ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επιτέλους κατάφερα και πέρασα σε μια σχολή που τόσο πολύ ήθελα όμως λόγω του ότι τα μόρια που συγκέντρωσα δεν ήταν αρκετά έπρεπε να φοιτήσω κάπου πιο ακριτικά λόγο περισσότερο μειωμένης βάσης, πιο συγκεκριμένα στη Μυτιλήνη. Η αλήθεια είναι ότι έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα και το νησί φαντάζει υπέροχο. Λατρεύω την εξοχή και εδώ να παραδεχθώ πως δεν θα ήθελα να φοιτήσω σε κάποια μεγάλη πόλη. Όλα καλά μέχρι εδώ και εγώ θα έπρεπε να πετάω στα ουράνια που σε λίγες μέρες θα κάνω ένα νέο, και συνάμα,τόσο μεγάλο ξεκίνημα στη ζωή μου. Αμ δε όμως που εγώ δεν νιώθω έτσι. Αντιθέτως τον τελευταίο καιρό έχω αρκετό άγχος και αγωνία για το πως θα τα πάω στο νησί αλλά και για την ζωή που τώρα θα πρέπει να αποχωριστώ. Βλέπετε εγώ έχω μεγαλώσει στην επαρχία και η αλήθεια είναι ότι λατρεύω αυτό τον τρόπο ζωής. Λόγω του ότι το πατρικό μου βρίσκεται πάρα πολύ μακριά από την Μυτιλήνη αναγκάζομαι να το επισκέπτομαι πλέον μόνο στις γιορτές και στις διακοπές. Εκτός του ότι θα μου λείψει πολύ ο τόπος μου και οικογένεια μου θα πρέπει να αποχωριστώ για τα επόμενα τουλάχιστον χρόνια τα ζώα μου που τόσο λατρεύω και ανέκαθεν είχα. Κυρίως για αυτό στεναχωριέμαι επειδή ξέρω πως τώρα που θα φύγω και θα έρχομαι μια στο τόσο θα έρθουν δύσκολες μέρες. Και αν προκύψει κάτι, εγώ δεν θα μπορώ να βοηθήσω... Πέραν αυτού, λογικό νομίζω, αγχώνομαι και για το νησί. Αν θα βρω καλό σπίτι, αν θα γνωρίσω άλλα παιδιά αν θα καταφέρω να μείνω μόνος μου, αν θα αντέξω εκεί και και και.... Ξέρω ότι πρέπει να γίνουν αυτές οι θυσίες αλλά δεν παύει να με στεναχωρεί λιγότερο. Πολύ θα βρείτε το μήνυμα μου εντελώς ανόητο και πως υπάρχουν περισσότερο σημαντικά προβλήματα από αυτό όμως εγώ έτσι νιώθω και αυτά με απασχολούν μέχρι στιγμής. Ευχαριστώ για την κατανόηση, προτιμούσα να τα πω εδώ παρά να τα συζητήσω με κάποιον γνωστό μου.