ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεχνάτε όλοι σας κάτι πολύ βασικό:Η κοπέλα "ανακοίνωσε" στη μητέρα-εξομολογούμενη τον αρραβώνα.Δε ζήτησε συμβουλή τι να κάνει.Τον δέχτηκε και προφανώς τον επιθυμεί.Από εκεί και ύστερα, η επιτυχία στη σχέση δεν έχει να κάνει ούτε με επαρχίες, ούτε με στατιστική και ποσοστά.Πάντοτε και για όσο γυρίζει η γη, αυτό που απέτυχε για τον Χ, πέτυχε για τον Ψ. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός, οι συγκυρίες άλλες σε κάθε περίπτωση και το μέλλον πάντα αβέβαιο.Δηλαδή εσάς ως μητέρα, ποιος σας υπογράφει ότι η κόρη σας δε θα είναι ευτυχισμένη με τον αρραβωνιαστικό της;Ποιος σας εγγυάται ότι αργότερα, ούσα μεγαλύτερη, ίσως με άλλον, θα είναι καλά;Και ακόμα κι αν στη χειρότερη λήξει η παρούσα σχέση κάποτε - εν μέσω αρραβώνα, ή γάμου, δεν έχει σημασία - γιατί πιστεύετε ότι δεν είναι απαραίτητο για την κόρη σας να την έχει ζήσει;Κάθε εμπειρία έχει σημασία στη ζωή μας και με κάποια τελικά θα κλείσουμε και το Ταξίδι - το θέμα είναι ότι κανείς μας δεν ξέρει με ποια, αλλά όλοι πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε ανά πάσα στιγμή τις εμπειρίες που θα ζήσουμε.

Όταν ο αρραβώνας είχε νόημα ως επίσημη υπόσχεση σήμαινε:1) ότι ο μνηστήρας αναλάμβανε την πλήρη ευθύνη προστασίας μιας κοπέλας και ότι ως επίσημη μέλουσα γυναίκα του μπορούσε να συγκατοικήσει μαζί του χωρίς υπόνοιες για την ηθική της2) ότι έχαναν το δικαίωμα διεκδίκησης όλοι οι υπόλοιποι εν δυνάμει μνηστήρεςΣήμερα που δεν αποδίδονται πουθενά ευθύνες για μη τήρηση των παραπάνω, απορώ τι σας απασχολεί. Θα αρραβωνιαστεί και; Ο αρραβώνας δεν έχει νομικές συνέπειες. Αύριο στρίβει και από εδώ παν κι άλλοι ή παντρεύονται ή τον διαλύουν ή κάθονται 10 χρόνια αρραβωνιασμένοι. Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί.

Θα σου έλεγα ότι είναι πολύ μικρή, αλλά είδαμε και κάτι άλλους που το έκαναν πιο μεγάλοι και κατέληξε σε καραγκιοζιλίκι...

NoName90 Συμφωνώ απόλυτα. Πάντα κάτι βρίσκουν να πουν. Αλλά ξέρεις κάτι? Εχεις λες δεν με νοιάζει. Και μαγκιά σου. Αλλά αν η κοπελια χωρίσει, βρει μετά χ χρονο έναν άλλο σύντροφο, σκέφτεσαι ότι μπορεί η μητέρα, η αδερφή, η ξαδερφη του να γυρίσουν και να του πουν "μα καλά, θα πάρεις τη χωρισμένη?" Πηγή: www.lifo.grΠρος NoName90,Με αυτή τη λογική θα πρέπει και γω να ''ντρέπομαι'' που χώρισα με τον αρραβωνιαστικό μου και να μη κάνω μελλοντικά σχέση επειδή είμαι χωρισμένη και θα με δείχνουν με το δάχτυλο. Εν ολίγοις η χωρισμένη είναι κάτι σαν τη χρησιμοποιημένη στα παλαιά μυαλά και εδώ που τα λέμε δεν είναι καν παντρεμένη για να ''ντρέπεται περισσότερο'' στα μάτια των κατίνων. Δηλαδή αν η κόρη της εξομολογούμενης έχει απλά σχέση με τον νεαρό χωρίς δαχτυλίδι αρραβώνα, ο κόσμος εκεί δεν θα τη κρίνει νομίζεις αν τους βλέπουν μαζί να πηγαίνει ο ένας στο σπίτι του άλλου, να φιλιούνται στο δρόμο κτλ; Και χέρι χέρι να τους δουν θα το μάθει και το απέναντι χωριό και θα λένε άσχημες λέξεις για τη κοπέλα αν χωρίσει. Δηλαδή δεν θα κάνει ποτέ της σχέση για να μη κρίνουν οι κουτσομπόλες εκεί;

