Είναι λογικό να έχεις αγωνία, καθώς κάθε νέο ξεκίνημα, είναι άγνωστο και το άγνωστο προκαλεί αβεβαιότητα. Έχοντας όμως περάσει από την φάση της φοιτητικής ζωης εκτός της πόλης μου, θέλω να σου πω ότι θα περάσεις υπέροχα. Θα κάνεις φίλους, θα έχεις ένα σπίτι μόνο για σένα, θα γνωρίσεις έναν τόπο που δεν θα είχες την ευκαιρία να ζήσεις εκεί άλλιως. Πέρα από αυτά, καθότι φαντάζομαι είναι η πρώτη φορά που θα μείνεις μόνος σου, θα έχεις την διαδικασία του πειραματισμου και της ανακάλυψης σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς, που αλήθεια είναι ότι πιο όμορφο. Θα μπορείς να φερνεις φίλους σπίτι, να μπαίνεις και να βγαίνει ότι ώρα θες, θα έχεις την ιδιωτικότητα και την ανεξαρτησία σου. Ακόμα θα αποκτήσεις εφόδια όπως η αυτοσυντήρηση, θα διαχειριστέις καταστάσεις μόνος σου, που θα σε ωριμάσουν και θα σου δώσουν υτοπεποίθηση γιατί σε άλλη περίπτωση θα τα έκαναν οι γονείς σου για εσενα. Θα γνωρίσεις σε βάθος τον εαυτό σου, καμία σχέση με αυτό που ξέρεις ως τώρα. Στο λέω με σιγουριά ότι αν δεν πέρναγες σε άλλη πόλη όλα αυτά δύσκολα θα τα βιώνες ή αν τα βιώνες θα ήταν γύρω στα 30. Βλέπω γνωστούς μου που σπούδασαν στην πόλη μας και βλέπω και άλλους που έφυγαν και ο τρόπος σκέψης και αντιμετώπισης των πραγμάτων είναι άλλος. Προσπάθησε να κοινωνικοποιηθεις, χωρίς να πιέστεις όμως και να βρεις άτομα που ταιριάζεις. Σίγουρα θα βρεις, στο υπογράφω! Όσο για το άγχος που νιώθεις, δεν είναι κακό ούτε αφύσικο, θα δεις όμως ότι μόλις βρεις τα πατήματα σου στο νέο μέρος, δεν θα θες να φεύγεις ούτε για γιορτές. Θα περάσουν τα 4 χρόνια και θα γυρνάς πίσω στην πόλη σου κλαίγοντας. Τουλάχιστον εγώ και όλος μου ο κύκλος, αυτό πάθαμε. Και τι δεν θα έδινα να ζούσα ξανά όλη αυτή την διαδικασία. Σου εύχομαι καλές σπουδές, καλή νέα αρχή και να το απολαύσεις γιατί δεν θα ξανάρθει 😊
28.9.2021 | 02:22
Άγχος νέου ξεκινήματος
Επιτέλους κατάφερα και πέρασα σε μια σχολή που τόσο πολύ ήθελα όμως λόγω του ότι τα μόρια που συγκέντρωσα δεν ήταν αρκετά έπρεπε να φοιτήσω κάπου πιο ακριτικά λόγο περισσότερο μειωμένης βάσης, πιο συγκεκριμένα στη Μυτιλήνη.
Η αλήθεια είναι ότι έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα και το νησί φαντάζει υπέροχο. Λατρεύω την εξοχή και εδώ να παραδεχθώ πως δεν θα ήθελα να φοιτήσω σε κάποια μεγάλη πόλη. Όλα καλά μέχρι εδώ και εγώ θα έπρεπε να πετάω στα ουράνια που σε λίγες μέρες θα κάνω ένα νέο, και συνάμα,τόσο μεγάλο ξεκίνημα στη ζωή μου. Αμ δε όμως που εγώ δεν νιώθω έτσι. Αντιθέτως τον τελευταίο καιρό έχω αρκετό άγχος και αγωνία για το πως θα τα πάω στο νησί αλλά και για την ζωή που τώρα θα πρέπει να αποχωριστώ. Βλέπετε εγώ έχω μεγαλώσει στην επαρχία και η αλήθεια είναι ότι λατρεύω αυτό τον τρόπο ζωής. Λόγω του ότι το πατρικό μου βρίσκεται πάρα πολύ μακριά από την Μυτιλήνη αναγκάζομαι να το επισκέπτομαι πλέον μόνο στις γιορτές και στις διακοπές. Εκτός του ότι θα μου λείψει πολύ ο τόπος μου και οικογένεια μου θα πρέπει να αποχωριστώ για τα επόμενα τουλάχιστον χρόνια τα ζώα μου που τόσο λατρεύω και ανέκαθεν είχα. Κυρίως για αυτό στεναχωριέμαι επειδή ξέρω πως τώρα που θα φύγω και θα έρχομαι μια στο τόσο θα έρθουν δύσκολες μέρες. Και αν προκύψει κάτι, εγώ δεν θα μπορώ να βοηθήσω...
Πέραν αυτού, λογικό νομίζω, αγχώνομαι και για το νησί. Αν θα βρω καλό σπίτι, αν θα γνωρίσω άλλα παιδιά αν θα καταφέρω να μείνω μόνος μου, αν θα αντέξω εκεί και και και....
Ξέρω ότι πρέπει να γίνουν αυτές οι θυσίες αλλά δεν παύει να με στεναχωρεί λιγότερο. Πολύ θα βρείτε το μήνυμα μου εντελώς ανόητο και πως υπάρχουν περισσότερο σημαντικά προβλήματα από αυτό όμως εγώ έτσι νιώθω και αυτά με απασχολούν μέχρι στιγμής. Ευχαριστώ για την κατανόηση, προτιμούσα να τα πω εδώ παρά να τα συζητήσω με κάποιον γνωστό μου.
1
