ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έγραψα και χτες στις εξομολογήσεις για ένα θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα...πήρα πολλές και ενδιαφέρουσες απαντήσεις χτες αλλά θέλω και άλλες γνώμες λοιπόν για να μην φλυαρώ πολύ τα πράγματα έχουν ως εξής.Όλα ξεκίνησαν στην Γ λυκείου όπου έδωσα παν/δικες,δεν πέρασα πουθενά επειδή είχα δηλώσει 7 σχολές μόνο(όχι ότι έγραψα καλά βέβαια αλλά θα μπορούσα να είχα περάσει απο την πρώτη χρονία σε κάποιο τει και να ήταν διαφορετικά τα πράγματαη)όπως μπορείτε να φανταστείτε η στεναχώρια μου ήταν τεράστια...αν ισχύει το ρητό ότι η καρδία γίνεται χίλια κομμάτια όταν στεναχωριέσαι εμένα αν ήθελε να την δει κάποιος θα έπρεπε να βάλει ηλεκτρικό μιρκοσκόπιο,να φανταστείτε δεν έβγαινα έξω για να μην με ρωτήσουν που πέρασα(ούτε ακόμη βγαίνω πολύ σπάνια 3-4 φορές τον χειμώνα φανταστείτε)...από την μία ένιωθα θλίψη και από την άλλη μίσος προς τα παιδία που τα κατάφεραν αλλά με ύπουλο τρόπο όπως αναληθή εισοδηματικά κριτήρια κλτπ και δεν είχαν την ίδια τύχη με εμένα.Με τα χίλια ζόρια αποφάσισα να ξαναδώσω η χρονιά θα ήταν καλή καθώς είχα και έναν άλλον φίλο μου που δίναμε για τεφαα και οι 2,ήρθαν οι εξετάσεις(κατα την διάρκεια του χρόνου μαλακιζόμουν βασικά δεν μπορούσα να διαβάσω δεν γινόταν!!!)όμως μπήκα σε ένα χαμηλόβαθμο τει αλλά δεν πήγα καθώς δεν μου άρεσε και πολύ...και το γεγονός ότι δεν είχε εστία οριστικοποίησε την απόφαση μου.(ο φίλος μου τα κατάφερε btw)Με τούτα και με εκείνα αποφασίζω να ξαναδώσω το γιατί δεν το κατάλαβα ποτέ όταν με ρωτάνε λέω θέλω να μπω τεφαα αλλά πόσο πραγματικά το θέλω;ο λόγος που ήθελα να τεφαα είναι γιατί λατρεύω τα παιδιά και ασχολούμαι και με τον αθλητισμό...αλλά αυτά τα χρόνια που ξανά έδινα παν/δικες καταλάβαινα ότι δεν γράφω με καμία κυβέρνηση τόσα μόρια όσα θέλω για να μπώ τεφαα έστω και στην τελευταία σχολή.Ετσι αποφάσισα πριν 2 εβδομάδες να σταματήσω δεν θα δώσω πανελλαδικές δεν αντέχω αυτό άγχος του αν θα πετύχω(που ξέρω ότι δεν θα τα πετύχω) ούτε το άγχος που έχουν οι γονείς μου και τα όνειρα που έτρεφαν για τον μοναχογίο τους(5 μεταπτυχιακα 10 μαστερ καταλαβαίνεται)Θα ήθελα όμως να ζήσω πολύ την λεγόμενη φοιτητική ζωή μην φανταστείτε ότι θα ήμουνα κανα ρεμάλι ίσα ίσα θα ήθελα να σπουδάσω να πάρω αρκετές γνώσεις και να γίνω ένας καλός προπονητής όχι για να μάτια του κόσμου αλλά για μένα για να μπορώ να δώσω όσα πιο πολλά μπορώ στα νέα παιδιά αλλά αυτόμ παραμένει ένα άπιαστο όνειρο και πιστέψτε με αν γύριζα το χρόνο πίσω θα γινόμουν φυτό για να πέρναγα σε μία καλή σχολή και να κάνω κάτι που θα βοηθάει κοσμάκι και πιστέχτε με δεν υπάρχει καλύτερο άτομο από εμένα για να σας πει πόσο θέλει να σκέφτεται πόσο μεγαλειώδες έιναι αυτό το η γνώση είναι δύναμη.Από όλη αυτή την κατάσταση λοιπόν πιστεύω πως εμφάνισα κατάθλιψη δεν το λέω για κλισέ αλλά πραγματικά έχω ψάξει το θέμα και μάλλον έχω καθώς προ πανελληνίων ήμουν ένα παιδί που έσφυζε από ζωή και τώρα ένα άτομο που δεν έχει όρεξη να κατεβεί μια κατηφόρα για μία βόλτα.Η κατάσταση σπίτι είναι εμπόλεμη συνέχεια τσακωμοί συνέχεια προσβολές συνέχεια το γνωστό η μαρία πέρασε νομική εσένα τι σου έλειπε όλα τα είχες,οι γονείς μου βέβαια θέλουν να πάω στο τει θα με βοηθήσουν οικονομικά αλλά εγώ είμαι αρνητικός εως κάθετως.Και κάπως έτσι σκεφτόμουν πως στην ζωή υπάρχουν αυτοί που σπουδάζουν ζούνε την ζωή τους και η "βιοπαλαιστές"μαντέψτε σε ποία κατηγορία ανήκω έτσι σκέφτομαι να πάω σε μια σχολή μαγειρικής λόγω της σχετικής ζήτησης που έχει και μετά στρατό και ειδικές δυνάμεις ώστε να πάρω τα μόρια για καμία προκύρηξη ειδικών φρουρών αστυνομικών δηλαδή κτλπ...Το θέμα είναι ότι καμία από αυτές τις ιδέες δεν με τρελαίνει και πιστεύω πως δεν κάνω καθόλου τουλάχιστον στο θέμα το αστυνομικού γενικά ποτέ δεν ήμουν δυναμικός τσαμπουκαλεμένος(αντίθετα ευαίσθητος αρκετά για "άντρας"btw δεν είμαι gay:P για να ανταπεξέλθω άν με πάρουν βέβαια αλλά αναγκαστικά πρέπει να συμβιβαστώ ώστε να κάνω κάτι για να ζήσω στην ζωή μου να σας πω από τώρα πως ιδιωτικό ιεκ στον κλάδο της γυμναστικής δεν μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον καθώς εδώ δεν βρίσκουν τα παιδιά από τεφαα δουλειές(μεγάλη ανεργία οι γυμναστές παρεπιπτώντος)ούτε το εξωτερικό παίζει σαν λύση καθώς δεν έχω και μεγάλο απολυτήριο αλλά ούτε την επιμονή που διακρίνει τους μαθητές του εξωτερικού στο θέμα του διαβάσματος...Τέλος θα ήθελα να μου πείτε εσείς τη θα κάνατε στην θέση μου;με γνώμονα αυτά που σας είπα;όσοι κοντά στη ηλικία μου τα 19 δηλαδή ας είναι λίγο επιεικείς καθώς εμείς οι νέοι είμαστε λίγο σκληροί και όσοι είναι μεγαλύτερη ας προσπαθήσουν να με αφουγκραστούν και να μου μου μεταδώσουν τις συμβουλές τους μαζί με την εμπειρία τους ΟΥΥΥΦΦ τα έβγαλα έστω και με αυτόν τον τρόπο πάω να κάνω μια βολτίτσα να ξεχαστώ θα μπω το βραδάκι να δω τι μου γράψατε να είσαι όλοι καλά και ευχαριστώ εκ των προτέρων Υ.Σ ελπίζω να μην σας κούρασα :)