ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..Τον παππού τον ρωτούσα συνέχεια:γιατί δεν με θυμάσαι?χαμογελούσε και με χάιδευε στο κεφάλι,ηταν πολλά χρόνια άρρωστος μεγάλωνα μαζι με την εικόνα του,τον έβλεπα απο χρόνο σε χρόνο να χάνει ολικά την μνήμη του και πάντα μεχρι την τελευταια στιγμη έλεγα παππού γιατι δεν με θυμάσαι?παρολο που ειχαν περασει 15 χρόνια απο τότε που αρρώστησε.. ο παππούς μου έπασχε απο αλτσχάιμερ,κάθε χρόνο αυτή την μέρα σκέφτομαι ποσο άδικη είναι αυτή η νόσος..πόση πραγματικά ανάγκη εχουν να νοιώσουν λιγο καλύτερα οι άνθρωποι αυτοί,αξίζουν μια αγκαλιά και ενα χαμόγελο κατι που θα τους κάνει να θμηθούν εστω για ενα λεπτό..αυτό το λεπτό σε εμάς φαίνεται ασήμαντο για αυτούς ομως ειναι σημαντικό..σταθείτε στα ατομα αυτά και μην τα παραμερίζετε..