ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα συμβουλή κάποιου μεγαλύτερου και ίσως πιο εμπειρου σε ένα προσωπικό θέμα. Λοιπόν , είμαι με το αγόρι μου έναν χρόνο , είναι ο πρώτος μου και εγώ η πρώτη του. Η σχέση μας είναι κυρίως από απόσταση αφού το αγόρι μου σπουδάζει μακριά από την πόλη μας. Οσον αφορά τις σχέσεις ,το αγόρι μου έχει εντελώς διαφορετικα παραδείγματα από την οικογένεια του και τους φίλους του, τα οποία από την δική μου οπτική μοιάζουν κάπως έτσι " γράφω την κοπέλα / γυναίκα μου και βγαίνω με τους φίλους μου για μπυρες". Το καλοκαίρι λοιπόν που ήρθε, αυτό το ψιλογραψιμο με στεναχώρησε πάρα πολύ. Το έδειξα, το συζήτησα αλλά το αγόρι μου δεν ειχε πει ποτέ ανοιχτά ότι θα το διορθώσει. Μόνο ψευτοπροσπαθειες και μισολογα. Και οκ... Αυτά είχε να δώσει, αυτό θεωρούσε σωστό , έτσι έπραξε. Τελοσπαντων τώρα τα Χριστούγεννα που ξαναήρθε και έκανε εν μέρη το ίδιο αλλά κάπως λιγότερο, ξενέρωσα τόσο πολύ που σκέφτηκα ότι θέλω να χωρίσουμε και ακόμα νιώθω στο τσακ να το κάνω. Πολύ ήρεμα λοιπόν ,του εξήγησα ότι ενώ τον αγαπάω και τον θέλω, δεν με καλύπτει γιατί έχει διαφορετική άποψη για το πώς θα πρέπει να είναι μια σχέση και ότι δεν μπορώ να συμβιβάζομαι άλλο ,αλλά δεν πρόλαβα να μπω στο κομμάτι του "χωρίζουμε".... Τότε ήταν που μάλλον τρόμαξε και μου είπε, ότι με αγαπάει και θέλει τοσο πολύ να είμαι η κοπέλα του που θέλει να αλλάξει συνήθειες και απόψεις ώστε να μείνουμε μαζί. Σε αντίθεση με το καλοκαίρι φαινόταν να το εννοεί. Έχω δει αυτές τις μέρες πραγματικά φιλότιμες προσπάθειες αλλά δεν τον εμπιστεύομαι και τόσο. Φοβάμαι ότι αλλάζει για λίγο την συμπεριφορά του προκειμένου να κερδίσει χρόνο. Ξέρω ότι με αγαπάει , γιατί με έχει στηρίξει πολύ και αντί να ψάχνει ξεπετες και εμπειρίες μιλάει για εμάς λες και θα μείνουμε μαζί για πάντα η τουλάχιστον για τα 3-4 επόμενα χρόνια. Έχει λοιπόν καλές προθέσεις , αλλά αμφισβητω το κατά πόσο κάνεις άλλαζει και ας μιλάμε για κάτι απλό όπως το να δίνει πιο πολύ ενέργεια στην σχέση του. Έπειτα ένα κομμάτι μου είναι απογοητευμένο διότι οκ, ίσως δέχτηκα το γράψιμο, αλλά γιατί να με θεωρήσει δεδομένη? Δεν θέλω το αγόρι μου να ξεκουνιεται μόνο από φόβο μην με χάσει. Κούραζει όλο αυτό και του το είπα. Βεβαια είναι φυσιολογικό να θεωρούμε πραγματικά δεδομένα, είναι στην φύση μας...Επίσης του είπα τις υποψίες μου ότι απλά αγοράζει χρόνο και πολύ γλυκά του εξήγησα ότι θα με πληγώνε πολύ αν με κράταγε έτσι και ότι σίγουρα θα μπορούσε να βρει μια κοπέλα με λιγότερες απαιτήσεις και μάλιστα στην πόλη του. Τοτε ήταν που νευρίασε και μου είπε ότι αν ήθελε άλλη θα έβρισκε και δεν θα έμενε μαζί μου από απόσταση. Τον θέλω πολύ, αλλά πιο πολύ θέλω να είμαι χαρούμενη. Διστάζω λοιπόν και ας υπόσχεται αλλαγή να περιμένω το Πάσχα για να κρίνω. Μου την δίνει η ιδέα του να χάνω χρόνο, το θεωρώ ότι χειρότερο. Πάντως, με επιχειρήματα του είπα γιατί θεωρώ ότι η προσέγγιση του στις σχέσεις είναι λάθος κατά την γνώμη μου ,συμφώνησε και μάλιστα ζήτησε συγγνώμη (σημειωτέον δεν είναι ο άνθρωπος που συμφωνεί ενώ διαφωνεί) . Το μόνο ελπιδοφόρο είναι ότι σε γενικές γραμμές έχω τρανταχτα παράδειγματα στα οποία έχει κρατήσει τον λόγο του. Απλά όσο καλή πρόθεση κι όσο ισχυρό κίνητρο και αν έχει δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να αλλάξει κάποιος ,ιδίως όταν μιλάμε για συνήθειες που ο περίγυρος του ενθαρρύνει και βλέπει από μικρό παιδί. Η μήπως όταν κατανοείς την ανάγκη για αλλαγή ,η αλλαγή έρχεται αβίαστα? Γνώμες παρακάλω ή και ιστορίες δικές σας! Ευχαριστώ εκ των προτέρων!