ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με μια φιλη μου βρεθηκαμε στον ιδιο χωρο σημερα το πρωι..ειχα να την δω 3μηνες απο κοντα..και αλλους τοσους να μιλησουμε!!!Την τελ.φορα που μιλησαμε στο τηλεφωνο ηταν οταν μου ανακοινωσε για ενα ταξιδι,για το οποιο μου ειχε γινει κ μενα προταση αλλα επελεξε να με αφησει απ εξω για ενα χρηματικο ποσο..της ειπα οτι ημουν συναισθηματικα φορτισμενη κ δεν ηθελα να συνεχισουμε τη συζητηση...Αυτο...απο τοτε μεχρι κ σημερα σθωπη...Δ εχει σημασια τι εγινε τοτε..ξερω πως εχω δικιο,το εχω χιλιοαναλυσει μεσα μου..δ μπορω να της βρω καμια δικαιολογια γιατι δεν υπατχρι..Εμενα ομως δ με ενοχλει αυτο..Με γεμισει θλιψη κ παραπονο που δ νοιαστηκε να ρθει ποτε να το κουβρντιασουμε..που ρξαφανιστηκε...που με αφησε να ποναω...Τελικα δ πρεπει να λεμε αυτο που αισθανομαστε;γιατι να ειναι απομακρη απεναντι μου..σα φιλη της δ αισθανθηκε την αναγκη να ρθει να με βρει;Κ αν ειναι ετσι...εγω γιατι να εχω αυτο το σκατοχαρακτηρα και να νιωθω αυτο το πλακωμα και τη μαυριλα..Απ το πρωι δ μπορω να ηρεμησω,νατο δεχτω...το εχω επεξεργαστει με χιλιους τροπους μεσα μου...το κακο δ διορθωνεται...