ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα συνάντησα τον πατέρα μια φίλης μου που έχουμε σταματήσει να μιλαμε, οι δικοί της βέβαια δε το ξέρουν. Με θυμόταν παρόλο που μια φορά είχαμε συναντηθει. Με τη κοπέλα έχουμε σταματήσει να μιλάμε εδώ και αρκετό καιρό ουσιαστικά, μόνο τα τυπικά, ώστε να μη καταλάβουν τίποτα τα υπόλοιπα άτομα από τη κοινή μας παρεα. Αυτή έφυγε στο εξωτερικό για 6 μήνες, θα γυρίσει, έμαθα πως φεύγει από τη κοινή μας παρεα. Ο πατέρας της πολύ ευγενικός προς εμένα κλπ κλπ. Εε μέσα στη κουβέντα τον ρώτησα για τη κόρη του πως τα περνάει στο εξωτερικό και με μια απορία μου λέει, δε μιλάτε;;;; λες και αυτός νόμιζε πως μιλάμε κάθε μέρα. Ψιλό έμεινα λίγο εκεί. Αλλά του είπα οκ ότι δεν έτυχε. Πραγματικά εκείνη την ώρα δεν ήξερα τι να του πω. Αφήστε που ο άνθρωπος μου σχολιαζε πράγματα που νόμιζε πως ήξερα, εντάξει όχι τπτ ιδιαίτερο αλλά ήμουν σε φάση ναι ναι.... Πραγματικά ένιωσα πολύ περίεργα εκείνη την ώρα.