________________
1.
Αγαπητή Α μπα,
Πάει πολύς καιρός που ψάχνω δουλειά στο αντικείμενό μου (έχω σπουδάσει οικονομικά και προσανατολίζομαι στη λογιστική).Στα 3 χρόνια που έχω αποφοιτήσει, έχω κάνει δουλειές όπως τηλεφωνήτρια, πωλήτρια, σερβιτόρα κτλ, γιατί δεν έβρισκα κάτι άλλο και κάπως έπρεπε να βγουν τα προσωπικά έξοδά μου. Αυτό που παρατηρώ λοιπόν είναι: Όλες οι αγγελίες ζητούν προϋπηρεσία (γνωστό). Αναγκάζομαι να στείλω σε αγγελίες που ζητούν 2-15 χρόνια προϋπηρεσίας, γιατί αλλιώς φέξε μου και γλίστρησα. Στα 568 βιογραφικά που θα στείλω, θα με καλέσουν 1 φορά για συνέντευξη, και σε αυτή τη συνέντευξη θα μου πουν ότι δεν έχω προϋπηρεσία. Η ερώτηση είναι: Για ποιο λόγο μπορεί να το κάνουν αυτό; Είναι σαδιστές; Δεν καταλαβαίνουν πως όταν καλούν για συνέντευξη δίνουν ελπίδες και μετά τις παίρνουν πίσω; Κάποιος εργοδότης μου είχε πει: Για τη θέση δεν κάνεις, αλλά είχες καλό cv και σε κάλεσα για να σε γνωρίσω και να σε έχω υπ' όψιν για το μέλλον(μετά μου είπε πόσο υπεύθυνο άτομο φαίνομαι και πως θα με έχει κατά νου, χωρίς φυσικά να ξανακούσω νέα του ποτέ). Να σημειώσω πως το βιογραφικό μου είναι πολύ σαφές ως προς την προϋπηρεσία και τις δεξιότητές μου, κι επίσης προσπαθώ να απαντώ με χαμόγελο και σωστά δομημένο λόγο. Τελικά πως πρέπει να τους αντιμετωπίσω; Να διατηρήσω τη στάση μου (χαμηλών τόνων) ελπίζοντας σε κάτι, ή να αρχίσω να τους τρολλάρω όπως τους αξίζει;
Το πρόβλημα που έχεις δεν έχει να κάνει τόσο με την στάση σου, ούτε με τις ιδιότητες των εργοδοτών. Δυσκολεύεσαι να βρεις δουλειά επειδή δεν υπάρχουν δουλειές.
Η πρώτη δουλειά υπήρξε πάντα πρόβλημα για όλους μας. Για να σε πάρουν, θέλουν προϋπηρεσία, αλλά για να αποκτήσεις προϋπηρεσία, πρέπει πρώτα να σε πάρουν κάπου. Όταν τα πράγματα ήταν καλύτερα, κάποιοι τολμούσαν να προσλάβουν κάποιον που μόλις τελείωσε τις σπουδές του ή κάποιον χωρίς προϋπηρεσία σε ανάλογη θέση, επειδή δεν μπορούσαν ή δεν προλάβαιναν να ψάξουν περισσότερο. Τώρα που παίρνουν πεντακόσια βιογραφικά τη μέρα, έχουν το περιθώριο να κάνουν ό,τι τους κατεβαίνει.
Δεν μπορείς να κάνεις κάτι καλύτερο από το να επιμένεις και να ελπίζεις. Οι δουλειές μπορεί να είναι λίγες, αλλά όλα τελικά είναι ζήτημα ανθρώπινων σχέσεων. Με κάποιον εργοδότη, σε κάποια συνέντευξη, κάποια στιγμή θα γίνει το μαγικό κλικ και θα νιώσετε ότι είσαστε κατάλληλοι ο ένας για τον άλλον. Δεν θα πετάξουν πουλάκια και δεν θα δείτε πυροτεχνήματα, αλλά κάποτε, σε κάποια δουλειά, θα ταιριάξεις. Οι πιθανότητες είναι λίγες, γι' αυτό πρέπει να είσαι ιδιαίτερα δραστήρια και να μην απογοητεύεσαι, γιατί όσο πιο πολύ προσπαθείς, τόσο θα αυξάνεις τις πιθανότητες να βρεθείς την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος.
