβαλλεται στους αλλους με συναισθηματικους εκβιασμους τυπου παρακαλετα ,θυμο,παγωμα προσωρινο,αλλα και χαζοπαραπονα συνεχεια αν δεν μιλησουμε μια μερα στο τηλ.ή αν δε βρεθουμε μια μερα..βεβαια αυτο το κανει πολυ πιο εντονα σε μενα γιατι ξερει οτι σε μενα περναει περισσοτερο. το θεμα ειναι οτι εγω δεν αντεχω αλλο νιωθω οτι με χαλαει πολυ αυτο στην καθημερινοτητα μου δεν την παιρνω εγω σχεδον ποτε τηλ πλεον και οταν βγαινουμε νομιζω οτι το κανω απο υποχρεωση. Φυσικα αναγνωριζω οτι φταιω καθως εγω της εχω δωσει το δικαιωμα να συμπεριφερεται ετσι με την ανεκτικοτητα μου. Εγω δεν θελω να την χασω απο φιλη αλλα και οταν πας να της μιλησεις ειλικρινα δεν υπαρχει καμια συνεννοηση αρχιζει ειρωνιες προσβολες και εν τελη σε βγαζει εκτος εαυτου .μηπως εχεις καμια ιδεα πως να φερθω και να βελτιωσω το δικο μου θεμα και να χειριστω την φιλη??coffe table
Γιατί δεν θέλεις να τη χάσεις από φίλη; Επειδή έχουν περάσει πολλά χρόνια; Αυτό δεν είναι αρκετά καλός λόγος. Μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια ακριβώς επειδή είσαι υποχωρητική, όχι επειδή είναι καλή η φιλία.
Λες ότι δεν την αντέχεις, ότι δεν την παίρνεις τηλέφωνο, ότι κρατάς επαφές από υποχρέωση. Στις προσπάθειες σου για να συζητήσετε το θέμα απαντά με άλλα λόγια για να αγαπιόσαστε. Αν είμαστε ειλικρινείς, η φιλία σας, όπως υπήρχε ως τώρα, είναι ήδη παρελθόν. Αν σε ενδιαφέρει να δημιουργήσεις μια καινούρια σχέση με αυτή την κοπέλα, πρέπει να γίνει με νέους όρους, κι αυτό απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από μέρους σου. Όταν αλλάζουμε, ακόμη και όταν αλλάζουμε προς το καλύτερο, οι άλλοι το θεωρούν προσβολή γιατί αισθάνονται ότι χαλάμε τη σχέση. Αν αυτή η σχέση τους βόλευε, αντιδρούν ακόμη χειρότερα.
Σκέψου τι θετικό βγαίνει από αυτή τη σχέση, και αν είναι αρκετά σημαντικό για να προσπαθήσεις γι' αυτή.
__________________
5.
Α μπα έχω ένα θέμα αισθηματικης φύσεως που εδώ και κάποιους μήνες δεν λέει να τελειώσει αλλά ούτε και να αρχίσει. Στο δια ταύτα,ηλικίες είκοσι πέντε ετών αμφότεροι, τον γνωρίζω απο κοινή παρέα το καλοκαίρι ανταλλάξουμε κάποιες κουβέντες απίστευτα μορφωμενος άνθρωπος -για κοινωνικές δεξιότητες δεν ξέρω,το πνευματικό επίπεδο ήταν πολύ υψηλό.
Μου μιλάει και με διεκδικεί έναν ολόκληρο μήνα ενώ είμαι στα χωρισματα από την σχέση μου. Εγώ δεν είμαι σε πνευματική θέση και διάθεση εκείνη την στιγμή να ασχοληθώ καθώς επεξεργαζομουν πλήθος άλλων πληροφοριών.στο φεισμπουκ πάντα οι συνομιλίες του απαντάω ευγενικά αφήνοντας υπονοιες για κάτι περαιτέρω αλλά χωρίς να δίνω και πολύ χώρο.βλεπει κάτι στον τοίχο μου και θεωρώντας ότι δεν έχω σκοπό να χωρίσω σταματάει να μου μιλάει, ξενερωνει.
Εγώ όντως μετά από λίγες μέρες χωριζω και περνάω τρεις μήνες περισυλλογης.
