Πέρασε ένας χρόνος που χώρισα με το σύζυγό μου.
Ακόμα δεν τον εχω ξεπερασει.
Δεν μιλάω πια σε κανεναν για αυτο.Κρυφα ακομα σιγοκλαιω τα βραδια.
Ουτε αυτος εχει προχωρησει απ'όσο μου λενε.
Ο λογος χωρισμου;;Παθολογικη ζηλια απο μεριας του ,που το καταλαβε και το ληξαμε απο κοινου ,διοτι δεν μπορουσε να το διαχειριστει.
Ομως εγω ,νιωθω οτι ανηκω εκει,μου φαινεται αδιανοητο να βγω με καποιον αλλον.
Το μονο που μετανιωνω ειναι οι ερωτικες στιγμες μας ,καποιες τις ειχαμε καταγραψει.Ειχα τυφλη εμπιστοσυνη και απο τυφλωμενο ερωτα του εκανα το χατηρι.Φυσικα δεν υπάρχει προβλημα ουτε απειλες ,ομως ειναι κατι που θα ηθελα να συνεχισω να αρνουμαι οπως εκανα παντα με τον οποιονδηπτοε ζητουσε κατι αντιστοιχο.Ομως επεσαν οι αναστολες ..Κοριτσια ποτε,μα ποτε οσα χρονια και να ειστε με τον αλλον ,οσο και αν τον βλεπετε τον ενα και μοναδικο και παιδι να κανετε μαζι του ,ουτε γυμνη φωτογραφια μην βγαλετε!
Και αναφερομενη στη συνεντευξη χθες με οσα ειπε ο Αλεξανδρου ,ενα εχω να πω ,εχει πολλα κιλα $#%@ !! Και μπραβο του!