________________
2.
δεν ξέρω τι με έχει πιάσει αγαπητή μου αμπα, θέλω να ψάχνω το κινητό του, το φεισμπουκ, τον υπολογιστή, τις σημειώσεις τα πάντα. είμαι σχεδόν μανιακή. και η αλήθεια είναι ότι αυτός είναι σωστός απέναντί μου. δεν θέλω να ψάχνω άλλο γιατί νιώθω τύψεις και γιατί αν ήξερε ότι έχω ψάξει θα ξενέρωνε μαζί μου. και με το δίκιο του. αλλά κάθε φορά τα ίδια σκέφτομαι αλλά παρόλα αυτά ξαναψάχνω..τι να κάνω να σταματήσω αυτή την κακιά συνήθεια;; περίεργη.
Για να το σταματήσεις πρέπει πρώτα να παραδεχτείς γιατί το κάνεις. Τι περιμένεις να βρεις; Ότι έχεις δίκιο αν πιστεύεις ότι παραείναι καλός για σένα; Ότι έχεις δίκιο που κατά βάθος, στο βάθος βάθος, υπάρχει ένα καμπανάκι που σου λέει ότι τρέχει κάτι ύποπτο; Ότι δεν έχεις δικαίωμα να είσαι καλά, άρα πρέπει να βρεις την απόδειξη που θα δικαιολογεί το να μην είσαι καλά; Νιώθεις ότι δεν σε έχει βάλει απόλυτα μέσα στη ζωή του, οπότε προσπαθείς να καλύψεις αυτά που δεν μοιράζεται μαζί σου με το ζόρι;
Το «είναι σωστός απέναντί μου» δεν ξέρω τι σημαίνει. Οι μισές ερωτήσεις στο «α μπα» ξεκινούν με δηλώσεις κοριτσιών ότι το αγόρι τους είναι τρυφερό και γλυκό αλλά έχει μια παραξενιά, όπως ότι δεν θέλει σχέση. Αν είναι πράγματι σωστός απέναντί σου και έχεις κάποιου είδους ψυχαναγκασμό που σε οδηγεί σε αυτή την συμπεριφορά, πρέπει να εξετάσεις διάφορα για τη ζωή σου, όπως το αν ήσουν πάντα έτσι, αν το έπαθες για πρώτη φορά, με τι σχετίζεται, πότε ξεκίνησε, και πολλά άλλα.
________________
3.
Αγαπημένη μου Λένα , τελευταία είμαι πολύ προβληματισμένη. Είμαι 20 χρονών σπουδάζω έχω τους φίλους μου και ως εδώ όλα καλά . Είμαι αρκετό καιρό μόνη και αυτό με επηρεάζει γενικά. Όλες μου οι φιλές έχουν σχέση και όταν μου λένε ότι πρέπει να βρω και εγώ ένα παιδί πάντα λέω όχι δεν είμαι εγώ για τέτοια τώρα και γενικά έχουν δημιουργήσει για έμενα μια εικόνα του τύπου ότι δεν είμαι για σχέσεις και πολλά πολλά . Η αλήθεια είναι ότι θέλω πολύ μια σχέση αλλά κάθε φορά που πάω να κάνω κάτι στο τέλος χαλάει πριν καν αρχίσει . Είμαι πολύ δοτικός άνθρωπος και ταυτόχρονα και ανασφαλείς ,θέλω να ξέρω ακριβώς πως έχουν τα πράγματα και το ¨περίπου¨ με σκοτώνει. Γίνομαι πάντα η δεύτερη επιλογή χωρίς να ξέρω πως . Ρίχνω τις ευθύνες πάντα σε έμενα ότι δεν είμαι ενδιαφέρων άτομο ότι με έχουν για ¨σίγουρη¨ . Είναι δυνατόν πάντα να φταίω εγώ?
