ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποτέ δεν ήμουν η κλασσική πιστή..δεν έχω εξομολογηθεί ποτέ(εκτός από τη Lifo:P),δεν πηγαίνω στην εκκλησία πέρα από το να ανάψω κανένα κεράκι που και που και η γνώμη μου για τους παπάδες(όχι όλους)δε είναι και η καλύτερη..όμως πάντα πίστευα με ένα δικό μου τρόπο στην ουσία της χριστιανικής πίστης!Το αγαπάτε αλλήλους λ.χ.το να βοηθάς όποιον μπορείς..το αν θα σου κάνουν κακό...να μην ανταποδώσεις τα έχω σαν αρχές και προσπαθώ όσο μπορώ να τα εφαρμόζω στη ζωή μου!Πολλές φορές μάλιστα εξαιτίας αυτών των αρχών αυτών έπαθα πολλά στη ζωή μου και πολλές φορές είχα >με το Θεό...άδικο..ίσως αλλά και ανθρώπινο...έβλεπα γύρω μου άλλους ανθρώπους να κάνουν αδικίες..κι όμως η ζωή τους ήταν μια χαρά ενώ εγώ που προσπαθούσα(εντάξει είχα και μια κλίση)να κάνω το σωστό είχα συνεχώς προβλήματα και δυστυχίες!Μια μέρα λοιπόν μετά από πολύ σκέψη κατάλαβα τα εξής:Η ζωή επειδή πιστεύεις δεν θα γίνει πιο εύκολη,Όπου και να πιστεύεις(αν πιστεύεις)..ο Θεός θα σε βοηθήσει άπαξ και θες να βοηθηθείς και το προσπαθήσεις,Μερικά πράγματα πρέπει να τα περάσεις...για να διδαχθείς,Να πιστεύεις χωρίς να ελπίζεις ακολούθησε το ρέμα της ζωής υπομονετικά και να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά σε ότι σου λέει ο αληθινός σου εαυτός,Οι καλές πράξεις σπάνια αναγνωρίζονται από τους άλλους αλλά στο αναγνωρίζει η ψυχή σου κι αυτό αρκεί και είναι το πιο σημαντικό.Μετά από αυτά τα συμπεράσματα έκανα >με το Θεό,ότι πρόβλημα κι αν μου ερχόταν δεν παραπονιόμουν έλεγα θα περάσει κι αυτό.Ο δρόμος μου δεν μπορώ να πω είχε πολλά από δαύτα πάντα όμως περνούσαν και εγώ κάθε φορά ήμουν και πιο δυνατή και πιο γαλήνια!Θα μου πείτε...τι κάθομαι και σας τα λέω όλα αυτά.Ο λόγος λοιπόν που κάνω αυτή την εξομολόγηση είναι για να καταθέσω πως εδώ και 13 χρόνια πάλευα με ένα πρόβλημα υγείας μου(ακόμα παλεύω βασικά)που μου δυσκόλευε την καθημερινότητα,που με έκανε να αισθάνομαι λίγη,μου περιόριζε τα θέλω μου και τα πράγματα που μπορούσα να κάνω και γενικότερα με έκανε να μην αναπτύξω όλο το φάσμα των δυνατοτήτων μου!Μια μέρα λοιπόν σαν από θαύμα έγινα καλά(η μάλλον για να το θέσω καλύτερα είμαι στο στάδιο του να γίνω εντελώς καλά)και πραγματικά...πιστεύω ότι οφείλεται στο Θεό και σε τίποτα άλλο αφού δεν μεσολάβησε η ιατρική ή κάτι ανάλογο...απλά η υπομονή μου και η πίστη(εδώ να πω πως είχα πάψει καιρό να πιστεύω στα θαύματα απλά πίστευα χωρίς να περιμένω κάτι και συχνά πυκνά έλεγα τα δικά μου σαν >)με αντάμειψαν!Ο λόγος που κάνω αυτή την εξομολόγηση λοιπόν είναι για να πω σε όσους υποφέρουν...να μην πάψουν να πιστεύουν ποτέ...να βρίσκουν το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίζουν γιατί δεν ξέρεις αύριο τι σου ξημερώνει...σήμερα ξημέρωσε σε μένα καλά κάποια άλλη μέρα θα ξημερώσει για κάποιον άλλο αυτό και μόνο αυτό:)Εύχομαι λοιπόν σε όλους όσους πάσχουν από κάτι να βρουν την λύση στα προβλήματα τους ώστε να μπορούν να πουν σήμερα ξημέρωσε καλά και σε μένα:)))Φιλιά να αγαπάτε τον εαυτό σας και να τον προσέχετε!