22.9.2013 | 20:00
άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου
γνωριζόμαστε πολύ καιρό. όλο κάτι υπάρχει στην ατμόσφαιρα, κανένας μας όμως δεν λέει κάτι παραπάνω. φαίνεται ότι κάτι νιώθει, κι εγώ το ίδιο..στην αρχή ίσως έφταιγα κι εγώ, δεν έδινα το χώρο που πρέπει για να προχωρήσει. τώρα λοιπόν έδωσα χώρο, φαίνεται ότι το καταλαβαίνει.μιλάμε, με κοιτάζει, καταλαβαίνω ότι κάτι γίνεται. και στα ξαφνικά αγκαλιάζει μια άλλη, παριστάνει ότι κάτι τρέχει μεταξύ τους, και φροντίζει να τα ακούσω.και το θέμα είναι ότι λέει ψέματα. τίποτα δεν τρέχει. γιατί τα κάνει όλα αυτά?γιατί?για να με πληγώσει?κατάφερε να με γυρίσει στα παλιά. όσα βήματα έκανα μου τα ακύρωσε σε μια στιγμή.