Μόνο αν φταις πάντα εσύ υπάρχει λόγος να αλλάξεις τρόπο σκέψης; Αν φταις κατά 30% πιστεύεις ότι μπορείς να χαλαρώσεις και να μην κάνεις τίποτα;
Είσαι 20 και πιστεύεις ότι είσαι αρκετό καιρό μόνη; Πριν από πέντε χρόνια σε άφησε η μαμά σου να πάριες το λεωφορείο μόνη σου. Ο αρκετός καιρός 'χωρίς σχέση' δεν είναι πολύς, όπως και να το κάνουμε. Την μεγαλύτερη πίεση την δημιουργείς εσύ, επειδή όλες σου οι φίλες έχουν αγόρι, εκτός από σένα. Αυτό σε πειράζει, και αυτό σου προκαλεί το πρόβλημα, και μάλλον αυτό αφαιρεί και τον αυθορμητισμό και δεν αντέχεις το 'περίπου'. Πιστεύεις ότι οι φίλες σου έχουν καταφέρει κάτι στο οποίο εσύ υπολείπεσαι.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόση τσάμπα ενέργεια σπαταλάς αυτή τη στιγμή προσπαθώντας να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι. Αν ο τριαντάχρονος εαυτός σου μπορούσε να σε βρει, θα σε άρχιζε στις σφαλιάρες. «Τι κάθεσαι και σκέφτεσαι! Είσαι παιδί ακόμα! Σιγά τις 'σχέσεις' που έχουν οι άλλες, με τις μισές σε μερικά χρόνια ούτε που θα μιλάς! Άνοιξε τα μάτια σου και τα αυτιά σου να γνωρίσεις κόσμο και να μάθεις πράγματα, τα αγόρια θα τα βρεις χωρίς να προσπαθήσεις!»
Έφτιαξα την φανταστική εκδοχή του μεγαλύτερου σου εαυτού γιατί αν σου τα πω εγώ, από το ένα αυτί θα μπουν και από το άλλο θα βγουν, γιατί θα πεις «ωραία τα λες εσύ, εγώ σχέση πότε θα κάνω».
Θα κάνεις όταν θα κάνεις. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς γι' αυτό. Θα κάνεις, και δεν θα είναι πάντα ωραία. Δεν θα λύσεις κάποιο πρόβλημα όταν κάνεις σχέση. Μην το περιμένεις σαν απάντηση σε κάτι. Οι φίλες που σου προτείνουν «να βρεις κάποιον» λες και είναι ασπιρίνη ο κάποιος, δεν ασχολούνται από ενδιαφέρον. Ασχολούνται γιατί τους αρέσει να σε ζορίζουν, υποδεικνύοντας έμμεσα «πόσο γυναίκες» είναι, που έχουν μόνιμους άντρες. Μην απαντάς σαν σαμιαμίδι που στριμώχτηκε σε γωνία. Μην λες ότι δεν είσαι για τέτοια τώρα, είναι πολύ προφανές ότι δικαιολογείσαι για κάτι που πιστεύεις ότι κάνεις λάθος. Πες κάτι με αυτοπεποίθηση, ό,τι είναι του χαρακτήρα σου. Πες την αλήθεια, είναι καλύτερη από τη θλιβερή υπεκφυγή. Πες ότι ψάχνεις, και όποιος ψάχνει, βρίσκει.
Όσο πιο πολύ βιάζεσαι, και όσο πιο πολύ δείχνεις ότι επείγεσαι, τόσο χειρότερη εντύπωση δίνεις. Βρες πώς θα το σταματήσεις αυτό. Μην βλέπεις όλα τα αγόρια ως υποψήφιους για σχέση, ελάχιστοι σου ταιριάζουν. Προσπάθησε να καταλάβεις πώς θα έπρεπε να είναι αυτός που σου ταιριάζει, και μετά δες αν ξέρεις κάποιον που έχει τις προϋποθέσεις. Μην φέρεσαι σα να είσαι σε βιτρίνα και περιμένεις να σε διαλέξουν. Σε διαλέγουν, αλλά διαλέγεις κι εσύ.
________________
4.