Σκεφτόμενη το πως ήμουν εγώ στα 22 θα ελεγα πως δεν είναι καθόλου καλή ηλικία για να αρραβωνιαστεί κανείς ακόμα και εάν έχει 4 χρόνια σχέση. Τώρα είμαι 25 και μέσα σε 3 χρόνια έχω κάνει και έχω ζήσει κ ένα σωρό πράγματα και έχω αποκ΄τησει ένα σωρό εμπειρίες που δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να κάνω αν αρραβωνιαζόμουν.Από που να πρωτοξεκινήσω τις εντστασεις μου? Καταρχάς δεν μας λέτε πως ακριβώς σκοπεύει η κόρης σας να "ανοίξει σπίτι στα 22". Σπουδάζει? Δουλευει? Βγάζει αρκετά χρήματα ωστε να μπορεί να συντηρήσει το "νοικοκυριο" της? Τα ίδια ισχύουν και για το αγόρι της? Ή μήπως σκοπεύετε να τους συντηρείτε εσείς οι γονείς? Αυτό και αν το θεωρώ λάθος. Επίσης, όταν είσαι απο τα 18 με έναν ανθρωπο ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. Δεν ξέρεις τον εαυτό σου, τα θέλω σου.΄Ό,τι όνειρα έχεις κάνει είναι κοινά, είναι μεν δικά σου αλλά δεν πηγάζουν αποκλειστικά από εσένα τον ίδιο. Πως μπορείς να αποφασίσεις ότι θες να περασεις το υπόλοιπο της ζωής σου με αυτόν τον άνθρωπο, πως αυτός ο ανθρωπος εσένα σου κάνει αν εσυ ο ίδιος δεν ξέρεις τον εαυτό σου?Όσο και αν πιστέυω πως κανεις δεν σε κρατάει πουθενά με το ζόρι και πως μπορεις οποιαδήποτε στιγμή να φύγεις - εδω χωρίζουν άνθρωποι παντρεμένοι χρόνια και με παιδιά - αυτές είναι απφάσεις που τις παίρνει κανείς έχοντας μια αλφα ωριμότητα...αλλά εσείς ξέρετε καλύτερα από εμένα το παιδί σας.

Και γιατί δεν χαίρεσαι κυρία μου; Αν έχει βρει κάποιον σωστό άντρα γιατί να μην αρραβωνιαστεί μαζί του; Μια χαρά ηλικία είναι. Μακάρι να ήμουν και γω 22 και να αρραβωνιαζόμουν με κάποιον σωστό που θα αξίζει. Τι προτιμάς λοιπόν; Να γυρίζει με τον έναν και τον άλλον και να σου έρθει στο τέλος πληγωμένη και γκαστρωμένη; Ο αρραβώνας δεν σημαίνει πως είναι και γάμος. Είναι απλά κάτι ποιο επίσημο ανάμεσα σε δυο οικογένειες που ο θεσμός του έχει σχεδόν χαθεί. Αν διαλυθεί δεν σημαίνει και κάτι.

Εγώ θα έλεγα όχι στην κόρη μου. Σκέψου, στα 18 εισαι παιδί. Μπορεί να έφτασαν στα 22 και να ειναι ακόμα αγαπημένοι. Αλλά η εποχή μας μας επιτρέπει να κάνουμε τα πάντα και σε υπερβολικό βαθμό. Εγώ δεν θα ήθελα να γυρίσει η κόρη μου στα 27-28, να χωρίσει και να πει "μα εγώ 1 άντρα γνώρισα, με αυτόν θα μείνω για πάντα τη στιγμή που οι φίλες μου έχουν τόσες εμπειρίες?" Βέβαια, υπάρχουν εξαιρέσεις. Εσύ ξέρεις καλύτερα το παιδί σου από όλους μας. Ξέρω ένα ζευγαράκι στην ηλικία που περιγράφεις κι εσύ... Αλλά άλλα παιδιά, παιδιά που έμειναν στην επαρχία, της εκκλησίας, η κοπέλα δεν δουλεύει, ίσα που έβγαλε το Λύκειο, το παλικαράκι κι αυτό ήρεμο... παιδιά που θυμίζουν το πως ήταν οι γονείς μου πριν 30 χρόνια κι όχι όπως ειναι τα 20χρονα το 2018. Για αυτό καλύτερα να απαντήσεις μόνη σου. Να δεις αν το παιδί σου ειναι ευτυχισμένο, είναι αυτό που πραγματικά θέλει... Κι έπειτα το συμβουλεύεις αναλόγως.