ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες πήγα για παγωτό με την μαμά μου. Ειχα καθίσει στο πίσω κάθισμα και ειχα απλώσει τα πόδια μου μεχρι τον λεβιέ των ταχυτήτων. Η μαμά πήγαινε με νεκρά για να μην αναγκαστεί να σπρώξει τα πόδια μου ή να μη με συμβουλέψει να τα μάζεψω. Τοτε σκέφτηκα ότι ο μπαμπάς μου δε θα το έκανε ποτε αυτό. Σταματήσαμε στο λιμάνι και παρατηρούσαμε τα βαπόρια. Η μαμά μου ηταν απορροφημένη κι εγω αναρωτιόμουν τι στο καλο έκανα λάθος και βρήκε την ευκαιρία να με τιμωρήσει. Έπειτα θυμήθηκα ότι στο οικογενειακό τραπέζι ο μοχθηρος αδερφός μου που συντηρείται απο τη μοχθηρία του κ ειπε στον μπαμπά μου και στην μαμά ότι δεν ειχα προλάβει να αγοράσω λαχανικά από τον οπωροπολη. Έδειχνε τόσο αβέβαιος οταν το έλεγε, λες και θα το έκανε ποτε εκείνος αντί για εμένα.Ωστόσο αυτή η στάση που κράτησε τους επηρεασε όλους. Μερικές θεειες μας έπαιρναν τηλεφωνο όλο το βραδυ και δεχόμασταν συγχαρητήρια. Ο αδερφός μου είχε πάντα τέτοιου είδους κόλληματα και έπαιρνε ενα βλέμμα λες και μας γλίτωσε όλους απο τρομοκρατικό χτύπημα. Η μαμά και ο μπαμπάς μου, μας σκέφτονται και τους δυο, αλλα καμια φορά σκέφτομαι μηπως βάζουν εκείνον πιο πανω απο εμένα γιατι ειναι πιο συναισθηματικός.