ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... με τη γεωμετρική στοιβαρή αισθητική και την φρέσκια αισιοδοξία του 70, τους ταξιδιώτες με χρώμα και "σώμα", τις ολοζωντανές ανακοινώσεις για αφιξοαναχωρήσεις εξωτικές, η Αθήνα ήταν ακόμη πρωτεύουσα μιας χώρας του κόσμου, το άσπρο δροσερό πλακάκι, το τρομερό και χτυποκαρδιακό goodbye των ελληνικών του Σαββάτου, τις προσγειώσεις τη νύχτα με την κατάφωτη Γλυφάδα πιάτο, τη θάλασσα να λαμπυρίζει και την αύρα του Σαρωνικού στη μούρη, ανυπόμονη, με το εύγα, για το καλωσόρισες σαν ασπρό μεταξωτο μαντήλι στο πρόσωπο, τον έλεγχο διαβατηρίων, την ανακούφιση στο άκουσμα της σφραγίδας στη μπλέ σελίδα, τη δήλωση της Canon, το χάζι στα dutyfree, τα κινητά που δεν είχαμε και την αίσθηση πως φεύγεις για τα καλά και πως κανένα πλοκάμι των επαφών σου δεν θα σε αγγίξει μέχρι να προσγειωθείς στον άλλο τόπο, το ταξίδι είναι δικό σου. Κι'ο Βενιζέλος καλός αλλά "εικονικός", ταξιδεύουμε "άυλοι" κάπως διεκπαιρεωτικά χωρίς το βλέμμα να σκοντάφτει. ΟΚ, middle age crisis... I assume:-)