Όταν περνάει ο καιρός και του ξαναμιλαω, δηλαδή πριν έναν μήνα συναντω μεν απαντήσεις ευγενικες και σπιρτοζικες αλλά κάτι παραπάνω όχι. Είναι στρατό α μπα μου τώρα μέχρι να απαντήσεις θα έχει απολυθει κιόλας.
Η κοινή μας φίλη λέει ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον γιατί θεωρεί ότι τον κοροιδεψα, απλά "κάνει παιχνίδι" λόγω στρατού και διαθεσης. Παίρνει πρωτοβουλία να στείλει αυτος και το κλίμα είναι ανάλαφρο με mind games.Εμένα με καίει. Τον θελω. Όσο κακό και αν ήταν το ταιμινγκ αν με ήθελε δεν θα είχε σημασία σωστά ?
Άρα η ερώτηση συνοψιζεται σε δύο άξονες πιστεύεις ότι μερικές φορές κάποιες ανθρώπινες σχέσεις δεν συναπτονται λόγω κακού ταιμινγκ και στην συγκεκριμένη περίπτωση βλέπεις κάποιο φως ?λατρεύω τις τοποθετήσεις σου είναι σαν αναλαμπες. –Ροζανα,
Α, πολύ μου αρέσει η θεωρία του κακού timing. Ήταν κακό timing το γεγονός ότι τα είχες με άλλον που δεν ήθελες να αφήσεις; Δεν ήταν θέμα timing. Η απόφαση σου ήταν.
Καλό timing = όταν δεν είναι και οι δύο ελεύθεροι από άλλες «υποχρεώσεις» ώστε να μην χρειάζεται να πάρουν δύσκολες αποφάσεις
Κακό timing = όλες οι υπόλοιπες περιπτώσεις
__________________
6.
Τι πιστεύεις για την Caitlyn - Bruiser Jenner;- Χριστίνα
Ότι σαν σύμβολο είναι πολύ σημαντική και είναι πολύ θετικό που βρίσκεται στα mainstream μέσα, αλλά ως άνθρωπος, από το πώς φαίνεται στο ριάλιτι I am Cait, αλλά και από συνεντεύξεις, μου φαίνεται μέτριας νοημοσύνης. (Το θετικό που βρήκα στο ριάλιτι είναι ότι μου σύστησε τη Jennifer Finney Boylan που μου αρέσει).
__________________
7.
Που σταματάει η εμπιστοσύνη και που αρχίζει η αδιακρισία;
Είναι κάτι που σκέφτομαι συχνά.
Υπάρχουν πράγματα για το παρελθόν μου για τα οποία δε θέλω να μιλήσω σε κανέναν, είτε επειδή είναι πολύ προσωπικά και δε θεωρώ ότι αφορούν κανέναν, είτε επειδή δεν είμαι καθολου περηφανη για αυτά, εάν πρόκειται για λάθος επιλογές.
Συζητώντας με φίλες τις προάλλες, κάποια υποστήριξε ότι σε μια σχέση, αν αποκρυπτεις πράγματα για τον εαυτό σου η δεν απαντάς με απόλυτη ειλικρίνεια στις ερωτήσεις του συντρόφου σου, τότε δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στη σχέση και κατά κάποιο τρόπο "εξαπατας" τον άλλο. Απάντησα, με κάποιο εκνευρισμό, ότι δε θεωρώ εξαπάτηση αν, όντας 30 και-ελπίζω- ενήλικος, ανεξάρτητος ανθρωπος, δεν ενημερώσω το φίλο μου/άντρα μου για τα γκομενικα του Λυκείου η του Πανεπιστημίου η για τα οικογενειακά προβλήματα που είχα ως παιδί. Δηλαδή αν δεν του πω ότι ως τα 12 που οι γονείς μου πήραν διαζύγιο, υπέφερα μέσα στο σπίτι, ότι το πρώτο μου αγόρι ήταν ο Κώστας από το Ηράκλειο, ότι έκανα σεξ στα 19 και έκτοτε έχω πάει με 4, ότι στα 20 έκανα παρέα με τη Μαρία και τα είχα με το Μπάμπη από το Πολυτεχνείο που με κερατωσε με τη Σουλα από το φιλολογικό κλπ κλπ, τότε τι;;; Είμαι κακή και ανάξια εμπιστοσύνης σύντροφος;;; Κι