Καλέ μην είσαι τόσο αυστηρή μ' εκείνους/-ες που έχουν ανασφάλεια, την οποία ΕΣΥ θεωρείς αβάσιμη, με την εμφάνισή τους. Δεν μπορούμε να δούμε τους εαυτούς μας με τα μάτια των άλλων και πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να είναι απόλυτα ικανοποιημένος με την εμφάνισή του, ειδικά όταν πολιορκείται συνεχώς από εικόνες "τέλειων" και "ιδανικών" προσώπων/σωμάτων. Επίσης το να εκφράσεις αυτή σου την ανασφάλεια δεν σημαίνει ότι το κάνεις εσκεμμένα, ώστε να λάβεις την επιβεβαίωση των άλλων ότι ανησυχείς τζάμπα. Σκέψου απλά πώς αντιμετωπίζεται μία γυναίκα, η οποία παραδέχεται πως δεν αισθάνεται/δεν θεωρεί εαυτή άσχημη. Παρόλα αυτά, επειδή δεν αποκλείεται να συμβαίνει κι αυτό (κάτι που συνήθως είναι φανερό, όταν γίνεται μ' αυτό το σκοπό), δεν χρειάζεται να επιβεβαιώσεις την προσδοκία. Μπορείς απλά να πεις ότι η ομορφιά είναι διαφορετικά αντιληπτή από τον καθένα και άλλωστε, δεν είναι το μοναδικό (ούτε καν σημαντικό) κριτήριο της προσωπικής σου αξίας. Α, πάντα θα υπάρχουν αγενείς άνθρωποι που θα αποκαλούν τους άλλους "μπάζα", αλλά ποτέ αυτό δεν θα λέει πράγματα για το "μπάζο", πάντα θα είναι ενδεικτικό του χαρακτήρα εκείνου που το εκφράζει.
30.5.2016 | 20:21
Αχ αυτή η κατάρα της ...ρημάδας ομορφιάς!
Πωπω τι τραβάτε κι εσείς οι κοπέλες που είστε πολύ όμορφες, όπως σας λένε οι όλοι οι άλλοι, αλλά εσείς νιώθετε άσχημες κι αναρωτιέστε μετά λύπης "μα τι έχουν πάθει όλοι επιτέλους και με βρίσκουν όμορφη;". Σαν το πλούσιο που λέει στους άνεργους φίλους του "μη νομίζετε, παιδιά, τα πολλά λεφτά είναι βάσανο"!Τι να πούμε λοιπόν κι εμείς που κανείς, ΚΑΝΕΙΣ όμως, δε μας έχει αποκαλέσει όμορφες κι όποτε είχαμε το ..θράσος να πλησιάσουμε κάποιον που μας άρεσε, ανακαλύψαμε ιδίοις όμμασι πόσο ανατριχιαστική χροιά έχει η προσφώνηση "μπάζο" όταν στην εκφέρουν μες στα μούτρα σου! Όταν λέμε κι εμείς αυτό που λέτε κι εσείς, ότι δηλαδή νιώθουμε άσχημες, σε ποια από τις δυο περιπτώσεις θεωρείται αυτονόητο και κατά κάποιον τρόπο δικαιολογημένο να ειπωθεί; Στην δική σας περίπτωση ή στην δική μας;Συγνώμη για την ειρωνεία μου, αλλά πολλοί άνθρωποι, πάαααρα πολλοί μάλλλον, ενώ η φύση ή η ίδια η ζωή τούς έχει προσφέρει κάτι εξαιρετικά καλό που στην εποχή μας ειδικά θεωρείται προσόν (ομορφιά/χρήμα/τύχη), εκείνοι υποστηρίζουν κακομοιριασμένα το αντίθετο, όχι γιατί δεν έχουν αυτογνωσία, αλλά γιατί τους αρέσει να ακούν κολακίες παριστάνοντας ταυτόχρονα τους μετριόφρονες ("σιγά καλέ που είμαι εγώ όμορφη", "ε, εντάξει, έχω μια οικονομική άνεση, αλλά τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία") για να μην τους περάσουν για νάρκισσους. Κατά πώς φαίνεται, η δυστυχία μάλλον χτυπά τους ευνοούμενους της ζωής!
2
