__________________
1.
Αγαπητή Α,μπα,
Βλέποντας για δεύτερη φορά από την αρχή μέχρι το τέλος του το Mad Men μου δημιουργήθηκε η εξής απορία: γιατί τελικά χώρισε ο Don με την Megan; Πραγματικά μου φάνηκε η εξέλιξη αυτή πολύ άκυρη, αν σκεφτείς ότι δεν είχαν ούτε κάποια ιδιαίτερη ένταση, ούτε κάποιο σοβαρό πρόβλημα μεταξύ τους (όπως ήταν με την Betty). Θα μου άρεσε να διαβάσω τη δική σου εξήγηση!
Ευχαριστώ
-mad girl
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η δική μου εξήγηση είναι ότι ενώ την γνώρισε στο γραφείο ως γραμματέα και βοηθό, ανακάλυψαν μετά και οι δύο ότι έχει ιδιαίτερο ταλέντο στη διαφήμιση, και αυτό του φάνηκε πολύ παράξενο γιατί την είχε για καλή, βολική, άχρωμη, ευχάριστη γυναίκα, σε αντίθεση με την Μπέτι που είχε απαιτήσεις από αυτόν. Έτσι υποστηρίζοντας την στην εταιρεία, ο Ντον νόμιζε ότι έκανε κάποια μεγάλη υπέρβαση που της αναγνώρισε το δικαίωμα να προσπαθήσει να είναι ισότιμη του (πάντα έκανε αρπαχτές και παράλληλες σχέσεις με πολύ ικανές γυναίκες, αλλά ήταν πολύ ανασφαλής και συντηρητικός για να παντρευτεί μια τέτοια, και φοβόταν πάντα ότι μια ικανή γυναίκα θα ανακαλύψει ότι δεν είναι αυτός που παριστάνει ότι είναι, μεταφορικά και κυριολεκτικά, άλλωστε αυτό ήταν πάντα το μεγάλο του πρόβλημα).
Όμως αντί να είναι ευγνώμων η Μέγκαν που ήταν διατεθειμένος να της παραχωρήσει μια θέση στον κόσμο του, αυτή δήλωσε ότι αυτή η δουλειά είναι ρηχή και δεν την ικανοποιεί, και το όνειρο της είναι να γίνει ηθοποιός. Αυτό ήταν η αρχή του τέλους. Το εξέλαβε σαν προσωπική απόρριψη, σαν αχαριστία, και είδε ότι δεν είναι και η βολική και πρόσχαρη κοπελίτσα που θα του μεγάλωνε τα παιδιά. Όταν το κατάλαβε αυτό, κι έγινε στην πολύ αρχική περίοδο του γάμου τους, μέσα του την απέρριψε, απλώς τους πήρε κάτι χρόνια για να χωρίσουν, όπως γίνεται και στην πραγματικότητα.
Η Μέγκαν τον χώρισε για όλα αυτά επίσης, επειδή δεν ένιωσε ότι την ήθελε για αυτό που ήταν, αλλά για αυτό που ήλπιζε να είναι.
__________________
2.
Έχοντας υποφέρει από αυτοκτονικό ιδεασμό, ο οποίος εμφανίζεται κατά διαστήματα από τότε που ήμουν παιδάκι, έχω μία αιρετική φιλοσοφική υποψία. Αναρωτιέμαι αν στον συνυπολογισμό των αρνητικών και των θετικών συναισθημάτων στη ζωή, το αποτέλεσμα δεν είναι υπέρ της συνέχειας της ζωής, αλλά η ψευδαίσθηση του ανθρώπου ότι το να ζήσει είναι προς το συμφέρον του δημιουργείται από τα εξελικτικά του ένστικτα, από αυτό το -εγωιστικό, αδίστακτο, τυφλωμένο από τη φιλοδοξία του να επιβιώσει και να αναπαραχθεί- DNA .
Σίγουρα πρόκειται για διανοητικοποίηση των προϊόντων της χρόνιας πάθησής μου, κάποιες φορές όμως αναρωτιέμαι μήπως συμπτωματικά είναι (κατά ένα μέρος ίσως) βάσιμο.
