ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πως να το πιστέψω. Λένε πως με καταλαβαίνουν, αλλά κανείς δε καταλαβαίνει.40 μέρες χωρίς να σου πω καλημέρα, 40 νύχτες χωρίς να σου πω καληνύχτα. Ο πόνος αβάσταχτος. Μου λείπεις και θα μου λείπεις για πάντα. Μέρα με τη μέρα περισσότερο.Κοιταω τις φωτογραφίες σου, νομίζω θα μου κλείσεις το μάτι και με το υπέροχο χαμόγελο σου θα μου πεις '' Κοριτσάκι μου, όλα καλά θα πάνε'', όπως έκανες πάντα, όταν έχανα το κουράγιο μου.Μου λείπει η μυρωδιά σου, τα φιλιά σου και ειδικά η αγκαλιά σου. Μου έφυγες νωρίς, ήθελες να με δεις να παίρνω το πτυχίο μου, να σου κάνω εγγόνια, να γίνεσαι χαζογιαγιά και να τα μεγαλώνεις. Ακόμα και στην αρρώστια, ήσουν παλληκάρι. Μια γενναία πολεμίστρια, η οποία έπεσε στη μάχη με τα λιοντάρια. Ήταν άνισος ο αγώνας και στη τελευταία μονομέτρηση σε νίκησε.Δε σου κρατάω κακία που έφυγες. Ξεκούραστηκες.Να έρχεσαι στον ύπνο μου, έστω και για λίγο. Να χαμογελάς και ας φεύγεις μετά. Α ρε μαμά. Είσαι αναντικατάστατη. Σε αγαπώ. Το μικρό σου