ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
29.11.2015 | 20:26

20 χρόνια κατάθλιψη.

Είμαι άρρεν 37 ετών , έχω κατάθλιψη από τα 16 , ίσως και από πολύ μικρότερος. Η δική μου περίπτωση δεν είναι μια ακανόνιστη και άνευ αιτιολογίας κατάσταση. Μου συνέβησαν τραγικά πράγματα , πράγματα που δημιούργησαν μόνιμες βλάβες στο σώμα και την ψυχή μου.Έζησα με δική μου απόφαση την ζωή μου σαν φυσιολογικός , σαν να μπορούσα να κάνω τα πάντα , σαν να έκανα τα πάντα στην ώρα τους. Σχέσεις , έρωτα , βόλτες , πάρτι , πίκρες , χαρές.Αντέγραφα τους γύρω , τους άκουγα προσεκτικά πως περιγράφανε τις εμπειρίες τους πως τις βίωναν , πως τους επηρέαζαν.Τα σκεφτόμουν για μέρες , τα εξομοίωνα στο μυαλό μου και έφτανα στο σημείο να τα οικειοποιούμαι , ώστε να έχω και εγώ κάτι να πω. Ένα χαρακτηριστικό της κατάστασής μου είναι ότι δεν έχω καθόλου την αίσθηση του χρόνου.Αν θελήσω να περιγράψω πως με θυμάμαι στα 16 μου είναι σαν πηγαίνω μόνο μία εβδομάδα πίσω.Μην έχοντας την δυνατότητα να γράφω δικές μου έντονες εμπειρίες , δεν έχω σημαντικά σημεία , σταθμούς , στην ζωή μου , οπότε τα μοναδικά σημάδια που δείχνουν ότι περνάει ο χρόνος είναι η φθίνουσα υγεία , τα μαλλιά που πέφτουν η επιπλέον σωματική κούραση. Δεν μπορώ να καταλάβω τι κοιτάω όταν βλέπω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη , δεν μπορώ να έχω εικόνα του σώματός μου. Εκπλήσσομαι όταν βλέπω τον εαυτό μου σε μια φωτογραφία.Περάσαν 20 χρόνια από την πρώτη τεράστια κρίση κατάθλιψης , για μένα είναι σαν να πέρασε μία εβδομάδα , δεν έχω κανένα στοιχείο μέσα στο μυαλό μου που να με κάνει να αισθάνομαι ότι έχω ζήσει παραπάνω από μία εβδομάδα. Άτομα με την δική μου κατάσταση έχουν μια τραγική ζωή που γνώριζα ότι θα αντιμετωπίσω από τα 16 μου.Από τα 20 και μετά αρχίζουν τα δύσκολα.Η αδυναμία ερωτικής πράξης λόγο ζημιάς στα γεννητικά όργανα με απομόνωσε όπως και περίμενα.Δεν έγινε ακαριαία.Μέχρι τα 30 είχα φίλους και φίλες.Μάλιστα αρκετοί δεν ήταν άνετοι με τις σχέσεις οπότε δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα στο να κοινωνικοποιούμαι και να διατηρώ μια άνω του μετρίου σωματική εικόνα και συμπεριφορά. Τα δύσκολα έρχονταν όταν προέκυπτε κάποιο ενδιαφέρον από κάποια κοπέλα.Αν και το απέφευγα και το σώμα μου δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει σε μια ερωτική σχέση , δυστυχώς υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις που ασχολήθηκαν κορίτσια μαζί μου.Εκεί το δράμα ήταν ανείπωτο.Διέκοψα τις σπουδές μου , χειροτέρευσα πάρα πολύ την υγεία μου , αποκοινωνικοποιήθηκα και κατέληξα να είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα ενδιαφέρον.Παρατήρησα ότι τα τελευταία χρόνια έχω μερική άγνοια του τι λέω , δηλαδή δεν ελέγχω και δεν διαχωρίζω απόλυτα τις προσωπικές μου σκέψεις με τα λεγόμενά μου , παραμιλάω ακόμα και στην δουλειά , μπορεί να ξεχαστώ τόσο που να αρχίσω να συμπεριφέρομαι σαν να είμαι μόνος μου. Ήρθε άλλο ένα αναπάντεχο φλερτ να με χτυπήσει χωρίς έλεος τώρα στα 37 μου.Αντιστάθηκα όσο μπορούσα , χοντρός , ατημέλητος , ακοινώνητος , ένιωσα πάλι την κουρασμένη ψυχή μου να βιάζεται άλλη μια φορά.Σε μία πρόκληση γυναίκας που ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνεις σεξ , είναι δεδομένο ότι σε μερικές μέρες/εβδομάδες , η γυναίκα θα φύγει.Όλη μου η δύναμη πήγε στο να την κάνω να φύγει χωρίς να καταλάβει τι πρόβλημα υπάρχει και τα κατάφερα . Έπαιξα τον ρόλο του άκαρδου και επιπόλαιου άντρα καλά , και ευτυχώς έφυγε .Το πρώτο συναίσθημα που μπορώ να νιώσω όταν ξυπνήσει ο συναισθηματικός μου κόσμος από τον λήθαργο είναι η Θλίψη.Η Θλίψη για μένα ήταν , είναι και θα είναι ένα δώρο στην συναισθηματική μου κενότητα. Τα προηγούμενα χρόνια , κάθε Σάββατο μεθούσα μόνος μου και τότε ξεκινούσε η θλίψη , το ασταμάτητο κλάμα για ώρες και αυτό ήταν μια λύτρωση για μένα .Για μερικές μέρες μετά ήμουν καλά , είχα ξεσπάσει.Η υγεία μου δεν μου επιτρέπει πια να πίνω , δεν μπορώ να διακινδυνεύσω να βρεθώ σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου μόνος μου . Το τελευταίο φλερτ με ανάγκασε να πάω ξανά σε ουρολόγους για να ακούσω άλλη μια φορά ότι άργησα , ότι θα έπρεπε να έχω πάει από μικρός , ότι δεν έχουμε ιστορικό των βλαβών και πώς αντιμετωπίστηκαν , κατά τα άλλα όλο και κάποια ακριβή επέμβαση μου πρότειναν που θα βελτίωνε ενδεχομένως κάποια προβλήματα. Κουράστηκα , γέρασα , θέλω να ηρεμήσω , τίποτα άλλο μόνο να ηρεμήσω.
1
 
 
 
 
σχόλια
Φίλε μου καλησπέρα... ήθελα να σε ρωτήσω έχεις πάει ποτέ σε ψυχολόγο? Καταλαβαίνω ότι το πρόβλημα που έχεις είναι σοβαρό. Έχω κάνει σχέση με παραπληγικο και γνωρίζω πάνω κάτω. .. αν νιώθεις ότι μπορείς γίνε λίγο πιο συγκεκριμενος. Πώς προκλήθηκε το πρόβλημα σου, δεν μπορείς να τεκνοποιησεις ή δεν υπάρχει καθόλου στηση? Ίσως με την δική μου εμπειρία μπορέσω να σου πω 5 πράγματα.
Scroll to top icon