Θα χαρώ πολύ να διαβάσω τη δική σου θεωρητική άποψη, το πώς αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή ή παρόμοιες ιδέες επενέβησαν σε μορφές τέχνης ή φιλοσοφίας και το πόσο πολύ πρέπει να δω άμεσα ένα γιατρό.
-αι-λαβ-γιου-λενα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εδώ και χρόνια θα έπρεπε να είχες αναζητήσει ένα γιατρό. Δυστυχώς στην περίπτωση των γιατρών μερικές φορές δεν ισχύει το «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Μερικές φορές μπορεί, πράγματι, να είναι αργά. Τα φιλοσοφικά σου θα τα συζητήσεις σε έκταση με τον γιατρό τον οποίο θα πρέπει να βρεις σήμερα κι όλας. Όταν τον βρεις, αν έχεις ακόμη αυτές τις απορίες, ξαναστείλε ένα μήνυμα.
__________________
3.
Καλησπέρα Α,Μπα θα ήθελα να σε ρωτήσω για κάτι που με προβληματίζει ιδιαίτερα. Η σύντροφος μου είναι μια υπέροχη γυναίκα και ένας πολύ καλός άνθρωπος και τα τελευταία 4 χρονιά της ζωής μου, μου έχει προσφέρει τόσα πολλά. Σε γενικές γραμμές είμαστε καλά μόνο που τον τελευταίο καιρό κάτι έχει συμβεί και αλλάζει την άποψη της όταν τσακωνόμαστε. Θα σου εξηγήσω πιο αναλυτικά τι εννοώ... Θα αρχίσει να μου λέει κάτι και εγώ επειδή δεν θα το θεωρήσω λογικό θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί της λέγοντας την δικιά μου άποψη επί του θέματος. Επιτόπου θα αλλάξει την αρχική της άποψη με τη δικιά μου. Έχει συμβεί αρκετές φορές σε μικρό χρονικό διάστημα και όπως καταλαβαίνεις όλο αυτό μου έχει δημιουργήσει ανασφάλειες. Γιατί από την μια σκέφτομαι ότι δεν την πιέζω με το ζόρι να συμφωνήσει μαζί μου , ούτε έχω βίαιες συμπεριφορές απέναντι της για να φοβάται κάτι. Οπότε γιατί να το κάνει αυτό το πράγμα ; Αναρωτιέμαι αν όντως συμμερίζεται την άποψη μου η αν το κάνει ξεκάθαρα για να αποφύγει να επεκταθεί ο τσακωμός. Ξέρω ότι μπορεί να σου φαίνεται αστείο όλο αυτό , αλλά πως πρέπει να το χειριστώ ; Δώσε μου τα φώτα σου σε παρακαλώ πάρα πολύ αν μπορείς. Σε ευχαριστώ
-Αγνωστος Γνωστος #
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Καθόλου αστείο δε μου φαίνεται. Αλλά μου φαίνεται κάπως αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι δεν σου φαίνεται αυτονόητο να το αναλύσεις μαζί της, αλλά σε προβληματίζει μέσα σου και προτιμάς να ρωτήσεις έναν άγνωστο που δεν ξέρει ούτε εσένα, ούτε αυτή, ούτε τη σχέση σας. Δεν με ρωτάς κάτι για τον εαυτό σου, αναλύοντας τις σκέψεις σου, αλλά με ρωτάς γιατί κάποιος άλλος κάνει κάτι, χωρίς να ξέρω απολύτως τίποτα για αυτόν. Η απάντηση είναι «δεν ξέρω», αλλά ξέρω ότι αν ρωτάς εμένα, τότε η εγγύτητα που έχετε μεταξύ σας δεν αντιστοιχεί στα τέσσερα χρόνια που είσαστε μαζί. Ένας καλός άνθρωπος και μια υπέροχη γυναίκα που σου έχει προσφέρει πολλά είναι σαν περιγραφή προσπέκτους. Δεν αισθάνεσαι ότι την ξέρεις σε βάθος; Δεν πιστεύεις ότι ξέρεις πλέον τι της αρέσει, τι φοβάται, τι είναι αυτό που δεν παραδέχεται ούτε στον εαυτό της; Πιστεύεις ότι αυτή ξέρει αντίστοιχα για σένα;
Αυτά δεν μαθαίνονται αν δεν προσπαθήσετε και οι δύο. Δεν αρκεί ο χρόνος. Χρειάζεται ηρεμία και συζήτηση, κουβέντα, επικοινωνία, βαθιά επικοινωνία για θέματα προσωπικά, που δεν λέγονται εύκολα σε άλλον. Οπότε, αυτό που προτείνω, είναι να τη ρωτήσεις. Όχι για να την κρίνεις, αλλά για να μάθεις. Μήπως σε φοβάται και δεν το έχεις καταλάβει; Μήπως φοβάται μη σε χάσει και γι'αυτό φοβάται να πει τη γνώμη της; Ρώτα την, με ηρεμία και αγάπη, σε κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης, και θα μάθεις.
