ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι ασχημη περιοδος, ψυχολογικα ειμαι χαλια.Εχω σταματησει καθε ειδους δραστηριοτητες. Δουλευω 10-12 ωρες την ημερα με τεραστιες ευθυνες. Το μονο που κανω εδω και 2 μηνες ειναι να πηγαινω στη δουλεια και να γυριζω σπιτι.Δεν παω γυμναστηριο, ενω το αγαπω. Δεν ασχολουμαι με το σκυλο μου ενω τον αγαπω. Δεν τολμαω να κανω αυτα που θελω διοτι απλως τα αναβαλω.Αποζητω ενδομυχα την αποδοχη του κοσμου οσο κουλ και αν το παιζω. Εξαρτώμαι πάρα πολύ από τους άλλους ανθρώπους και το τι θα πουν. Θελω να αρεσω νομιζω οτι αν χασω τα 10 κιλα που μου περισσευουν θα κατακτησω το κοσμο....Οταν το σκεφτομαι πιο ηρεμα βεβαια λεω τι βλακας που εισαι.Δεν κοιταω να ευχαριστηθω αυτο που ειμαι. Θελω να γινω κατι αλλο και ταυτοχρονα το αναβαλκω κιολας. Ποσο ανωμαλο ειναι αυτο;Η αναβλητικοτητα μου, με παει τοσο πισω. Πλησιαζω τα 33 εχω τοσες ιδεες και τοσα ονειρα και παραμενω "εγκλωβισμενος¨ στη δουλεια γραφειου που με ταιζει.Δεν μπορω αλλο να προσπαθω να το παιζω χαρουμενος στο FB. Δεν μπορω αλλο να προσπαθω να δειξω κατι που δεν ειμαι μπας κ τραβηξω προσοχη. Θελω να αλλαξω τα παντα και δεν το κανω. θελω να δοκιμασω τοσα και απλως σχολαω στις 21.00 και δεν γυριζω σπιτι να φαω μια βλακεια να χαζεψω στο pc και αν ειμαι τυχερος να κοιμηθω στις 2.00.Το κοριτσι που θελω ειναι στη κοσμαρα του. Δε γινεται να της επιτρεπω να μου κανει αλλο κακο. Ερχεται και φευγει. Το τελευταιο διασκεδαστικο πραγμα που θυμαμαι να εκανα το τελευταιο μηνα ειναι ένα καφε που ηπια μαζι της για 6-7 ωρες. Ειναι πανεμορφη. Και εχω την εντυπωση οτι κατω απο τη βιτρινα της ειναι καταπληκτικη. Αλλα μπορει να κανω και λαθος. Ασχολουμαι μαζι της και τη σκεφτομαι 10 μηνες τωρα. Καθε μερα, καθε ωρα. Αληθεια, δεν υπαρχει ωρα που να εχει περασει και να μην την εχω σκεφτει. Αλλα τι να κανεις. Καποτε προχωρησαμε αρκετα.. και καποτε εφυγε...και καποτε ξαναηρθε. Και οποτε ερχεται εγω εκει.. Ελπιζω.Τεσπα αρκετα με αυτην. Εχω βαρεθει να αναβαλω. Εχω βαρεθει να θελω να κανω πραγματα και να μην τα κανω.πρεπει να επιστρεψω στο γυμναστηριο μου, ξερω οτι αν το ξαναξεκινησω θα μου αρεσει και παλι. Πρεπει να σχολαω νωριτερα, ομως οι ευθυνες ειναι πολλες. Στη πρωτη ευκαιρια θα φυγω απο εκει σας το λεω. Και θα τολμησω να κανω κατι για μενα.Θα τολμησω να ζησω οσα δεν εχω ζησει εως τωρα.Ετσι ηταν ο πατερας μου, με απειρες δυνατοτητες. Ομως ηταν δυστυχισμενος. Επειδη ακριβως δεν εκανε αυτα που ηθελε.Δεν θελω να ειμαι ετσι στα 50 μου. Θελω να εχω προσπαθησει. Θελω να εχω καταφερει κατι δικο μου. Γεννημενο απο τα χερια μου και το μυαλο μου.Οτι "γενναω" τωρα ειναι καρπος για αλλους. Για τα αφεντικα μου. ωστε να εχουν εκεινοι 10πλασιο εισοδημα απο εμενα. Και εγω παλευω να βγαλω το μηνα. Πρεπει και θελω. Δεν χωραει αλλη αναβολη.Το υποσχομαι στον εαυτο μου. Τερμα η αναβολη. Τερμα η συνηθεια. Τερμα η ρουτινα. Δεν παει αλλο ετσι.