ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η προσωπική μου ζωή μου στον παγο κάτι χρόνια. Διέκοψα τελείως εδώ και πολύ καιρό, ούτε μηνύματα, και καλά είχαμε μείνει φίλοι, γιατί έβλεπα πως δεν προχωρούσα. Ούτε τώρα προχωρώ. Κάτι ραντεβού της πλακας έχω βγει. Μια και δεν με ενδιαφέρει πολύ έως καθόλου το σεξ όχι με άνδρες που δε νιώθω πολύ άνετα μαζί τους δεν έχω και ανάγκες. Δεν αισθάνομαι τίποτα πια. Βαθιά μέσα μου πιστεύω, ποιο το νόημα; Αφού έτσι και αλλιώς θα ληξει κάποια στιγμή. Νομίζω έχασα κάθε πίστη σε ανθρώπους, στον εαυτό μου, αν αξίζω σαν χαρακτήρας, στα πάντα. Ήτανε η πρώτη μου σχεση, άρχισα αργά με σχέσεις και κράτησε παρά πολυ, σχεδόν μια δεκαετία. Έχω επικεντρωθεί μόνο στη δουλειά και τουλάχιστον εκεί έχω κάνει βήματα προόδου. Είμαι 40. Φλερτάρω με την ιδέα να δω ψυχολόγο, γιατί δε θέλω να είμαι άλλο σε αυτή την κατάσταση και δε βρίσκω διέξοδο. Δεν με ενδιαφέρει η οικογενεια ούτε τα παιδια, αλλά θα ήθελα τη συντροφικότητα. Είναι σαν κάτι να πέθανε μέσα μου από τότε που με χώρισε. Το πήρα παρά πολύ βαριά. Δεν είμαι άσχημη, δεν είναι ηλίθια, δεν είμαι κακός χαρακτήρας, απλά με χώρισε γιατί μάλλον βαρέθηκε και κάτι έσβησε μέσα μου. Αυτά.