__________________
4.
Α μπα μου καλησπέρα! Είσαι φοβερή, σε διαβάζω φανατικά! Είμαι 27 χρονών, καθηγήτρια Γερμανικών και δουλεύω σε ένα φροντιστήριο. Γενικά το επάγγελμά μου, μου προκαλεί πολύ στρες, κυρίως λόγω των πτυχίων. Με αγχώνουν οι μαθητές που δε διαβάζουν όσο πρέπει, οι γονείς που πιστεύουν πως το παιδί τους είναι μία παρεξηγημένη μεγαλοφυΐα, ο διευθυντής κλπ κλπ.. Μια στήριξη/παρηγοριά έχω βρει στο σύλλογό μας, στις τοπικές επιτροπές και γενικά σε ομάδες εκπαιδευτικών γιατί συζητάμε κοινά προβλήματα, αλληλοενημερωνόμαστε κλπ κλπ. Άκου τώρα. Οι κολλητές μου... είναι επίσης εκπαιδευτικοί και οι ίδιες μου λένε πως οι σύλλογοι είναι βαρετοί, οι συνάδελφοι βαρετοί και πως μετά το τέλος του μαθήματος δε θέλουν καμία επαφή με οτιδήποτε έχει σχέση με όλα αυτά. Κλείνουν διακόπτη. Κι εγώ ρε Α μπα ζηλεύω που δεν μπορώ να ξε-αγχωθώ, που γενικά ζητάω πολύ συχνά τη γνώμη συναδέλφων για διάφορα θέματα, που αμφισβητώ συνέχεια τον εαυτό μου.. πώς μπορεί να αλλάξει όλο αυτό; Ψυχολόγος;
-Frohe Weihnachten!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εφόσον σου προκαλεί προβλήματα στην καθημερινότητα σου και είσαι σε μόνιμη κατάσταση άγχους, ναι. Λες ότι αμφισβητείς συνέχεια τον εαυτό σου, αυτό είναι το πρόβλημα – ότι εκδηλώνεται στη δουλειά σου είναι αναμενόμενο, αλλά είναι σύμπτωμα, δεν είναι η αφετηρία του προβλήματος.
__________________
5.
