12.4.2016 | 21:35
Ακόμα θυμάμαι,
Ήταν μια στιγμή. Μόνο μια στιγμή, από εκείνες που δεν ξεχνιούνται εύκολα. Εσύ να στέκεσαι παραδομένος στη βροχή κι εγώ να γυρίσω να σε κοιτάξω για μία τελευταία φορά. Πίστευα πως θα 'χες μπει στο αμάξι για να φύγεις, αλλά εσύ στεκόσουν στο ίδιο ακριβώς σημείο να με κοιτάς καθώς έφευγε. Εκείνη, ακριβώς εκείνη τη στιγμή σε ερωτεύτηκα. Τι έρωτας κι αυτός(δεν)! Πόσο γελοία και επώδυνα ξεφούσκωσε, αλλά καμιά φορά μου λείπεις. Μάλλον ο βασικός λόγος που το αφήνω να τριγυρνάει στο μυαλό μου είναι η τωρινή μου κατάσταση γιατί η αλήθεια είναι πως αν γυρνούσα πίσω τον χρόνο δεν θα έκανα το λάθος να σε γνωρίσω. Αν απλά ξεχνούσα τι έχω περάσει ίσως θα ήμουν πάλι πρόθυμη να ρισκάρω, τώρα νιώθω μια τεράστια απογοήτευση. Λες και είμαι κανένα ελαττωματικό προϊόν που χάρη μου έκαναν όσοι ασχολήθηκαν.