19.10.2015 | 00:35
Αχ.
Τα Σαββατοκύριακα πλέον είναι απαίσια.Δεν έχω απολύτως τίποτα να κάνω.Τις καθημερινές τουλάχιστον έχω τη σχολή.Βγαίνω από το σπίτι,βλέπω κόσμο,χαζεύω την Αθήνα.Τώρα τίποτα.Όλη μέρα σήμερα σκέφτομαι πόσο βαρετή είναι η ζωή μου.Μόνο το λάπτοπ μου κρατάει συντροφιά.Είμαι απολύτως μόνος μου.Όλα τα παιδάκια έχουν παρέες και βγαίνουν τα Σαββατόβραδα και εγώ κάθομαι κλεισμένος στο σπίτι.Η τηλεόραση δεν μου κεντρίζει το ενδιαφέρον.Το Google Earth το ψιλοβαρέθηκα.Μουσική δεν μπορώ να ακούσω πια,είμαι συναισθηματικά ανάπηρος και δεν με αγγίζει τίποτα.Θέλω να βγω στο μπαλκόνι και να ουρλιάξω για να έρθουν να με μαζέψουν.Να με ρωτήσουν "τι έχεις".Να τους πω "τίποτα".Ένα λάπτοπ μονάχα και τίποτα άλλο.Το φαγητό πρέπει να περιορισθεί διότι το καλοκαίρι είχα γίνει χοντρέλας,83 κιλών.Τώρα έχω φτάσει στα 78 αλλά και πάλι πρέπει να αδυνατίσω για να μοιάζω περισσότερο με τα υπόλοιπα κοκκαλιάρικα αγοράκια.Κοκκαλιάρικα και κομψά.Καλοντυμένα.Ξινισμένα όμως.Χωρίς πραγματικό κέφι,χωρίς διάθεση,χωρίς βάθος.Πιο ξινά και από τα κοριτσάκια.Βασικά όλοι οι νέοι ξινοί είναι πλέον.Φταίει η ματαιοδοξία της εποχής μας,φταίει η αποξένωση,η απομόνωση στον εαυτό τους;Φταίει το γεγονός πως όσο βελτιώνεται το βιοτικό επίπεδο του ανθρώπου τόσο πιο δυστυχής γίνεται;Ναι,το πιστεύω.Τα παιδάκια στην Αφρική που δεν έχουν να φάνε είναι συνεχώς με ένα χαμόγελο στον φακό.Εμείς τίποτα.Δεν χαμογελάει ο κόσμος στους αγνώστους στο δρόμο,δεν ανταλλάσσουν βλέμματα,δεν φλερτάρουν.Είμαστε ξινοί,στενόμυαλοι και ματαιόδοξοι εμείς οι Έλληνες.Κοιτάμε μονάχα τις δικές μας ανασφάλειες και την επίτευξη της προσωπικής μας επιτυχίας(;),η οποία ουδέποτε συνοδεύεται από πραγματική χαρά.Όλα τα Ελληνόπουλα θέλουν να εισαχθούν στην Ιατρική (Αθηνών μάλιστα).Και όχι.Δεν είναι όλοι τόσο ανθρωπιστές και φιλάνθρωποι.Είναι ο εγωισμός που κρύβεται πίσω απ'όλα.Θέλουνε πάντοτε το καλύτερο για τον εαυτό τους.Δεν έχουν κάτσει ποτέ να ασκήσουν κάποια αυτοκριτική,να σκεφθούν πιο σφαιρικά,να προβληματιστούν για τον κόσμο γύρω τους.Μόνο οι βαθμοί.Και οι γκόμενοι.Και γκόμενες.Πολύ γκομενικό χωρίς ουσία βρε παιδιά.Δεν υπάρχει έρωτας.Υπάρχει η νοοτροπία "Θα βρω τον καλύτερο γκόμενο για να ζηλέψουν οι καργιόλες οι φίλες μου".Δεν υπάρχει ελπίδα.Όλα μάταια μου φαίνονται.Ίσως είμαι καλομαθημένος,ίσως είμαι μισάνθρωπος.Ναι,είμαι και από τα δύο.Και αντικοινωνικός και ψυχρός και εγωιστής.Δεν ήμουν.Έγινα.Διότι προτίμησα να διατηρήσω την αυθεντικότητα του εαυτού μου.Να είμαι ένας απεριποίητος νεαρός,που δεν ζυγίζει 60 κιλά όπως τα περισσότερα αγόρια της ηλικίας μου,που δεν φοράει συνεχώς γυαλιά ηλίου,που δεν τον ενδιαφέρουν οι φίρμες και οι ακριβές μάρκες,που δεν σκέφτεται μόνο τις προσωπικές του φιλοδοξίες.Ναι,είμαι αυτός που είμαι.Και σε όποιον αρέσω (κανέναν).Αρέσω σε εμένα.Μου φτάνει αυτό.Καληνύχτα.