Με προβληματιζει κατι παρα πολυ και ολο το θαβω στο μυαλο μου. Ειμαι με καποιον 3 χρονια. Περναμε πολυ ωραια μαζι. Δε βαριεμαι ποτε γελαμε πολυ και γενικα ο χρονος κυλαει πολυ ωραια. Τον θαυμαζω επισης για το χαρακτηρα του στα περισσοτερα σημεια είναι πολυ γλυκος με κατανοηση και προσπαθει να επικοινωνουμε σωστα ακομα κ οοταν υπαρχει χασμα καπου. Αλλα!! Τελευταια σκεφτομαι οτι δεν τον θαυμαζω για τις αποψεις του και τις γνωσεις του. Δεν εννοω οτι τον υποτιμαω αλλα δεν τον θαυμαζω δεν ξερω πως να το πω. Γνωριζω ανθρωπους που με ελκυουν για τον τροπο που μιλανε κ αυτα που λενε κ σκεφτομαιι αν θα μπορουσα να σταθω διπλα τους και μετα αν ο φιλος μου θα μπορουσε. Θα ακουστει καπως αλλα πιστευω οτι ειμαι πιο εξυπνη και προσαρμοστικη απο κεινον και εχω αποψεις που τις εκτιμω και στους αλλους και διαβαζω περισσοτερο για διαφορα θεματα που με απασχολουν ενω εκεινος καθολου. Αρα συχνα πιστευω οτι μπορω να σταθω σε παρεες που εκεινος δε μπορει. Προφανως μιλαω για τον κυκλο μου αφου εγω επιλεγω αυτους τους ανθρωπους αλλα με εχει προβληματισει αυτο. Σκεφτομαι τι λεμε οταν ειμαστε δυο μασ και αληθινα δεν εχω τι να πω. Δεν ξερω τι λεμε. Μονο οτι περναμε καλα και δε βαριομαστε αλλα δεν εχω καμια συζητησαρα να αναλογιστω οπως με καλες μου φιλες π.χ. πως σου φαινεται αυτο; εννοω πιστευεις οτι μακροπροθεσμα θα μπορουσε να βλαψει τη σχεση μας; πιστευεις οτι ειναι βιωσιμη;
-Αμπα βοηθεια
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πιστεύω ότι αυτό εξαρτάται από το όραμα ευτυχίας που έχεις για τη ζωή σου. Δεν θέλουν όλοι συζητησάρες με τους συντρόφους τους, μερικοί θέλουν απλώς αυτό, «να περνάνε καλά». Από τον τρόπο που μιλάς υποθέτω ότι εσύ ζητάς κάτι άλλο, οπότε σε αυτή την περίπτωση η σχέση σας έχει ήδη πρόβλημα (που περιγράφεις εδώ. Αφού το αισθάνεσαι ως πρόβλημα, είναι). Μια σχέση είναι βιώσιμη αν και οι δύο συμμετέχοντες πιστεύουν ότι είναι. Δεν είναι κάτι που μπορεί να κρίνει κάποιος τρίτος, άσε που δεν του πέφτει και λόγος.
__________________
6.
Τελικά υπάρχει φιλία ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα; Γιατί όταν π.χ. τον σύντροφό μου, προκειμένου να βοηθήσει κάποιον (του ίδιου φύλου) που είναι μόνος εδώ, τον παροτρύνω να του κάνει παρέα, να τρώνε μαζί αυτά που του στέλνω, να τον διευκολύνει γιατί δεν έχει αυτοκίνητο κλπ, ενώ αν ήταν γυναίκα θα λεγα "κάνε το καλό, αλλά λάου λάου, μην φάω κέρατο με τις ευλογίες μου". Αλλά και εκείνη δεν θα παραξενευόταν από την τόση ευγένεια από άτομο του αντίθετου φύλου; Μήπως τελικά είμαστε απλά μονόχνωτοι και επηρμένοι και γι' αυτό τα παρεξηγούμε όλα;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν δύο ετεροφυλόφιλοι άνθρωποι, άντρας-γυναίκα, δουν ότι ταιριάζουν στα καθημερινά και στις κουβέντες, και εφόσον είναι διαθέσιμοι (δεν έχει σημασία αν είναι δεσμευμένοι τυπικά, αλλά αν είναι διαθέσιμοι, που είναι άλλο πράγμα) θα σκεφτούν σίγουρα αν είναι καλή ιδέα να το πάνε λίγο παρακάτω. Μπορεί να μείνει στη σκέψη, αλλά ανάλογα με το αν υπάρχει άλλη δέσμευση ή ευκαιρία, μπορεί και να προχωρήσει. Δεν είναι καμία πυρηνική φυσική που χρειάζεται εξήγηση για να το αναλύσουμε περαιτέρω. Οπότε, ναι, υπάρχει φιλία. Όταν δεν ισχύουν τα παραπάνω.
_________________
7.
