ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλη η εβδομάδα ζόρικη, φτάνει Σάββατο, σου λενε κανα δυο προτάσεις να βγεις, βασικά δεν θέλεις για πολλους λόγους, αλλα λες ναι. Λες θα βγω, να δω λιγο κοσμο, να ακουσω λιγη μουσικουλα, να αλλαξω λιγο παραστασεις, μην καθομαι και μιζεριαζω, μπορει να γνωρισω και καποιον και παψω να ειμαι μονη μου. Τελικα επιστρεφεις και σκεφτεσαι: παλι βλακεια εκανα που βγηκα, περασα σχεδον χαλια, κενοι ανθρωποι, κενες συζητησεις, πραγματα που δεν με γεμιζουν, στριμωξιδι, τσιγαριλα και μοστρα παντου. "Κλαις" το χρονο που εχασες για να ετοιμαστεις, να ισιωσεις το μαλλακι σου, να φτιακτεις κτλ. Θα προτιμουσα να ειχα μεινει σπιτι τελικα, να εβλεπα ταινια ή να διαβαζα που εχω μεινει πισω. Εγω δεν θελω ποτα και ορθοστασιες και καπνο, θελω καλη κουβεντα, ενα καφε ζεστο σε χαρτινο κυπελακι, να παμε να καθισουμε σε βραχια και να βλεπουμε την θεα ή μια βολτα με το αυτοκινητο χωρις προορισμο και να ακουμε μουσικουλα και να πειραζομαστε. Θελω απλα πραγματα, δεν θελω μπαρακια, κλαμπακια κτλ κτλ. Τα εκανα αυτα οταν ημουν πιο μικρη, οχι πως τοτε με γεμιζαν, αλλα τωρα τα βαριεμαι ελεεινα. Καταπιεζω τον ευατο μου για να βγω (παροτι δεν μου περισευουν επειδη ειμαι ανεργη) για να μην αποκοπτομαι απο τους αλλους, να μην χασω ολες τις παρες και τους φιλους. Η πραγματικοτητα ειναι οτι δεν με γεμιζει τιποτα, τους βαριεμαι ολους. Οι Φιλοι μου ειναι εξωτερικο, προτιμω τις συζητησεις μας στο skype παρα τις χαζες εξοδους εδω. Θέλω να μην ειμαι μονη, να βρω καποιον να ταιριαξω και να αποκτησουν νοημα τα κενα μου βραδια. Να κανουμε απλα χαζα πραγματα μαζι και να περναμε καλα. Βαρεθηκα τα κενα βραδια...