Δεν αναφέρεις όμως τι σπούδασες. Δεν είναι πάντως απαραίτητο να κάνεις αυτό που σπούδασες. Εγώ τελείωσα ξενόγλωσση φιλολογία, αλλά δεν το εξάσκησα ποτέ. Δούλευα για 10 χρόνια σε τράπεζα. Και φαντάσου οτι τότε, όταν ήμουν στην ηλικία σου δηλαδή, δεν υπήρχε κρίση. Είσαι μικρός/μικρή ακόμα. Μπορείς να σπουδάσεις και κάτι άλλο, να κάνεις κάποιο μεταπτυχιακό κλπ.
10.7.2018 | 00:39
Ακολουθει απαισιοξο κειμενο
Δεν μου αρεσε ποτε αυτο που σπουδασα. Δεν το μισω βέβαια, αλλά ποτε δεν τρελαινομουν με το αντικειμενο.Ειμαι απο επαρχια και δυστυχως επρεπε να σπουδασω σε μια σχολη της πολης μου, παρολο που ειχα γραψει αρκετα καλα, λογω οικονομικης στενοτητας αλλα και δικων μου θεματων υγειας. Τη σχολη την εβγαλα κανονικα αλλά το επαγγελμα δεν εχει καμια ζητηση. Ουτε στην Ελλαδα, ουτε στο εξωτερικο και δεν νομιζω να εχει και ποτε πια. Αυτο που αισθανομαι απο τοτε που τελειωσα τη σχολη, παει ενας χρονος τωρα, ειναι οτι εγκλωβιστηκα. Ειναι σαν να μην σπουδασα ποτε, με μηδεν εργασιακη εμπειρια και ειμαι 23 χρονων. Οι δουλειες που βλεπω στις αγγελιες ειναι πολυ λιγες.. φυσικα και στελνω βιογραφικο αλλα τιποτα, σχεδον 4 μηνες τωρα. Οκ καποια στιγμη θα βρω.. και μετα τι? Θα δουλεψω και ο σκοπος της ζωης μου ποιος θα ειναι μετα? Αν θα μπορω να πληρωνω εγκαιρα το νοικι? Με 450 βασικο μισθο δεν φτανει να ζησεις αξιοπρεπως, δεν φτανει να αφησεις κατι στην ακρη για ωρα αναγκης, δε φτανει για να κανεις κατι δικο σου, δεν φτανει για να σπουδασεις κατι αλλο κτλ. Αισθανομαι οτι καταστραφηκα. Σκεφτομαι τον εαυτο μου σε πεντε χρονια απο τωρα και τον φανταζομαι δυστυχισμενο.
1