Αγαπητή Α μπα,
Είμαι σχεδόν 21, ήμασταν μαζί 5 χρόνια και πριν από 6,5 μήνες αποφάσισα ότι έπρεπε να χωρίσουμε. Με τη λογική ότι θα έχανα όλη την ελευθερία και τις καινούργιες εμπειρίες της φοιτητικής ζωής αν παρέμενα μαζί του. Αν παρέμενα σε μία σχέση από απόσταση. Ακόμα δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Όποιος και αν με πλησιάσει τον απομακρύνω ασυνείδητα. Ακόμα και τους φίλους μου. Πλέον είμαι μόνη μου. Νιώθω πιο μόνη από ποτέ. Έχω να βγω από το σπίτι για διασκέδαση από την αρχή του εξαμήνου. Τι μου συμβαίνει? Γιατί μου λείπει τόσο πολύ? Αφού εγώ ήμουν αυτή που το έληξε .. γιατί δεν αντέχω? Στην αρχή νόμιζα ότι απλά με πείραξε το "ξεβόλεμα" από τη συνήθεια. Αλλά η αλλαγή αυτή δεν θα έπρεπε να μου φέρει χαρά? Γιατί μου έφερε ακριβώς το ανάποδο?- μετανιωμενη
Η θεωρία δεν πέτυχε στην πράξη επειδή έπραξες σύμφωνα με τις επιταγές και όχι σύμφωνα με αυτό που ήθελες. Το λες λογική, αλλά εννοείς το lifestyle. Σύμφωνα με τα Α, Β, Γ περιοδικά και σελίδες του ίντερνετ η φοιτητική ζωή σημαίνει ελευθερία και νέες εμπειρίες, οπότε με τον αυτόματο πιλότο αποφάσισες ότι έπρεπε να χωρίσεις.
Τώρα ανακάλυψες ότι οι διαδεδομένοι κανόνες δεν είχαν εφαρμογή στη δική σου περίπτωση και αναρωτιέσαι γιατί το μετάνιωσες. Έτσι είναι το lifestyle. Δεν ταιριάζει σε όλους. Δεν ξέρω όμως και τι περίμενες από την φοιτητική σου ζωή. Ότι οι εμπειρίες θα σου χτυπούσαν την πόρτα; Συνυπολογίζεις ότι δεν έχεις ζήσει ούτε μέρα μόνη σου, ότι πάντα είχες κάποιον για να βγαίνεις, για να παίρνεις τηλέφωνο, για να σε παίρνει τηλέφωνο, για να μην πηγαίνεις μόνη σου σε πάρτι και γενέθλια, για να μην χρειάζεται να κάνεις small talk με αγνώστους; Οι εμπειρίες έρχονται με την προσπάθεια, και είναι μια προσπάθεια που δεν έχεις κάνει ποτέ. Γι' αυτό είσαι μόνη σου. Κοίταξε να μην χάσεις τους φίλους σου γιατί δεν θα είναι πάντα εκεί. Έχεις συνηθίσει σε προστατευμένη ζώνη, αλλά ήταν μια παραίσθηση. Πρέπει να φροντίζεις τις σχέσεις σου, να προσπαθείς και να δίνεις, αλλιώς σε ξεγράφουν, όπως ξέγραψες κι εσύ κάποιον επειδή πίστευες ότι χωρίς αμφιβολία, η ζωή μόνο καλύτερη μπορεί να γίνει.
________________
5.
Χαίρεται,
τι κάνεις όταν, παρόλο που περνατε καλά, δεν είσαι πια ερωτευμένος και φοβάσαι πως θα μείνεις για πάντα μαζί της?- το ανάποδο γαμώτο!
Το φοβάσαι; Τι θα πει το φοβάσαι; Λες να συμβεί χωρίς τη συμμετοχή σου; Θα σε φυλακίσει, στυλ Misery;
Μη φοβάσαι παιδί μου, κανείς δε μπορεί να σε κάνει να κάνεις οτιδήποτε. Αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι να μην κάνεις τίποτα, και μετά να κατηγορείς τον άλλον για τα πάντα. Έτσι θα είσαστε και οι δυο δυστυχισμένοι. Καλή τύχη.
