ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατί γιατί αισθάνομαι έτσι…. Γιατί αυτός ο κόμπος στο στομάχι… να ψάχνω κρυμμένα στοιχεία που υπάρχουν ή και δεν υπάρχουν σε κάθε του λέξη… είναι ένστικτο? Ανασφάλεια? Τι στο καλό με έπιασε πάλι και τρώγομαι με τα ρούχα μου? Μόνο τον εαυτό μου ταλαιπωρώ…. φοβάμαι … μήπως ξενέρωσε… δεν ξέρω πως ακριβώς να το εξηγήσω… μικρά μικρά σημάδια μπορεί και ασήμαντα από μόνα τους αλλά μπροστά μου σχηματίζεται μια εικόνα …. Του «δεν μου βγαίνει» …. Περάσαμε 4 υπέροχες μέρες ήταν τρυφερός, έδειχνε συνέχεια ότι νοιάζεται για μένα αλλά εγώ συνέχιζα να ψάχνω αυτά τα σημαδάκια… και το θέμα είναι ότι τα έβρισκα ρε γαμώτο … γιατί δηλαδή τώρα και όχι πριν… κάτι συμβαίνει δεν είμαι τρελή… η μήπως καλύτερα να είμαι… αυτές οι αναμνήσεις που έχω από τότε η συμπεριφορά του, η στάση του, τα λόγια του με πληγώνουν μέχρι σήμερα… δεν μπορώ να σταματήσω να φοβάμαι ότι θα υψώσει πάλι αυτό το τοίχος ανάμεσα μας είτε γιατί δεν μ’ αγαπάει είτε γιατί έτσι του γύρισε … «του βγήκε» Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για όλο αυτό που νιώθω… τι να του πω ότι ψυχανεμίζομαι ότι κάτι έχει αλλάξει… που να το βασίσω όλο αυτό σε δικές μου φαντασίες… για αυτό λοιπόν το βουλώνω, το παίζω ότι δεν τρέχει τίποτα και από μέσα μου νομίζω ότι θα σκάσω , δεν θέλω να βγω αληθινή… θεέ μου ας μην βγω αληθινή……