ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου αρεσει τοσο πολύ η ιδεα των εκδρομων,ταξιδιων κλπ..( σε ποιον δεν αρεσει θα μου πειτε. ολοι λενε..) Εχω στο μυαλο μου τα μαγικα τοπια από λιμνες και ποταμους, ομορφιες ακομα και μεσα στην ελλαδα και καίγομαι να παω. Μου ηρθε τωρα και εβαλα στο γκουγκλ τον αχερωντα και ειδα φωτογραφιες από σημεια, πραγματα που μπορεις να κανεις..και αναρωτιέμαι ποτε θα μπορεσω να τα κανω. Ενταξει μπορω να παραδεχτω πως σε δυο δεκαετιες δεν εχουν βρεθει ιδιαιτερα ευκαιριες..Όμως εγω ανυπομονω, καθως δεν το βλεπω ουτε στο συντομο μελλον. Αυτά τα πραγματα, προσωπικα, θελω καταλληλους ανθρώπους διπλα μου για να τα κανω. Να ξερω ότι το θελουν και ότι θα το ζησουμε ωραια. Δεν ξερω γιατι είναι τοσο δυσκολο να βρίσκονται αναμεσα σε αυτους που εχω κοντα μου.Επιπλέον, ετσι όπως το σκέφτομαι μονη μου, στρεσαρομαι λιγο με την οργανωση αντιστοιχων πραγματων. Ενώ με ένα κλικ στο γκουγκλ βρίσκεις μερη να μεινεις,να εξερευνήσεις, εισητηρια να κλεισεις..εγω αισθάνομαι ότι κατι δε θα κανω σωστα, κατι θα λειπει απο τη διοργανωση. Το εχω στο μυαλο μου ακομα και για πραγματα που δεν χρειαζονται σχεδόν καμια οργανωση. Ισως είναι καποιο στρες για το ότι δεν θα είμαι καλα ενημερωμενη για το που πρεπει να παω η για εξοπλισμους η για τα οικονομικα..Ολοι βαριούνται εν τω μεταξυ..Ποτε δεν ευχαριεστιεμαι πλήρως κατι που εχω κανει. Νταξει δεν θελουν ολοι τα ιδια πραγματα.. Κι εγω στο μυαλο μου εχω εχω την περιπετεια, την εμπειρια..αλλα στην πικρη πραγματικοτητα δεν κανω σχεδόν τιποτα.. Ομως θελω.Τελος παντων..