________________
6.
Γειά σου Α,μπα! ..τι πρόβλημα έχουν επιτέλους οι άντρες με την λέξη ''σχέση''? Έτυχε να είμαι με ένα παιδί 3 μήνες και το μόνιμο πρόβλημα μας ήταν μην πω ό,τι έχουμε σχέση. Με το παιδί μέναμε μαζί ουσιαστικά (μετά απο δική του προτροπή), είμασταν συνέχεια μαζί, δεν πήγαινε με άλλες και δεν πήγαινα με άλλους, όλα ήταν τέλεια, βγαίναμε με τους φίλους μας μαζί σαν ζευγάρι κλπ κλπ αλλά όοοχι δεν είχαμε σχέση. Όταν του είπα ό,τι αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό μεταξύ μας έτσι λέγεται, μου έλεγε πως δεν μπορεί και γιατί να βάζουμε ταμπέλες κλπ. Ε λοιπόν άμα το έχεις γιατί να μην το πεις? Θα μου πεις άμα περνάς καλά τι σε νοιάζει στην τελική αν είναι σχέση ή φάση ή δεν ξέρω και γω τι. Αλλά πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό.. άλλο να βρίσκεσαι μια στο τόσο με κάποιον γιατί όντως δεν θες πολλά πολλά και άλλο αυτό. Και το έχω παρατηρήσει γενικότερα γύρω μου..όλοι είναι χύμα και στο φλου. Στους πόσους μήνες δηλαδή μπορείς να το πεις και αν το πεις εν τέλει τι αλλάζει?- φτάνει_πια!
Ο ένας που γνώρισες για τρεις μήνες δεν είναι 'οι άντρες'. Τώρα πάμε παρακάτω. Ο συγκεκριμένος πιθανόν να μην ήθελε να το λες γιατί ήθελε να έχει ανοιχτά τα μάτια του για κάτι καλύτερο, ή γιατί ένιωθε πολύ κελεπούρι, δεν ξέρω. Έτσι είναι οι νέοι, πιστεύουν μονίμως ότι κάπου αλλού υπάρχει κάτι καλύτερο, και δεν θέλουν να δεσμεύονται γιατί μπορεί να χάνουν την επόμενη πίστα που σίγουρα θα είναι πιο ενδιαφέρουσα, γιατί η ζωή τους το χρωστάει. Μη δίνεις σημασία, και μη βιάζεσαι να λες ότι έχεις σχέση μετά από τρεις μήνες. Ως ένα σημείο είχε κι ένα δίκιο. Σε δοκιμαστική περίοδο ήσασταν. Ειδικά αν χωρίσατε μετά από τρεις μήνες (δεν προκύπτει ακριβώς από την ερώτηση, αλλά μάλλον αυτό έγινε;)
________________
7.
Spoiler alerts!
