ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ηλπιζα οτι δε θα ξαναγραψω εδω ποτε. Ομως ειμαι απιστευτα χαλια. Η διαθεση μου ειναι στον πατο. Η αυτοεκτιμηση μου επισης. Εχω χασει τον εαυτο μου. Το επικεντρο μου. Εκει που παω να βαλω στοχους και να κανω νεα αρχη αφηνοντας τα ολα πισω, κατι γινεται, και πεφτω παλι στις αρνητικες σκεψεις, τη μιζερια και την καταθλιψη. Ουτε καν να κλαψω δε μπορω ρε πουστη μου. Να αντιδρασω. Μονη αντιδραση να γραψω ενα ακομα καταθλιπτικο ποστ στο φορουμ. Υπαρχει αραγε κανεις που να περναει το ιδιο με μενα;Εχω καταθλιψη εδω και ενα χρονο σχεδον. Ειναι ανυποφορο. Νιωθω πολυ εντονη μοναξια. Αισθημα κατωτεροτητας. Ζηλευω τους παντες. Οσους εχουν υλικα αγαθα που δεν εχω εγω, πιο ωραιο ντυσιμο, πιο ωραιο στυλ, οσους εχουν σχεση, οσους εχουν δουλεια, οσους εχουν προχωρησει τη ζωη τους και κυριως οσους εχουν αυτοπεποιθηση και αυτοεκτιμηση. Ξερετε ποσο βασανιστικο ειναι να βγαινω εξω και να εκτιθεμαι σε ολους αυτους; Να ζηλευω αγνωστους; Να θελω να ειμαι σαν αυτους;Εχω φαει πολυ απορριψη και αυτο εχει επιδεινωσει πολυ την κατασταση μου. Η αυτοεκτιμηση μου εχει παει στο -0. Στη σχολη μου τα εχω πολυ χαλια. Τοσο χαλια που υπαρχει περιπτωση και να με διαγραψουν και να παει χαμενος ενας ολοκληρος χρονος και τοσα λεφτα και να μην παρω το πτυχιο. Αλλη μια μεγαλη πληγη.Στη σχολη φετος δεν εκανα φιλους και οποτε πηγαινα εκει ενιωθα πολυ μοναξια. Ενιωθα επισης μοναξια πολλες φορες που γυρνουσα σπιτι και δεν ειχα κανεναν.Επισης, εχω καποια προβληματα υγειας και τα οποια εχω παραμελησει και με αγχωνουν πολυ.Θα ηθελα να διορθωσω καποια πραγματα στην εμφανιση μου, οπως πχ στραβα δοντια, αλλα φοβαμαι οτι οι γονεις μου θα μου πουν οτι δεν εχουν λεφτα.Καποιοι φιλοι που ειχα εφυγαν για παντα, αλλοι αποδειχτηκαν σκαρτοι. Στο παρελθον επισης ειχα πολυ κακους φιλους.Σχεση δεν εχω κανει ποτε. Σεξ εχω να κανω κατι αιωνες λογω της κακης μου ψυχολογιας.Σπανια περναω καλα πια. Ειμαι συνεχεια ανησυχος προβληματισμενος και θλιμμενος.Το παρελθον μου με βασανιζει.Συναναστρεφομαι συνεχεια ατομα τα οποια δεν εχουν να μου προσφερουν τιποτα. Κανω τσατ με ενα σωρο αχρηστους και ακυρους και δεν οδηγει πουθενα. Χανω το χρονο μου για το τιποτα.Και ενω προσπαθω να μην τα σκεφτομαι ολα αυτα δεν ειναι ευκολο. Ολα μου πανε στραβα τελευταια. Καμια φορα νομιζω οτι ο Θεος με τιμωρει για τα λαθη μου.Και ενω προσπαθω να βαλω στοχους και να προσπαθησω να τα ξεπερασω ολα αυτα, απογοητευομαι συνεχως και φοβαμαι μηπως δεν τα καταφερω.Παρα πολλες φορες σκεφτομαι ποσο ωραιο θα ηταν να μπορουσα να τα αλλαξω ολα σε μια στιγμη με ενα μαγικο τροπο.Ειμαι σχεδον ενα χρονο ετσι και δεν την παλευω αλλο.