αν ναι, γιατί; Δεν είναι ο κάθε άνθρωπος μια αυτόνομη μονάδα, μια προσωπικότητα που έχει δικαίωμα να κρατά πράγματα ιδιωτικά; Ο δικός μου κώδικας αξιοπρέπειας λέει πως δε θα έπρεπε να γίνονται καν τέτοιες ερωτήσεις μεταξύ συντρόφων, κολλητών, γονέων-παιδιών. Θα έπρεπε να αφήνουμε τους ανθρώπους, όσο κοντινοί μας κι αν είναι, να ανοιχτούν μόνοι τους, όταν και αν θέλουν. Εφόσον το 99,9% των ανθρώπων δεν το σέβεται αυτό, είμαι τόσο κατακριτέα αν αρνηθώ ευθέως να απαντήσω η αν μουρμουρισω μια αόριστη απάντηση, η ακόμα κι αν πω ψέματα, όταν μου τεθεί μια ερώτηση για ζητήματα που προτιμώ να κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου;
Για μένα η ειλικρίνεια δεν εγκειται στο να απαντήσεις αναλυτικά χωρίς φόβο και πάθος σε μια ερώτηση τυπου "ο πατέρας σου ήταν βίαιος;" η "πόσες σχεσεις είχες πριν από μένα, αγάπη μου;" Για μένα, η ειλικρίνεια έγκειται στο να φροντίσω να έχω λύσει τα ψυχολογικά που τυχόν μου άφησε μια άσχημη παιδική ηλικία, ώστε να μην επηρεάζουν τη ζωή μας, και να είμαι αληθινή και ειλικρινής στην σχέση μου στο παρόν, ανεξάρτητα αν πριν ήμουν παρθένα ή η μετενσάρκωση της Μεσσαλινας.
Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο. Θέλω πολύ να ακούσω τη γνώμη σου, εκτιμώ αφάνταστα τις απόψεις σου. Ευχαριστώ.- in vino veritas
Αυτές οι συζητήσεις για τις «σχέσεις» είναι καλές όταν πίνουμε ποτά με τους φίλους μας, αλλά δεν είναι για να τις παίρνουμε στα σοβαρά, και οπωσδήποτε όχι για να τις παίρνουμε προσωπικά. Η αξία τους ισούται με το απόλυτο μηδέν. Δεν είναι δυνατόν να ορίσουμε το «σωστό» σε κάτι τόσο αόριστο όπως «οι σχέσεις». Ποιες σχέσεις; Ο καθένας έχει κάτι άλλο στο μυαλό του, και νομίζει ότι μόνο αυτό υπάρχει, οπότε ο καθένας μιλάει για κάτι άλλο. Όταν είσαι είκοσι, «σχέση» λες ότι έχεις, το ίδιο λες και όταν είσαι σε έναν γάμο είκοσι χρόνια. Θα πούμε εμείς τι είναι σωστό και για τα δύο ζευγάρια; Και αν πούμε ότι μιλάμε για τις σχέσεις που έχουν πέντε τριαντάρες φίλες, είναι δυνατόν να ορίσουν αυτές οι πέντε τη σωστή συμπεριφορά για όλες τις τριαντάρες της Αθήνας, της Ελλάδας, της γης; Και αν το κάνουν επειδή νομίζουν ότι μπορούν, η έκτη τριαντάρα χρειάζεται να το παίρνει προσωπικά και να αντιδρά λες και την παρακολουθούν και βάζουν βαθμό «αξιοσύνης» (επειδή κάποιες είπαν μια αοριστία, μια γενικούρα, περί «αλήθειας»;)
Ο κάθε άνθρωπος έχει άλλες προσδοκίες από τις σχέσεις του, επιθυμεί διαφορετικούς βαθμούς οικειότητας, και εμπνέεται διαφορετικά από τον καθέναν που συναντά. Αυτό που τώρα σου φαίνεται απαράδεκτο, μπορεί με κάποιον σύντροφο να το κάνεις και να σου αρέσει. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, υπάρχει σύμπνοια, ή δεν υπάρχει. Είπαν οι φίλες σου μια κουβέντα, για τον εαυτό τους μιλάνε, όχι για σένα. Και μάλιστα για τον εαυτό τους, με τον τρόπο που τον ξέρουν ως τώρα.
σχόλια