(σχετικά με το τελευταίο επεισόδιο του Mad Men (Spoiler Alert!!) και αν θέλεις δημοσίευσέ το σχετικά γρήγορα, γιατί μετά από τέσσερις μήνες δε θα έχει το θέμα πια ενδιαφέρον:)
Καλά συγνώμη ρε Λένα, αλλά τι τέλος ήταν αυτό τώρα δηλαδή; Περάσαμε τόσες θύελλες και σκαμπανεβάσματα, φάγαμε τα νύχια των χεριών μας και τα φτύσαμε στο πάτωμα (σόρρυ, μπλιάχ) και προβληματιστήκαμε με όλα τα βαθιά και ενίοτε κρυφά νοήματα αυτής της σειράς, για να πάρουμε τώρα στο τέλος ένα εύπεπτο happy end στο οποίο όλοι αποκαθιστούνται, παντρεύονται, αγαπιούνται, (φιλιούνται-αγκαλιάζονται αλα Μικρούτσικος) πραγματοποιούν φιλοδοξίες και they live happily ever after, ενώ επιπλέον έχουμε το σούπερ προβληματικό χαρακτήρα Ντον να καταλήγει να γίνεται γιόγκι στα άγρια βουνά και τα λαγκάδια και να βρίσκει το νόημα της ζωής ανάμεσα σε ένα μάτσο διαλογιζόμενους χίπηδες; (υπερβάλλω, αλλά με καταλαβαίνεις). Με όλο το σεβασμό στην φιλοσοφία αυτή, αλλά από μια τόσο θυελλώδη ιστορία περίμενα ένα πιο συγκλονιστικό ανεπανάληπτο τέλος, τύπου The Sopranos και όχι πεταλουδίτσες, καρδούλες και λουλουδάκια και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! Δε λέω ότι ήθελα να τον δω να αυτοκτονεί που λέει ο λόγος, όπως αφήνουν να ενωθεί συνεχώς οι τίτλοι αρχής ή η σκηνή με το τηλεφώνημα στην Πέγκυ αλλά νιώθω λίγο απογοητευμένη, λες και οι σεναριογράφοι μας ξεπετάξανε, για να κλείνει η ιστορία όπως όπως και να είναι όλοι ευχαριστημένοι και εξιλεωμένοι! Επίσης, η Μπέτυ όσο σκύλα και να ήταν, δε της άξιζε νομίζω να πάθει καρκίνο.
Το σχόλιό σου σε παρακαλώ, διότι περίμενα ένα επικό τελευταίο επεισόδιο που θα συζητιότανε για καιρό και έλαβα μια κατά την προσωπική μου άποψη μετριότητα. Μόνο το μπαλέτο του Γιάννη Δαλιανίδη που δε βγήκε στο τέλος δηλαδή, να αρχίσει να τραγουδά και να χορεύει πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους! Έλεος! Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση και συγνώμη για τα νεύρα, θα φταίει η ρύπανση...- fraulitsa_f
Το σχόλιο μου για το τελευταίο επεισόδιο το έγραψα σε ξεχωριστό ποστ για την ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. Θα απαντήσω εδώ κάτι επιπλέον, επειδή ρωτάς κάτι συγκεκριμένο.
Δεν έχω επιχειρήματα για να σε πείσω ότι ήταν ωραίο το τέλος, γιατί είναι ζήτημα γούστου. Νομίζω όμως ότι μπορώ να σου πω κάποια πράγματα που μπορεί να μην έχεις σκεφτεί.
Κανένας από τους χαρακτήρες δεν είχε happy end. Η Μπέτι έχει καρκίνο σε τελευταίο στάδιο. Η Σάλλυ μάλλον θα γίνει μητέρα για τ'αδέρφια της σε εφηβική ηλικία. Οι άλλοι, που φαίνεται να πετυχαίνουν κάτι, έχουν αφήσει πίσω τους κάτι άλλο, και αυτό το κάτι άλλο είναι αυτό που έψαχναν σε όλη την πορεία του Mad Men. Η Τζόαν για παράδειγμα, που γίνεται αφεντικό, φαίνεται ότι παραιτείται από την ιδέα να είναι με έναν άντρα, και έχει πει και έχει δείξει πολλές φορές ότι ψάχνει την αληθινή, ολοκληρωτική αγάπη. Είχε την ευκαιρία να είναι με τον Ρότζερ, αλλά δεν τον άντεξε. Είχε την ευκαιρία να κάνει λευκό γάμο, αλλά δεν το έκανε. Έψαχνε την αγάπη, και για να την βρει έκανε πολλές θυσίες, παραμένοντας χωρισμένη με παιδί που ζει με τη μητέρα της, σε μια εποχή που όλα αυτά ήταν εντελώς απαράδεκτα. Και στο τέλος το πήρε απόφαση ότι δεν θα βρει άντρα που την δέχεται όπως είναι - φιλόδοξη, με απαιτήσεις από τη ζωή της- και έγινε μια εταιρεία από μόνη της. Δεν το λες happy end. Το λες τέλος, Mad Men style.
