ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και με σίγουρα εκνευριστικό περιεχόμενο, αλλά δεν έχω κανέναν άλλον να μοιραστώ αυτό που με απασχολεί.Λοιπόν, ήμουν 3 χρόνια με κάποιον (35 εκείνος πλεον, 26 εγω) στον οποίο δεν συμπεριφερόμουν σωστά κάποιες φορές.Πχ. είμαι από την φύση μου γκρινιάρα (προσπαθώ να το μετριάσω, ξέρω πόσο ενοχλητικό είναι) και όταν πιεζόμουν από την δουλειά κυρίως ή ήμουν κουρασμένη και τα πράγματα δεν έρχονταν βολικά γκρίνιαζα αρκετά, ακόμα κι όταν ήμασταν μαζί δηλ. θα αναλωνόμουν κάμποσο στο να γκρινιάζω για τον προϊστάμενό μου και την κούραση. Εκείνος το εξελάμβανε μεταξύ αλλων αυτό σαν αδιαφορία. Επίσης τις σπάνιες φορές που έβγαινα για έναν καφέ με μια ξαδέρφη μου πχ (σπάνιες γιατί δεν έχω φίλους) ήθελε να του στέλνω μήνυμα κάθε μία ώρα γιατί ένιωθε παραμελημένος, κάτι που εγώ το θεωρούσα υπερβολικό (γιατί πχ τι θα λέω κάθε μία ώρα στον αλλον; "τι κάνεις, πού εισαι, εγω ειμαι εδω, εφαγα αυτο κ τετοια" ; ).Πάνω στα νεύρα μου, επειδή εγώ μπορεί να θεωρούσα ότι με πιέζει με την συμπεριφορά του ή με κοροϊδεύει ή κάτι, τον έχω βρίσει, τον έχω ειρωνευτεί, γενικά συμπεριφερόμουν κάποιες φορές σαν να μην τον θέλω, σαν να ήμουν καλύτερα χωρίς αυτόν.Φυσικά είχαμε πολλούς τσακωμούς και χωρισμούς και επανασυνδέσεις (από την αρχή της σχέσης)... Να σημειώσω ότι με είχε χωρίσει εκείνος περίπου στον ένα χρόνο που ήμασταν μαζί, τα ξαναβρήκαμε και από τότε εγώ ήμουν αυτή που στον εκνευρισμό μου του έλεγα ότι δεν θέλω να του ξαναμιλήσω κτλ. . Εκείνος πάντα μετά από κάποιες μέρες χωρισμού μου έλεγε ότι με θέλει, θέλει να ξαναείμαστε μαζί και τα ξαναβρίσκαμε, μέχρι που εγώ θα έκανα κάτι που θα τον πείραζε, εκείνος θα το εξέφραζε, εγώ δεν το θεωρούσα σημαντικό και πίστευα κάποιες φορές ότι ήθελε να με χειρίζεται γιατί το παραμικρό (κατά την δική μου γνώμη) τον πείραζε, κ έτσι νευρίαζα και έλεγα πάλι ότι αφού δεν του κάνω ας χωρίσουμε.(από ένα σημείο και μετά με θεωρούσε ανώριμη, αδιάφορη, χαζή, γελοία, τρελή, κι εγώ αντιδρούσα χειρότερα από ό,τι πριν)Πάντα έλεγε ότι θα με περιμένει γιατί με ήθελε, αν και κατανοώ ότι δεν γίνεται κυριολεκτικά να περιμένεις για πάντα κάποιον.Ας πούμε λοιπόν ότι δεν περνούσαμε αρκετά καλά, δεν συνεννοούμασταν, δεν ταιριάζαμε. Ωστόσο πλέον παίρνω την ευθύνη ότι τον κούρασα με την γκρίνια μου και γενικά την άσχημη συμπεριφορά μου (τα οποία πηγάζουν και απ' το ότι δεν τα έχω βρει με τον εαυτό μου, ένας ψυχολόγος θα βοηθούσε).Τον χώρισα πάλι εγώ άλλη μια φορά πριν 2 μήνες και όταν μου έστελνε μηνύματα να ζητήσει εξηγήσεις γιατί συμπεριφερόμουν έτσι κτλ., του εριχνα και εκείνου ευθύνες γιατί έκανε το ένα το άλλο το παράλλο που με πείραξαν κτλ.