ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να που λες... ακόμα δε μπόρεσα να σε ξεπεράσω. Κι όμως, αλήθεια, περνάνε μέρες που δε σε σκέφτομαι, μέρες που δε σε μισώ... Καμιά φορά είναι πολλές μαζί, τόσες που το πιστεύω, σκέφτομαι “τελείωσε ο πόνος, τον ξέχασα, πάμε γι' άλλα τώρα”. Όμως κάθε γ******* φορά έρχεσαι ξανά και με τελειώνεις... Σαν να ξυπνάς στη καρδιά και να λες “ΌΧΙ! Είμαι ακόμα εδώ.” Γιατί βρε αγόρι μου; Γιατί δε με αφήνεις λίγο να ζήσω; Κάθε φορά που με αγγίζει άλλος νιώθω βρόμικη, μπαίνω στο ντους και γδέρνομαι για να μην έχω τη μυρωδιά αλλουνού πάνω μου, κι ύστερα κλαίω... Επειδή είσαι παγίδα, και έπεσα μέσα με τα μούτρα, και τώρα δε ξέρω πως να βγω, παλεύω να ελευθερωθώ απ' όσα νιώθω όμως δε τα καταφέρνω και κάθε φορά η πτώση είναι χειρότερη. Όλα σε θυμίζουν, λες και πριν από σένα δεν υπήρχε τίποτα... Κοιτάω τα ρούχα μου και το καθένα μου φέρνει στο μυαλό όσα περάσαμε. Θυμάμαι εμάς, ή εσένα κι εμένα, όπως θες πες το αφού πια δεν έχει σημασία, γελάω καμιά φορά με αυτά που κάναμε, και άλλες φορές κλαίω με όσα λέγαμε. Φοβάμαι, δε θέλω να νιώθω όσα νιώθω, δε θέλω να τους δώσω όνομα γιατί έτσι θα παραδεχτώ πράγματα που δεν τα θέλω πια. Δεν μπορώ να τα κρατάω αυτά μέσα μου πλέον, καταλαβαίνεις; Θέλω να με αφήσεις, να φύγεις από μένα για να μπορέσω να αναπνεύσω... Δεν αντέχω άλλο να σε ζητάω παντού και πάντα, δεν αντέχω να σε σκέφτομαι, να σε χρειάζομαι... Άσε με να σε αφήσω. Άσε με όσα δεν έζησα μαζί σου επειδή δεν ήθελες να τα νιώσω με κάποιον άλλο που τα θέλει. Μην με στοιχειώνεις άλλο, θέλω να νιώσω καλά ξανά, χωρίς να φοβάμαι πως την επόμενη μέρα θα γυρίσεις πίσω στις σκέψης μου μαζί με όλο το πόνο...