Ανάλογη ανάλυση μπορώ να σου κάνω για όλους τους χαρακτήρες. Όλοι έχασαν κάτι (αυτό που πάντα ήθελαν) κερδίζοντας κάτι άλλο (που δεν ήθελαν, αλλά ανακάλυψαν στην πορεία ότι τους αρέσει), αλλά δεν θα το κάνω, θα επικεντρωθώ στον Ντον. Ο Ντον είχε το πιο πανέξυπνο, ανατρεπτικό υπαρξιακό τέλος όλων. Δεν ανακάλυψε κανένα νόημα ζωής. Ο Ντον βασανιζόταν από την αρχή μέχρι το τέλος στις σχέσεις του με τους άλλους, και το μόνο πράγμα που τον έκανε να νιώθει ότι έχει τον έλεγχο ήταν η δουλειά του. Μόνο εκεί μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του για τους ανθρώπους, να τις εκμεταλλευτεί. Όταν η δουλειά σταμάτησε να είναι το καταφύγιο του – κάποτε η πρόσοψη ξεθώριασε, πρώτα η γυναίκα του, μετά η κόρη του, μετά η δεύτερη γυναίκα του, και τελικά οι συνάδελφοι του κατάλαβαν τι είναι - ξεκίνησε ένα αυτοκτονικό ταξίδι για να ξεφύγει. Δεν ήθελε ούτε να εξαρτώνται από αυτόν, ούτε να εξαρτάται αυτός από τους άλλους. Δεν πίστευε στους ανθρώπους, γιατί δεν πίστευε στον εαυτό του και αισθανόταν ότι είναι μια απάτη, και αυτή ήταν η πεποίθηση που τον έκανε να φτιάχνει καλές διαφημίσεις. Ήξερε πόσο παραμορφωτικό είναι το παρελθόν, ήξερε πόσο εύκολο είναι να πουλήσεις συναίσθημα για να πετύχεις αυτό που θέλεις, ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να δημιουργήσει όνειρα και προσδοκίες γύρω από ένα πλυντήριο, ένα πακέτο τσιγάρα, ένα καλσόν. Ανάμεσα στους χίππιδες του ήρθε η τελευταία του ιδέα, μάλλον η καλύτερη ιδέα της καριέρας του, για την Κόκα Κόλα. Για άλλη μια φορά, χρησιμοποίησε τις εμπειρίες του, κακές, στραβές κι ανάποδες, για να πουλήσει συναίσθημα μέσα από ένα προϊόν. Δεν βρήκε τον εαυτό του, βρήκε μια καταπληκτική ιδέα για διαφήμιση. Ίσως πλέον να είναι πιο σοφός. Ίσως και όχι. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Ντον Ντρέιπερ στη δεκαετία του '80, αλλά νομίζω η θέση που του ταιριάζει εξακολουθεί να είναι στη διαφήμιση.
Αν είδες χαζοχαρούμενο τέλος που όλοι φιλήθηκαν και αγκαλιάστηκαν και συνεχίζουν τη ζωή τους ευτυχισμένοι, νομίζω ότι το είδες λίγο επιφανειακά. Το τελευταίο επεισόδιο ήδη συζητιέται πολύ και θα συνεχίσει να συζητιέται. Ήταν νούμερο 1 trending topic στο Twitter. Δεν υπάρχει περιοδικό και εφημερίδα που δεν έχει γράψει κάτι. Οι περισσότεροι έγκυροι κριτικοί έχουν ενθουσιαστεί. Υπάρχουν πάμπολλοι θεατές που έχουν απογοητευτεί, και άλλοι τόσοι που πιστεύουν ότι το τέλος ήταν όσο επικό ταίριαζε στη σειρά. Για μένα η ιστορία της Πέγκι κατέληξε τρομερά βεβιασμένα και ήταν το πιο απογοητευτικό σημείο όλης της σειράς – (δήλωση έρωτα από το τηλέφωνο, στα καλά καθούμενα, έλεος). Κατά τα άλλα, σεβάστηκε όλη την πορεία και ήταν όσο δυνατό έπρεπε, χωρίς να προδώσει την παράδοση και χωρίς να ακυρώσει όλους τους λόγους για τους οποίους το βλέπαμε.
σχόλια