Μετά ομως από 1μιση μήνα περίπου οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Έστειλα εγώ και ζήτησα συγνώμη, δεν ζήτησα επανασύνδεση γιατί δεν θεωρώ ότι είμαι έτοιμη και επαρκής για να ξαναπροσπαθησουμε (δεν θεωρώ ότι έχω ωριμάσει πχ και ότι κάποιες ενοχλητικές καταστάσεις θα τις αντιμετωπίσω διαφορετικά και θα είμαστε καλά κτλ).Με έβρισε πολύ άσχημα (για όσες φορές του συμπεριφέρθηκα εγω άσχημα, είπε), δεν πίστεψε την συγνώμη μου (γιατί αν ήταν αληθινή θα έκανα κάτι για να το αποδείξω, δηλ. θα ήθελα να είμαστε μαζί και θα του φερομουν καλά, είπε) και επίσης έριξε και την βόμβα ότι είναι με άλλη που τον σέβεται, ενδιαφέρεται και περνάει καλά.10 μέρες μετά από αυτό εγώ δεν μπορώ να ησυχάσω και του στέλνω ένα μεγάλο επεξηγηματικό και απολογητικό μήνυμα. Εκείνος πιο ήρεμος και ήπιος απέναντί μου, μου λέει ότι δεν με ξέχασε και δεν θα με ξεχάσει, αλλά με την κοπέλα που είναι τώρα περνάει καλά και δεν θέλει να της κάνει πουστιά γιατί δεν φταίει σε κάτι. Αλλά ότι μπορεί αργότερα να ξανασυναντηθουν οι δρόμοι μας, όχι επειδή θα με έχει καβάτζα αλλά επειδή ακόμα με σκέφτεται. Έτσι τα είπε.Εγώ εννοείται ότι δεν θέλω να τον χωρίσω από την σχέση του είτε περνάει καλά είτε άσχημα, γιατί πρώτον δεν το θεωρώ σωστό, απλά δεν είναι κάτι που θα έκανα, και δεύτερον όπως είπα και στον ίδιο δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι εγώ θα τον κάνω ευτυχισμένο. Είτε γιατί είμαι διαταραγμένη, είτε γιατί είμαι απλά κακιά και μαλακισμένη.Ωστόσο αυτό το ότι με σκέφτεται τι είναι ρε γαμωτο; Δηλ. περνάει καλά με την καινούρια κοπέλα, του φέρεται καλά ενώ εγώ του φερόμουν άσχημα, αλλά με σκέφτεται; Δηλ. κάνει σεξ με άλλη, μοιράζονται την ζωή τους, περνάει καλά, μπορεί να την αγαπήσει, μπορεί να κλαψει για εκείνη όπως έκλαψε για 'μένα, μπορεί αργότερα να θέλει εκείνη και να μην σκέφτεται εμένα πια... Προφανώς, βασικά, εκείνη δεν θελει; Ούτε ένα μήνα μετά τον χωρισμό και είχε διάθεση να κάνει κάτι με άλλη. Εγώ δεν τολμάω να σκεφτώ ερωτικά κάποιον άλλον ή να σκεφτώ ότι θα περνούσα ωραία αν έκανα κατι με κάποιον (όχι απαραίτητα ερωτικό) γιατί φοβάμαι ότι δεν έχω κάτι να προσφέρω και ότι πάντα θα πληγώνω τους αλλους, κι εκείνος που ισχυρίζεται ότι πάντα με ήθελε, πάντα με περίμενε, ότι ακόμα και τώρα δεν με εχει ξεχάσει, εκείνος λοιπόν βρήκε άλλη στον ένα μήνα και περνάει και ωραια;Εμένα πώς με σκέφτεται δηλ.; Τι να με κανει;Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε. Ναι, φέρθηκα άσχημα, ήθελα και τα έπαθα, είμαι ένα ερείπιο εδώ και κάποιο καιρό, μου άξιζε το βρίσιμο που μου έριξε και μου αξίζει να μην μου ξαναδώσει σημασία, και εκείνου του αξίζει η κοπέλα που του φέρεται όμορφα, όμως εμένα γιατί ακόμα με σκεφτεται;Είμαι ένα ερείπιο.