ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω αρχίσει να τρελαίνομαι, δεν με νιώθω πλέον, με εχασα. Φίλους δεν έχω, με βρήκαν όλοι καλοι, με εκμεταλλεύτηκαν όσο ήθελαν και έφυγαν. Έχω μια σχέση, πολλα είχαν προηγηθεί, πολλα που συγχώρεσα, και πίστεψα ότι μπορούσαμε ξανά να φτιάξουμε κάτι υγιές. Πέρασα παρα πολλα ασχημα, και ήμουν πολυ δύσπιστη σε κάτι νέο. Στην αρχή ολα ιδανικά, μετά, άρχισε να λέει αλλά και να κανει αλλά. Με αγόρια έβγαινε, με κορίτσια κατέληγε. Εγώ δεν του έχω καθόλου εμπιστοσύνη, και δεν ειμαι έτσι σαν άτομο, είχε προηγηθεί παλιά απάτη και μικρά πράγματα που «έπιασα». Με έχει τρελάνει κυριολεκτικά η κατάσταση, δεν θυμάμαι μια μερα να μην έκλαψα, θέλω να φύγω να κρυφτώ και δεν ξέρω που. Η μητέρα μου μου πρότεινε να παω σε ένα ψυχίατρο, στη ίδια σχέση πήγα σε ψυχολόγο όταν χωρισαμε και δεν βοήθησε καθόλου. Δυστυχώς δεν μπορώ να απαντησω στην ερώτηση που όλοι έχετε. Το γιατί δεν χωρίζω. Το μυαλό μου είναι τόσο θολό, τόσο κενό, τόσο λίγο να σκεφτεί καν. Δεν λειτουργώ καν στον εξω κόσμο, νιώθω σαν τρελή. Δεν ήμουν έτσι. Όταν ειμαι κοντά του όμως νιώθω καλα και δεν θέλω να φύγω από εκεί. Αρρωστημένη συμπεριφορά το ξέρω. Δίνοντας το 100% και παίρνοντας ούτε το μισό απο κάποιον που αγαπάς, απλα χωρίζεις. Στη περίπτωση μου ζητάω βοήθεια, από κάποιον, γιατί από εμένα δεν μπορώ