Αγαπητή Α, μπα, κάποια στιγμή τον Ιούλιο σου είχα στείλει ερώτηση η οποία δεν δημοσιεύθηκε. Είχα μια ελπίδα ότι μέχρι να ερχόταν η σειρά της να δημοσιευτεί να είχα βρει μόνη λύση στο πρόβλημά μου, κάτι που δυστυχώς δεν το κατάφερα. Γι' αυτό αποφάσισα να ξανααπευθυνθώ σε εσένα και θα προσπαθήσω να το κάνω πιο πετυχημένα αυτή τη φορά. Λοιπόν, για 13 χρόνια τα είχα με τον Χ. Δεν είχαμε μονογαμική σχέση και γνωρίζαμε πολύ καλά το είδος της σχέσης μας. Το ότι δεν είχαμε μονογαμική σχέση, για να προλάβω όποιον σκεφτεί το αντίθετο, δεν σήμαινε ότι έπρεπε να βρούμε κάποιον να μας καλύπτει πλήρως. Απλά έτσι μας άρεσε. Εκεί στον 13ο χρόνο, επειδή κατάλαβα ότι δεν με θέλει και ότι υπάρχουν πράγματα που έχω ανάγκη και δεν μπορεί να μου δώσει (πχ τρυφερότητα), αποφάσισα να δω την αλήθεια και να τον αφήσω. Εκ των υστέρων θεωρώ ότι ήταν σωστή επιλογή αλλά λάθος εκτέλεση (απλά εξαφανίστηκα χωρίς εξήγηση). Μετά από 3 χρόνια απουσίας, συνειδητοποίησα ότι προτιμώ να ζήσω με εκείνον και με τα ελαττώματά του, παρά με οποιονδήποτε άλλον ακόμα και αν αυτός ο άλλος είναι άψογος. Οπότε αποφάσισα να γυρίσω και να δω αν αισθάνεται κάτι για εμένα. Έδειξε και ενδιαφέρον αλλά και αδιαφορία ταυτόχρονα. Με τη ζυγαριά να κλίνει παραπάνω προς την αδιαφορία. Αφού γύρισα, τον συναντούσα μέσω κοινής παρέας, μετά άρχισε να με καλεί από μόνος του στις εξόδους τους, αλλά εφόσον υπήρχε πάντα κόσμος ήταν αδύνατο να του μιλήσω και να του πω τι νιώθω. Του ζητούσα να βρεθούμε οι δυο μας και έλεγε ναι θα σε πάρω και δεν έπαιρνε ποτέ και μου απαγόρεψε να τον πάρω εγώ τηλέφωνο (με κάτι χαζές δικαιολογίες). Και τελικά έπεσε μια βόμβα, τα κάναμε σαν τα μούτρα μας και καταλήξαμε να μην μιλιόμαστε. Οπότε τον ξαναάφησα αλλά με εξήγηση αυτή τη φορά. Το βασικό ερώτημα που κάνω στον εαυτό μου για να δω πως θα προχωρήσω, είναι αν με θέλει ή όχι. Τελικά πιστεύω ότι με θέλει και με σκέφτεται. Δεν νομίζω ότι είναι από αυτές τις περιπτώσεις που ο ένας δεν θέλει και ο άλλος δεν λέει να το καταλάβει. Γενικά δεν συνηθίζω να τρέφω αυταπάτες ούτε να αρνούμαι την αλήθεια ούτε πληγώνομαι από κάτι που καταρχήν είναι κακό. Και αφού σου είπα την ιστορία μιας ζωής περιληπτικά, να σου απευθύνω και την ερώτηση μου. Τι να κάνω για να τον ξαναβάλω στην ζωή μου(υπό την προϋπόθεση ότι θα θέλει φυσικά); Όχι απαραίτητα σαν εραστή ή σχέση. Εννοώ σαν φίλο, σαν άνθρωπο γενικά. Πάντα λύνω όλα τα προβλήματά μου με συζήτηση αλλά εδώ δεν γίνεται γιατί απλά δεν μου μιλάει πλέον. Τι να κάνω;;;; Θέλω να βρω τρόπο να τον προσεγγίσω σωστά, ώριμα και αποτελεσματικά αυτή τη φορά. Έχεις καμία ιδέα;
-penelope
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αχ βρε Πηνελόπη, αχ βρε Πηνελόπη. Τουλάχιστον διάλεξες κατάλληλο ψευδώνυμο.
