ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ωραια θα το πω και ο Θεος βοηθος..Μεσα τον απιστευτο πανικο των τελ.μου μηνων , αναμεσα στο αγχος κ τον πονο των εξετασεων μπαινοβγαινοντας στο νοσοκομειο μου κεντρισε το ενδιαφερον ενας γιατρος..Οχι ο δικος μου, κ οχι λογω ομορφιας παρολο που ειναι ενας ωραιος αντρας..Μου τραβηξε το ενδιαφερον απ τον τροπο που μιλαγε..ετσι οπως ηθελε να με ενθαρρύνει ..Χωρις να εχει καποιο κινητρο για να το κανει αυτο.Αλλος ηταν ο γιατρος μου κ δεν χρειαζοταν να δωσει προσοχη.Κ οχι σε ιδιωτικο ιατρειο αλλα σε δημοσιο νοσοκομειο.Κ τον σκεφτομουν αρκετα μεχρι να ερθει κ παλι η στιγμη που θα ξαναβρεθω εκει μεσα..Κ περασε ενας μηνας κ με θυματαν κ κεινος..Το σοκαριστικο ηταν βεβαια οταν συνειδητοποιησα οτι κατα την επεμβαση θα ειναι παρων κ εκεινος .(Βοηθος του γιατρου μου εντελει)Δεν ηταν τοσο η αναγκη να σταθει καποιος διπλα μου ανθρωπινα που με εκανε να τον δω διαφορετικα αλλα η ματια του..Χαζουλα που σκεφτομαι ετσι ,το ξερω ..Κ ματαιοτητα καταστασης αλλα ποιος λεει οτι καρδια συγχονιζεται με μυαλο κ καθαρη σκεψη?Αν κ απ αυτη τη δευτερη φορα συναντησης συνειδητοποιησα οτι η σκεψη μου παντα θα εξανεμιζει τα ονειρα μου κ θα γειωνομαι αυτοματα...