Θέλεις να πεις ότι εδώ και 16 χρόνια δεν έχεις βρει άλλον άντρα που να σε κάνει να ενδιαφερθείς περισσότερο;
Πόσο χρονών είσαι; Κρίμα που δεν λες.
Θα πρέπει να διαλέξεις. Ή το μεγάλο ερώτημα θα είναι «αν σε θέλει ή όχι, για να δεις πώς θα προχωρήσεις», ή θα είναι «αν μπορεί να είναι στη ζωή σου με οποιαδήποτε μορφή, και ως φίλος». Δεν γίνεται να ρωτάς και τα δύο στην ίδια παράγραφο.
Δεν ξέρω πώς εξηγείς στο μυαλό σου το δεδομένο ότι έχετε απομακρυνθεί εδώ και χρόνια, και τώρα δεν μιλάτε καν, αλλά είσαι σε θέση να ξέρεις ότι σε σκέφτεται και σε θέλει. Είναι πάρα πολύ ύποπτο ότι δεν λες ποια είναι «η βόμβα», γιατί υποψιάζομαι ότι εκεί σου τα είπε χαρτί και καλαμάρι, σου εξηγήθηκε, και εσύ επιμένεις να είσαι ακόμα στον κόσμο σου.
Με πιάνει στενοχώρια που γράφεις αυτή την ιστορία και δεν καταλαβαίνεις πώς ακούγεται. Παραπάνω μιλάω για το «όραμα ευτυχίας». Ποιο είναι το δικό σου όραμα; Να κυνηγάς κάποιον απρόθυμο, με τον οποίον δεν είχες ποτέ σχέση αποκλειστικότητας, και μάλιστα άφησες δύο φορές; Το όραμα σου είναι να επιμένεις και να επιμένεις και να ξαναεπιμένεις και να επιμένεις κι άλλο, επειδή «αποφάσισες» ότι αυτόν θέλεις (ακόμα και αν υπήρχε ένας άψογος, καλύτερος του!)
Δεν ξέρω ποιος μηχανισμός σου επιτρέπει να χειρίζεσαι τον χρόνο της ζωής σου για κάτι τόσο σημαντικό όπως η συντροφικότητα, η αγάπη και η τρυφερότητα, σε μια τέτοια ιστορία, για δεκαέξι χρόνια. Να το λες, και να μην τρομάζεις η ίδια. Είναι επιμονή; Είναι εγωισμός; Είναι «θα περάσει το δικό μου»; Είναι ανικανότητα να προσαρμοστείς στα κύματα της ζωής, να αποφύγεις τα εμπόδια της, να αλλάξεις όταν χρειάζεται να αλλάξεις; Από πού πηγάζει αυτή η δυσκαμψία; Την έχεις και σε άλλους τομείς; Πάντα επιμένεις τόσο πολύ;
Ο λόγος που δεν απάντησα την πρώτη φορά είναι ότι στενοχωρήθηκα πολύ, ότι δεν ήξερα τι να σου πω, ότι σκέφτηκα ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω, και ήλπιζα να καταλάβεις μόνη σου ότι πρέπει να κάνεις μεγάλες αλλαγές στη ζωή σου. Η επανάληψη δείχνει ότι χρειάζεσαι ένα σπρώξιμο, και αυτό μόνο από μέσα σου μπορεί να βγει. Η πρόταση μου είναι να διακόψεις κάθε επαφή με αυτόν, κι εννοώ κάθε επαφή που έχεις στο μυαλό σου, δηλαδή να σβήσεις τηλέφωνα, facebook και ό,τι άλλο κοινό έχετε, και να ζήσεις χωρίς την πιθανότητα επανασύνδεσης για ένα χρόνο. Αν ταιριάζετε όπως νομίζεις, εφόσον έχουν περάσει τόσα χρόνια, ένας χρόνος δεν θα κάνει τη διαφορά. Ξεκίνα και θεραπεία με έναν ψυχολόγο για να αλλάξεις τη ζωή σου.
